Με διαφορετικές «μάσκες», στην ίδια πλευρά

Με διαφορετικές «μάσκες», στην ίδια πλευρά

Δημιουργούνται ομάδες κρούσης σε όλους τους συνδέσμους και η Χρυσή Αυγή θεωρούσε αυτούς τους χώρους προνομιακούς για τη δράση της...
 Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο πραγματοποιήθηκε με επιτυχία το μαθητικό διήμερο της ΚΝΕ με κεντρικό σύνθημα των εκδηλώσεων «Ο πόλεμός τους σκοτώνει ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους», στο Εκθεσιακό Κέντρο Περιστερίου.Εκατοντάδες μαθητές από όλες τις γωνιές της Αττικής, με ιδιαίτερη τη συμμετοχή των παιδιών από τις γύρω περιοχές, διασκέδασαν με πάρτι, συναυλίες από μαθητικά συγκροτήματα. Εφτιαξαν γκράφιτι με συνθήματα όπως «Στον πόλεμό τους απαντάμε με επανάσταση» κ.ά., συζήτησαν και παρακολούθησαν ένα διαφορετικό «μάθημα» πολιτικής οικονομίας. Προβληματίστηκαν για ζητήματα που αφορούν στις αιτίες της κρίσης που ζούμε σήμερα, στις συνέπειές της στους μαθητές. Τα ερωτήματα για τη διέξοδο από την κρίση έδιναν και έπαιρναν, για την ανάγκη οργάνωσης της πάλης.
 Στην επιτυχία της εκδήλωσης συνέβαλε ότι επιλέχθηκε η συγκεκριμένη περιοχή από την Οργάνωσή μας. Στο Περιστέρι, στους Αγίους Αναργύρους, στα Λιόσια, στο Αιγάλεω, στην Πετρούπολη, στο Μενίδι και τις άλλες φτωχογειτονιές της Δυτικής Αθήνας είναι ακόμη πιο πιεστικά τα προβλήματα για τα παιδιά των εργατικών - λαϊκών οικογενειών, επιπτώσεις που γεννά το καπιταλιστικό σύστημα και που οξύνονται σε συνθήκες κρίσης. Στις εργατικές δυτικές συνοικίες της Αθήνας, εκεί που η ανεργία, η φτώχεια, η ανασφάλεια βρίσκονται στα πιο υψηλά επίπεδα. Εκεί που πολλοί μαθητές τα φέρνουν δύσκολα πέρα, δουλεύουν παράλληλα με το σχολείο για να βοηθήσουν την οικογένεια, εκεί που πολλοί παρατάνε το σχολείο για να βγουν στο μεροκάματο.
Ποιανού φωνή άραγε μπορεί να ήταν στη συγκεκριμένη εκδήλωση, στη συγκεκριμένη περιοχή, τι δουλειά έχει η ΚΝΕ στη γειτονιά μας;
Θα μπορούσε να είναι η φωνή των αφεντικών που έχουν το φόβο τους, δικαιολογημένος και απόλυτα υπαρκτός, ότι αυτά τα παιδιά, ειδικά από τέτοιες γειτονιές, θα σκεφτούν, θα προβληματιστούν και τελικά θα επιλέξουν να μετατρέψουν την οργή τους σε οργανωμένο αγώνα για την ανατροπή τους.
Θα μπορούσαν να είναι οι πολιτικοί εκπρόσωποί τους στη Βουλή, οι δήμαρχοι και οι διάφοροι τοπικοί παράγοντες, οι πολιτικές εκείνες δυνάμεις που όπου σταθούν και όπου βρεθούν διατυμπανίζουν ότι ο αγώνας για αξιοπρεπή ζωή είναι ανέφικτος, ανούσιος, τελευταία και παράνομος.
Θα μπορούσε να είναι ο ΣΚΑΪ, η «Καθημερινή», το «Βήμα» και άλλα αστικά ΜΜΕ - μέσα των καπιταλιστών, που βγάζουν σπυριά σε οποιαδήποτε παρέμβαση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, που έχουν και αυτοί το μερτικό τους, και μάλιστα μεγάλο, στον αντικομμουνισμό.
Θα μπορούσε να είναι κάποιος καθηγητής απ' αυτούς που στα σχολεία διδάσκουν την υποταγή και τα ψέματα, δίνουν τη δική τους μάχη για να μην αγωνιστούν όταν και όποτε το επιλέγουν οι μαθητές, για να διαπαιδαγωγήσουν νέους με σκυμμένο το κεφάλι, χωρίς καμία απαίτηση από τη ζωή.
 Κι όμως, το ρόλο αυτών έπαιξαν κάποιοι άλλοι το βράδυ της Κυριακής 3 Μάρτη στο χώρο γύρω από το Εκθεσιακό Κέντρο. Οταν δύο ΚΝίτες μαθητές απομακρύνθηκαν από το χώρο όπου γινόταν η εκδήλωση, σ' ένα στενάκι είχαν στήσει καρτέρι δύο «περίεργοι τύποι», που κινήθηκαν εναντίον τους λέγοντάς τους την παραπάνω ατάκα.
 Βέβαια, δεν τα είχαν υπολογίσει πολύ καλά οι συγκεκριμένοι και τράπηκαν σε φυγή. Τα μέλη της ΚΝΕ ούτε τρομοκρατήθηκαν ούτε τρομοκρατούνται ούτε θα ανεχτούν τέτοιου είδους ενέργειες.
 Κάτι μας θυμίζει...
 Η πρακτική τους και ό,τι κράταγαν μαζί τους φέρνουν στο μυαλό διάφορες σκέψεις. Δεν ξέρουμε ακριβώς τι σχέση έχουν με συγκεκριμένες ομάδες που λειτουργούν με αυτές τις μεθόδους, όμως επειδή έχουμε πείρα από αντίστοιχα περιστατικά λέμε τα εξής:
 Να πώς μεταφέρεται η φωνή του αφεντικού...
 Την ίδια ώρα σε όλη την περιοχή του Περιστερίου κυκλοφορούσαν διάφοροι συνδεσμίτες αφού μόλις είχε τελειώσει ένας ποδοσφαιρικός αγώνας. Είναι γνωστό ότι για μερικούς από αυτούς το γνωστό στο χώρο, «πάνω απ' όλα η ομάδα», έχει δώσει τη θέση του στο «πάνω απ' όλους και όλα ο πρόεδρος, ή κάποιοι επιχειρηματίες», που μεθοδεύουν να γίνουν πρόεδροι στις ΠΑΕ και ΚΑΕ, με το αζημίωτο φυσικά. Αλλοι πιάνουν πόστα στην επιχείρηση του εκάστοτε προέδρου, άλλοι, απλά, κάνουν μεροκάματα και άλλοι, ακόμη πιο απλά, επιχορηγούνται. Ετσι, μετατρέπονται όλο και περισσότερο σε ιδιωτικούς στρατούς υπεράσπισης επιχειρηματικών συμφερόντων και αξιοποιούνται για ευρύτερους σχεδιασμούς που καμία σχέση δεν έχουν με την ομάδα ως αθλητικό σύλλογο, σωματείο κ.λπ. Ολα αυτά σε συνδυασμό με τη στενή σύνδεση με τη νύχτα, το οργανωμένο έγκλημα, το εμπόριο ναρκωτικών.
 Είναι επίσης γνωστό ότι αυτή η κατάσταση μέσα στους συνδέσμους οπαδών ευνοεί να παρεμβαίνουν και σε πολλές περιπτώσεις να παίζουν και καθοριστικό ρόλο πολιτικές δυνάμεις κάτω από τη μάσκα του «αντισυστημικού», «ενάντια στην αστυνομία και το κράτος». Πόσο αντισυστημικό είναι άραγε να υποστηρίζεις με όλους τους τρόπους έναν μεγαλοβιομήχανο, έναν εφοπλιστή, έναν τραπεζίτη, να κατεβαίνεις στο δρόμο για να διεκδικείς να διαγραφούν τα χρέη του;
 Ετσι μεταφέρεται και η φωνή των πιο αντιδραστικών πολιτικών εκφραστών του κεφαλαίου
 Μιλάμε κύρια για τη Χρυσή Αυγή, που μαζί με τους μετανάστες βάζει στο στόχαστρο και όσους τολμούν να παλέψουν ενάντια στο σύστημα, σηκώνουν κεφάλι και διεκδικούν. Οχι μόνο αυτοτελώς αλλά και μέσα από τους συνδέσμους. Στη Χρυσή Αυγή (19/9/1997) σε άρθρο με τίτλο «Φίλαθλοι και Εθνικισμός» ο τότε υπεύθυνος νεολαίας, Γ. Μάστορας, ανέφερε: «Τόσο στις μεγάλες ομάδες των Αθηνών όσο και στις επαρχιακές ομάδες, υπάρχουν ισχυροί πυρήνες εθνικιστών οπαδών. Εχουμε διατυπώσει και στο παρελθόν την άποψή μας πως οι χώροι των αθλητικών συναντήσεων προσφέρονται για την προώθηση των εθνικιστικών θέσεων και ιδεωδών και φυσικά δε θα μείνουμε άπραγοι στο συγκεκριμένο τομέα. Το θέμα αυτό έχει πολύ "ψωμί" για να το αφήσουμε ανεκμετάλλευτο». Σήμερα, ειδική δουλειά γίνεται και στους συνδέσμους της Εθνικής Ελλάδας, ιδιαίτερα με τη «Γαλάζια Στρατιά», όπου ήταν επικεφαλής για χρόνια ο Παναγιώταρος (έτσι έγινε γνωστός ο βουλευτής πλέον με τη Χρυσή Αυγή) και που πρωτοστατούσε σε συντονισμένες επιθέσεις εναντίον μεταναστών.
 Στην επίθεση ενάντια στο λαϊκό κίνημα δεν βρίσκονται μόνοι τους. Υπάρχουν και άλλες δυνάμεις, με άλλες «φορεσιές», που διακατέχονται από έντονο αντικομμουνισμό, έχθρα για το εργατικό κίνημα, που οργανώνονται και αυτές μέσα στους συνδέσμους, διάφορες ομάδες του αυτοαποκαλούμενου «αναρχοαυτόνομου» χώρου.
 Δημιουργούνται ομάδες κρούσης σε όλες τις ομάδες, με πλήρη εξοπλισμό, οι οποίες εκπαιδεύονται και προπονούνται στα μεταξύ τους «ραντεβού» και έχουν στόχο πέρα απ' όλα τ' άλλα να χτυπήσουν και το λαϊκό - εργατικό κίνημα, να παίξουν το ρόλο της καταστολής, της περιφρούρησης του συστήματος, απέναντι σε όποιον τολμάει να σηκώνει κεφάλι (π.χ., η συμμετοχή τους στην επίθεση που δέχτηκε το ΠΑΜΕ στη 48ωρη απεργία, στις 19 - 20/10/2011, με αποτέλεσμα έναν νεκρό και δεκάδες τραυματίες).
 Ολα αυτά δεν είναι καινούρια αφού για χρόνια και όχι μόνο στην Ελλάδα οι συγκεκριμένοι χώροι αποτελούν πεδίο δράσης τέτοιων ομάδων που εκμεταλλεύονται την αγάπη ενός κόσμου για μια ομάδα, τα φτηνά εισιτήρια, τις εκδρομές.
 Να πάρουν την απάντηση που τους αξίζει... Απομόνωση όπου ξεμυτίζουν...
 Οποιος και να έπαιξε αυτό το ρόλο στη συγκεκριμένη περίπτωση, του δόθηκε μαχητική απάντηση. Να απομονωθούν όπου υπάρχουν, να μην μπορούν να στεριώσουν σε κανένα χώρο όπου ζει, δουλεύει, μορφώνεται η νεολαία από τα λαϊκά στρώματα. Οχι όμως μόνο από τα μέλη και τους φίλους του ΚΚΕ και της ΚΝΕ αλλά συνολικά από τον εργαζόμενο λαό και τη νεολαία. Είναι το μακρύ χέρι του συστήματος, όποια μάσκα και αν φορέσουν.
 Αναρτήθηκε από Solaris Tatakis  στις 10:43 π.μ.  Δεν υπάρχουν σχόλια:  Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου 
BlogThis!
Μοιραστείτε το στο Twitter
Μοιραστείτε το στο Facebook
  
Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση 
ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ
 Πάνδημος αποχαιρετισμός στον Ούγκο Τσάβες


 Το μεσημέρι της Παρασκευής ο λαός της Βενεζουέλας αλλά και ολόκληρη η οικουμένη είπε το στερνό «αντίο» στον Ούγκο Ραφαέλ Τσάβες Φρίας, που έφυγε πρόωρα, μόλις στα 58 του χρόνια, χάνοντας τη σχεδόν δίχρονη μάχη με τον καρκίνο, την περασμένη Τρίτη, 5 Μάρτη, στις 16.25 τοπική ώρα.Από την ώρα αυτή ξέσπασε η συσσωρευμένη θλίψη, που υπήρχε από τη στιγμή που ο Ούγκο Τσάβες μετέβη για τέταρτη συνεχόμενη φορά στην Κούβα, προκειμένου να υποβληθεί σε μία ακόμη δύσκολη χειρουργική επέμβαση και θεραπεία. Την Τρίτη μια τεράστια κατακόκκινη πλημμυρίδα συνόδευσε τον Πρόεδρο Τσάβες, για ολόκληρες επτά ώρες στους δρόμους της πρωτεύουσας, στην τελευταία διαδρομή από το στρατιωτικό νοσοκομείο του Καράκας έως τη Στρατιωτική Ακαδημία, Φουέρτε Τιούνα, όπου παρέμεινε μέχρι την Παρασκευή, οπότε έγινε και η κηδεία του. Μία κατακόκκινη πλημμυρίδα που παρέμεινε επί τρεις μέρες παντού με στόχο να αποχαιρετήσει τον Ούγκο Τσάβες, τον Πρόεδρο, ο οποίος επί δεκατέσσερα χρόνια αγωνίστηκε για τον φτωχό και περιθωριοποιημένο λαό της Βενεζουέλας που ήταν μέχρι το 1998 «ανύπαρκτος», μία εξαθλιωμένη και αναλώσιμη μάζα.
 Οπως ανακοινώθηκε την Παρασκευή από τον Νικολάς Μαδούρο, αντιπρόεδρο της χώρας και εκτελούντα χρέη Προέδρου - έως τις προεδρικές εκλογές σε ένα μήνα -, το λαϊκό προσκύνημα θα παρατεινόταν για μια βδομάδα ακόμη, καθώς υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι που θέλουν να αποτίσουν φόρο τιμής και το σώμα του Τσάβες θα ταριχευθεί και θα εκτίθεται στο «Μουσείο της Επανάστασης» που θα δημιουργηθεί.
 Νοιάστηκε για τα λαϊκά προβλήματα
 Ο Ούγκο Τσάβες, από την εποχή ακόμη που φοιτούσε στη Στρατιωτική Ακαδημία, μία διέξοδο για το δεύτερο παιδί μίας οικογένειας πάμφτωχων δασκάλων της αγροτικής επαρχίας Μπαρίνας, εκδήλωσε τη διάθεση να αγωνιστεί ενάντια στη φτώχεια που μάστιζε όλη τη Βενεζουέλα. Ως νεαρός αξιωματικός των Ειδικών Δυνάμεων, το 1977 ίδρυσε εντός του στρατού τον Απελευθερωτικό Λαϊκό Στρατό της Βενεζουέλας (ELPV), και το 1982 το παράνομο Μπολιβαριανό Επαναστατικό Κίνημα 200 (MBR - 200).

Εκατοντάδες χιλιάδες συνόδευσαν τον Πρόεδρό τους στην πρωτεύουσα Καράκας
 Η «πλάστιγγα» για την παραπέρα ενεργοποίησή του «έγειρε» οριστικά με την εξέγερση του «Καρακάσο» το 1989, την εξέγερση των πάμφτωχων κατοίκων των παραγκουπόλεων του Καράκας, καθώς ο Τσάβες και οι σύντροφοί του βρέθηκαν ταυτόχρονα σύμμαχοι και αντίπαλοι του εξεγερμένου λαού, που θρηνούσε σχεδόν 3.000 νεκρούς. Το Φλεβάρη του 1992, επιχείρησε μαζί με τους συντρόφους του ένα αποτυχημένο πραξικόπημα κατά του τότε αντιδραστικού Προέδρου, Κάρλος Αντρές Πέρες. Φυλακίστηκε, αποφυλακίστηκε το 1994 και το Δεκέμβρη του 1998 εκλέχτηκε Πρόεδρος.Στα δεκατέσσερα χρόνια, κέρδισε δεκατέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις, εκτός του δημοψηφίσματος του 2008, για τη νέα και πιο ριζική αναθεώρηση του Συντάγματος για την «εμβάθυνση της μπολιβαριανής επανάστασης», όπως την ονόμαζε ο ίδιος και το κόμμα που ίδρυσε, το Ενιαίο Σοσιαλιστικό Κόμμα. Τα κοινωνικά επιτεύγματα των κυβερνήσεων Τσάβες είναι πληθώρα, με αιμοδότη τους πόρους από την κρατική πετρελαϊκή εταιρεία PdVSA, στην οποία το κράτος ανέκτησε τον πλήρη έλεγχο. Σε αυτά περιλαμβάνονται η καταπολέμηση του αναλφαβητισμού, η δωρεάν Παιδεία και Υγεία με την αμοιβαία συνεργασία με τη σοσιαλιστική Κούβα, δημόσιες συγκοινωνίες και υπηρεσίες, προγράμματα για τη διατροφή, μερική αναδιανομή γης σε ακτήμονες αγρότες και μέριμνα για λαϊκή στέγη με πρώτες τις πολυπληθείς φτωχογειτονιές, ενίσχυση των μισθών των εργαζομένων.
 Αν και η οικονομική εξουσία παρέμεινε στο κεφάλαιο σε πολύ βασικούς τομείς, γι' αυτό και υπάρχει όξυνση της ταξικής πάλης και δε λείπουν ακόμα και οι δολοφονίες πρωτοπόρων αγωνιστών συνδικαλιστών, ωστόσο ο λαϊκός παράγοντας ήρθε στο προσκήνιο. Το λαϊκό κίνημα ήταν πρωταγωνιστής και ήταν αυτό που, μαζί με το στρατό, ανέτρεψε το πραξικόπημα των 36 ωρών του Απρίλη του 2002, που υλοποίησε η ντόπια ολιγαρχία με τη συνδρομή της Καθολικής Εκκλησίας και τη στήριξη ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, και είναι χαρακτηριστικό ότι αυτοανακηρύχθηκε Πρόεδρος ο επικεφαλής του Συνδέσμου Βιομηχάνων της Βενεζουέλας (που σήμερα προστατεύει το αντιδραστικό καθεστώς της Κολομβίας).
 Επίσης, στην εξωτερική πολιτική η Μπολιβαριανή Βενεζουέλα με την καθοριστική συμβολή του ίδιου του Ούγκο Τσάβες προώθησε την αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων σε όλη τη Λατινική Αμερική. Αδιάψευστος μάρτυρας η παρουσία των συνολικά 55 ηγετών ξένων χωρών που έλαβαν μέρος στην τελετή της κηδείας, όλοι οι ηγέτες της Λατινικής Αμερικής, με πρώτους τους «συμμάχους του» που άρχισαν να συρρέουν από την πρώτη στιγμή της ανακοίνωσης του θανάτου στο Καράκας, πολλοί από αυτούς ήταν και τιμητική φρουρά δίπλα στη σορό κατά το τριήμερο λαϊκό προσκύνημα, όπως οι Πρόεδροι της Κούβας, Ραούλ Κάστρο, της Βολιβίας, Εβο Μοράλες, της Ουρουγουάης, Χοσέ Πέπε Μουχίκα, της Αργεντινής, Κριστίνα Φερνάντες δε Κίρσνερ, της Βραζιλίας, Ντίλμα Ρουσέφ, της Νικαράγουας, Ντανιέλ Ορτέγκα, του Εκουαδόρ, Ραφαέλ Κορέα. Το «παρών» έδωσαν επίσης ο Πρόεδρος της Λευκορωσίας, Αλεξάντερ Λουκασένκο, και του Ιράν, Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, η Ρωσία και η Κίνα εκπροσωπήθηκαν με υψηλές κυβερνητικές αντιπροσωπείες.
 Είναι η αναγνώριση της αμέριστης στήριξης και αλληλεγγύης του Ούγκο Τσάβες και της κυβέρνησής του προς την Κούβα, τη ρημαγμένη Αϊτή, τη Βολιβία, τη Νικαράγουα, την Ονδούρα κατά τα χρόνια της Προεδρίας του Μανουέλ Σελάγια, το Εκουαδόρ, προς όλες τις αντιιμπεριαλιστικές και αντικαπιταλιστικές δυνάμεις και κινήματα. Αλλά και προς τα 2.000.000 φτωχών στις ΗΠΑ, στη Λουιζιάνα, μετά το πέρασμα του κυκλώνα «Κατρίνα», στο Μπρονξ και τη Μασαχουσέτη, που εντάχθηκαν στο πρόγραμμα «φτηνό πετρέλαιο» το οποίο έφτανε από τη Βενεζουέλα.
 Ολα αυτά τα βήματα, που μπορεί να μην άλλαξαν την καπιταλιστική πραγματικότητα στη Βενεζουέλα, ωστόσο έχουν προκαλέσει το άσβεστο μίσος της εγχώριας ολιγαρχίας της χώρας και των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και κυρίως των ΗΠΑ, που χρόνια θέλουν να τα τερματίσουν. Και τώρα οι προσπάθειές τους θα ενταθούν ακόμη περισσότερο.

Χρ. Μ.
    

 Εκτίμηση στην προσφορά του
 Πολλά ήταν τα συλληπητήρια μηνύματα που έφτασαν από κάθε γωνιά του πλανήτη στη Βενεζουέλα για την απώλεια του προέδρου της χώρας Ούγκο Τσάβες, από κόμματα και φορείς του λαϊκού κινήματος.
 Στο μήνυμά της εκ μέρους του ΚΚΕ, η ΓΓ της ΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, σημειώνει για τον Ούγκο Τσάβες ανάμεσα σε άλλα: «Πρωταγωνίστησε στην προώθηση πολιτικού σχεδίου για την αντιμετώπιση της φτώχειας, την επίλυση σοβαρών κοινωνικών προβλημάτων, την αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών ενάντια στην επιθετικότητα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και την ντόπια αντίδραση. Στάθηκε στο πλευρό της Κούβας και των λαών της Λατινικής Αμερικής». Και καταλήγει: «Το ΚΚΕ εξέφρασε την αλληλεγγύη του και τη στήριξή του σε κάθε δύσκολη στιγμή του λαού της Βενεζουέλας και στην ίδια κατεύθυνση κινείται και σήμερα, ενάντια σε κάθε προσπάθεια καταπάτησης της λαϊκής θέλησης».
 Η ΚΕ του ΚΚ Βενεζουέλας, που πάντα στήριζε κριτικά τον πρόεδρο Τσάβες, σε μήνυμά της σημειώνει τη μεγάλη συμβολή του ηγέτη της Βενεζουέλας «στην ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας, καθώς και τα επιτεύγματα της κυβέρνησης όπως και όλες τις πολύχρονες προσπάθειες για την οργάνωση, την κινητοποίηση και τη συμμετοχή του λαϊκού κινήματος και την ανάδειξη του λαού σε πρωταγωνιστή των εξελίξεων». «Θα δώσουμε όλες μας δυνάμεις για την εμβάθυνση της επαναστατικής διαδικασίας στη Βενεζουέλα, καθώς και τη δημιουργία των υλικών προϋποθέσεων για την οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας» καταλήγει.
 Η Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία (ΠΣΟ) αναφέρει: «Ο θάνατός του είναι ένα χτύπημα για το λαό της (Βενεζουέλας) και τους λαούς της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής. Η ΠΣΟ από την πρώτη στιγμή της εκλογής του ως προέδρου είναι στο πλευρό του ενάντια στην αντίδραση και τα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Εκτιμά θετικά την αδελφική σχέση του Τσάβες με την Κούβα, την πάλη του ενάντια στον αναλφαβητισμό, ενάντια στη φτώχεια και την εκμετάλλευση».
 Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης στο δικό του μήνυμα τονίζει μεταξύ άλλων: «Ο Ούγκο Τσάβες και η Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας στάθηκαν στο πλευρό του φιλειρηνικού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, φιλοξενώντας δεκάδες εκδηλώσεις, με αποκορύφωμα το Συνέδριο του ΠΣΕ, το 2008, όπου το Καράκας ανακηρύχθηκε ως "πρωτεύουσα του φιλειρηνικού - αντιιμπεριαλιστικού αγώνα". Θα μείνει στη μνήμη των λαών του κόσμου ως ένας ξεχωριστός και δυναμικός ηγέτης για τις μελλοντικές γενιές».
 Αναρτήθηκε από Solaris Tatakis  στις 10:38 π.μ.  Δεν υπάρχουν σχόλια:  Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου 
BlogThis!
Μοιραστείτε το στο Twitter
Μοιραστείτε το στο Facebook
  
Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση 

 Εβδομήντα δύο φτωχοί, «κάνουν» έναν πλούσιο!
 Παπαγεωργίου Βασίλης


 ΚΑΙ ΤΟ 2012 ΟΙ ΠΛΟΥΣΙΟΙ συνέχισαν να γίνονται πλουσιότεροι, ενώ οι φτωχοί συνέχισαν να γίνονται φτωχότεροι. Σύμφωνα με τα στοιχεία του αμερικάνικου περιοδικού «Forbes» οι 1.426 πλουσιότεροι άνθρωποι του πλανήτη συσσώρευσαν πλούτο 5,4 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, ενώ το 2011 είχαν συσσωρεύσει 4,6 τρισεκατομμύρια.Σ' αυτή τη λίστα των πλουσιότερων ανθρώπων του κόσμου οι ΗΠΑ εκπροσωπούνται με 442 δισεκατομμυριούχους και ακολουθούν η Ασία με 386, η Ευρώπη με 366, η Λατινική Αμερική με 129 και η Μέση Ανατολή με την Αφρική με 103. Ο μέσος όρος της περιουσίας τους αυξήθηκε πέρυσι κατά 3,8 δισ. δολάρια έναντι των 3,7 δισ. δολαρίων του 2011. Αν και το 2011 όσες περιουσίες αυξήθηκαν άλλες τόσες μειώθηκαν, το 2012 οι κερδισμένοι υπερσκέλισαν σε αναλογία 4/1 τους χαμένους.
 ΣΤΗ ΛΙΣΤΑ ΤΟΥ «FORBES» και τρεις Ελληνες, οι οποίοι είναι ο Σπύρος Λάτσης (3,3 δισ. δολάρια), ο Αριστοτέλης Μυστακίδης (2,7 δισ. δολάρια) και ο Φίλιππος Νιάρχος (2,6 δισ. δολάρια).
 Μια αξιοσημείωτη επισήμανση στο δημοσίευμα του περιοδικού αναφέρει ότι μεταξύ των συνολικά 1.426 πλουσιότερων του κόσμου οι 961, δηλαδή οι περισσότεροι, είναι «αυτοδημιούργητοι», οι 184 κληρονόμησαν τα πλούτη τους, ενώ οι 281 κληρονόμησαν μέρος της περιουσίας τους και κατόρθωσαν να την αυξήσουν.
 ΒΕΒΑΙΩΣ Ο ΠΛΟΥΤΟΣ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ Η ΦΤΩΧΕΙΑ, δεν είναι φυσικά φαινόμενο. Η συσσώρευσή του είναι το αποτέλεσμα εκμετάλλευσης, είναι το αποτέλεσμα μιας απίστευτης καταστροφής δισεκατομμυρίων ανθρώπων που ζουν σε συνθήκες απόλυτης ένδειας. Η εξέλιξη της αναλογίας μεταξύ των φτωχότερων και των πλουσιότερων είναι χαρακτηριστική. Το 1820 στους 3 φτωχότερους αντιστοιχούσε 1 πλούσιος, το 1913 η αναλογία έγινε 11 προς 1, το 1950 έγινε 35 προς 1, το 1973 έγινε 44 προς 1, ενώ το 1992 ήταν 72 προς 1!
 Στη σκοτεινή πλευρά του πλανήτη των πλουσίων, το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού, δηλαδή πάνω από 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι ζουν με εισόδημα μικρότερο από 2,5 δολάρια την ημέρα...
 Σ' ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΜΥΘΗΤΩΝ ΚΕΡΔΩΝ και του προκλητικού πλούτου, όπου το 20% των πλουσιότερων συγκεντρώνει το 75% του συνολικού πλούτου, πάνω από 22.000 παιδιά πεθαίνουν κάθε μέρα από πείνα!
 ΑΠΕΝΑΝΤΙ Σ' ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΧΛΙΔΗΣ, όπου ένας άνθρωπος μπορεί να έχει ημερήσιο εισόδημα 10,4 εκατομμύρια δολάρια (!), υπάρχει ο κόσμος όπου πάνω από ένα δισεκατομμύριο παιδιά ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας, όπου το ένα στα πέντε παιδιά δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό, όπου το ένα στα επτά παιδιά δεν έχει καμιά ιατροφαρμακευτική φροντίδα. Είναι ο κόσμος του καπιταλισμού.
 Αναρτήθηκε από Solaris Tatakis  στις 10:25 π.μ.  Δεν υπάρχουν σχόλια:  Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου 
BlogThis!
Μοιραστείτε το στο Twitter
Μοιραστείτε το στο Facebook
  
Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση 
Σάββατο, 9 Μαρτίου 2013
ΑΝΩΤΑΤΗ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΓΟΝΕΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ 
www.goneis.org

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
 ΜΑΖΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΧΩΡΙΩΝ ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ... ΧΡΥΣΑΦΙ

 Στο πόδι είναι εδώ και δύο μέρες η Ιερισσός και η Μεγάλη Παναγιά, καθώς οι κάτοικοι αντιδρούν στην αστυνομική επέμβαση που πραγματοποιείται με όργιο αυταρχισμού, με εφόδους της αστυνομίας σε σπίτια, συλλήψεις  ανηλίκων κ.λπ. Σημερινές μαρτυρίες αναφέρουν την είσοδο ΜΑΤ στα χωριά με 10 κλούβες!!!!!!!
Η τρομοκρατία της κυβέρνησης έφτασε μέχρι του σημείου να ρήξουν βροχή δακρυγόνων-χημικών, μέσα σε σχολείο, οι μαθητές του οποίου διαμαρτύρονταν στο προαύλιο για την αστυνομική επέμβαση. 
        Στεκόμαστε αλληλέγγυoι στον αγώνα των κατοίκων που βγήκαν στο δρόμο αντιδρώντας στην αστυνομική επιχείρηση.
        Καταγγέλουμε την κυβέρνηση που θέλει να τσακίσει το αγωνιστικό φρόνημα του λαού και της νεολαίας της Ιερισσού στη Χαλκιδική, με πρόσχημα την προβοκατόρικη εμπρηστική επίθεση στις Σκουριές, και δεν διστάζει να προβεί και σε τρομοκράτηση ανήλικων μαθητών. Και όλα αυτά για να εξασφαλίσει την επένδυση της γνωστής εταιρείας εξόρυξης χρυσού στην περιοχή. Αυτή είναι η Ανάπτυξή τους που δε λογαριάζει τον λαό, αλλά τα κέρδη των μεγάλων εταιρειών.
        Να σταματήσουν εδώ και τώρα οι εισβολές των ΜΑΤ και η τρομοκρατία. 
Όλοι οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα πρέπει να καταδικάσουν τη συγκυβέρνηση και να απορρίψουν τις συκοφαντίες και τα ψέματα που χρησιμοποιεί για να δικαιολογήσει τη βάρβαρη πολιτική και τη δράση της, να σταθούν στο πλάι των κατοίκων της περιοχής που μάχονται για την ίδια τη ζωή τους.
 07-05-2013
 Αναρτήθηκε από Solaris Tatakis