«ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ» Ξαναζεσταμένο «Φόρουμ» …σε κυβερνητική συσκευασία

«ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ»

Ξαναζεσταμένο «Φόρουμ» …σε κυβερνητική συσκευασία

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ενα αναπαλαιωμένο «Φόρουμ» με την ονομασία «Εναλλακτική Σύνοδος» είναι προγραμματισμένο να γίνει στην Αθήνα στις 7 - 9 του Ιούνη. Η επιλογή της Αθήνας δεν είναι τυχαία. Οικοδεσπότης θα ναι ο ΣΥΡΙΖΑ, το οπορτουνιστικό κόμμα που μετατρέπεται σε σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία και επιχειρεί να αξιοποιήσει καρικατούρες κινημάτων για «αγωνιστικό ντεκόρ» στην κούρσα του ΣΥΡΙΖΑ για την αστική διακυβέρνηση.

Πέρασαν κάποια χρόνια, αλλά ποιος δε θυμάται άραγε τα λόγια τα μεγάλα που οι οπορτουνιστές μάς είχαν γανώσει κυριολεκτικά το κεφάλι κατά τα πρώτα χρόνια των κοινωνικών φόρουμ στις αρχές της περασμένης δεκαετίας; Μιλούσαν για: «Το κίνημα των κινημάτων», «το καινούργιο, πολύχρωμο, ελπιδοφόρο κίνημα που προσπερνά και συνενώνει όλα τα προηγούμενα κινήματα», «με κουλτούρα διαλόγου», «ο νέος διεθνισμός».

Αυτές οι μεγαλοστομίες στην Ελλάδα συνοδευόντουσαν βέβαια με τις αντίστοιχες κατηγορίες προς το ΚΚΕ. Δικαιολογημένο το μένος τους, γιατί δεν μπόρεσαν ποτέ να χωνέψουν ότι το ΚΚΕ όχι μόνο δεν έπεσε στην παγίδα των «φόρουμ» αλλά αποκάλυψε τεκμηριωμένα το ρόλο τους. Τι λέγανε τότε οπορτουνιστικά έντυπα και ιστοσελίδες για τη συνεπή στάση του ΚΚΕ απέναντι στα φόρουμ και τη διαχειριστική γραμμή τους; Αναμασούσαν τις γνωστές χιλιοειπωμένες συκοφαντίες περί απομόνωσης του ΚΚΕ κ.ά.

Δε χρειάζεται να πούμε βέβαια ποιος δικαιώθηκε στην κριτική του για τα «φόρουμ». Η ακίνδυνη για τα μονοπώλια γραμμή τους εγκλώβισε τις όποιες δυνάμεις εκφράστηκαν αρχικά με το ξέσπασμα των πρώτων κινητοποιήσεων ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, όπως θολά κι αταξικά αποκλήθηκε τότε από την αστική τάξη και το διεθνή οπορτουνισμό η διεθνοποίηση του κεφαλαίου. Στην εποχή τους, τα φόρουμ επιχείρησαν να βγάλουν σε πέρας την αποστολή τους για λογαριασμό της σοσιαλδημοκρατίας. Επιδίωξαν να θολώσουν τα νερά προσδίδοντάς της ένα αγωνιστικό προσωπείο τη στιγμή που οι σοσιαλδημοκράτες διεθνώς έπαιρναν άγρια αντεργατικά μέτρα σε συνθήκες ορμητικής ανάπτυξης των καπιταλιστικών κερδών.

Λίφτινγκ για τις νέες ανάγκες του συστήματος

Μετά τις πρώτες κιόλας διοργανώσεις τους, η πορεία των «φόρουμ» όλα τα χρόνια που ακολούθησαν εξελίχτηκε σε φιάσκο: Αμαζες, ξεπεσμένες συνάξεις Ευρωπαίων και άλλων οπορτουνιστών, ΜΚΟ πολυεθνικών εταιρειών. Ενδεικτικό είναι ότι το αποκαλούμενο «Βαλκανικό Ανατρεπτικό Φόρουμ», με τη στήριξη του λεγόμενου Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) και με συμμετοχή του Τσίπρα, που έγινε αυτές τις μέρες στην Κροατία, τρόμαξε τόσο τα μονοπώλια και «τις αγορές»... που μέχρι πολυεθνικές όπως η «Peugeot» και η DHL, η γνωστή και μη εξαιρετέα αστική φυλλάδα «Monde Diplomatique» στήθηκαν στην ουρά για χορηγοί....

Την ίδια ώρα, βγήκαν στο φως πολλές ιστορίες και καταγγελίες για σκάνδαλα και χρέη διοργανωτών των εκάστοτε «φόρουμ». Οταν, άλλωστε, διαλαλείς έναν τάχα καλύτερο καπιταλισμό, γίνεσαι αργά ή γρήγορα ένα πράγμα με τη σαπίλα του...

Παροιμιώδεις, επίσης, έχουν μείνει οι «πλούσιες ατζέντες με ευρωπαϊκές και παγκόσμιες ημέρες κινητοποιήσεων» που έμεναν στα χαρτιά ή στην καλύτερη περνούσαν απαρατήρητες, ενώ τις τελευταίες διοργανώσεις των «φόρουμ» δεν τις έπαιρναν χαμπάρι ούτε και οι κάτοικοι των πόλεων που διοργανώνονταν. Μάλιστα, τον Οκτώβρη του 2012 πραγματοποιήθηκε η Σύνοδος της Φλωρεντίας ένα είδος εορτασμού των 10χρονων από το πρώτο «φόρουμ». Ονομάστηκε μάλιστα «Firenze 10+10», αφού το όνομα «Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ» «δεν πουλά» πια.

Μέσα σ' αυτήν την εκφυλιστική πορεία κλήθηκε να πάρει αποφάσεις το ΚΕΑ. Με πρόταση δική του, λοιπόν, προωθείται ένα φόρουμ με... λίφτινγκ, που συνιστά νέα επιχείρηση εξαπάτησης της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Από το πεζοδρόμιο ...στα κυβερνητικά σαλόνια

Επιχειρώντας να εξηγήσει τη νέα προσαρμογή, το ΚΕΑ ισχυρίζεται ότι πλέον είναι ξεπερασμένες οι «αμυντικές αντισύνοδοι» κι ότι χωρίς να απαξιωθούν ή να διακοπούν τα κοινωνικά φόρουμ πρέπει να δώσουν τη σκυτάλη στην «εναλλακτική σύνοδο», που είναι εναλλακτική γιατί προτείνει πολιτική διέξοδο.

Η «Εναλλακτική Σύνοδος» τώρα θεωρεί την προηγούμενη γραμμή των «κοινωνικών φόρουμ» και των «πλατειών» ως αμυντική και ξεπερασμένη. Δεν ξεκόβει, λέει, από αυτά, αναγνωρίζει την «προσφορά» τους, όμως τώρα ο διεθνής οπορτουνισμός επιχειρεί να αναβαθμίσει το αυτοπλασάρισμά του ως προσφερόμενος διαχειριστής που σέρνει από τη μύτη «κινήματα» χρήσιμα για το κεφάλαιο. «Κινήματα» χρήσιμα για το σύστημα και την απαιτούμενη χρονοκαθυστέρηση ξεσπάσματος μιας οργανωμένης ταξικής απάντησης του εργατικού κινήματος, των άλλων καταπιεσμένων λαϊκών στρωμάτων.

Τι λέει, με άλλα λόγια, το ΚΕΑ; Οτι είναι παλιομοδίτικη η απλή ρεφορμιστική κριτική των αντισυνόδων και θα πρέπει αυτή να αντικατασταθεί στις νέες συνθήκες με «κινήματα» που θα διαλαλούν χωρίς μισόλογα και περιστροφές την αστική κυβερνητική διαχείριση, μια κυβερνητική λύση με απείραχτη την αστική τάξη και την εξουσία της. Από το «πεζοδρόμιο», δηλαδή, απευθείας στα κυβερνητικά σαλόνια με σταθερό το σύνθημα ότι δήθεν υπάρχει καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο, κι οι ίδιοι προσφέρονται με προθυμία για λογαριασμό της αστικής τάξης να τον διαχειριστούν.

Η στάση του «υπεύθυνου» διαχειριστή του εκμεταλλευτικού συστήματος χαρακτηρίζει τις διακηρύξεις τους. Ετσι, η γραμμή της «εναλλακτικής συνόδου» κινείται στην πεπατημένη, προτείνοντας π.χ. «να επανεξεταστούν οι αστικοί θεσμοί και οι συνθήκες»¹, να ανακτηθεί η «δημοκρατία», δηλαδή η αστική δημοκρατία - δικτατορία των καπιταλιστών, να υπάρξει εναντίωση στο «νεοφιλελευθερισμό» πριμοδοτώντας τη σοσιαλδημοκρατική μορφή διαχείρισης του καπιταλισμού.

Κάνουν, επίσης, τις γνωστές εκκλήσεις η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να γίνει καλή τράπεζα, να κόβει φτηνό χρήμα, και να καταπολεμηθεί «η χαλαρότητα των πολιτικών ηγετών»²στο να ελέγχουν τις ...άπληστες αγορές, καθώς κι άλλες ευκολοχώνευτες εφευρέσεις που σκορπούν αυταπάτες.

Τώρα και με συμμετοχή κομμάτων...

Η «εναλλακτική σύνοδος» επίσης αυτοπροβάλλεται, λέγοντας ότι δεν ασπάζεται την απορριπτική στάση των Κοινωνικών Φόρουμ σε πολιτικές δυνάμεις και κόμματα, σε πολιτικές προσωπικότητες. Μάλιστα, αυτοπροσδιορίζεται ως εξής: «...επίσης δεχόμαστε και τις πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν τα αιτήματά μας. Οι προσωπικότητες που στηρίζουν το κάλεσμά μας είναι ευπρόσδεκτες».³ Εγκαταλείφθηκαν, λοιπόν, όλα τα μεγάλα υποκριτικά λόγια περί «αυτονομίας κι ανεξαρτησίας των κινημάτων»...

Η κάψα τους για κυβερνητική κουτάλα δεν κρύβεται και δεν υπάρχει πλέον πολυτέλεια να αφήνει εκτός των πάνελ του φόρουμ, τους εκλεκτούς του κεφαλαίου για κυβερνητική λύση προς όφελος της πλουτοκρατίας. Ανέκαθεν τα φόρουμ ήταν πασαρέλα της διεθνούς σοσιαλδημοκρατίας, όμως η «Εναλλακτική Σύνοδος» αποτελεί προβάρισμα κυβερνητικού κουστουμιού του οπορτουνισμού που επιδιώκει αυτός να γίνει σοσιαλδημοκρατία στη θέση της σοσιαλδημοκρατίας.

Επικαλούνται τη φθορά της κλασικής σοσιαλδημοκρατίας, που αναζητά αυτήν την περίοδο νέα σχήματα «διεθνούς» εκπροσώπησής της και αυτοπροβάλλονται ως η εναλλακτική λύση, σερβίροντας μια άλλη εκδοχή σταθεροποίησης του αστικού πολιτικού συστήματος, που δήθεν βρίσκεται στον αντίποδα της ενίσχυσης φασιστικών δυνάμεων, τύπου Χρυσής Αυγής, εκτιμώντας ότι η κρίση του νεοφιλελευθερισμού διογκώνει τις φασιστικές δυνάμεις. Πώς όμως είναι δυνατό να δηλώνεις πολέμιος του φασισμού και να μην εναντιώνεσαι στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που τον γεννά, αλλά σε κάποιες μορφές διαχείρισής του;

Ενάντια σε οτιδήποτε άλλο εκτός από τον καπιταλισμό και την ανατροπή του

Εχουν καταπιεί αμάσητο τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης όσο κι αν προσπαθούν να θολώσουν τα νερά στο όνομα της πολυφωνίας (πολυγλωσσία κι εξαπάτηση το λέμε εμείς). Η «Εναλλακτική Σύνοδος», στο κάλεσμά της, επιδιώκει «να βελτιωθεί το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο».⁴ Παράλληλα, «χωράνε» τα πάντα ...και τα υμνολόγια στην ΕΕ και οι όψιμες ευρωσκεπτικιστικές φωνές, κι αυτές περί εξόδου από το ευρώ. Ολες, άλλωστε, αφορούν εκδοχές συμφερόντων διαφόρων μερίδων της αστικής τάξης κάθε χώρας, των ισχυρών καπιταλιστικών δυνάμεων. Αντίστοιχα, η εναντίωση των «φόρουμ» στο ΝΑΤΟ διαχρονικά γίνεται στο όνομα του ότι αυτό είναι μια φυλακή των ΗΠΑ για τις χώρες της Ευρώπης, καλώντας να δυναμώσουμε την ΕΕ, πολιτικά και στρατιωτικά, ώστε αυτή να γίνει δήθεν το «αντίπαλο δέος» στο ΝΑΤΟ. Πρόκειται για επικίνδυνη λογική που διαστρεβλώνει το χαρακτήρα και του ΝΑΤΟ και της ΕΕ ως διακρατικές ενώσεις του κεφαλαίου. Αλλωστε, δεν είναι λίγες οι δυνάμεις που συμμετέχουν στα «φόρουμ» και αποκαλούν «εμφύλιο» την επέμβαση των ιμπεριαλιστών στη Συρία, κι «επαναστάτες» της αραβικής άνοιξης τις ομάδες των αντικαθεστωτικών που σε μεγάλο βαθμό εισάγονται από το εξωτερικό και εξοπλίζονται συστηματικά.

Πλέον, όμως, υπάρχει πείρα αρκετή και μπορεί κάθε εργαζόμενος να αντιληφθεί ότι πραγματική εναλλακτική λύση μέσα από αλλαγή κυβέρνησης στα πλαίσια του καπιταλισμού δεν μπορεί να περιμένει ακόμα κι αν έρθει αυτή με ...παρδαλά πανό σε «συσκευασία κινήματος». Η Εναλλακτική Σύνοδος επιχειρεί να σερβίρει αυτόν τον «ριζοσπαστισμό» που ο πρόεδρος του ΣΕΒ χαιρέτισε ως «χρήσιμο και ευπρόσδεκτο», υποδεχόμενος τον Τσίπρα στη ΓΣ των Βιομηχάνων. «Ριζοσπαστισμό» ικανό να καθυστερεί την ανάπτυξη ενός ρωμαλέου ταξικού εργατικού κινήματος, έτοιμο να αποτρέπει κάθε κινητοποίηση που αμφισβητεί την ίδια την εξουσία της αστικής τάξης. Αληθινή εναλλακτική και μόνη διέξοδος όμως είναι η ανασύνταξη του ταξικού εργατικού κινήματος, η οργάνωση της λαϊκής συμμαχίας. Αυτή θα φέρει στο επίκεντρο την εργατική εξουσία που ο λαός κι όχι τα μονοπώλια θα κάνουν κουμάντο.

Παραπομπές:

1. Από το «Κάλεσμα για μια εναλλακτική σύνοδο κορυφής»

2. Από το «Κάλεσμα για μια εναλλακτική σύνοδο κορυφής»

3. Οι φιλοδοξίες από την Εναλλακτική Σύνοδο - Από την ιστοσελίδα του θεωρητικού περιοδικού του ΚΕΑ «Τράνσφορμ» http://transform-network.net/blog/blog-2013/news/detail/Blog/the-ambition-of-the-alter-summit.html

4. Από το «Κάλεσμα για μια εναλλακτική σύνοδο κορυφής».

Του
Κώστα ΠΑΠΑΔΑΚΗ*
* Ο Κ. Παπαδάκης είναι μέλος της Γραμματείας της ΚΕκαι του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων