Το μεγάλο κεφάλαιο θέλει κρατική ραδιοτηλεόραση «απ' ευθείας» φωνή του

Το μεγάλο κεφάλαιο θέλει κρατική ραδιοτηλεόραση «απ' ευθείας» φωνή του

Eurokinissi

Τελικά, τι επιδιώκει η κυβέρνηση με τον «ξαφνικό» θάνατο της ΕΡΤ και την αντικατάστασή της από τη ΝΕΡΙΤ; Γιατί επιμένει; Στη δημόσια αντιπαράθεση που γίνεται μέσω των αστικών ΜΜΕ επικρατούν αυτά τα επιχειρήματα που λένε από τη μια ότι η κυβέρνηση, παραβιάζοντας το Σύνταγμα, τη νομιμότητα και τη... δημοκρατία και, έτσι χωρίς κανένα πρόγραμμα και σχέδιο, βιαστικά και πραξικοπηματικά έριξε μαύρο στην ΕΡΤ, αλλά τώρα δεν έχει τη γενναιότητα να αναγνωρίσει το λάθος της και να διορθώσει τα πράγματα και από την άλλη αυτά που λέει η κυβέρνηση και τα κόμματα που τη στηρίζουν, ότι επιδιώκει να φτιάξει μια πραγματική δημόσια ραδιοτηλεόραση, «ανεξάρτητη», «αντικειμενική», χωρίς ομφάλιους λώρους με την εκάστοτε κυβέρνηση κ.λπ. κ.λπ. Ποιος είναι όμως ο κύριος λόγος που επιτάσσει στην κυβέρνηση να επιμένει στο εγχείρημά της, πληρώνοντας και πολιτικό κόστος;

Είναι γεγονός ότι στην επιχείρηση αντικατάστασης της ΕΡΤ από τη ΝΕΡΙΤ συνυπάρχουν και εξυπηρετούνται ταυτόχρονα πολλοί στόχοι. Οπως η παράδοση του ελέγχου και της εκμετάλλευσης των ψηφιακών συχνοτήτων στην DIGEA των μεγαλοκαναλαρχών (ή και σε ένα σχήμα συνεργασίας DIGEA - OTE TV και NOVA), ο στόχος της επιτάχυνσης του συνολικού swits Off της αναλογικής εκπομπής που θα ανοίξει το δρόμο για την εκμετάλλευση του λεγόμενου ψηφιακού μερίσματος με το πάρτι δισεκατομμυρίων ευρώ. Οπως επίσης και η επιδίωξη από τη συρρίκνωση της ΕΡΤ που είχε πέντε κανάλια, πέντε ραδιοφωνικά προγράμματα και 19 περιφερειακούς σταθμούς, να δοθεί «χώρος» στα καταχρεωμένα ιδιωτικά ΜΜΕ, για να «ανασάνουν», μαζί με την πλούσια υποδομή της και την περιουσία της. Αλλά και ο στόχος για το λιγότερο κράτος, αφού στην ΕΡΤ εργάζονταν 2.650, με σύμβαση αορίστου χρόνου και περίπου 300 συμβασιούχοι, αλλά στη ΝΕΡΙΤ δε θα ξεπερνούν τους 1.000 και μάλιστα με ατομικές συμβάσεις. Ολα αυτά συνυπάρχουν και εξυπηρετούνται ταυτόχρονα. Ομως, ο κύριος στόχος είναι η δημιουργία της νέας κρατικής ραδιοτηλεόρασης, τέτοιας που να ανταποκρίνεται στις σημερινές αυξημένες ποιοτικά και ποσοτικά ανάγκες προπαγάνδας συνολικά της άρχουσας τάξης, σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης και απέναντι στα ζόρια που αντιμετωπίζει το σύστημα για να δώσει διέξοδο και να ελέγξει τη διογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια από την υλοποίηση των προαποφασισμένων μέτρων και των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων της ΕΕ, που υπηρετούν τις ανάγκες της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων.

Αλλωστε, τα σχέδια για νέα κρατική ραδιοτηλεόραση υπάρχουν πριν από την εκδήλωσης της καπιταλιστικής κρίσης. Θυμίζουμε: Τα όσα είχε πει η Λούκα Κατσέλη το 2008, («Εάν μια επιχείρηση δε χρειάζεται πλέον, θα μπορούσε να κλείσει και να κοιτάξει κανένας τι πρέπει να γίνει... δεν είναι το θέμα ιδεολογικό». Το σχέδιο Μόσιαλου που έγινε και νόμος τον Αύγουστο του 2011 (ν. 4002), που προέβλεπε τη σταδιακή συρρίκνωση της ΕΡΤ και μαζικές απολύσεις υπαλλήλων, με στόχο τη μείωση του προσωπικού της κρατικής ραδιοτηλεόρασης κατά 45%! Το νομοσχέδιο που είχε παρουσιάσει ο Παντελής Καψής, ως υφυπουργός Τύπου της κυβέρνησης Παπαδήμου, το Μάρτη 2012.

***

Επιδίωξη της κυβέρνησης είναι να φτιάξει μια κρατική ραδιοτηλεόραση πιο αντιδραστική και περισσότερο ταξικά θωρακισμένη, ώστε να υπηρετεί καλύτερα την άρχουσα τάξη και την πολιτική της. Μια κρατική ραδιοτηλεόραση εκφραστή απευθείας των συλλογικών συμφερόντων των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, γενικά του κεφαλαίου.

Το μεγάλο κεφάλαιο, που έχει στον έλεγχό του το μεγαλύτερο μέρος των ΜΜΕ, δε χρειάζεται πια την ΕΡΤ, όπως την είχαν καταντήσει για λογαριασμό του. Θέλει έναν πλήρως ελεγχόμενο μηχανισμό προπαγάνδας. Κύριος στόχος, να απαγορεύσουν και να σβήσουν από τα ΜΜΕ εντελώς τη φωνή του ΚΚΕ και του οργανωμένου εργατικού - λαϊκού κινήματος, όλους τους αγώνες που αμφισβητούν τις βασικές επιλογές τους και την εξουσία τους.

Η ουσία της αντιδραστικής μεταρρύθμισης στην κρατική ραδιοτηλεόραση είναι ο τρόπος ανάδειξης της διοίκησής της.

Εως τώρα, αυτό ήταν θέμα της εκάστοτε κυβέρνησης. Διόριζε το ΔΣ της εταιρείας και ήταν υπεύθυνη συνολικά για την ΕΡΤ και - θεωρητικά τουλάχιστον - υπήρχε ο κοινοβουλευτικός έλεγχος. Η κυβέρνηση, αλλά και η διοίκηση της ΕΡΤ είχαν υποχρέωση να δίνουν λόγο και εξηγήσεις στο κοινοβουλιο, άσχετα αν στην πράξη αυτό ήταν στην ουσία γράμμα κενό περιεχομένου.

Η ΝΕΡΙΤ ΑΕ θα υπάγεται σε μια τάχα ανεξάρτητη αρχή, το Εποπτικό Συμβούλιο, στο οποίο θα συμμετέχουν επιλεγμένα στελέχη του συστήματος - άμεσοι εκπρόσωποι του κεφαλαίου, της εξουσίας των μονοπωλίων. Αυτό αποδεικνύεται από τον τρόπο με τον οποίο θα γίνεται η επιλογή των μελών αυτού του υπερ - οργάνου, που θα έχει επτά μέλη και μάλιστα με πολύχρονη θητεία (9 χρόνια) και το οποίο θα έχει την απόλυτη εξουσία και θα αποφασίζει για τα πάντα.

Τα μέλη αυτού του υπερ-οργάνου θα επιλέγονται από έναν «εξειδικευμένο φορέα του ιδιωτικού ή του δημοσίου τομέα, με διεθνή εμπειρία σε θέματα επιλογής στελεχιακού δυναμικού». Δηλαδή, στην ουσία από μια ιδιωτική εταιρεία, η οποία μαζί με ένα φορέα - επιστημονικό σύμβουλο που θα επιλέγει η ίδια «με αποδεδειγμένη διεθνή ερευνητική, καθώς επίσης και συμβουλευτική, εμπειρία σε θέματα διοικητικής επιστήμης», θα κρίνει όσους υποβάλουν υποψηφιότητα. Από τους 10 «καλύτερους», η κυβέρνηση θα διορίζει τους επτά ως τακτικά μέλη και τους υπόλοιπους τρεις ως αναπληρωματικά. Είναι προφανές, δηλαδή ότι το πανίσχυρο Εποπτικό Συμβούλιο θα απαρτίζεται από επιλεγμένα στελέχη του συστήματος (το ίδιο βέβαια γινόταν μέχρι σήμερα με τους διορισμένους διευθύνοντες την ΕΡΤ), αλλά με τη διαφορά ότι αυτό το όργανο δεν θα υπόκειται σε κανέναν απολύτως κοινοβουλευτικό έλεγχο και διαδικασία.

Αυτό το υπερ-όργανο θα διορίζει και θα ελέγχει τη διοίκηση της ΝΕΡΙΤ και θα έχει τον τελικό λόγο για τα πάντα (από τον προϋπολογισμό και την ίδρυση νέων ή την κατάργηση υφιστάμενων τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών, διαδικτυακών ιστοτόπων, μέχρι το οργανόγραμμα της εταιρείας, τους εσωτερικούς κανονισμούς λειτουργίας και τις εργασιακές σχέσεις και βέβαια για το πρόγραμμα και το περιεχόμενό του).

***

Γιατί όμως το κεφάλαιο δε θέλει πλέον την ΕΡΤ όπως ήταν;

Βεβαίως, τα κρατικά μέσα προβάλλουν κατά κύριο λόγο και στηρίζουν την κυβερνητική πολιτική και εκφράζουν το συσχετισμό δύναμης στη Βουλή και στο κράτος. Πολιτική και οικονομία είναι διαλεκτικά συνδεδεμένα. Ομως, σε συνθήκες κρίσης, δημιουργούνται αντικειμενικά προϋποθέσεις μιας σχετικής αντίθεσης μεταξύ τους. Τα κόμματα έρχονται σε μια σχετική μικρή αντίθεση με τους επιχειρηματικούς ομίλους, γιατί ο κάθε επιχειρηματίας επιδιώκει να εφαρμοστούν πιο γρήγορα τα μέτρα εκείνα που θα εξασφαλίσουν την ανάκαμψη, την κερδοφορία, πέρα από κάθε πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση και τα κυβερνητικά κόμματα, ενάντια σε κάθε δυσκολία και αντίσταση που υπάρχει στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής. Αυτή ακριβώς η μικρή αντίθεση ήταν ορατή, σε ένα βαθμό, στην ενημέρωση που παρείχε η ΕΡΤ, σε σύγκριση με αυτήν των ιδιωτικών καναλιών.

Τα ΜΜΕ δεν είναι επιχειρήσεις που έχουν στόχο το κέρδος, αλλά πρωτίστως και κυρίως έχουν σκοπό τη χειραγώγηση του λαού στην αστική πολιτική, τη στήριξη του αστικού πολιτικού συστήματος. Είναι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί του καπιταλιστικού συστήματος, για την αναπαραγωγή της αστικής ιδεολογίας και πολιτικής. Χρηματοδοτούνται από τους ομίλους ιδιοκτησίας, προκειμένου να υπηρετούνται τα γενικά συμφέροντα των αστών. Επομένως, αναπαράγουν την αστική ιδεολογία και προπαγάνδα, στόχο έχουν την παρεμπόδιση αφύπνισης των λαϊκών δυνάμεων, είναι στην πρώτη γραμμή της πάλης των αστών ενάντια στο εργατικό κίνημα. Ομως, ταυτόχρονα, τα αστικά ΜΜΕ είναι ιδιοκτησία μεγάλων ομίλων που δραστηριοποιούνται και σε άλλους κλάδους της οικονομίας. Ετσι, υπηρετούν και τα ιδιαίτερα συμφέροντα των ιδιοκτητών τους.

Η κρατική ραδιοτηλεόραση πρέπει να είναι ο συλλογικός εκφραστής και προπαγανδιστής των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου και της πολιτικής του, να εξυπηρετεί τα γενικά και ειδικά συμφέροντά του. Να μιλούν μέσα από αυτήν απ' ευθείας τα οικονομικά επιτελεία, να περνάει άμεσα και χωρίς καμιά διαμεσολάβηση η φωνή των επιχειρηματιών. Η ΝΕΡΙΤ, που θα υπάγεται στο δήθεν «ανεξάρτητο» Εποπτικό Συμβούλιο, αυτόν ακριβώς το ρόλο καλείται να παίξει.

Γι' αυτό, τα σχέδια για την ουσία της αντιδραστικής αναδιάρθρωσης στην κρατική ραδιοτηλεόραση έχουν τη στήριξη του συνόλου των κομμάτων της αστικής διαχείρισης. Τα κόμματα της συγκυβέρνησης μπαίνουν μπροστά, ενώ εκείνα της αντιπολίτευσης δεν απαντούν επί της ουσίας και περιορίζουν την κριτική και πολεμική τους στα ζητήματα της «νομιμότητας» (παραβίαση του Συντάγματος, της απόφασης του ΣτΕ κ.ά.) και της δημοκρατίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που έχει κάνει σημαία του τον «αγώνα για την ΕΡΤ», αλλά προβάλλει την αντίληψη ότι η ενημέρωση είναι υπερ-αταξικό ζήτημα και γι' αυτό μπορεί να υπάρχουν ΜΜΕ στα χέρια των καπιταλιστών, αρκεί αυτά να λειτουργούν με κανόνες για να είναι... «αντικειμενικά», αποφεύγει να τοποθετηθεί στην ουσία. Ενώ, μάτι βγάζει η «δημοσιογραφική» και χωρίς κανένα σχόλιο αντιμετώπιση που είχε επιφυλάξει η «ΑΥΓΗ» στο νομοσχέδιο Καψή του 2012, αντιγραφή του οποίου σε ό,τι αφορά το Εποπτικό Συμβούλιο είναι αυτό για τη ΝΕΡΙΤ.

***

Τα αστικά ΜΜΕ προσπαθούν να δημιουργήσουν ψυχολογία και συνείδηση χειραγώγησης των εργαζομένων, της νεολαίας, των λαϊκών στρωμάτων στην αστική πολιτική. Ο ταξικός Τύπος επιδιώκει να δημιουργεί ρήγματα στη συνείδηση, απεγκλωβισμό από την αστική πολιτική, συσπείρωση στην ταξική πάλη, συσπείρωση δυνάμεων στην πολιτική πάλη με γραμμή ανατροπής του καπιταλισμού για τη σοσιαλιστική, την εργατική εξουσία.

Ομως, πέρα από την ενημέρωση από τον κομματικό ταξικό Τύπο, ο ρόλος του οποίου είναι αναντικατάστατος, πραγματική ενημέρωση και γνώση μπορεί να έχει κανείς και με τη συμετοχή του στο σωματείο του, στους καθημερινούς αγώνες, στους μαζικούς φορείς, μέσα από τη συμμετοχή του δηλαδή στην ταξική πάλη.