ΔΙΕΘΝΗΣ ΤΥΠΟΣ
Συνειδητή καλλιέργεια αυταπατών για λύσεις εντός των τειχών
Από τη συνάντηση Λεπέν - Βίλντερς στην Ολλανδία
Οι αντιθέσεις ανάμεσα στις αστικές τάξεις μεγάλων ιμπεριαλιστικών χωρών όπως είναι φυσικό βρίσκουν κάθε βδομάδα θέση σε μεγάλες αστικές εφημερίδες. Στο επίκεντρο βεβαίως είναι τα αδιέξοδα διαχείρισης της κρίσης τόσο στην ΕΕ όσο και ευρύτερα και η προσπάθεια δημιουργίας αυταπατών είτε ότι από τις αντιθέσεις μπορούν να βγουν κερδισμένοι οι λαοί είτε ότι μερίδες του κεφαλαίου μπορεί να γίνουν «λύση», όπως επιχειρείται με το ρεύμα του λεγόμενου ευρωσκεπτικισμού, που προωθείται. Οι εξελίξεις στην Κίνα επίσης βρέθηκαν στο επίκεντρο αυτή τη βδομάδα, με την ανακοίνωση νέων μεταρρυθμίσεων παραπέρα ενίσχυσης των καπιταλιστικών σχέσεων.
Οι αντιθέσεις στο προσκήνιο
Χαρακτηριστικές είναι οι «μπηχτές» σε σκωπτικό άρθρο του Ρότζερ Κοέν, που δημοσιεύτηκε στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης» στις 14/11/13 με τίτλο «Γαλλικός μυς, αμερικανικό τυρί» και αναφέρεται στις αμερικανο-γαλλικές σχέσεις, σημειώνοντας ότι ενίοτε αποτελούν αντικείμενο μελέτης αναφορικά με το πώς η στενή αγάπη μπορεί να γίνει μίσος. Οι «τυρο-τραφέντες της Γαλλίας», όπως αναφέρει, παραφράζοντας παρομοίωση από το χιουμοριστικό σίριαλ κινουμένων σχεδίων «Οι Σίμσονς», μετατράπηκαν πλέον σε «σαρκοβόρες τίγρεις ενώ οι ΗΠΑ, από την άλλη, έγιναν, κατά τη γαλλική άποψη, μαλθακοί σαν τυρί καμαμπέρ...».
Οπως αναφέρει ο αρθρογράφος, η κυβέρνηση του Γάλλου Προέδρου, Φρανσουά Ολάντ, δεν ήταν ποτέ γνωστή για την αποφασιστικότητά της στο εσωτερικό μέτωπο, μεταξύ άλλων και λόγω οικονομίας. Αντίθετα, δείχνει πυγμή στις διεθνείς σχέσεις από το Μάλι και τη Συρία έως το Ιράν. Ο ίδιος εκτιμά ότι το Παρίσι πλέον θέτει εαυτόν «δεξιότερα της Ουάσιγκτον, πράγμα που έχει οδηγήσει σε διαφορές», επισημαίνοντας ότι η αρχή έγινε στα τέλη του περασμένου Αυγούστου όταν ο Πρόεδρος Ομπάμα είπε «όχι» σε μία επέμβαση στη Συρία, αναγκάζοντας το Παρίσι, που εμφανιζόταν κατηγορηματικά υπέρ μίας τέτοιας επιχείρησης, σε αναδίπλωση.
Ο Κοέν δεν παραλείπει και πρόσφατες δηλώσεις του Γάλλου υπουργού Εξωτερικών, Λοράν Φαμπιούς, κατά τις οποίες οι ΗΠΑ «δεν φαίνεται πλέον να επιθυμούν να αφοσιωθούν σε κρίσεις που δεν ευθυγραμμίζονται με το νέο τους όραμα περί εθνικού συμφέροντος».
Στη «Γουόλ Στριτ Τζόρναλ» της 13ης Νοέμβρη με άρθρο που έχει τίτλο «Συγκρίνοντας την οικονομική ασθένεια της Ευρωζώνης με τη χαμένη δεκαετία της Ιαπωνίας», ο ανώνυμος αρθρογράφος της εφημερίδας επιχειρηματολογεί υπέρ της άποψης ότι η πρόσφατη μείωση των επιτοκίων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και ο πληθωρισμός του 0,7% στην Ευρωζώνη τον περασμένο Οκτώβρη «προκαλούν νευρικές συζητήσεις πως ο χαμηλός πληθωρισμός σε συνδυασμό με τη χαμηλή ανάπτυξη ισοδυναμεί με ένταξη της Ευρώπης σε μία χαμένη δεκαετία αλά Ιαπωνία». Θεωρεί πως υπάρχουν «εμφανείς ομοιότητες» ανάμεσα στην Ευρωζώνη του σήμερα και στην Ιαπωνία της δεκαετίας του '90, «παρά το γεγονός πως οι οικονομίες αυτές μπορούν να λιμνάζουν η καθεμία με το δικό της τρόπο...». Σε άλλο σημείο υποστηρίζεται πως οι χώρες της Ευρωζώνης που έχουν δει τον «πιο παρατεταμένο χαμηλό πληθωρισμό, είναι αυτές που γενικά έχουν σημειώσει μεγάλη μείωση στο εργατικό κόστος, ως επί το πλείστον μετά την κρίση». Και το ίδιο άρθρο καταλήγει μεταξύ άλλων πως «η ΕΚΤ δεν θα πρέπει να καλωσορίσει μία βύθιση στον αποπληθωρισμό, ειδικά εάν αυτό σημαίνει πως θα αρχίσουν να πέφτουν οι τιμές και σε Γερμανία, Ολλανδία». Συνεχίζει υποστηρίζοντας ότι «ένα ανεξέλεγκτο σπιράλ προς τα κάτω, σε όλη την ήπειρο, φαντάζει απίθανο και ότι ακόμη και εάν οι πολιτικές δυνάμεις αρχίσουν να σπρώχνουν προς τα πάνω τα γερμανικά μεροκάματα, μετά από μία δεκαετία χωρίς ουσιαστική αύξηση, τότε το χάσμα στο κόστος με την περιφέρεια θα παραμένει τόσο μεγάλο ώστε μία παρατεταμένη δόση χαμηλού πληθωρισμού στις ασθενέστερες χώρες δεν θα συμπαρασύρει τις τιμές προς τα κάτω στις ισχυρότερες χώρες...».
Τι καλύτερη απόδειξη ότι η καπιταλιστική παραγωγή εμπεριέχει τον κύκλο της κρίσης, που βέβαια και στην περίοδο της ανάπτυξης και την περίοδο της κρίσης τα «υποζύγια» είναι οι εργάτες. Για παράδειγμα, η Γερμανία έχει «παγώσει» με τη συνδρομή και των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών τα μεροκάματα, έχει κάνει καθεστώς τα «μίνι τζομπς» της εξαθλίωσης των 400 ευρώ. Ετσι, οι πιέσεις από την πλευρά της γαλλικής αστικής τάξης ή της βρετανικής και των άλλων γίνονται γιατί χάνουν έδαφος έναντι της κραταιάς Γερμανίας των μεγάλων πλεονασμάτων.
Η «παγίδα» του «ευρωσκεπτικισμού»
Για το θέμα της προσπάθειας από εθνικιστικά, ρατσιστικά κόμματα, κόμματα - έκφραση μερίδας του κεφαλαίου, να εμφανιστούν με ευρωομάδα στην επόμενη Ευρωβουλή, η εφημερίδα «Λε Μοντ» σε άρθρο των Αμπέλ Μεστρ, Ζαν Πιερ Στρούμπαντς και Ολιβιέ Τρικ (από Βρυξέλλες και Στοκχόλμη), με τίτλο «Η Μαρίν Λεπέν επεκτείνει το δίκτυό της στην Ευρώπη», σημειώνει ότι «η ευρωπαϊκή ακροδεξιά προσπαθεί να συνεργαστεί για να αποκτήσει μια ομάδα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μετά τις εκλογές του Μάη του 2014». Στο άρθρο επισημαίνεται ότι αν και την περασμένη Τετάρτη δεν ήταν η πρώτη φορά που συναντήθηκαν οι Μαρίν Λεπέν και Γκέερτ Βίλντερς (Κόμμα Ελευθερίας στην Ολλανδία), ήταν η πρώτη φορά «που δήλωσαν ανοιχτά τον κοινό τους στόχο». Εύχονται η ευρωκοινοβουλευτική τους ομάδα να είναι «όσο το δυνατόν πιο ισχυρή» και να εκτείνεται «από την αριστερά μέχρι τη δεξιά».
Αναφερόμενη στη συνάντηση Λεπέν - Βίλντερς που προηγήθηκε της συνάντησης των στελεχών των πέντε κομμάτων στη Βιέννη, η εφημερίδα «Λιμπερασιόν» σημειώνει: «Παρά τις προφανείς διαφορές απόψεων σε ορισμένα θέματα, εύχονται να ενώσουν πολλά ευρωσκεπτικιστικά κινήματα προκειμένου να σχηματίσουν μια ομάδα στο Ευρωκοινοβούλιο... με στόχο να "απελευθερώσουν" τις χώρες τους από την ΕΕ». Η εφημερίδα υπενθυμίζει ότι ο στόχος να εκλεγούν 25 ευρωβουλευτές από τουλάχιστον επτά χώρες - μέλη της ΕΕ για να συγκροτηθεί ομάδα δεν είναι εύκολος και θυμίζει ότι «προς το παρόν έχουν αρνηθεί την πρόσκληση των Λεπέν και Βίλντερς οι Βρετανοί ευρωσκεπτικιστές "ανεξάρτητοι" και το γερμανικό "Εναλλακτική για τη Γερμανία"». Σημειώνει επίσης ότι «υπάρχουν αρκετά εθνικιστικά ακροδεξιά μικρά κόμματα στις σκανδιναβικές χώρες που δεν έχουν καλές σχέσεις με το Εθνικό Μέτωπο» και ότι «δεν απευθύνθηκε, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, πρόσκληση στη Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα και σε αντίστοιχες οργανώσεις σε Ουγγαρία, Ρουμανία, Σλοβακία και δεν έχει αποσαφηνιστεί αν στην προσπάθεια για κοινή καμπάνια θα συμμετάσχει η ιταλική "Λέγκα του Βορρά"».
Οπως όλα δείχνουν θα ενταθεί η προσπάθεια να εγκλωβιστεί λαϊκός κόσμος σε κίβδηλα διλήμματα και σε αυταπάτες και κηρύγματα περί δήθεν «εθνικής ανεξαρτησίας», με απείραχτη όμως την εξουσία των μονοπωλίων.
Η ενίσχυση του καπιταλισμού στην Κίνα
Το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων ΣΙΝΧΟΥΑ, που αναπαράγεται και από πολλά διεθνή ΜΜΕ, σημειώνει πως «η ατζέντα των μεταρρυθμίσεων εμπνέει την αισιοδοξία των ξένων επενδυτών», αναφερόμενο στην πρόσφατη Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚ Κίνας.
«Σε μία πιο ανοιχτή αγορά στην Κίνα προσβλέπουν οι ξένες εταιρείες, καθώς η ηγεσία της δεύτερης μεγαλύτερης οικονομίας στον κόσμο τόνισε το ρόλο της αγοράς στο μεταρρυθμιστικό της πρόγραμμα που ανακοινώθηκε πρόσφατα.
Το σχέδιο προβλέπει τη χαλάρωση των όρων πρόσβασης των επενδύσεων στην αγορά, τη διευκόλυνση της ανάπτυξης των ζωνών ελεύθερων συναλλαγών και το περαιτέρω άνοιγμα των αγορών, στην ενδοχώρα, με στόχο την οικοδόμηση μίας ενιαίας, δίκαιης και ανοιχτής αγοράς».
Και συνεχίζει: «Η δέσμευση της Κίνας να δώσει στην αγορά ένα "αποφασιστικό" ρόλο έχει προσελκύσει τη διεθνή προσοχή καθώς το Πεκίνο έχει ως στόχο να βρει νέα δυναμική ανάπτυξης για τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου».
Η αλλαγή της έκφρασης από «βασικό» σε «αποφασιστικό» είναι πολύ σημαντική, δήλωσε στο πρακτορείο ο Στέφεν Ρόαχ, ανώτερος συνεργάτης στο Ινστιτούτο Διεθνών Υποθέσεων του Πανεπιστημίου Γέιλ και πρώην πρόεδρος της Morgan Stanley Asia.
Σύμφωνα με τους «Financial Times», η δέσμευση του Πεκίνου να δώσει ένα «αποφασιστικό» ρόλο στην αγορά σηματοδοτεί ένα «τέλος για τον καθορισμό των τιμών από το κράτος, στη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου».
Η εφημερίδα «Folha de Sao Paulo» της Βραζιλίας σημειώνει ότι το σχέδιο μεταρρυθμίσεων της Κίνας σηματοδοτεί ότι «η χώρα θα ανοίξει περισσότερο την οικονομία της, ιδίως σε στενά ελεγχόμενους τομείς, όπως ο χρηματοπιστωτικός τομέας, η ενέργεια και οι τηλεπικοινωνίες. Η κίνηση αυτή θα μπορούσε να φέρει περισσότερες ευκαιρίες για τις ξένες εταιρείες».
Είναι έτσι φανερό ότι η ενίσχυση των καπιταλιστικών σχέσεων στην Κίνα, που παρουσιάζεται ως «σοσιαλισμός με κινέζικα χαρακτηριστικά», θα σημάνει και διεύρυνση των ήδη οξυμένων κοινωνικών ανισοτήτων και ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων τόσο στον λεγόμενο κρατικό τομέα όσο και στον αμιγώς ιδιωτικό, που δυναμώνει σε πολλούς και στρατηγικούς τομείς.
Δ.
Συνειδητή καλλιέργεια αυταπατών για λύσεις εντός των τειχών
Από τη συνάντηση Λεπέν - Βίλντερς στην Ολλανδία
Οι αντιθέσεις ανάμεσα στις αστικές τάξεις μεγάλων ιμπεριαλιστικών χωρών όπως είναι φυσικό βρίσκουν κάθε βδομάδα θέση σε μεγάλες αστικές εφημερίδες. Στο επίκεντρο βεβαίως είναι τα αδιέξοδα διαχείρισης της κρίσης τόσο στην ΕΕ όσο και ευρύτερα και η προσπάθεια δημιουργίας αυταπατών είτε ότι από τις αντιθέσεις μπορούν να βγουν κερδισμένοι οι λαοί είτε ότι μερίδες του κεφαλαίου μπορεί να γίνουν «λύση», όπως επιχειρείται με το ρεύμα του λεγόμενου ευρωσκεπτικισμού, που προωθείται. Οι εξελίξεις στην Κίνα επίσης βρέθηκαν στο επίκεντρο αυτή τη βδομάδα, με την ανακοίνωση νέων μεταρρυθμίσεων παραπέρα ενίσχυσης των καπιταλιστικών σχέσεων.
Οι αντιθέσεις στο προσκήνιο
Χαρακτηριστικές είναι οι «μπηχτές» σε σκωπτικό άρθρο του Ρότζερ Κοέν, που δημοσιεύτηκε στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης» στις 14/11/13 με τίτλο «Γαλλικός μυς, αμερικανικό τυρί» και αναφέρεται στις αμερικανο-γαλλικές σχέσεις, σημειώνοντας ότι ενίοτε αποτελούν αντικείμενο μελέτης αναφορικά με το πώς η στενή αγάπη μπορεί να γίνει μίσος. Οι «τυρο-τραφέντες της Γαλλίας», όπως αναφέρει, παραφράζοντας παρομοίωση από το χιουμοριστικό σίριαλ κινουμένων σχεδίων «Οι Σίμσονς», μετατράπηκαν πλέον σε «σαρκοβόρες τίγρεις ενώ οι ΗΠΑ, από την άλλη, έγιναν, κατά τη γαλλική άποψη, μαλθακοί σαν τυρί καμαμπέρ...».
Οπως αναφέρει ο αρθρογράφος, η κυβέρνηση του Γάλλου Προέδρου, Φρανσουά Ολάντ, δεν ήταν ποτέ γνωστή για την αποφασιστικότητά της στο εσωτερικό μέτωπο, μεταξύ άλλων και λόγω οικονομίας. Αντίθετα, δείχνει πυγμή στις διεθνείς σχέσεις από το Μάλι και τη Συρία έως το Ιράν. Ο ίδιος εκτιμά ότι το Παρίσι πλέον θέτει εαυτόν «δεξιότερα της Ουάσιγκτον, πράγμα που έχει οδηγήσει σε διαφορές», επισημαίνοντας ότι η αρχή έγινε στα τέλη του περασμένου Αυγούστου όταν ο Πρόεδρος Ομπάμα είπε «όχι» σε μία επέμβαση στη Συρία, αναγκάζοντας το Παρίσι, που εμφανιζόταν κατηγορηματικά υπέρ μίας τέτοιας επιχείρησης, σε αναδίπλωση.
Ο Κοέν δεν παραλείπει και πρόσφατες δηλώσεις του Γάλλου υπουργού Εξωτερικών, Λοράν Φαμπιούς, κατά τις οποίες οι ΗΠΑ «δεν φαίνεται πλέον να επιθυμούν να αφοσιωθούν σε κρίσεις που δεν ευθυγραμμίζονται με το νέο τους όραμα περί εθνικού συμφέροντος».
Στη «Γουόλ Στριτ Τζόρναλ» της 13ης Νοέμβρη με άρθρο που έχει τίτλο «Συγκρίνοντας την οικονομική ασθένεια της Ευρωζώνης με τη χαμένη δεκαετία της Ιαπωνίας», ο ανώνυμος αρθρογράφος της εφημερίδας επιχειρηματολογεί υπέρ της άποψης ότι η πρόσφατη μείωση των επιτοκίων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και ο πληθωρισμός του 0,7% στην Ευρωζώνη τον περασμένο Οκτώβρη «προκαλούν νευρικές συζητήσεις πως ο χαμηλός πληθωρισμός σε συνδυασμό με τη χαμηλή ανάπτυξη ισοδυναμεί με ένταξη της Ευρώπης σε μία χαμένη δεκαετία αλά Ιαπωνία». Θεωρεί πως υπάρχουν «εμφανείς ομοιότητες» ανάμεσα στην Ευρωζώνη του σήμερα και στην Ιαπωνία της δεκαετίας του '90, «παρά το γεγονός πως οι οικονομίες αυτές μπορούν να λιμνάζουν η καθεμία με το δικό της τρόπο...». Σε άλλο σημείο υποστηρίζεται πως οι χώρες της Ευρωζώνης που έχουν δει τον «πιο παρατεταμένο χαμηλό πληθωρισμό, είναι αυτές που γενικά έχουν σημειώσει μεγάλη μείωση στο εργατικό κόστος, ως επί το πλείστον μετά την κρίση». Και το ίδιο άρθρο καταλήγει μεταξύ άλλων πως «η ΕΚΤ δεν θα πρέπει να καλωσορίσει μία βύθιση στον αποπληθωρισμό, ειδικά εάν αυτό σημαίνει πως θα αρχίσουν να πέφτουν οι τιμές και σε Γερμανία, Ολλανδία». Συνεχίζει υποστηρίζοντας ότι «ένα ανεξέλεγκτο σπιράλ προς τα κάτω, σε όλη την ήπειρο, φαντάζει απίθανο και ότι ακόμη και εάν οι πολιτικές δυνάμεις αρχίσουν να σπρώχνουν προς τα πάνω τα γερμανικά μεροκάματα, μετά από μία δεκαετία χωρίς ουσιαστική αύξηση, τότε το χάσμα στο κόστος με την περιφέρεια θα παραμένει τόσο μεγάλο ώστε μία παρατεταμένη δόση χαμηλού πληθωρισμού στις ασθενέστερες χώρες δεν θα συμπαρασύρει τις τιμές προς τα κάτω στις ισχυρότερες χώρες...».
Τι καλύτερη απόδειξη ότι η καπιταλιστική παραγωγή εμπεριέχει τον κύκλο της κρίσης, που βέβαια και στην περίοδο της ανάπτυξης και την περίοδο της κρίσης τα «υποζύγια» είναι οι εργάτες. Για παράδειγμα, η Γερμανία έχει «παγώσει» με τη συνδρομή και των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών τα μεροκάματα, έχει κάνει καθεστώς τα «μίνι τζομπς» της εξαθλίωσης των 400 ευρώ. Ετσι, οι πιέσεις από την πλευρά της γαλλικής αστικής τάξης ή της βρετανικής και των άλλων γίνονται γιατί χάνουν έδαφος έναντι της κραταιάς Γερμανίας των μεγάλων πλεονασμάτων.
Η «παγίδα» του «ευρωσκεπτικισμού»
Για το θέμα της προσπάθειας από εθνικιστικά, ρατσιστικά κόμματα, κόμματα - έκφραση μερίδας του κεφαλαίου, να εμφανιστούν με ευρωομάδα στην επόμενη Ευρωβουλή, η εφημερίδα «Λε Μοντ» σε άρθρο των Αμπέλ Μεστρ, Ζαν Πιερ Στρούμπαντς και Ολιβιέ Τρικ (από Βρυξέλλες και Στοκχόλμη), με τίτλο «Η Μαρίν Λεπέν επεκτείνει το δίκτυό της στην Ευρώπη», σημειώνει ότι «η ευρωπαϊκή ακροδεξιά προσπαθεί να συνεργαστεί για να αποκτήσει μια ομάδα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μετά τις εκλογές του Μάη του 2014». Στο άρθρο επισημαίνεται ότι αν και την περασμένη Τετάρτη δεν ήταν η πρώτη φορά που συναντήθηκαν οι Μαρίν Λεπέν και Γκέερτ Βίλντερς (Κόμμα Ελευθερίας στην Ολλανδία), ήταν η πρώτη φορά «που δήλωσαν ανοιχτά τον κοινό τους στόχο». Εύχονται η ευρωκοινοβουλευτική τους ομάδα να είναι «όσο το δυνατόν πιο ισχυρή» και να εκτείνεται «από την αριστερά μέχρι τη δεξιά».
Αναφερόμενη στη συνάντηση Λεπέν - Βίλντερς που προηγήθηκε της συνάντησης των στελεχών των πέντε κομμάτων στη Βιέννη, η εφημερίδα «Λιμπερασιόν» σημειώνει: «Παρά τις προφανείς διαφορές απόψεων σε ορισμένα θέματα, εύχονται να ενώσουν πολλά ευρωσκεπτικιστικά κινήματα προκειμένου να σχηματίσουν μια ομάδα στο Ευρωκοινοβούλιο... με στόχο να "απελευθερώσουν" τις χώρες τους από την ΕΕ». Η εφημερίδα υπενθυμίζει ότι ο στόχος να εκλεγούν 25 ευρωβουλευτές από τουλάχιστον επτά χώρες - μέλη της ΕΕ για να συγκροτηθεί ομάδα δεν είναι εύκολος και θυμίζει ότι «προς το παρόν έχουν αρνηθεί την πρόσκληση των Λεπέν και Βίλντερς οι Βρετανοί ευρωσκεπτικιστές "ανεξάρτητοι" και το γερμανικό "Εναλλακτική για τη Γερμανία"». Σημειώνει επίσης ότι «υπάρχουν αρκετά εθνικιστικά ακροδεξιά μικρά κόμματα στις σκανδιναβικές χώρες που δεν έχουν καλές σχέσεις με το Εθνικό Μέτωπο» και ότι «δεν απευθύνθηκε, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, πρόσκληση στη Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα και σε αντίστοιχες οργανώσεις σε Ουγγαρία, Ρουμανία, Σλοβακία και δεν έχει αποσαφηνιστεί αν στην προσπάθεια για κοινή καμπάνια θα συμμετάσχει η ιταλική "Λέγκα του Βορρά"».
Οπως όλα δείχνουν θα ενταθεί η προσπάθεια να εγκλωβιστεί λαϊκός κόσμος σε κίβδηλα διλήμματα και σε αυταπάτες και κηρύγματα περί δήθεν «εθνικής ανεξαρτησίας», με απείραχτη όμως την εξουσία των μονοπωλίων.
Η ενίσχυση του καπιταλισμού στην Κίνα
Το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων ΣΙΝΧΟΥΑ, που αναπαράγεται και από πολλά διεθνή ΜΜΕ, σημειώνει πως «η ατζέντα των μεταρρυθμίσεων εμπνέει την αισιοδοξία των ξένων επενδυτών», αναφερόμενο στην πρόσφατη Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚ Κίνας.
«Σε μία πιο ανοιχτή αγορά στην Κίνα προσβλέπουν οι ξένες εταιρείες, καθώς η ηγεσία της δεύτερης μεγαλύτερης οικονομίας στον κόσμο τόνισε το ρόλο της αγοράς στο μεταρρυθμιστικό της πρόγραμμα που ανακοινώθηκε πρόσφατα.
Το σχέδιο προβλέπει τη χαλάρωση των όρων πρόσβασης των επενδύσεων στην αγορά, τη διευκόλυνση της ανάπτυξης των ζωνών ελεύθερων συναλλαγών και το περαιτέρω άνοιγμα των αγορών, στην ενδοχώρα, με στόχο την οικοδόμηση μίας ενιαίας, δίκαιης και ανοιχτής αγοράς».
Και συνεχίζει: «Η δέσμευση της Κίνας να δώσει στην αγορά ένα "αποφασιστικό" ρόλο έχει προσελκύσει τη διεθνή προσοχή καθώς το Πεκίνο έχει ως στόχο να βρει νέα δυναμική ανάπτυξης για τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου».
Η αλλαγή της έκφρασης από «βασικό» σε «αποφασιστικό» είναι πολύ σημαντική, δήλωσε στο πρακτορείο ο Στέφεν Ρόαχ, ανώτερος συνεργάτης στο Ινστιτούτο Διεθνών Υποθέσεων του Πανεπιστημίου Γέιλ και πρώην πρόεδρος της Morgan Stanley Asia.
Σύμφωνα με τους «Financial Times», η δέσμευση του Πεκίνου να δώσει ένα «αποφασιστικό» ρόλο στην αγορά σηματοδοτεί ένα «τέλος για τον καθορισμό των τιμών από το κράτος, στη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου».
Η εφημερίδα «Folha de Sao Paulo» της Βραζιλίας σημειώνει ότι το σχέδιο μεταρρυθμίσεων της Κίνας σηματοδοτεί ότι «η χώρα θα ανοίξει περισσότερο την οικονομία της, ιδίως σε στενά ελεγχόμενους τομείς, όπως ο χρηματοπιστωτικός τομέας, η ενέργεια και οι τηλεπικοινωνίες. Η κίνηση αυτή θα μπορούσε να φέρει περισσότερες ευκαιρίες για τις ξένες εταιρείες».
Είναι έτσι φανερό ότι η ενίσχυση των καπιταλιστικών σχέσεων στην Κίνα, που παρουσιάζεται ως «σοσιαλισμός με κινέζικα χαρακτηριστικά», θα σημάνει και διεύρυνση των ήδη οξυμένων κοινωνικών ανισοτήτων και ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων τόσο στον λεγόμενο κρατικό τομέα όσο και στον αμιγώς ιδιωτικό, που δυναμώνει σε πολλούς και στρατηγικούς τομείς.
Δ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου