«Δεν πληρώνουμε» - Λαϊκή Εξουσία!
TΟ ΚΡΑΤΟΣ των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών, το κράτος του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και των δορυφόρων τους, το κράτος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, το κράτος της «Μεγάλης Ιδέας» των Ολυμπιακών Αγώνων της «Ζήμενς» και των C4i, έχει χρέη. Αλλά αυτά τα χρέη προέκυψαν λόγω ακριβώς των βιομηχάνων, λόγω των τραπεζιτών, λόγω των εφοπλιστών, λόγω του ΠΑΣΟΚ, λόγω της ΝΔ, λόγω του ΝΑΤΟ, λόγω της ΕΕ. Και τώρα, όλοι αυτοί μαζί, κουνώντας το δάχτυλο προς τον ελληνικό λαό, απαιτούν: «Πλήρωσε»!
*
TΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ, τα παραδομένα από τους κυβερνώντες στους ιδιώτες προμηθευτές και στις πολυεθνικές, έχουν χρέη. Αλλά έχουν χρέη επειδή ακριβώς οι κυβερνώντες τα παρέδωσαν στους προμηθευτές και στις πολυεθνικές για να τα ξεζουμίζουν μαζί με τα ασφαλιστικά ταμεία. Τώρα οι κυβερνώντες στρέφονται απειλητικά προς τον Ελληνα εργαζόμενο και τον διατάζουν: «Πλήρωσε»!
*
ΟΙ ΑΣΤΙΚΕΣ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΕΣ, οι λεηλατημένες από τα μονοπώλια, από τους μιζαδόρους και από τις κυβερνήσεις που παραβιάζουν τους ίδιους τους νόμους τους όσον αφορά τις μη καταβληθείσες επιχορηγήσεις (επιχορηγήσεις που ο φορολογούμενος λαός έχει τριπλοπληρώσει), έχουν χρέη. Αλλά έχουν χρέη γιατί τις φέσωσαν οι κυβερνώντες και γιατί τις «μάδησαν» οι φίλοι των κυβερνώντων. Τώρα, όλοι αυτοί, επιβάλλουν αυξήσεις 40% στα εισιτήρια, καταδικάζουν ως «ανομία» τη διαμαρτυρία του λαού ότι δεν μπορεί να σηκώσει άλλα βάρη, ποζάρουν ως «Ιαβέρηδες» και προστάζουν: «Πλήρωσε»!
*
ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, έτσι επιτάσσουν οι λεόντειες συμβάσεις των κυβερνώντων με τους εργολάβους, έχουν κλειστεί με μπάρες. Ολόκληρος ο χάρτης της χώρας χωρίζεται σε ζώνες εγκληματικής κακοτεχνίας και απίθανης λωποδυσίας. Ο λαός, σε κάθε του βήμα, ακόμα και στους ανύπαρκτους (!) δρόμους, πρέπει να διαβεί διόδια. Οσοι φτιάχνουν τους νόμους που επιβάλλουν η μετακίνηση του λαού να γίνεται μόνο κατόπιν καταβολής λύτρων, βαφτίζουν «παρανομία» (!) την άρνηση της καταβολής των λύτρων και με ύφος τροχονόμου (των εργολάβων) γαυριούν: «Πλήρωσε»!
***
Για να μη φλυαρούμε:
*
Η «ΠΛΗΡΩΜΕΝΗ» απάντηση στις προσταγές να πληρώσει ο λαός τα χρέη των κεφαλαιοκρατών ώστε να διέλθει ο ελληνικός καπιταλισμός την κρίση του, είναι μία και μόνο - και πρέπει να δοθεί με οργανωμένο και μαζικό τρόπο: «Δεν αναγνωρίζουμε το χρέος σας».
*
Η «ΠΛΗΡΩΜΕΝΗ» απάντηση στις προσταγές και στις απειλές να πληρώνει ο λαός από τους κομμένους μισθούς και τις κομμένες συντάξεις του για να συνεχίζεται η κερδοφορία της ολιγαρχίας και των πολυεθνικών, είναι μία - και πρέπει να δοθεί με οργανωμένο και μαζικό τρόπο: «Δεν πληρώνουμε».
*
Η «ΠΛΗΡΩΜΕΝΗ» απάντηση στον κοσμοπολίτικο δήθεν «πατριωτισμό» και στα περί «σωτηρίας», που διέρχεται μέσω του «επιβεβλημένου περιορισμού της εθνικής κυριαρχίας» και σε όλα τα συναφή με τα οποία καλούν το λαό να προσκυνήσει, είναι μία - και πρέπει να δοθεί με οργανωμένο και μαζικό τρόπο: «Εξω το ΔΝΤ, έξω η ΕΕ, έξω οι ντόπιοι και ξένοι καπιταλιστές που μόνη τους "πατρίδα" είναι το κέρδος».
*
Η «ΠΛΗΡΩΜΕΝΗ» απάντηση στην «αναγκαία και μόνιμη λιτότητα» που φιλοτεχνούν, είναι μία - και πρέπει να δοθεί με οργανωμένο και μαζικό τρόπο: «Ταξική ενότητα και ενιαία πάλη των λαϊκών στρωμάτων για πέρασμα όλου του παραγόμενου πλούτου στα χέρια του λαού».
*
Η «ΠΛΗΡΩΜΕΝΗ» απάντηση στα περί «νέων κινήτρων για επενδύσεις» της πλουτοκρατίας που θα φέρουν τάχα «ευημερία», είναι μία - και πρέπει να δοθεί με οργανωμένο και μαζικό τρόπο: «Αναδιάρθρωση της παραγωγικής βάσης με λαϊκό έλεγχο και κοινωνικό προσανατολισμό».
*
Η «ΠΛΗΡΩΜΕΝΗ» απάντηση στους εκβιασμούς του τύπου «ή αποδέχεστε την ακολουθούμενη πολιτική ή παίρνουμε τα κεφάλαιά μας και φεύγουμε από τη χώρα», είναι μία, καθαρή και απλή - και πρέπει να δοθεί με οργανωμένο και μαζικό τρόπο:«Εργοστάσια χωρίς βιομηχάνους υπάρχουν, βιομήχανοι χωρίς εργοστάσια δεν υπάρχουν. Καράβια χωρίς εφοπλιστές υπάρχουν, εφοπλιστές χωρίς καράβια δεν υπάρχουν».
*
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ, τελικά, δεν μπορεί παρά να είναι μία - και δεν μπορεί να δοθεί παρά μόνο με ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ και ΜΑΖΙΚΟ τρόπο:
«Κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και όλου του παραγόμενου πλούτου».
Κατάργηση του ατομικού, του καπιταλιστικού κέρδους και αντικατάστασή του με την έννοια του λαϊκού, του συλλογικού, του κοινωνικού οφέλους.
Πέρασμα από την ατομική ιδιοκτησία, από την ιδιοποίηση των κερδών και τη συνακόλουθη «κοινωνικοποίηση» των ζημιών, στην κοινωνικοποίηση των προϊόντων του ανθρώπινου μόχθου και στην έξωση από το προσκήνιο των εκπροσώπων του φιλοτομαρισμού.
***
Από τη στιγμή που το πρόβλημα στην Ελλάδα - και στον κόσμο - πηγάζει από το γεγονός ότι μία χούφτα εκμεταλλευτών κατέχουν την οικονομική εξουσία, όντας ιδιοκτήτες και σφετεριστές των καρπών που γεννούν το μυαλό και τα χέρια εκατομμυρίων ανθρώπων, τότε είναι πρόδηλο:
*
Από αυτή τη δράκα πρέπει να της αφαιρεθεί η οικονομική εξουσία, που της επιτρέπει αφενός να ιδιοποιείται τον πλούτο που παράγει μια ολόκληρη κοινωνία, αφετέρου να ρίχνει στα Τάρταρα εκείνους που τον δημιουργούν.
*
Αλλά:
Η μόνη ικανή και αναγκαία συνθήκη, η πρώτη και βασική προϋπόθεση για να της αφαιρεθεί η οικονομική εξουσία, είναι να της αφαιρεθεί η πολιτική εξουσία!
***
Είναι η πολιτική εξουσία του κεφαλαίου που επιτρέπει στους λίγους να διαθέτουν πολλαπλάσιο πλούτο από ολόκληρο το ΑΕΠ της χώρας φορτώνοντας στο λαό τα χρέη των «άδειων» ταμείων.
*
Είναι η πολιτική εξουσία που τους επιτρέπει να ρημάζουν στη λιτότητα τον εργάτη για να επιδοτούνται βιομήχανοι, τραπεζίτες, εφοπλιστές και εργολάβοι.
*
Είναι η πολιτική εξουσία που τους επιτρέπει να χρησιμοποιούν το κράτος ως συλλογικό «κομματάρχη» που υπαγορεύει δεινά, επιβάλλει χαράτσια, στερεί δικαιώματα, τρομοκρατεί, απειλεί και βγάζει στην «παρανομία» την απαντοχή της φτωχολογιάς.
*
Είναι η πολιτική εξουσία που τους επιτρέπει να κάνουν «δουλειές» με τις «Ζήμενς» για να κερδίζουν οι πολυεθνικές και τα τσιράκια των πολυεθνικών.
*
Είναι η πολιτική εξουσία που τους επιτρέπει να παίρνουν τα «δώρα» τους οι μεσάζοντες και να φορτώνουν στο λαό τη ρετσινιά ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε».
*
Είναι η πολιτική εξουσία που τους επιτρέπει να ταΐζουν ομολογιούχους στέλνοντας το λογαριασμό με τους τόκους στους εργαζόμενους.
*
Αυτή η εξουσία, η εξουσία των κεφαλαιοκρατών και των κομμάτων τους, πρέπει να ανατραπεί.
Και να αντικατασταθεί από μια λαϊκή εξουσία, με μια κυβέρνηση βγαλμένη μέσα από τα σπλάχνα του λαού, η οποία σε κάθε βήμα της και ανά πάσα στιγμή θα τελεί υπό διαρκή εργατικό και λαϊκό έλεγχο.
Οι «νουνεχείς», διαβλέποντας τον κίνδυνο που θα μπορούσε να γεννηθεί μέσα από τη διασπορά τέτοιων «καινών δαιμονίων», απαντούν: «Μα μπροστά στον καπιταλισμό που ναι μεν είναι απάνθρωπος, αλλά εντούτοις ορθώνεται μπροστά μας ως "απόλυτη βεβαιότητα", τι νόημα έχει να συγκρουστούμε με τους ισχυρούς επισείοντας την μήνιν τους; Τι νόημα έχει - λένε - να "ρισκάρουμε" και να "κινδυνεύσουμε", μόνο και μόνο για την "αβεβαιότητα" ενός "άλλου" κόσμου, μιας άλλης, δίκαιης, αλλά αβέβαιο και εν πολλοίς ουτοπικό ότι μπορεί να υπάρξει κοινωνίας;
Κατ' αρχάς, ουτοπικό δεν είναι να πιστεύει κανείς ότι ο κόσμος πρέπει και μπορεί να αλλάξει. Ουτοπικό είναι να νομίζει κανείς ότι αυτός ο κόσμος μπορεί να μείνει ίδιος και ότι μπορεί να γίνει ανθρώπινος χωρίς να αλλάξει.
Οσο για τη θλιβερή «ζωντάνια» της μοιρολατρίας, της υποταγής και του ραγιαδισμού, ο Νερούντα, σχολίαζε:
«Αργοπεθαίνει αυτός που δε ρισκάρει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα/ που κρύβει το κυνήγι των ονείρων του/ εκείνος που δεν επιτρέπει στον εαυτό του/ μια φορά έστω στη ζωή του να πετάξει από πάνω του τις "φιλικές συμβουλές" (...). Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει κάτι πριν καν το αρχίσει».
TΟ ΚΡΑΤΟΣ των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών, το κράτος του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και των δορυφόρων τους, το κράτος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, το κράτος της «Μεγάλης Ιδέας» των Ολυμπιακών Αγώνων της «Ζήμενς» και των C4i, έχει χρέη. Αλλά αυτά τα χρέη προέκυψαν λόγω ακριβώς των βιομηχάνων, λόγω των τραπεζιτών, λόγω των εφοπλιστών, λόγω του ΠΑΣΟΚ, λόγω της ΝΔ, λόγω του ΝΑΤΟ, λόγω της ΕΕ. Και τώρα, όλοι αυτοί μαζί, κουνώντας το δάχτυλο προς τον ελληνικό λαό, απαιτούν: «Πλήρωσε»!
*
TΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ, τα παραδομένα από τους κυβερνώντες στους ιδιώτες προμηθευτές και στις πολυεθνικές, έχουν χρέη. Αλλά έχουν χρέη επειδή ακριβώς οι κυβερνώντες τα παρέδωσαν στους προμηθευτές και στις πολυεθνικές για να τα ξεζουμίζουν μαζί με τα ασφαλιστικά ταμεία. Τώρα οι κυβερνώντες στρέφονται απειλητικά προς τον Ελληνα εργαζόμενο και τον διατάζουν: «Πλήρωσε»!
*
ΟΙ ΑΣΤΙΚΕΣ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΕΣ, οι λεηλατημένες από τα μονοπώλια, από τους μιζαδόρους και από τις κυβερνήσεις που παραβιάζουν τους ίδιους τους νόμους τους όσον αφορά τις μη καταβληθείσες επιχορηγήσεις (επιχορηγήσεις που ο φορολογούμενος λαός έχει τριπλοπληρώσει), έχουν χρέη. Αλλά έχουν χρέη γιατί τις φέσωσαν οι κυβερνώντες και γιατί τις «μάδησαν» οι φίλοι των κυβερνώντων. Τώρα, όλοι αυτοί, επιβάλλουν αυξήσεις 40% στα εισιτήρια, καταδικάζουν ως «ανομία» τη διαμαρτυρία του λαού ότι δεν μπορεί να σηκώσει άλλα βάρη, ποζάρουν ως «Ιαβέρηδες» και προστάζουν: «Πλήρωσε»!
*
ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, έτσι επιτάσσουν οι λεόντειες συμβάσεις των κυβερνώντων με τους εργολάβους, έχουν κλειστεί με μπάρες. Ολόκληρος ο χάρτης της χώρας χωρίζεται σε ζώνες εγκληματικής κακοτεχνίας και απίθανης λωποδυσίας. Ο λαός, σε κάθε του βήμα, ακόμα και στους ανύπαρκτους (!) δρόμους, πρέπει να διαβεί διόδια. Οσοι φτιάχνουν τους νόμους που επιβάλλουν η μετακίνηση του λαού να γίνεται μόνο κατόπιν καταβολής λύτρων, βαφτίζουν «παρανομία» (!) την άρνηση της καταβολής των λύτρων και με ύφος τροχονόμου (των εργολάβων) γαυριούν: «Πλήρωσε»!
***
Για να μη φλυαρούμε:
*
Η «ΠΛΗΡΩΜΕΝΗ» απάντηση στις προσταγές να πληρώσει ο λαός τα χρέη των κεφαλαιοκρατών ώστε να διέλθει ο ελληνικός καπιταλισμός την κρίση του, είναι μία και μόνο - και πρέπει να δοθεί με οργανωμένο και μαζικό τρόπο: «Δεν αναγνωρίζουμε το χρέος σας».
*
Η «ΠΛΗΡΩΜΕΝΗ» απάντηση στις προσταγές και στις απειλές να πληρώνει ο λαός από τους κομμένους μισθούς και τις κομμένες συντάξεις του για να συνεχίζεται η κερδοφορία της ολιγαρχίας και των πολυεθνικών, είναι μία - και πρέπει να δοθεί με οργανωμένο και μαζικό τρόπο: «Δεν πληρώνουμε».
*
Η «ΠΛΗΡΩΜΕΝΗ» απάντηση στον κοσμοπολίτικο δήθεν «πατριωτισμό» και στα περί «σωτηρίας», που διέρχεται μέσω του «επιβεβλημένου περιορισμού της εθνικής κυριαρχίας» και σε όλα τα συναφή με τα οποία καλούν το λαό να προσκυνήσει, είναι μία - και πρέπει να δοθεί με οργανωμένο και μαζικό τρόπο: «Εξω το ΔΝΤ, έξω η ΕΕ, έξω οι ντόπιοι και ξένοι καπιταλιστές που μόνη τους "πατρίδα" είναι το κέρδος».
*
Η «ΠΛΗΡΩΜΕΝΗ» απάντηση στην «αναγκαία και μόνιμη λιτότητα» που φιλοτεχνούν, είναι μία - και πρέπει να δοθεί με οργανωμένο και μαζικό τρόπο: «Ταξική ενότητα και ενιαία πάλη των λαϊκών στρωμάτων για πέρασμα όλου του παραγόμενου πλούτου στα χέρια του λαού».
*
Η «ΠΛΗΡΩΜΕΝΗ» απάντηση στα περί «νέων κινήτρων για επενδύσεις» της πλουτοκρατίας που θα φέρουν τάχα «ευημερία», είναι μία - και πρέπει να δοθεί με οργανωμένο και μαζικό τρόπο: «Αναδιάρθρωση της παραγωγικής βάσης με λαϊκό έλεγχο και κοινωνικό προσανατολισμό».
*
Η «ΠΛΗΡΩΜΕΝΗ» απάντηση στους εκβιασμούς του τύπου «ή αποδέχεστε την ακολουθούμενη πολιτική ή παίρνουμε τα κεφάλαιά μας και φεύγουμε από τη χώρα», είναι μία, καθαρή και απλή - και πρέπει να δοθεί με οργανωμένο και μαζικό τρόπο:«Εργοστάσια χωρίς βιομηχάνους υπάρχουν, βιομήχανοι χωρίς εργοστάσια δεν υπάρχουν. Καράβια χωρίς εφοπλιστές υπάρχουν, εφοπλιστές χωρίς καράβια δεν υπάρχουν».
*
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ, τελικά, δεν μπορεί παρά να είναι μία - και δεν μπορεί να δοθεί παρά μόνο με ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ και ΜΑΖΙΚΟ τρόπο:
«Κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και όλου του παραγόμενου πλούτου».
Κατάργηση του ατομικού, του καπιταλιστικού κέρδους και αντικατάστασή του με την έννοια του λαϊκού, του συλλογικού, του κοινωνικού οφέλους.
Πέρασμα από την ατομική ιδιοκτησία, από την ιδιοποίηση των κερδών και τη συνακόλουθη «κοινωνικοποίηση» των ζημιών, στην κοινωνικοποίηση των προϊόντων του ανθρώπινου μόχθου και στην έξωση από το προσκήνιο των εκπροσώπων του φιλοτομαρισμού.
***
Από τη στιγμή που το πρόβλημα στην Ελλάδα - και στον κόσμο - πηγάζει από το γεγονός ότι μία χούφτα εκμεταλλευτών κατέχουν την οικονομική εξουσία, όντας ιδιοκτήτες και σφετεριστές των καρπών που γεννούν το μυαλό και τα χέρια εκατομμυρίων ανθρώπων, τότε είναι πρόδηλο:
*
Από αυτή τη δράκα πρέπει να της αφαιρεθεί η οικονομική εξουσία, που της επιτρέπει αφενός να ιδιοποιείται τον πλούτο που παράγει μια ολόκληρη κοινωνία, αφετέρου να ρίχνει στα Τάρταρα εκείνους που τον δημιουργούν.
*
Αλλά:
Η μόνη ικανή και αναγκαία συνθήκη, η πρώτη και βασική προϋπόθεση για να της αφαιρεθεί η οικονομική εξουσία, είναι να της αφαιρεθεί η πολιτική εξουσία!
***
Είναι η πολιτική εξουσία του κεφαλαίου που επιτρέπει στους λίγους να διαθέτουν πολλαπλάσιο πλούτο από ολόκληρο το ΑΕΠ της χώρας φορτώνοντας στο λαό τα χρέη των «άδειων» ταμείων.
*
Είναι η πολιτική εξουσία που τους επιτρέπει να ρημάζουν στη λιτότητα τον εργάτη για να επιδοτούνται βιομήχανοι, τραπεζίτες, εφοπλιστές και εργολάβοι.
*
Είναι η πολιτική εξουσία που τους επιτρέπει να χρησιμοποιούν το κράτος ως συλλογικό «κομματάρχη» που υπαγορεύει δεινά, επιβάλλει χαράτσια, στερεί δικαιώματα, τρομοκρατεί, απειλεί και βγάζει στην «παρανομία» την απαντοχή της φτωχολογιάς.
*
Είναι η πολιτική εξουσία που τους επιτρέπει να κάνουν «δουλειές» με τις «Ζήμενς» για να κερδίζουν οι πολυεθνικές και τα τσιράκια των πολυεθνικών.
*
Είναι η πολιτική εξουσία που τους επιτρέπει να παίρνουν τα «δώρα» τους οι μεσάζοντες και να φορτώνουν στο λαό τη ρετσινιά ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε».
*
Είναι η πολιτική εξουσία που τους επιτρέπει να ταΐζουν ομολογιούχους στέλνοντας το λογαριασμό με τους τόκους στους εργαζόμενους.
*
Αυτή η εξουσία, η εξουσία των κεφαλαιοκρατών και των κομμάτων τους, πρέπει να ανατραπεί.
Και να αντικατασταθεί από μια λαϊκή εξουσία, με μια κυβέρνηση βγαλμένη μέσα από τα σπλάχνα του λαού, η οποία σε κάθε βήμα της και ανά πάσα στιγμή θα τελεί υπό διαρκή εργατικό και λαϊκό έλεγχο.
Οι «νουνεχείς», διαβλέποντας τον κίνδυνο που θα μπορούσε να γεννηθεί μέσα από τη διασπορά τέτοιων «καινών δαιμονίων», απαντούν: «Μα μπροστά στον καπιταλισμό που ναι μεν είναι απάνθρωπος, αλλά εντούτοις ορθώνεται μπροστά μας ως "απόλυτη βεβαιότητα", τι νόημα έχει να συγκρουστούμε με τους ισχυρούς επισείοντας την μήνιν τους; Τι νόημα έχει - λένε - να "ρισκάρουμε" και να "κινδυνεύσουμε", μόνο και μόνο για την "αβεβαιότητα" ενός "άλλου" κόσμου, μιας άλλης, δίκαιης, αλλά αβέβαιο και εν πολλοίς ουτοπικό ότι μπορεί να υπάρξει κοινωνίας;
Κατ' αρχάς, ουτοπικό δεν είναι να πιστεύει κανείς ότι ο κόσμος πρέπει και μπορεί να αλλάξει. Ουτοπικό είναι να νομίζει κανείς ότι αυτός ο κόσμος μπορεί να μείνει ίδιος και ότι μπορεί να γίνει ανθρώπινος χωρίς να αλλάξει.
Οσο για τη θλιβερή «ζωντάνια» της μοιρολατρίας, της υποταγής και του ραγιαδισμού, ο Νερούντα, σχολίαζε:
«Αργοπεθαίνει αυτός που δε ρισκάρει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα/ που κρύβει το κυνήγι των ονείρων του/ εκείνος που δεν επιτρέπει στον εαυτό του/ μια φορά έστω στη ζωή του να πετάξει από πάνω του τις "φιλικές συμβουλές" (...). Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει κάτι πριν καν το αρχίσει».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου