Για την κοινή παρέμβαση των πέντε δημάρχων

Για την κοινή παρέμβαση των πέντε δημάρχων

Προφίλ «μεταρρυθμιστή» κι «αποτελεσματικού» διαχειριστή προβάλλουν ενόψει των επόμενων τοπικοδιοικητικών εκλογών μια σειρά παράγοντες του αστικού πολιτικού κόσμου, φέρνοντας μια από τα ίδια: φόρους, τέλη, πρόστιμα, ιδιωτικοποιήσεις, συν μερικές παροχές προς συνθλιβόμενα ελέω κρίσης τμήματα του πληθυσμού εν είδει συστημικής φιλανθρωπίας.

Πρόσφατα πέντε δήμαρχοι - Αθήνας Γ. Καμίνης, Θεσσαλονίκης Γ. Μπουτάρης, Πάτρας Γ. Δημαράς, Βόλου Π. Σκοτινιώτης και Ιωαννίνων Φ. Φίλιος - δημοσιοποίησαν κοινό κείμενό τους όπου μεταξύ άλλων διαφημίζουν τις «δεσμευτικές αρχές» τους «για γενναίες μεταρρυθμίσεις, για μεγαλύτερη διαφάνεια και αποτελεσματικότητα στη διοίκηση του Δήμου». Περιγράφοντας τις «προτεραιότητές» τους, μπρος στην κρίση, τη φτώχεια και ανεργία, αναφέρουν ότι «το υφιστάμενο δίχτυ κοινωνικής προστασίας είναι επείγουσα ανάγκη να γίνει πιο ισχυρό και αποτελεσματικό (...) το κράτος δεν είναι ικανό να διεκπεραιώσει αυτό το έργο (...) Το ηθικό και πολιτικό καθήκον της κοινωνικής προστασίας και αλληλεγγύης μόνον η αυτοδιοίκηση είναι σε θέση να το αναλάβει και ιδιαίτερα οι δήμοι (...) Οφείλουμε να γίνουμε ακόμη αποτελεσματικότεροι, να αξιοποιήσουμε με καλύτερο τρόπο τις υπάρχουσες δομές, να εξορθολογίσουμε ακόμη περισσότερο τη δράση μας, να αναζητήσουμε περισσότερους εξωτερικούς πόρους, να επιχειρήσουμε ευρύτερες συνεργασίες με τις τοπικές κοινωνίες των πολιτών, να συνεργαστούμε με όμορους δήμους για καλύτερα αποτελέσματα, να δημιουργήσουμε ισχυρότερα δίκτυα κοινωνικής προστασίας και αλληλεγγύης για τους αδύναμους συνδημότες μας».

Μιλώντας τη γλώσσα της κυβέρνησης, ΕΕ και ΔΝΤ υποστηρίζουν ότι «είμαστε υπέρ της ανάπτυξης, που δε βασίζεται στο δανεισμό και στη σπατάλη αλλά στα ανταγωνιστικά μας πλεονεκτήματα (...) Οσον αφορά το σωστό τρόπο διοικητικής λειτουργίας, οφείλουμε, -όπως στις υπόλοιπες ανεπτυγμένες κοινωνίες- να υπερασπιστούμε τις αρχές της Σύγχρονης Δημόσιας Διοίκησης, της διαφάνειας και της αξιοκρατίας». Οσα λένε σημαίνουν νέες περικοπές κι απολύσεις, με είσοδο επιχειρηματιών σε μια σειρά κερδοφόρα πεδία.

Συμβάλλουν στην αποποίηση του κράτους από μια σειρά ευθύνες του, καλώντας να τις αναλάβουν ιδιώτες όποτε και όσο έχουν: «(...) συνεργαζόμαστε στενά με τοπικές κινήσεις πολιτών. Οικολογικές οργανώσεις, ομάδες κοινωνικής παρέμβασης και ευαισθησίας για διάφορα προβλήματα, ομάδες μεταναστών, ΜΚΟ, εθελοντικοί φορείς συμμετέχουν ενεργά, συνεργάζονται και συνεπικουρούν το Δήμο στο έργο του μετουσιώνοντας σε πράξη τις προγραμματικές ιδέες για κινητοποίηση και συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας των πολιτών».

«Θα ζήσουμε με το μνημόνιο»

Στην πράξη τόσο οι προαναφερόμενοι δήμαρχοι που εκλέχτηκαν με στήριξη συγκεκριμένων κομματικών μηχανισμών, όσο και άλλοι δήμαρχοι των ΝΔ, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ ή αυτοπαρουσιαζόμενοι ως «ανεξάρτητοι», στήριξαν ευθύς εξαρχής και εφάρμοσαν τις πιο σκληρές μνημονιακές, αντιλαϊκές πολιτικές, τσακίζοντας λαϊκά εισοδήματα.

Το ξεκαθάριζαν άλλωστε ήδη από το 2010 στην τότε προεκλογική περίοδο. «Θα ζήσουμε με το μνημόνιο τα επόμενα χρόνια. Υπάρχουν διχογνωμίες κατά πόσον είναι ωφέλιμο ή όχι για τη χώρα, αλλά το κρίσιμο διακύβευμα στις εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση δεν είναι το μνημόνιο», προπαγάνδιζε κείνη τη χρονιά ο μετέπειτα εκλεγμένος με στήριξη ΠΑΣΟΚ/ΔΗΜΑΡ/Οικολόγων/ΔΡΑΣΗΣ Γ. Καμίνης.

Από τα λόγια του στην πράξη, περίπου τρία χρόνια μετά, η δημοτική αρχή Αθήνας εφαρμόζει και για το 2013 προϋπολογισμό φορομπηξίας. Στα συνολικά 615,170 εκατ. ευρώ πραγματικά προϋπολογισθέντα έσοδα, μόλις 98,451 εκατ. είναι το σύνολο των κρατικών επιχορηγήσεων (μόλις το 16% του προϋπολογισμού). Περίπου 12 εκατ. ευρώ είναι πρόσοδοι από κινητή και ακίνητη περιουσία του Δήμου, επομένως 504,730 εκατ. προϋπολογίζονται ως έσοδα από φόρους, τέλη, δικαιώματα, παράβολα, πρόστιμακλπ. (το 82% των εσόδων του προϋπολογισμού) σπέρνοντας φτώχεια και δυσπραγία σε λαϊκά νοικοκυριά και ΕΒΕ. Στο μεταξύ ο δήμαρχος γκρινιάζει σήμερα στους δημοτικούς αστυνόμους ότι αφότου ανακοινώθηκε η «διαθεσιμότητά» τους, δεν... αποδίδουν όπως πρέπει, δεν κόβουν αρκετά πρόστιμα...

Ο Γ. Μπουτάρης στην προεκλογική χρονιά του 2010 δήλωνε πως «σε αυτήν τη φάση, μνημόνιο - ξεμνημόνιο πρέπει όλοι μαζί να δουλέψουμε ο καθένας στον τομέα, τον οποίο επιλέγει, να δουλέψουμε προκειμένου να βγει η χώρα από αυτήν την κρίση». Να υπηρετήσει δηλαδή, καθένας από το πόστο του, την εφαρμογή και επιτάχυνση των ρυθμών της αντιλαϊκής επέλασης. Και το έκανε...

Στα χρόνια που ακολούθησαν, η διοίκηση του Δήμου Θεσσαλονίκης χτύπησε με χημικά και ΜΑΤ τους εργάτες προκειμένου να προχωρήσει ο σχεδιασμός της για ιδιωτικοποίηση της υπηρεσίας του Μηχανουργείου. Προωθεί ιδιωτικοποίηση της Καθαριότητας. Δεκέμβρη του 2011 ο ίδιος ο Μπουτάρης δήλωνε πως «αποστολή του Δήμου είναι να ανοίγει πόρτες στην επιχειρηματικότητα» και προκειμένου να προετοιμάσει τους δημότες να δεχθούν εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις, έλεγε απαξιώνοντας εργαζόμενους του Δήμου: «Κωλοβαράνε!»...

«Ανασυγκρότηση, βιωσιμότητα, ανταγωνιστικότητα»

Φυσικά ούτε οι δήμαρχοι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ πάνε πίσω. Τουλάχιστον κάποια στελέχη τους έλεγαν τα πράγματα (ή τους ξέφευγαν;) σχετικώς καθαρά από πολύ νωρίτερα. Π.χ. όταν το 2007 συζητιόταν το περιεχόμενο του προς κατάρτιση ακόμα «Καλλικράτη», και με καθαρό το αντιλαϊκό του περιεχόμενο (τομείς κοινωνικής πρόνοιας όπως Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία να περνούν στην Αυτοδιοίκηση διασπώντας τον ενιαίο χαρακτήρα τους, διευκολύνοντας την παράδοσή τους σε επιχειρηματίες) ο Ευ. Αποστόλου, μέλος της ΠΓ του ΣΥΝ και υπεύθυνος για τα θέματα Αυτοδιοίκησης, έγραφε εκείνο τον Οκτώβρη στην «Αυγή»: «Ο ΣΥΝ θεωρεί ότι πρέπει η διοικητική μεταρρύθμιση της χώρας να προσαρμοστεί σε ένα σύστημα όπου το κεντρικό κράτος θα περιοριστεί στον επιτελικό του ρόλο και η Τοπική Αυτοδιοίκηση θα κάνει πράξη την αποκέντρωση». Κράτος επιτελείο, λοιπόν, και «αποκέντρωση» με πέρασμα αρμοδιοτήτων στην Αυτοδιοίκηση. Ακριβώς αυτό που έλεγαν ΝΔ/ΠΑΣΟΚ για να εξυπηρετούνται καλύτερα οι ανάγκες του κεφαλαίου. Συμπλήρωνε: «Οι δήμοι της περιφέρειας είναι αναγκαίο να ανασυγκροτηθούν, προκειμένου να εξασφαλίζουν τη βιωσιμότητα, τη δυνατότητα παροχής ικανοποιητικών υπηρεσιών και αναπτυξιακής παρέμβασης, την ανταγωνιστικότητά τους (...)». Τέτοια ακριβώς προσχήματα χρησιμοποιούσαν από νωρίτερα ακόμα, δημοτικές αρχές προσκείμενες σε ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ για να συνεργαστούν με επιχειρηματίες και να παραχωρήσουν αρμοδιότητες στο μεγάλο κεφάλαιο.

Φέρουν ακέραια την ευθύνη

Με τέτοια προτάγματα, όλοι τους μαζί, με μικροδιαφορές και ψευτοδιαφωνίες, κάλπικες «κορόνες» στα ΔΣ και τα συνέδρια, πρώτα της ΚΕΔΚΕ μετά της ΚΕΔΕ, στις ΠΕΔ και τους δήμους που διοικούν, αποδέχτηκαν τις συνεχείς περικοπές στην οικονομική επιχορήγηση από την κεντρική διοίκηση προς τους ΟΤΑ (Κεντρικοί Αυτοτελείς Πόροι, ΚΑΠ). Και στις προηγούμενες συνθήκες των υψηλών ρυθμών καπιταλιστικής ανάπτυξης, και τώρα πολύ περισσότερο, που με πρόσχημα την κρίση οι περικοπές και οι λεγόμενες διαρθρωτικές αλλαγές επιταχύνονται.

Με ευθύνη των δημοτικών αρχών ΝΔ, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ και κάθε λογής αυτοπαρουσιαζόμενων ως «ανεξάρτητων», έχουμε συνεχή, όλα αυτά τα χρόνια, μείωση της κρατικής επιχορήγησης προς τους ΟΤΑ, μεταφορά αρμοδιοτήτων δίχως τους αντίστοιχους πόρους, ταξικούς προϋπολογισμούς που ρίχνουν ολοένα μεγαλύτερα βάρη στο λαό, διαρκή μετακύλιση στις πλάτες των δημοτών του κόστους λειτουργίας μιας σειράς βασικών κοινωνικών υπηρεσιών (π.χ. βρεφονηπιακοί σταθμοί), διάσπαση του ενιαίου δημόσιου χαρακτήρα των κοινωνικών υπηρεσιών (βλ. «δημοτικά ιατρεία», «δημοτικά φαρμακεία», πολυδιαφημισμένες προσπάθειες, ακόμα και αναγκαίες στις σημερινές συνθήκες βαθιάς κρίσης που όμως απαλλάσσουν το κράτος από την ευθύνη του για την παροχή δωρεάν, δημόσιων, ολοκληρωμένων και ποιοτικών τέτοιων υπηρεσιών στο λαό), διεύρυνση της ανταποδοτικότητας, εμπορευματοποίηση υπηρεσιών και ιδιωτικοποιήσεις, απολύσεις προσωπικού...

Αποδέχτηκαν οι προαναφερόμενοι στην τριετία 2009-2012 τη μείωση της κρατικής επιχορήγησης προς τους ΟΤΑ, να φτάσει το 60%. Το ποσό που δίνει το κράτος στους δήμους να είναι μόλις στο 30% του συνολικού κόστους λειτουργίας τους. Για να καλύψουν το 70% που μένει κενό, δημοτικές αρχές καταφεύγουν σε υψηλά ανταποδοτικά τέλη, τροφεία, φόρους, πρόστιμα, παράβολα... Φυσικά και αυτό το 30% που έρχεται από τον κρατικό προϋπολογισμό είναι χρήματα του λαού τα οποία κατέβαλε μέσω της βαριάς άμεσης και (της ακόμα πιο άδικης) έμμεσης φορολογίας (ΦΠΑ). Αποδέχτηκαν τις συνεχείς μειώσεις στη χρηματοδότηση, αναλωνόμενοι όλο αυτό το διάστημα όχι στο να διεκδικήσουν τα αναγκαία για το λαό και τους εργαζόμενους στους δήμους κονδύλια, αλλά στο πώς θα μοιράσουν στους δήμους τα διαρκώς μειούμενα κονδύλια από την κουτσουρεμένη «πίτα» της κρατικής χρηματοδότησης.

Ταυτόχρονα, ενώ στους εργαζόμενους των ΟΤΑ επικρατεί αναβρασμός για τις σχεδιαζόμενες από κυβέρνηση - ΕΕ - τρόικα απολύσεις, η ηγεσία της ΚΕΔΕ στις συναντήσεις της με τους αρμόδιους υπουργούς, έσπευσε να καταθέσει διαπιστευτήρια στην πολιτική των απολύσεων. «Διεκδίκησε» να γίνει «σωστή αξιολόγηση» στις δομές όλων των φορέων του δημόσιου τομέα. Δηλαδή, κάλεσε την κυβέρνηση να προχωρήσει μεν στο πρόγραμμα «διαθεσιμότητας» που εξήγγειλε (άρα και απολύσεις), αντλώντας όμως λιγότερους υπαλλήλους από τους δήμους, να «αποκεφαλίσει» άλλους εργαζομένους σε άλλους φορείς.

Προηγουμένως, είχαν συμφωνήσει με την «κινητικότητα», τη «θεωρία» περί πλεονάζοντος προσωπικού. Ενδεικτικά, ενώ τώρα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για το προσωπικό των ΟΤΑ, πέρυσι έσπευσαν να εφαρμόσουν κυβερνητική εγκύκλιο και να καταργήσουν τις κενές οργανικές θέσεις στους Οργανισμούς Εσωτερικής Υπηρεσίας. Ετσι, ενώ υπάρχουν κενά (μύθος το δήθεν πλεονάζον προσωπικό), πλέον τυπικά δεν εμφανίζονται και οι δημοτικές πλειοψηφίες δε διεκδικούν την κάλυψή τους με μόνιμο προσωπικό με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.

Αντίθετα, κι όποιες λίγες κατά καιρούς προσλήψεις ζητούν, είναι συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου, με εξοντωτικά ωράρια και σχεδόν ανύπαρκτα δικαιώματα, στην ευρωενωσιακή λογική ανακύκλωσης της ανεργίας, μοιράσματος της φτώχειας, περιορισμού του «λειτουργικού κόστους».