Ντιτρόιτ: Πτωχεύει η φτωχολογιά, κερδίζουν τα «αρπακτικά»
Δεν πάει πολύς καιρός που το Ντιτρόιτ των ΗΠΑ κήρυξε πτώχευση αδυνατώντας να ανταποκριθεί στο δυσθεώρητο χρέος του. Οι συνέπειες για τους κατοίκους του θα αργήσουν μάλλον να ξεδιπλωθούν πλήρως. Σταδιακά ωστόσο αρχίζει να συμπληρώνεται η εικόνα. Ο διορισμένος από την αμερικανική κυβέρνηση διαχειριστής των οικονομικών του Ντιτρόιτ, Κέβιν Ορ, δεν αποκλείει την πώληση έργων τέχνης για να καλυφθεί ένα μέρος του χρέους. Οι μισθοί και οι συντάξεις των εργαζομένων στον δήμο αναμένεται να υποστούν μεγάλο ψαλίδι. Κίνδυνο πώλησης αντιμετωπίζουν χώροι ψυχαγωγίας όπως και ο ζωολογικός κήπος.
Να σημειώσουμε ότι ο Κ. Ορ διορίστηκε απ' τον κυβερνήτη της πολιτείας το 2012 επισήμως για να αποτρέψει τη χρεοκοπία του Ντιτρόιτ, ωστόσο λέγεται και γράφεται ότι ο ρόλος που του ανατέθηκε και ανέλαβε είναι να καθορίσει τους όρους της χρεοκοπίας και πιο συγκεκριμένα ποιοι θα ζημιωθούν λιγότερο απ' τους πιστωτές της πόλης και σε κάθε περίπτωση να ζημιωθούν λιγότερο επιχειρηματίες και τράπεζες, σε σχέση με τους κατοίκους του Ντιτρόιτ. Αν ευσταθούν δε οι πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες περίπου τα μισά απ' τα 18 δισ. δολάρια που χρωστάει ο δήμος οφείλονται στους συνταξιούχους, τότε γίνεται περισσότερο αντιληπτός ο ρόλος που πολλοί προσάπτουν στον Κ. Ορ. Κι ακόμα περισσότερο αν συνυπολογιστεί η πρόταση που έγινε προς τις τράπεζες να δεχτούν «κούρεμα» 25% και στους συνταξιούχους 90%!
Ορισμένα στοιχεία - «τροφή» για παραπέρα σκέψεις για την πτώχευση του Ντιτρόιτ: Λέγεται ότι αυτή επισπεύσθηκε αφού ο κυβερνήτης δεν του απέδιδε χρήματα που του ανήκαν. Λέγεται ότι αρκετοί εποφθαλμιούν τα δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης που ακόμα ανήκουν στον δήμο, όπως και το πάρκο στο ποτάμι και το μουσείο της πόλης που συγκαταλέγεται στα δέκα καλύτερα γενικού ενδιαφέροντος των ΗΠΑ, έχοντας στην μόνιμη συλλογή του έργα των Ρέμπραντ, Καραβάτζιο, Μπρέγκελ, Βαν Γκονγκ και Ριβιέρα.
Οι αναλογίες είναι προφανείς κι εύκολα γίνεται αντιληπτό πως σε κάθε παρόμοια περίπτωση, ανεξάρτητα αν αφορά ένα κράτος ή ένα δήμο, οι χαμένοι της υπόθεσης είναι πάντα οι ίδιοι. Η φτωχολογιά, τα δικαιώματά της, η δυνατότητα ικανοποίησης ορισμένων αναγκών της, η πρόσβασή της σε στοιχειώδεις υπηρεσίες είτε αυτές αφορούν στην Υγεία, είτε στην Παιδεία, είτε στον αθλητισμό, στην ψυχαγωγία κ.λπ..
Δεν πάει πολύς καιρός που το Ντιτρόιτ των ΗΠΑ κήρυξε πτώχευση αδυνατώντας να ανταποκριθεί στο δυσθεώρητο χρέος του. Οι συνέπειες για τους κατοίκους του θα αργήσουν μάλλον να ξεδιπλωθούν πλήρως. Σταδιακά ωστόσο αρχίζει να συμπληρώνεται η εικόνα. Ο διορισμένος από την αμερικανική κυβέρνηση διαχειριστής των οικονομικών του Ντιτρόιτ, Κέβιν Ορ, δεν αποκλείει την πώληση έργων τέχνης για να καλυφθεί ένα μέρος του χρέους. Οι μισθοί και οι συντάξεις των εργαζομένων στον δήμο αναμένεται να υποστούν μεγάλο ψαλίδι. Κίνδυνο πώλησης αντιμετωπίζουν χώροι ψυχαγωγίας όπως και ο ζωολογικός κήπος.
Να σημειώσουμε ότι ο Κ. Ορ διορίστηκε απ' τον κυβερνήτη της πολιτείας το 2012 επισήμως για να αποτρέψει τη χρεοκοπία του Ντιτρόιτ, ωστόσο λέγεται και γράφεται ότι ο ρόλος που του ανατέθηκε και ανέλαβε είναι να καθορίσει τους όρους της χρεοκοπίας και πιο συγκεκριμένα ποιοι θα ζημιωθούν λιγότερο απ' τους πιστωτές της πόλης και σε κάθε περίπτωση να ζημιωθούν λιγότερο επιχειρηματίες και τράπεζες, σε σχέση με τους κατοίκους του Ντιτρόιτ. Αν ευσταθούν δε οι πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες περίπου τα μισά απ' τα 18 δισ. δολάρια που χρωστάει ο δήμος οφείλονται στους συνταξιούχους, τότε γίνεται περισσότερο αντιληπτός ο ρόλος που πολλοί προσάπτουν στον Κ. Ορ. Κι ακόμα περισσότερο αν συνυπολογιστεί η πρόταση που έγινε προς τις τράπεζες να δεχτούν «κούρεμα» 25% και στους συνταξιούχους 90%!
Ορισμένα στοιχεία - «τροφή» για παραπέρα σκέψεις για την πτώχευση του Ντιτρόιτ: Λέγεται ότι αυτή επισπεύσθηκε αφού ο κυβερνήτης δεν του απέδιδε χρήματα που του ανήκαν. Λέγεται ότι αρκετοί εποφθαλμιούν τα δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης που ακόμα ανήκουν στον δήμο, όπως και το πάρκο στο ποτάμι και το μουσείο της πόλης που συγκαταλέγεται στα δέκα καλύτερα γενικού ενδιαφέροντος των ΗΠΑ, έχοντας στην μόνιμη συλλογή του έργα των Ρέμπραντ, Καραβάτζιο, Μπρέγκελ, Βαν Γκονγκ και Ριβιέρα.
Οι αναλογίες είναι προφανείς κι εύκολα γίνεται αντιληπτό πως σε κάθε παρόμοια περίπτωση, ανεξάρτητα αν αφορά ένα κράτος ή ένα δήμο, οι χαμένοι της υπόθεσης είναι πάντα οι ίδιοι. Η φτωχολογιά, τα δικαιώματά της, η δυνατότητα ικανοποίησης ορισμένων αναγκών της, η πρόσβασή της σε στοιχειώδεις υπηρεσίες είτε αυτές αφορούν στην Υγεία, είτε στην Παιδεία, είτε στον αθλητισμό, στην ψυχαγωγία κ.λπ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου