Μόνο 7.000 άτομα δηλώνουν ένα κάποιο εισόδημα.

Ψήγματα μιας πολιτικής που ζητά ανατροπή

Μέσα στο γενικό χαμό των ανταγωνισμών ξεμείναμε και από πλούσιους!

Αυτό τουλάχιστον λένε τα στοιχεία που δόθηκαν για τη φορολογία.

Μόνο 7.000 άτομα δηλώνουν ένα κάποιο εισόδημα. Εντάξει, είπαμε ότι η κρίση καταστρέφει και κεφάλαια αλλά εδώ όπως φαίνεται τους ξέκανε.

Βέβαια, υπάρχει ένα θέμα: Αφού οι πλούσιοι είναι μόνο 7.000 κι αυτοί φτωχομπατήρηδες των 100 - 150 χιλιάρικων, κι αφού 5,5 εκατομμύρια φορολογούμενοι είναι χαμένοι, πού πήγε το χρήμα που λείπει;

Η εξήγηση ότι όλο το χαρτί το μάζεψε η μπάνκα, είναι μία. Η άλλη είναι η γνωστή παλιά: Το χρήμα είναι εκεί που ήταν πάντα: Στις επιχειρήσεις των καπιταλιστών, καθώς αυτοί μόνο παίρνουν από το δημόσιο ταμείο, ποτέ δε δίνουν. Και φοροαπαλλάσσονται...

***

Μιας και μιλάμε για χρήμα: Τα προβλήματα στα ταμεία των νοσοκομείων δε δημιουργήθηκαν από τα τρωκτικά που πράγματι υπάρχουν και είναι εύκολο να τα χτυπήσεις.

Τα προβλήματα στα νοσοκομεία είναι αποτέλεσμα κύρια της υποχρηματόδοτησης από το κράτος που σπρώχνει έτσι στην εμπορευματοποίηση του τομέα. Το παραμύθι με τους ιδιώτες ελεγκτές ήδη έχει αναδειχθεί σε παγίδα που οδηγεί σε μείωση των παρεχόμενων υπηρεσιών Υγείας για όσους δεν έχουν να πληρώσουν.

***

Στην πρόνοια η κατάσταση είναι ακόμα καλύτερη:

Για να προωθήσει την πολιτική που κόβει επιδόματα η κυβέρνηση λίγες μέρες πριν ξεφούρνισε το παραμύθι ότι από 156 τυφλούς που εξέτασε στην Κάλυμνο βρήκε ότι οι 100 δεν ήταν τυφλοί. Η είδηση έκανε το γύρο του κόσμου. Το ανάθεμα έπεσε βαρύ.

Ωσπου χτες η κυβέρνηση δήλωσε ότι τελικά μόνο οι 28 δεν είναι τυφλοί. Οργανώσεις τυφλών επιμένουν πως και γι' αυτούς τους 28 είναι πιθανόν η εξέταση να δείξει ότι είναι τυφλοί. Δεν άλλαξε η κατάστασή τους, αλλά τα κριτήρια που βάζει η κυβέρνηση ώστε να ταιριάζουν στο τι θέλει να κάνει με το ταμείο.

Η λάσπη έχει γίνει ένα από τα βασικά υλικά της κυβερνητικής πολιτικής.

Αφού κοντά ένα χρόνο τρέλανε τον κόσμο με τις περίφημες συντάξεις - μαϊμού, τώρα δηλώνει ότι δεν υπάρχουν στοιχεία.

Η λάσπη, όμως, έκανε τη δουλειά της.

***

Είναι θέμα αρχής πλέον: Κάθε κυβερνητική ανακοίνωση να αντιμετωπίζεται εξαρχής σαν ψέμα που έχει σκοπό να κάνει ζημιά στην εργατική τάξη.

Ειδικά οι εξαγγελίες που αφορούν στη μόρφωση των παιδιών.

***

Να μιλήσουμε λίγο και για δημοκρατία, μιας και χτες τη γιορτάζανε:

- Στη Χαλκίδα απολύθηκε η πρόεδρος του σωματείου μετά την απεργία.

- Στο Ρέθυμνο, σε φροντιστήριο έγινε μείωση μισθού και στη συνέχεια απόλυση για τον ίδιο λόγο.

- Στα «Ηνωμένα Βουστάσια» επίσης απόλυση τη μέρα της απεργίας.

***

Στη γειτονική Βουλγαρία δεν έχουν τέτοια προβλήματα. Ηδη καταγράφονται μισθοί μικρότεροι και από αυτούς της Κίνας. Το καταγράφει έρευνα της βουλγαρικής καθημερινής Εφημερίδας «24 Chassa» («24 Ωρες»). Σύμφωνα με την έρευνα, η ελάχιστη μηνιαία αμοιβή στη Βουλγαρία, η οποία αυξήθηκε πρόσφατα σε 310 λεβ, ισοδυναμεί με 206,24 δολάρια ΗΠΑ. Η ελάχιστη μηνιαία αμοιβή στην Κίνα είναι 264 δολάρια και ισοδυναμεί με 397 λεβ. Η ελάχιστη μηνιαία αμοιβή της Βουλγαρίας είναι χαμηλότερη ακόμη και από αυτή στην Ινδονησία (228 δολάρια), Ταϊλάνδη (240 δολάρια), Μαλαισία (297 δολάρια) και Φιλιππίνες (329 δολάρια), ενώ οι τιμές στη Βουλγαρία είναι σημαντικά υψηλότερες απ' ό,τι σε όλες αυτές τις προαναφερόμενες χώρες (πηγή: 902.gr)

***

Για τέλος αφήσαμε το καλύτερο:

Αυτές τις μέρες γίνεται ντόρος με τις περίφημες πεντάμηνες συμβάσεις για την απόκτηση εργασιακής εμπειρίας. Πρόκειται για συμβάσεις με προνόμιο:

Τα νέα παιδιά θα δουλέψουν πέντε μήνες αλλά θα πληρωθούν μετά το πεντάμηνο. Ποιος τη χάρη τους δηλαδή, θα πάρουν μαζεμένα δύο χιλιάρικα, για να ανοίξουν περίπτερο...

***

Βέβαια, υπάρχουν κι άλλες ειδήσεις για όποιον θέλει να το πάρει ανάποδα, απ' αυτές που δεν παίζουν στον αστικό Τύπο:

- Μια εργαζόμενη σε σύσκεψη των σωματείων επισιτισμού δηλώνει «το ΠΑΜΕ, σας το λέω καθαρά ήταν ασπίδα στο φόβο μας. Εκεί άρχισαν να ανοίγουν οι ορίζοντές μας (...) ευχαριστώ που μου δώσατε τα ψήγματα αυτής της αφύπνισης».

- Μια άνεργη περιγράφει στη λαϊκή επιτροπή τι σημαίνει να ζεις με το κερί στον 21ο αιώνα κι ύστερα καταλήγει: Μάθαμε ότι μόνος του κανένας δεν μπορεί να κάνει τίποτα.