Ο Τσίπρας βγαίνει, ο Σαμαράς μπαίνει...

Ο Τσίπρας βγαίνει, ο Σαμαράς μπαίνει...

Απ' το βήμα του CSIS έχει περάσει κάθε αστός πολιτικός που τιμά την αποστολή του, ανεξάρτητα απ' τη θέση απ' την οποία την υπηρετεί. Δεν υπάρχει περίπτωση διαχειριστές - νυν και δυνάμει - της αστικής εξουσίας να βρεθούν στις ΗΠΑ και να μην καταθέσουν τα διαπιστευτήριά τους στο Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Μελετών του Ζμπ. Μπρεζίνσκι, του Κίσινγκερ, των τόσων προέδρων μονοπωλιακών κολοσσών, που φιγουράρουν στη σύνθεση του Διοικητικού του Συμβουλίου. Απ' τον Καραμανλή προχτές, τον Αλ. Τσίπρα χτες, έως τον Αντ. Σαμαρά σήμερα. Το CSIS είναι η πλέον φημισμένη δεξαμενή σκέψης των ΗΠΑ, σωστό «εκτροφείο» της πιο «μαύρης» αντίδρασης, με μεγάλη επιρροή στις αμερικανικές κυβερνήσεις. Συγκεντρώνει «μυαλά» ικανά να εκπονήσουν τα πλέον πολεμοκάπηλα σχέδια προς όφελος των συμφερόντων των μονοπωλιακών ομίλων των ΗΠΑ, τα οποία άλλωστε, όπως ήδη είπαμε, εκπροσωπούνται στο Διοικητικό του Συμβούλιο. Αυτό είναι κάτι που είχε ομολογήσει Ελληνας επιχειρηματίας πριν λίγα χρόνια (είχε χρηματοδοτήσει έδρα στο εν λόγω κέντρο), δηλώνοντας απερίφραστα: «Είναι σαφές ότι υπάρχει στενή σύνδεση στην επιχειρηματικότητα και την παραγωγή πολιτικής. Αυτή η σύνδεση είναι ιδιαίτερα προφανής σε αυτήν τη δύσκολη περίοδο για την ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας». Η έδρα που βοήθησε να ιδρυθεί, αφορά στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, όπου ο συγκεκριμένος ανέπτυσσε τότε επιχειρηματικές δραστηριότητες, έχοντας διασυνδέσεις με πρώην Αμερικανό πρέσβη στην Ελλάδα, ο οποίος, μετά την αποστράτευσή του, εμφανίζεται σε φωτογραφίες με τον Αλ. Τσίπρα στις ΗΠΑ. Ω καιροί, ω ήθη... Το CSIS ιδρύθηκε το 1962. Επισήμως δηλώνει ότι η αποστολή του είναι «η προώθηση της παγκόσμιας ασφάλειας και ευημερίας, προτείνοντας διορατική στρατηγική και λύσεις πολιτικής στους διαμορφωτές των αποφάσεων». Επίσης, «παρέχει στρατηγικές κατευθύνσεις και επιλογές πολιτικής σε διαμορφωτές λήψης αποφάσεων σε κυβερνητικές θέσεις, διεθνείς οργανισμούς, στον ιδιωτικό τομέα και στην κοινωνία των πολιτών».

Το περιεχόμενο των στρατηγικών και των «λύσεων» του CSIS προκύπτει αβίαστα από το ποιοι τις επεξεργάζονται και τι αντιπροσωπεύουν. Τα μέλη της διοίκησής του έχουν «βαριά» βιογραφικά και έχουν θητεύσει σε σημαντικές πολιτικές, επιχειρηματικές και ακαδημαϊκές θέσεις στις ΗΠΑ και αλλού. Για παράδειγμα: Ο διαβόητος Μπρεζίνσκι, φανατικός αντικομμουνιστής, ικανό και σκληρό γρανάζι του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ επί Τζ. Κάρτερ, αλλά και σύμβουλος του πρεσβύτερου Μπους! Συγγραφέας του «Η γέννηση και ο θάνατος του Κομμουνισμού τον 20ό αιώνα», με διασυνδέσεις με πετρελαϊκές εταιρείες. Επίσης: Ο πρώην γερουσιαστής των Δημοκρατικών και άνθρωπος του Ομπάμα, Σ. Ναν, επί χρόνια πρόεδρος της Επιτροπής Αμυνας των ΗΠΑ, μέλος των ΔΣ της πετρελαϊκής «Chevron», της κορυφαίας στους επεξεργαστές ηλεκτρονικών υπολογιστών DELL, της «Κόκα - Κόλα» και της «General Electric». Ο Ντ. Αμπσάιρ, πρέσβης των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ την περίοδο 1983 - 1987. Ο Γ. Σρέιερ, επίτιμος πρόεδρος της «Merrill Lynch», ενώ έχει διατελέσει και ανώτερος οικονομικός σύμβουλος του Βατικανού. Ο Τζ. Μπελ, αντιπρόεδρος του αεροναυπηγικού κολοσσού «Μπόινγκ». Ο Χ. Μπράουν, υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ επί Τζ. Κάρτερ, μέλος του ΔΣ της καπνοβιομηχανίας «Philip Morris». Ο Γ. Κοέν, υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ επί Προεδρίας Μπ. Κλίντον, διετέλεσε μέλος του ΔΣ του ομίλου CBS. Ο Μ. Κεντ διετέλεσε πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της «Κόκα - Κόλα». Ο Τζ. Σλέσινγκερ, πρώην υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ την περίοδο 1973 - 1975 και πρώην διευθυντής της CIA. Ο Ρ. Τίλερσον, πρόεδρος της «Exxon Mobil». Ο γνωστός Κίσινγκερ, εμπνευστής μερικών από τις επαχθέστερες ιμπεριαλιστικές παρεμβάσεις των ΗΠΑ, και πολλοί ακόμα.

Μεταξύ άλλων, το CSIS έχει υποστηρίξει την είσοδο των βαλκανικών χωρών σε ΕΕ και ΝΑΤΟ, μετά βέβαια το διαμελισμό της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, τον οποίο στήριξε. Εχει προτρέψει τον αμερικανικό στρατό να προετοιμαστεί για την αντιμετώπιση βίαιων εσωτερικών ταραχών. Εχει προτείνει την «ανεξαρτησία» του Κοσσόβου ως τη μόνη «λύση» στην περιοχή. Φέρεται μάλιστα να διοργάνωσε πρόσφατα και συνέδριο για τους «γείτονες της Αλβανίας», απ' το βήμα του οποίου ο Σ. Μπερίσα είχε επιδοθεί σε ένα ακόμα εθνικιστικό παραλήρημα για τη «φυσική Αλβανία». Το CSIS ήταν αυτό - κάτι που σήμερα υπό το φως των εξελίξεων στην Αφρική μπορεί καλύτερα να ερμηνευτεί - που ήδη απ' το 2004 υποδείκνυε τη μεγιστοποίηση της διείσδυσης των οργανωμένων οικονομικών συμφερόντων των ΗΠΑ στις πετρελαιοπαραγωγές χώρες της δυτικής και κεντρικής Αφρικής, αλλά και την ένταση του αμερικανικού πολιτικοοικονομικού ελέγχου έναντι χωρών όπως η Νιγηρία και η Αγκόλα. Το 2007 το Κέντρο διαπίστωσε πως «η εικόνα και η επιρροή της Αμερικής είναι σε παρακμή διεθνώς» και πρότεινε στην κυβέρνηση: α) Αναζωογόνηση συμμαχιών και ιδρυμάτων που «υπηρετούν διεθνώς τα αμερικανικά συμφέροντα». β) Ενίσχυση του «αναπτυξιακού ρόλου» της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. γ) Προώθηση «δημόσιας διπλωματίας» διά της ανάπτυξης μακροχρόνιων σχέσεων με άλλους λαούς «και ιδιαίτερα με τις νεολαίες». Με αυτά τα δεδομένα, δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία για το τι είπαν στο CSIS ο Τσίπρας το Γενάρη και ο χτες ο Σαμαράς.