ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ
«Μήλον της Εριδος» η επιρροή στους αντικαθεστωτικούς
 |
Σε νέα φάση, σκληρότερη, εισέρχονται οι ενδο-ιμπεριαλιστικοί διαγκωνισμοί με επίκεντρο τη Συρία αλλά και την ευρύτερη περιοχή μετά από τις ολοένα πιο απροκάλυπτες εκφράσεις υποστήριξης με κάθε τρόπο των αντικαθεστωτικών, οι οποίοι, όπως όλα δείχνουν, εξελίσσονται στο νέο πεδίο αντιπαραθέσεων. Ταυτόχρονα στα διεθνή αστικά ΜΜΕ «καλλιεργούν» την εικόνα ότι οι αντικαθεστωτικοί «κερδίζουν έδαφος» και πλησιάζει «η στρατιωτική ήττα της κυβέρνησης Ασαντ», κάτι που δεν επιβεβαιώνεται από τις εξελίξεις εντός της Συρίας. Ετσι οι ιμπεριαλιστικές και περιφερειακές δυνάμεις μοιάζουν να αναδιατάσσονται, να επανεξετάζουν τα όρια των συμμαχιών τους και των διαφωνιών τους και να προσπαθούν να λάβουν ευνοϊκότερη θέση στο σκηνικό που διαμορφώνουν και στην επιρροή στις δυνάμεις των αντικαθεστωτικών που τώρα χρησιμοποιούνται ως η αιχμή του δόρατος της ιμπεριαλιστικής επέμβασης.
Ο Αραβικός Σύνδεσμος, στην τελευταία του σύνοδο στις αρχές της εβδομάδας, προχώρησε σε ένα σοβαρό ποιοτικό βήμα ανοιχτής και χωρίς κανένα πρόσχημα υποστήριξης των αντικαθεστωτικών, συμπίπτοντας χρονικά με τις διακηρύξεις ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, όπως οι ΗΠΑ και η Βρετανία, που «σπεύδουν» βιαστικά να δηλώσουν επίσης «παρών» στην παροχή «βοήθειας». Πιο συγκεκριμένα, με το τελευταίο του ανακοινωθέν ο Αραβικός Σύνδεσμος κάλεσε απροκάλυπτα αλλά με τον πιο επίσημο τρόπο την αντικαθεστωτική «Εθνική Συριακή Συμμαχία» να καταλάβει την έδρα της Συρίας στον οργανισμό. Διευκρινίστηκε ότι η πρόσκληση αφορά την αποστολή εκπροσώπου εφόσον η Συμμαχία εκλέξει κάποιου είδους «εκτελεστική επιτροπή», η οποία θα έχει χρέη «προσωρινής κυβέρνησης» μέχρις ότου λάβει χώρα η πολιτική μετάβαση της χώρας.
Υπενθυμίζεται ότι η θέση της Συρίας στο Σύνδεσμο είχε μείνει κενή εδώ και περίπου ένα χρόνο από όταν λήφθηκε απόφαση να «παγώσει» η συριακή συμμετοχή ως αντίποινα «για την μη συμμόρφωση» της κυβέρνησης Ασαντ με το σχέδιο του τότε ειδικού απεσταλμένου του ΟΗΕ, Κόφι Ανάν, για τερματισμό των συγκρούσεων. Το σχέδιο προέβλεπε κατάπαυση πυρός εκατέρωθεν και απόσυρση του συριακού στρατού από τις πόλεις, κάτι που η κυβέρνηση δεν έπραξε με δεδομένη τη μη συμμόρφωση των αντικαθεστωτικών με την εκεχειρία.
Επιπλέον, στο τελικό ανακοινωθέν του Αραβικού Συνδέσμου αναφέρεται ότι η οποιαδήποτε αραβική χώρα είναι ελεύθερη να στηρίξει με όποιο τρόπο κρίνει καταλληλότερο, συμπεριλαμβανομένου του στρατιωτικού εξοπλισμού, τους αντικαθεστωτικούς. Πρόκειται για αποστροφή που ξεκάθαρα νομιμοποιεί την, εδώ και καιρό, πάγια τακτική των πετρελαιομοναρχιών -κυρίως Κατάρ και Σ. Αραβία- να προμηθεύουν με όπλα, παντός τύπου εξοπλισμό και χρήματα τους αντικαθεστωτικούς.
Σπεύδουν Βρετανία, ΗΠΑ
Η γνωστοποίηση του ανακοινωθέντος συνέπεσε χρονικά με την ανοιχτή διακήρυξη του Βρετανού υπουργού Εξωτερικών Ουίλιαμ Χέιγκ περί αποστολής «μη θανατηφόρας» βοήθειας, ύψους τουλάχιστον 11 εκατομμυρίων λιρών, προς τους αντικαθεστωτικούς, στην οποία συμπεριλαμβάνονται τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού, επιμελητειακός εξοπλισμός και αλεξίσφαιρα γιλέκα. Η ανακοίνωση του Χέιγκ δεν αποτέλεσε «κεραυνό εν αιθρία», καθώς το Λονδίνο εδώ και πολλές εβδομάδες πιέζει σε αυτήν την κατεύθυνση και επεδίωξε να υπάρξει και σχετική απόφαση από την Ευρωπαϊκή Ενωση, κάτι που δεν κατέστη δυνατό λόγω των αντιρρήσεων που εκφράζουν άλλες ιμπεριαλιστικές χώρες, όπως η Γερμανία, οι οποίες ανησυχούν ότι όσο περισσότερα όπλα βρεθούν εντός Συρίας τόσο πιο επικίνδυνες εξελίξεις θα δρομολογηθούν για ολόκληρη την περιοχή, στην οποία διατηρούν και οι ίδιες συμφέροντα.
Ενδιαφέρον έχει ότι, χωρίς πολλές τυμπανοκρουσίες, στο «χορό» της άμεσης παροχής βοήθειας εισήλθαν και οι ΗΠΑ, οι οποίες ανακοίνωσαν τη χορήγηση, σε πρώτη φάση, «μη θανατηφόρας» βοήθειας προς τους αντικαθεστωτικούς ύψους 60 εκατομμυρίων δολαρίων. Κατά τη διάρκεια της πρόσφατης περιοδείας του στην περιοχή, ο νέος υπουργός Εξωτερικών Τζον Κέρι συζήτησε παντού το ζήτημα της Συρίας και της χορήγησης βοήθειας προς τους αντικαθεστωτικούς.
Φαίνεται, όμως, ότι ο Κέρι επανέλαβε αυτό που η αμερικανική ηγεσία θέτει εδώ και καιρό, περί της σύνθεσης του ευρύτατου αυτού χώρου που ονομάζεται «αντικαθεστωτικός», επιμένοντας σε ένα διαχωρισμό μεταξύ «μετριοπαθών» και «μη μετριοπαθών» δυνάμεων. Ο διαχωρισμός αυτός φάνηκε να προκαλεί δυσφορία σε ορισμένους συνομιλητές του, όπως ο Σαουδάραβας υπουργός Εξωτερικών, που επέκρινε την αμερικανική απόφαση να ενταχθεί η ισλαμιστική οργάνωση «Μέτωπο αλ Νούσρα» στη λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων.
«Μετριοπαθείς» και «μη μετριοπαθείς» αντικαθεστωτικοί
Ο διαχωρισμός που θέτει η αμερικανική διπλωματία μεταξύ των αντικαθεστωτικών, και τον οποίο συμμερίζονται ως ένα βαθμό και άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, δεν αποτελεί φυσικά έκφραση κανενός είδους ευαισθησίας απέναντι στο συριακό λαό ή κάποιου είδους «ηθικής αρχής». Πρόκειται για ένα διαχωρισμό αυστηρά στη βάση των συγκρουόμενων συμφερόντων και των προωθούμενων πολιτικών τόσο άμεσα στο «πεδίο Συρία» όσο και κατ' επέκταση στην ευρύτερη «Μέση Ανατολή».
Οι πληροφορίες από το εσωτερικό της Συρίας, οι οποίες συχνά δεν διασταυρώνονται, συγκλίνουν στο ότι πιο καλά εξοπλισμένες και προετοιμασμένες εμφανίζονται οιισλαμιστικές οργανώσεις, τύπου «Μετώπου αλ Νούσρα», οι οποίες αποτελούνται, κατά κύριο λόγο, από μισθοφόρους, στην πλειοψηφία τους μη Σύρους. Αυτού του τύπου οι οργανώσεις εμφανίζονται να αποτελούν, σε πολλά σημεία, το «σκληρό πυρήνα» των δυνάμεων κρούσης των αντικαθεστωτικών σε αρκετά μέτωπα, ενώ έχουν καταγραφεί ακόμη και αψιμαχίες ή και επεισόδια με τον ντόπιο πληθυσμό. Πίσω από τις οργανώσεις αυτές έντονη είναι η αίσθηση ότι βρίσκονται οι πετρελαιομοναρχίες του Κόλπου.
Την ίδια στιγμή, το υπόλοιπο τμήμα των αντικαθεστωτικών, το οποίο φαίνεται ν' αποτελεί ένα συνονθύλευμα απόψεων και δυνάμεων από τους ισλαμιστές «Αδελφούς Μουσουλμάνους», που άλλοτε εμφανίζονται «μετριοπαθείς» και άλλοτε «ως γέφυρα» με τις ακραίες οργανώσεις των ισλαμιστών μισθοφόρων, μέχρι άλλες κοσμικές πολιτικές δυνάμεις, φαίνεται ότι μετατρέπεται σε κύριο πεδίο ανταγωνισμών για τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που προσπαθούν να διασφαλίσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη επιρροή. Ο διαγκωνισμός είναι ιδιαίτερα σκληρός μεταξύ των Γαλλίας, ΗΠΑ, Βρετανίας που έχουν επιδοθεί σε διαγωνισμό «διπλωματικής και πρακτικής μη θανατηφόρας βοήθειας» για να εξασφαλίσουν, όσο το δυνατόν περισσότερο, τον έλεγχο των δυνάμεων αυτών και κατ' επέκταση μεγαλύτερο λόγο στην επόμενη μέρα της χώρας. Οσο για Τουρκία και Αίγυπτο, μοιάζουν να τηρούν «ισορροπίες» και επικοινωνία με όλες τις πλευρές, διεκδικώντας με τον τρόπο αυτό αναβάθμιση του ρόλου τους στην ευρύτερη περιοχή.
Αντιπαραθέσεις και σε επίπεδο «διαπραγμάτευσης»
Οι αντιπαραθέσεις αυτές εκφράζονται και σε πολιτικό επίπεδο στους κόλπους της «Εθνικής Συριακής Συμμαχίας», του αντικαθεστωτικού μορφώματος που συστήθηκε στο Κατάρ, στα τέλη Νοέμβρη, υπό ασφυκτικές ιμπεριαλιστικές πιέσεις. Προφανώς δεν είναι τυχαίο ότι ενώ, σε γενικές γραμμές, οι αντικαθεστωτικοί θέτουν ως προϋπόθεση την αποχώρηση του Ασαντ και των συνεργατών του από το προσκήνιο για να γίνουν συνομιλίες, έχουν αρχίσει να πληθαίνουν οι φωνές εκείνων που υποστηρίζουν ότι θα μπορούσε να γίνει διάλογος με μια αντιπροσωπεία της συριακής κυβέρνησης για να συμφωνηθεί ένας τρόπος πολιτικής μετάβασης, χωρίς προϋποθέσεις.
Την τελευταία αυτή άποψη διατύπωσε εμμέσως, για να την ανακαλέσει εν μέρει αλλά ποτέ ολοκληρωτικά, ο επικεφαλής της Συμμαχίας, Μουάζ αλ Κχάτιμπ, στις αρχές Φλεβάρη, προκαλώντας έντονες αναταράξεις στο εσωτερικό της Συμμαχίας. Ο αλ Κχάτιμπ έθεσε ως πλαίσιο της πρότασής του τους άξονες των προτάσεων που έχει καταθέσει ο ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ και του Αραβικού Συνδέσμου, Λακχντάρ Μπραχίμι. Με την προοπτική αυτή μοιάζει να συγκλίνει η Ρωσία η οποία τάσσεται υπέρ ενός διαλόγου πολιτικής μετάβασης άνευ όρων, γεγονός που δημιουργεί την αίσθηση ότι αρχίζουν να δημιουργούνται δίαυλοι επικοινωνίας της Εθνικής Συριακής Συμμαχίας και με τη ρωσική διπλωματία (όχι απαραίτητα με τον Κχάτιμπ).
Η προοπτική αυτή, σε συνδυασμό με τις ολοένα πιο ανοιχτές «νύξεις» και του Ισραήλ ότι η κατάσταση στη Συρία «αρχίζει να το αφορά επειδή απειλεί να διαχυθεί στην περιοχή», είναι, μάλλον, προφανές ότι θα εντείνει τους ανταγωνισμούς τόσο σε διπλωματικό όσο και στο πεδίο της μάχης, με το συριακό λαό να πληρώνει βαρύτατο φόρο αίματος στο βωμό των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών.
Ελ. ΜΑΥΡΟΥΛΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου