ΣΥΡΙΖΑ Κοροϊδία ακόμα και τα περί ανακούφισης του λαού

ΣΥΡΙΖΑ

Κοροϊδία ακόμα και τα περί ανακούφισης του λαού

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΠΟΨΗ ήταν η ομιλία του Αλ. Τσίπρα την περασμένη Τρίτη, στην προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση στη Βουλή για τα προβλήματα των φτωχών αγροτών, οι ανάγκες των οποίων μάλλον ωχριούν για τον ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στην «εθνική ανάγκη» προσέλκυσης επενδυτών, ώστε να πάρει μπρος η καπιταλιστική οικονομία και η «κοπή» κερδών για τα μονοπώλια, με το λαό ισοπεδωμένο.

Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ εγκάλεσε την κυβέρνηση ότι δεν κάνει τίποτα για την ανάπτυξη, ότι οδηγεί την Ελλάδα στην «αποανάπτυξη», από την οποία καυχήθηκε ότι μπορεί να την βγάλει το κόμμα του, αν κυβερνήσει. Θέλουμε, ξεκαθάρισε, τις επενδύσεις από το εξωτερικό, αρκεί αυτοί που έρχονται να είναι «επενδυτές και όχι πειρατές» και κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι με την πολιτική του μνημονίου διώχνει μεγάλες επιχειρήσεις από τη χώρα.

Εφτασε μέχρι και να κατονομάσει γερμανική εταιρεία («Ντόιτσε Αιόλια»), καταγγέλλοντας την κυβέρνηση ότι έχει μπλοκάρει επένδυσή της στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, την ίδια στιγμή που έχει δώσει τις άδειες σε «κολλητούς και διαπλεκόμενους».

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σε όλους τους τόνους διακηρύξει ότι θέλει τις καπιταλιστικές επενδύσεις. Και επειδή ξέρει τι θέλουν οι καπιταλιστές για να επενδύσουν, μέσα στη βδομάδα που πέρασε οι αρμόδιοι για την οικονομική πολιτική του κόμματος, Γ. Δραγασάκης και Γ. Σταθάκης, είπαν τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη σε ό,τι αφορά μισθούς, συντάξεις, αλλά και στη φορολεηλασία που υφίσταται το πενιχρό λαϊκό εισόδημα.

Ο Γ. Δραγασάκης, μιλώντας στην κρατική τηλεόραση δήλωσε πως τα χαράτσια θα τεθούν από μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ «υπό κατάργηση για ορισμένες κατηγορίες, άνεργοι κ.λπ.» και μόνο γι' αυτές και πως «ό,τι αφορά δημοσιονομικό μέγεθος θα ήταν ανεύθυνο να πω καταργούμε αυτό, χωρίς να πω τι θα βάλουμε στη θέση του»... Για μισθούς και συντάξεις, στην ερώτηση πώς νομοθετικά μπορεί να επιβληθεί αλλαγή, κόντρα σε μια πραγματικότητα που έχει ήδη διαμορφωθεί, ξεκαθάρισε: «Εάν δεν γίνει αλλαγή και προχωρήσει η κατάρρευση της οικονομίας, μπορεί κάποια στιγμή αυτό που λέτε να είναι σωστό, να μην μπορούμε να το κάνουμε, γι' αυτό και η διάσταση χρόνος είναι σημαντική (...) αν συνεχίσει η καταστροφή της οικονομίας ίσως δεν θα έχει και νόημα η συζήτηση αυτή».

Η ΔΗΜΑΓΩΓΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΛΟΓΙΑ περί κατάργησης του μνημονίου με ένα νόμο στη Βουλή, ακύρωσης των «άδικων και αντισυνταγματικών χαρατσιών», αποκατάστασης μισθών και συντάξεων, με τα οποία ψάρεψε στα θολά νερά της λαϊκής αγανάκτησης προεκλογικά, εγκαταλείφθηκαν οριστικά τώρα που το κεφάλαιο ζητάει απτά δείγματα γραφής για την ικανότητα του ΣΥΡΙΖΑ να το υπηρετήσει από αναβαθμισμένη θέση.

Στο ίδιο πνεύμα, ο Γ. Σταθάκης σε συνέντευξή του στο «Βήμα της Κυριακής» ξεκαθάρισε:«Η επιστροφή μισθών και συντάξεων σε επίπεδα συμβατά με εκείνα προ του 2009 μπορεί να γίνει μόνο υπό την προϋπόθεση ότι η οικονομία ανακάμπτει και βρίσκεται στα επίπεδα του 2009. Αυτό είναι μια σταδιακή διαδικασία».

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ υιοθετεί και προβάλλει στο λαό το βασικό άλλοθι της κυβέρνησης για την κατακρήμνιση μισθών και συντάξεων, που είναι η πορεία της καπιταλιστικής οικονομίας. Αυτό που δε λέει ο Γ. Σταθάκης είναι πως αυτή είναι μια διαδικασία που δε θα συμβεί ποτέ. Είναι άγνωστο πότε το σύστημα θα βγει απ' την κρίση, αλλά είναι γνωστό ότι η ανάπτυξη που θα επέλθει τότε θα είναι αναιμική και βραχύβια. Ρυθμοί σαν τους προηγούμενους δεν πρόκειται να επιτευχθούν, ενώ δεν υπάρχει περίπτωση το κεφάλαιο να επιστρέψει σε παροχές προηγούμενων περιόδων ανάπτυξης του καπιταλισμού.

Συνεπώς, οι μισθοί και οι συντάξεις θα παραμείνουν στα σημερινά εξευτελιστικά επίπεδα, αν δε μειωθούν παραπέρα, αφού αυτό προϋποθέτει η προσέλκυση επενδυτών για την οποία τόσο κόπτεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμα, όμως, κι αν αυτόματα, με την ανάληψη της διακυβέρνησης απ' τον ΣΥΡΙΖΑ, η καπιταλιστική οικονομία άρχιζε να «καλπάζει» και πάλι οι μισθοί και οι συντάξεις δε θα αυξάνονταν.

Η αναπλήρωση του χαμένου, λόγω κρίσης, εδάφους και το κυνήγι της μέγιστης δυνατής κερδοφορίας, θα οδηγούσε σε παραπέρα συμπίεση των μισθών, ενώ ούτε δεκάρα για τη στήριξη των συντάξεων και για δαπάνες κοινωνικού χαρακτήρα δε θα περίσσευε στο αστικό κράτος απ' την ποικιλόμορφη στήριξη των καπιταλιστών, είτε για να επενδύσουν, είτε για να διατηρήσουν τις επενδύσεις τους. Ας αναλογιστούν οι εργαζόμενοι το «μέρισμα» που τους αναλογούσε, όταν η ανάπτυξη στην Ελλάδα «κάλπαζε». Ηταν τότε που συνομολογούνταν από βιομηχάνους και εργοδοτικό συνδικαλισμό αυξήσεις στους μισθούς της τάξεως των 0,77 ευρώ.

Η ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ είναι διατεθειμένη να τα δώσει όλα στους μονοπωλιακούς ομίλους. Αυτό είπε ο Γ. Σταθάκης, όταν δήλωνε στην ίδια συνέντευξη: «Δεν υπάρχει καμία αποδοκιμασία των ξένων επενδύσεων (...) ο ΣΥΡΙΖΑ γενικώς στηρίζει τις επενδύσεις που αναβαθμίζουν την παραγωγική οικονομία της χώρας, τις υποδομές στον τουρισμό και αλλού και συνεπώς είμαστε πολύ θετικοί, θέλουμε ένα θεσμικό, φορολογικό και περιβαλλοντικό πλαίσιο σαφές και αυτό θα κάνουμε ως κυβέρνηση, προκειμένου να διευκολύνουμε τις ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα».

Ομολογεί, δηλαδή, ότι και τα περί φορολόγησης του πλούτου είναι πομφόλυγες. Θεσμικό και φορολογικό πλαίσιο, τέτοιο που να ελκύει τους καπιταλιστές να επενδύσουν στην Ελλάδα, σημαίνει να γίνει η Ελλάδα «ανταγωνιστική», δηλαδή να μειωθούν κι άλλο οι μισθοί, να αφαιρεθούν και τα τελευταία εναπομείναντα στην εργατική τάξη δικαιώματα που αφορούν σε εργασιακές σχέσεις, ωράριο εργασίας, ασφάλιση κ.λπ. Σημαίνει ενισχύσεις, κίνητρα, φοροασυλία για το μεγάλο κεφάλαιο. Εξού και η επίμονη αξίωση του ΣΥΡΙΖΑ για «κούρεμα» του χρέους, ώστε να εξοικονομήσει πόρους που θα τους κατευθύνει εκεί.

Σημαίνει ακόμα πλαίσιο που θα διασφαλίζει «άπνοια» στο κοινωνικό πεδίο, εμπόδια στην οργάνωση και ανάπτυξη της πάλης του εργατικού λαϊκού κινήματος, ώστε να εκμηδενισθούν οι αντιδράσεις στο μεσαίωνα που απαιτείται να επιβληθεί για να αποδώσουν οι επενδύσεις τους. Και ως προς αυτό, δεν είναι άσχετος ο σχεδιασμός που αναπτύσσει ο ΣΥΡΙΖΑ για διαμόρφωση ενός κινήματος στα μέτρα του, χειραγωγημένο και ενσωματωμένο.

Στη διαμόρφωση ευνοϊκού πλαισίου για επενδύσεις αποσκοπούν και τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση σε βάρος του λαού, αλλά και οι σχεδιασμοί της για χτύπημα του κινήματος, όπως φάνηκε καθαρά κι απ' την ομιλία του Α. Σαμαρά στη Βουλή, όπου ταύτισε εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου και μηχανισμούς με κουκούλες, με τον αγωνιζόμενο λαό.

Το ίδιο συμβαίνει απ' άκρη σ' άκρη του καπιταλιστικού κόσμου, ανεξάρτητα απ' το μείγμα διαχείρισης που προκρίνεται στα διαφορετικά κράτη. Οταν ο Γ. Σταθάκης προβάλλει σαν πρότυπο τις ΗΠΑ, λέγοντας «η πολιτική Ομπάμα έχει πολλά στοιχεία συμβατά με αυτά που επιδιώκουμε να κάνουμε», παραδέχεται ότι αυτά που θα κάνουν κάθε άλλο παρά θα ωφελήσουν το λαό. Το μείγμα διαχείρισης της κυβέρνησης των ΗΠΑ αυξάνει τους ανέργους, τους άστεγους, τους πάμφτωχους, αυξάνει τα εκατομμύρια που δεν έχουν καμία πρόσβαση στο σύστημα Υγείας κ.λπ.

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΑΛΛΟΘΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΙΡΕΣΗ μίας προς μίας των υποσχέσεων που έδωσε στο λαό, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει το διαχρονικό επιχείρημα της «καμένης γης». Κατόπιν των παραπάνω, ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ Π. Σκουρλέτης δήλωσε μέσα στη βδομάδα:

«Εμείς ούτε διαθέτουμε το μαγικό ραβδί για να βελτιώσουμε και να αλλάξουμε την κατάσταση από τη μία μέρα στην άλλη, αλλά κυρίως πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι, κάθε μέρα που εφαρμόζεται αυτή η πολιτική τα πράγματα γίνονται ολοένα και χειρότερα. Είναι ανυπολόγιστη αυτή η καταστροφή. Αρα και πιο δύσκολη η αποκατάσταση των αποτελεσμάτων αυτής της πολιτικής». Και ο Δ. Παπαδημούλης πρόσθεσε: «Προτεραιότητά μας δεν είναι να μοιράζουμε λεφτά που δεν υπάρχουν, είναι να στηρίξουμε την ακραία φτώχεια».

Είναι φανερό ότι όσο κοντύτερα έρχεται η στιγμή που οι κάλπες θα αναδείξουν τον επόμενο διαχειριστή της αστικής εξουσίας, τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναγκάζεται να εγκαταλείψει και τις τελευταίες δημαγωγικές κορόνες του και θα πασχίζει να περάσει με άριστα τις εξετάσεις στην αστική τάξη. Ο λαός μπορεί και πρέπει να παρέμβει. Η έξοδος απ' την κρίση προς όφελός του δεν είναι έργο κανενός διαχειριστή της αστικής εξουσίας. Είναι έργο δικό του. Μπορεί να το πραγματώσει η λαϊκή συμμαχία, που θα μάχεται για να εμποδίσει τα χειρότερα, έχοντας προσανατολισμένη την πάλη της στην ανατροπή του σημερινού βάρβαρου συστήματος και την οικοδόμηση της λαϊκής εξουσίας.