Κλεμμένος ιδρώτας του λαού

Κλεμμένος ιδρώτας του λαού

Πολλές είναι οι πλευρές που σχετίζονται με το αστικό πολιτικό σύστημα και αναδεικνύονται μέσα από την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ. Η πιο σημαντική, που δεν μπορούν να σβήσουν, με όσα μέσα κι αν προσπαθήσουν να αποπροσανατολίσουν και να χειραγωγήσουν τις λαϊκές συνειδήσεις, είναι ότι τα χρήματα για τα οποία γίνεται λόγος, είναι κλεμμένος ιδρώτας του λαού. Οι κεφαλαιοκράτες, που τα ονόματά τους φιγουράρουν σε διάφορες λίστες με καταθέσεις στο εξωτερικό, μπορεί να μετέφεραν τα χρήματα σε ξένες τράπεζες με νόμιμο ή λιγότερο νόμιμο τρόπο. Το βέβαιο όμως είναι ότι τα αποκόμισαν με τη βούλα των εγχώριων αστικών νόμων, που κάνουν το βίο αβίωτο στο λαό για να μπουκώνουν με κέρδη οι μεγαλοεργοδότες.

Η συντριπτική πλειοψηφία των καταθετών σε τράπεζες του εξωτερικού και όσοι συμμετέχουν σε «οφ σορ» εταιρείες για να μεταφέρουν φθηνότερα και ευκολότερα τα συσσωρευμένα κέρδη τους ανά τον κόσμο, δεν είναι μεροκαματιάρηδες, αυτοαπασχολούμενοι ή φτωχοί αγρότες. Είναι μεγαλοβιομήχανοι και εφοπλιστές, κατασκευαστές και κεφαλαιοκράτες κάθε είδους, που δε θα έβγαζαν δεκάρα τσακιστή αν στις επιχειρήσεις τους δεν ξεζούμιζαν εκατομμύρια εργατοϋπάλληλους. Γι' αυτούς δουλεύει το αστικό κράτος και η ΕΕ. Για τα δικά τους κέρδη υποτιμάται η εργατική δύναμη σε κρίση και ανάπτυξη, ιδιωτικοποιούνται και εμπορευματοποιούνται οι κοινωνικές υπηρεσίες, μεγαλώνει η φοροαφαίμαξη για τα λαϊκά στρώματα και μειώνεται για τους καπιταλιστές. Ετσι αυγαταίνουν τα κέρδη τους και οι επιχειρήσεις τους γίνονται πιο ανταγωνιστικές.

Αυτό το συσσωρευμένο πλούτο, οι μεγαλοεπιχειρηματίες τον μεταφέρουν στο εξωτερικό, στη βάση των νόμων και των συνθηκών για την ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων. Γιατί θεσπίστηκαν αυτοί οι νόμοι; Επειδή οι καπιταλιστές θέλουν να έχουν την ευχέρεια να μεταφέρουν τα κεφάλαιά τους σε όποια χώρα της ΕΕ θέλουν, προκειμένου να επενδύουν τα συσσωρευμένα κέρδη τους εκεί που μπορεί να υπάρξει νέο, μεγαλύτερο και άμεσο κέρδος. Το ίδιο κάνουν και οι Ελληνες καπιταλιστές, οι οποίοι ψάχνουν ταυτόχρονα ένα «ασφαλές» από δασμούς καταφύγιο για τον πλούτο που απέσπασαν από τους εργαζόμενους στην Ελλάδα. Γι' αυτό μεταφέρουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό, σε άλλους φορολογικούς παραδείσους, είτε τα έχουν δηλώσει στο ελληνικό κράτος, είτε όχι.

Η συζήτηση που έχει ξεκινήσει με τη λίστα Λαγκάρντ, ακουμπάει και την επιδίωξή τους να επαναπατριστούν κεφάλαια με καλύτερους όρους για να επενδυθούν στην εγχώρια οικονομία. Δεν είναι τυχαίες οι φωνές που στην αναμπουμπούλα λένε «ό,τι έγινε έγινε, να πληρώσουν όσοι έχουν χρήμα στο εξωτερικό ένα συμβολικό φόρο και να τα επιστρέψουν στην Ελλάδα». Να φέρουν δηλαδή τα κεφάλαιά τους ξανά πίσω, «ξεπλυμένα» από κάθε υποχρέωση και να τα επενδύσουν με μεγάλες αποδόσεις στην Ελλάδα. Ο λαός πρέπει να έχει μάτια και αυτιά ανοιχτά. Στην υπόθεση με τις κάθε είδους λίστες έχουμε «πολύ μαλλί να ξάνουμε» και η προσπάθεια αποπροσανατολισμού θα φουντώσει. Κερδισμένος θα είναι ο λαός αν παραμερίσει τις εντυπώσεις και δει την ουσία, που έχει να κάνει με την καρδιά του αστικού συστήματος, τη σαπίλα που αυτό αναδίνει.