Τσάκισαν τα μεροκάματα, ζητάνε νέα προνόμια
Για στρεβλώσεις που κρατούν την ελληνική αγορά ακριβή, κάνει λόγο έκθεση του ΟΟΣΑ και αναφέρεται σε νομοθετικούς περιορισμούς που κρατάνε ψηλά τις τιμές. Σ' αυτήν την έκθεση θα βασιστεί σειρά κυβερνητικών νομοθετημάτων που εξασφαλίζουν νέα προνόμια στο μονοπωλιακό κεφάλαιο.
Από τα μέσα της δεκαετίας του '80, οι αστικές πολιτικές δυνάμεις προσπαθούν να πείσουν ότι, όταν διαμορφώνονται «ελεύθερα» οι τιμές, υπάρχει πρόοδος γιατί υπάρχει ανταγωνισμός που με τη σειρά του έχει την τάση να ρίχνει τις τιμές. Η πράξη έχει διαψεύσει αυτούς τους ισχυρισμούς. Ο ανταγωνισμός έχει φτάσει πράγματι στα ύψη, αλλά μαζί του έχουν εκτιναχτεί στα ύψη και οι τιμές. Κι αν κάτι έχει μείνει σαν εμπειρία είναι πως όταν οι καπιταλιστές ανακοινώνουν μείωση στην τιμή ενός προϊόντος, ο καταναλωτής πρέπει να ψάχνει τις αυξήσεις που παράλληλα επιβλήθηκαν σε μια σειρά άλλα προϊόντα. Αυτό αναμένεται να συμβεί και τώρα.
Σύμφωνα με την τωρινή έκθεση του ΟΟΣΑ υπάρχουν 555 νομοθετικοί περιορισμοί που ευθύνονται για τις τιμές στο ψωμί, στο γάλα, στα απορρυπαντικά, στα φάρμακα, στα καύσιμα, στα βιβλία και άλλα είδη πρώτης ανάγκης. Από αυτά, η έκθεση επικεντρώνει σε 33 σημεία που, σύμφωνα με την εφημερίδα «Καθημερινή», θα είναι και το αντικείμενο νομοθετικής παρέμβασης από την κυβέρνηση. Η προβολή διάφορων ευτράπελων για να αιτιολογηθούν οι προωθούμενες αλλαγές προδίδει και τη σκοπιμότητα. Ετσι, παρουσιάζεται μια απαγόρευση για την εισαγωγή ελαφρού πιπεριού ως απόδειξη ότι πρέπει να καταργηθούν οι περιορισμοί στο φρέσκο γάλα. `Η, ο ορισμός χωρητικότητας στην εμπορία ξιδιού, ως απόδειξη ότι πρέπει το λάδι να διανέμεται σε συσκευασίες που απαιτούν οι μεγαλοβιομήχανοι του κλάδου για να μειώσουν κι άλλο το κόστος.
Μια μικρή λεπτομέρεια
Η διακίνηση του μεγαλύτερου μέρους των ειδών πρώτης ανάγκης διεξάγεται από δύο - τρεις έως τέσσερις, το πολύ, επιχειρήσεις κατά κλάδο. Κλάδοι όπως το γάλα, τα γαλακτοκομικά, τα αναψυκτικά, οι μπίρες, τα αλκοολούχα, τα εμφιαλωμένα κρασιά, τα είδη καθαριότητας, οι παιδικές τροφές και τα παιδικά παιχνίδια, οι σοκολάτες, τα διάφορα σνακ, τα καύσιμα, μπορεί να μην ελέγχονται από έναν όμιλο, ελέγχονται όμως από δυο, τρεις, τέσσερις ομίλους. Και αυτή είναι μονοπώληση. Οι ανατιμήσεις δε σταματάνε ποτέ. Κατά περιόδους, έχουμε έξαρση και, σε συνδυασμό με τους χαμηλότατους μισθούς, συντάξεις, μεροκάματα, η ακρίβεια καλπάζει. Εγκαιρα το ΚΚΕ είχε επισημάνει ότι αποτελεί κοροϊδία η τακτική της κυβέρνησης και των επιχειρηματιών που μιλούν για πάγωμα και μείωση των τιμών. Σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις αποκαλύπτεται ότι οι όμιλοι που ανακοίνωσαν ότι μειώνουν τιμές σε κάποιο προϊόν, ανατίμησαν τις τιμές άλλων ειδών που προωθούν στην αγορά. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση πολυεθνικής στον κλάδο των αναψυκτικών να ανακοινώνει πρώτα ανατιμήσεις και μετά μείωση τιμών.
Τι προωθούν
Από τις πρώτες ανατροπές είναι η κατάργηση του καθορισμένου μέγιστου χρόνου ζωής για το φρέσκο παστεριωμένο γάλα. Η μέγιστη διάρκεια ζωής του φρέσκου γάλακτος θα πρέπει να καθορίζεται ανάλογα με τη μέθοδο παστερίωσης που εφαρμόζει ο κάθε παραγωγός, εφόσον αυτή τηρεί τις προδιαγραφές που προβλέπονται από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Δηλαδή, κάθε παραγωγός ορίζει δική του ημερομηνία λήξης, επικαλούμενος τη μέθοδο παστερίωσης. Παράλληλα, ανοίγει ο δρόμος για τους μεγαλοπαραγωγούς της ΕΕ που έχουν ανάγκη αυτήν την απελευθέρωση λόγω χρόνου μεταφοράς από μεγάλη απόσταση.
Ανάλογου προσανατολισμού είναι και το μέτρο για κατάργηση των τελών και εισφορών υπέρ τρίτων. Ωφελημένοι θα βρεθούν αλευροβιομήχανοι, τσιμεντοβιομήχανοι, φαρμακοβιομήχανοι, ενώ θα χάσει σίγουρα ο Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκου.
Απελευθέρωση προβλέπεται επίσης για την τιμή στα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα, τα συμπληρώματα διατροφής και τις βιταμίνες. Εδώ ο ισχυρισμός είναι ότι θα πέσουν οι τιμές και ο ίδιος ισχυρισμός διατυπώνεται για την απελευθέρωση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης, όταν οι ίδιοι οι καπιταλιστές σ' αυτούς τους τομείς έχουν ισχυριστεί σε άλλες εποχές ότι δεν είναι οι ίδιοι που καθορίζουν τις τιμές. Παράλληλα, ανεξέλεγκτη αφήνεται η αγορά ως προς την υποχρέωση των βιομηχανιών να υποβάλουν στο Χημείο του Κράτους διάφορα προϊόντα, στο όνομα του να πέσει το κόστος, μέτρο που αφορά ευθέως μερικές πολυεθνικές.
Εμπόδια θεωρούνται διατάξεις για τα τουριστικά καταλύματα. Αυτό που τους καίει είναι να μειωθούν οι απαιτήσεις για αδειοδότηση επιχειρήσεων, ενώ ευθεία είναι η αναφορά στην απελευθέρωση για τη δημιουργία εμπορευματικών κέντρων. Ευθεία είναι, επίσης, η απαίτηση για πλήρη απελευθέρωση της κρουαζιέρας, ώστε, για παράδειγμα, ένα πλοίο που ξεκινά κρουαζιέρα από την Ισπανία, να συμπληρώνει επιβάτες ως ακτοπλοϊκό από τον Πειραιά ως τη Σάμο. Αποκαλυπτική είναι, τέλος, η αξίωση για κατάργηση της ανώτατης τιμής πώλησης σε διάφορα προϊόντα, ενώ ειδικές ρυθμίσεις αφορούν απαλλαγές των εταιρειών στον κατασκευαστικό κλάδο.
Το «ζουμί» της υπόθεσης
Το σχήμα που λέει «χαμηλοί μισθοί για φθηνά προϊόντα» δε βγαίνει... κρύβει την πραγματική λειτουργία του καπιταλισμού, το σκοπό του, την απόσπαση όσο το δυνατόν περισσότερης υπεραξίας.
Σε ανύποπτη στιγμή ο «Ριζοσπάστης» σημείωνε: Στα χρόνια της ανάπτυξης, όταν οι καπιταλιστές επιθυμούσαν να κρατήσουν καθηλωμένους τους πραγματικούς μισθούς για να πολλαπλασιάζουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς τα κέρδη τους, είχαν γανώσει το μυαλό του κόσμου με το παραμύθι ότι «φταίνε οι μισθοί για τον πληθωρισμό», δηλαδή για τις υψηλές τιμές των προϊόντων. Τώρα που οι μισθοί πέφτουν αλλά οι τιμές παραμένουν ακλόνητες λένε ότι δε φταίνε οι μισθοί αλλά άλλοι παράγοντες, όπως το υψηλό κόστος Ενέργειας, η φορολογία, το κόστος δανεισμού και διάφορα άλλα. Ο ίδιος ο ΣΕΒ, σε υπόμνημά τους προς την κυβέρνηση, ανέφερε: «Η συμπίεση του εργατικού κόστους δεν αποτελεί καθοριστικό παράγοντα μείωσης των τιμών. Χαρακτηριστική περίπτωση οι ενεργοβόρες βιομηχανίες, όπου το κόστος Ενέργειας αποτελεί το 40% - 50% του κόστους παραγωγής». Και συμπληρώνει με κυνισμό: «Για να αντισταθμιστεί η αύξηση του κόστους Ενέργειας κατά 20%, που έχει επιβληθεί, απαιτείται να μειωθεί το εργατικό κόστος κατά 80%»..! Τα θέλουν μονά - ζυγά δικά τους. Τώρα που έχουν γκρεμίσει το μέσο μισθό στα Τάρταρα και έχουν διαλύσει τις εργασιακές σχέσεις, όχι μόνο δεν κάνουν «έκπτωση» στις τιμές, αλλά και επιδιώκουν να διατηρήσουν ανέπαφο το περιθώριο του κέρδους, ζητώντας παράλληλα νέες φοροαπαλλαγές και κίνητρα. Ο ίδιος ο ΣΕΒ αναφέρει ότι ο μόνος τρόπος για να μειωθούν οι τιμές, είναι ...«η μείωση των φόρων, η άρση των ρυθμιστικών και διοικητικών εμποδίων και η βελτίωση της αποτελεσματικότητας της λειτουργίας του κράτους».
Τέλος, για να μην ξεχνιόμαστε: Υπάρχει ένα εμπόρευμα που το κεφάλαιο θέλει διαρκώς να πέφτει η τιμή του. Είναι η εργατική δύναμη. Και παρότι αυτό το εμπόρευμα φθηναίνει υπερβολικά, οι καπιταλιστές δεν μπορούν να μειώσουν τις τιμές. Γιατί είναι ακριβώς ο ανταγωνισμός που τους αναγκάζει να αυξάνουν τις τιμές των προϊόντων ή να τις κρατούν σε υψηλά επίπεδα, γιατί επιδιώκουν διαρκή αύξηση του ποσοστού κέρδους.
Το ΚΚΕ έχει αξιώσει επανειλημμένα συγκεκριμένα μέτρα για την προστασία του λαϊκού εισοδήματος από την ακρίβεια, αλλά και έχει τονίσει επίσης πως η πραγματική λύση βρίσκεται σε μια άλλη οικονομία που μπορεί να ικανοποιήσει τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες, γεγονός που προϋποθέτει την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής.
Θ. Λ.
Για στρεβλώσεις που κρατούν την ελληνική αγορά ακριβή, κάνει λόγο έκθεση του ΟΟΣΑ και αναφέρεται σε νομοθετικούς περιορισμούς που κρατάνε ψηλά τις τιμές. Σ' αυτήν την έκθεση θα βασιστεί σειρά κυβερνητικών νομοθετημάτων που εξασφαλίζουν νέα προνόμια στο μονοπωλιακό κεφάλαιο.
Από τα μέσα της δεκαετίας του '80, οι αστικές πολιτικές δυνάμεις προσπαθούν να πείσουν ότι, όταν διαμορφώνονται «ελεύθερα» οι τιμές, υπάρχει πρόοδος γιατί υπάρχει ανταγωνισμός που με τη σειρά του έχει την τάση να ρίχνει τις τιμές. Η πράξη έχει διαψεύσει αυτούς τους ισχυρισμούς. Ο ανταγωνισμός έχει φτάσει πράγματι στα ύψη, αλλά μαζί του έχουν εκτιναχτεί στα ύψη και οι τιμές. Κι αν κάτι έχει μείνει σαν εμπειρία είναι πως όταν οι καπιταλιστές ανακοινώνουν μείωση στην τιμή ενός προϊόντος, ο καταναλωτής πρέπει να ψάχνει τις αυξήσεις που παράλληλα επιβλήθηκαν σε μια σειρά άλλα προϊόντα. Αυτό αναμένεται να συμβεί και τώρα.
Σύμφωνα με την τωρινή έκθεση του ΟΟΣΑ υπάρχουν 555 νομοθετικοί περιορισμοί που ευθύνονται για τις τιμές στο ψωμί, στο γάλα, στα απορρυπαντικά, στα φάρμακα, στα καύσιμα, στα βιβλία και άλλα είδη πρώτης ανάγκης. Από αυτά, η έκθεση επικεντρώνει σε 33 σημεία που, σύμφωνα με την εφημερίδα «Καθημερινή», θα είναι και το αντικείμενο νομοθετικής παρέμβασης από την κυβέρνηση. Η προβολή διάφορων ευτράπελων για να αιτιολογηθούν οι προωθούμενες αλλαγές προδίδει και τη σκοπιμότητα. Ετσι, παρουσιάζεται μια απαγόρευση για την εισαγωγή ελαφρού πιπεριού ως απόδειξη ότι πρέπει να καταργηθούν οι περιορισμοί στο φρέσκο γάλα. `Η, ο ορισμός χωρητικότητας στην εμπορία ξιδιού, ως απόδειξη ότι πρέπει το λάδι να διανέμεται σε συσκευασίες που απαιτούν οι μεγαλοβιομήχανοι του κλάδου για να μειώσουν κι άλλο το κόστος.
Μια μικρή λεπτομέρεια
Η διακίνηση του μεγαλύτερου μέρους των ειδών πρώτης ανάγκης διεξάγεται από δύο - τρεις έως τέσσερις, το πολύ, επιχειρήσεις κατά κλάδο. Κλάδοι όπως το γάλα, τα γαλακτοκομικά, τα αναψυκτικά, οι μπίρες, τα αλκοολούχα, τα εμφιαλωμένα κρασιά, τα είδη καθαριότητας, οι παιδικές τροφές και τα παιδικά παιχνίδια, οι σοκολάτες, τα διάφορα σνακ, τα καύσιμα, μπορεί να μην ελέγχονται από έναν όμιλο, ελέγχονται όμως από δυο, τρεις, τέσσερις ομίλους. Και αυτή είναι μονοπώληση. Οι ανατιμήσεις δε σταματάνε ποτέ. Κατά περιόδους, έχουμε έξαρση και, σε συνδυασμό με τους χαμηλότατους μισθούς, συντάξεις, μεροκάματα, η ακρίβεια καλπάζει. Εγκαιρα το ΚΚΕ είχε επισημάνει ότι αποτελεί κοροϊδία η τακτική της κυβέρνησης και των επιχειρηματιών που μιλούν για πάγωμα και μείωση των τιμών. Σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις αποκαλύπτεται ότι οι όμιλοι που ανακοίνωσαν ότι μειώνουν τιμές σε κάποιο προϊόν, ανατίμησαν τις τιμές άλλων ειδών που προωθούν στην αγορά. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση πολυεθνικής στον κλάδο των αναψυκτικών να ανακοινώνει πρώτα ανατιμήσεις και μετά μείωση τιμών.
Τι προωθούν
Από τις πρώτες ανατροπές είναι η κατάργηση του καθορισμένου μέγιστου χρόνου ζωής για το φρέσκο παστεριωμένο γάλα. Η μέγιστη διάρκεια ζωής του φρέσκου γάλακτος θα πρέπει να καθορίζεται ανάλογα με τη μέθοδο παστερίωσης που εφαρμόζει ο κάθε παραγωγός, εφόσον αυτή τηρεί τις προδιαγραφές που προβλέπονται από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Δηλαδή, κάθε παραγωγός ορίζει δική του ημερομηνία λήξης, επικαλούμενος τη μέθοδο παστερίωσης. Παράλληλα, ανοίγει ο δρόμος για τους μεγαλοπαραγωγούς της ΕΕ που έχουν ανάγκη αυτήν την απελευθέρωση λόγω χρόνου μεταφοράς από μεγάλη απόσταση.
Ανάλογου προσανατολισμού είναι και το μέτρο για κατάργηση των τελών και εισφορών υπέρ τρίτων. Ωφελημένοι θα βρεθούν αλευροβιομήχανοι, τσιμεντοβιομήχανοι, φαρμακοβιομήχανοι, ενώ θα χάσει σίγουρα ο Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκου.
Απελευθέρωση προβλέπεται επίσης για την τιμή στα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα, τα συμπληρώματα διατροφής και τις βιταμίνες. Εδώ ο ισχυρισμός είναι ότι θα πέσουν οι τιμές και ο ίδιος ισχυρισμός διατυπώνεται για την απελευθέρωση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης, όταν οι ίδιοι οι καπιταλιστές σ' αυτούς τους τομείς έχουν ισχυριστεί σε άλλες εποχές ότι δεν είναι οι ίδιοι που καθορίζουν τις τιμές. Παράλληλα, ανεξέλεγκτη αφήνεται η αγορά ως προς την υποχρέωση των βιομηχανιών να υποβάλουν στο Χημείο του Κράτους διάφορα προϊόντα, στο όνομα του να πέσει το κόστος, μέτρο που αφορά ευθέως μερικές πολυεθνικές.
Εμπόδια θεωρούνται διατάξεις για τα τουριστικά καταλύματα. Αυτό που τους καίει είναι να μειωθούν οι απαιτήσεις για αδειοδότηση επιχειρήσεων, ενώ ευθεία είναι η αναφορά στην απελευθέρωση για τη δημιουργία εμπορευματικών κέντρων. Ευθεία είναι, επίσης, η απαίτηση για πλήρη απελευθέρωση της κρουαζιέρας, ώστε, για παράδειγμα, ένα πλοίο που ξεκινά κρουαζιέρα από την Ισπανία, να συμπληρώνει επιβάτες ως ακτοπλοϊκό από τον Πειραιά ως τη Σάμο. Αποκαλυπτική είναι, τέλος, η αξίωση για κατάργηση της ανώτατης τιμής πώλησης σε διάφορα προϊόντα, ενώ ειδικές ρυθμίσεις αφορούν απαλλαγές των εταιρειών στον κατασκευαστικό κλάδο.
Το «ζουμί» της υπόθεσης
Το σχήμα που λέει «χαμηλοί μισθοί για φθηνά προϊόντα» δε βγαίνει... κρύβει την πραγματική λειτουργία του καπιταλισμού, το σκοπό του, την απόσπαση όσο το δυνατόν περισσότερης υπεραξίας.
Σε ανύποπτη στιγμή ο «Ριζοσπάστης» σημείωνε: Στα χρόνια της ανάπτυξης, όταν οι καπιταλιστές επιθυμούσαν να κρατήσουν καθηλωμένους τους πραγματικούς μισθούς για να πολλαπλασιάζουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς τα κέρδη τους, είχαν γανώσει το μυαλό του κόσμου με το παραμύθι ότι «φταίνε οι μισθοί για τον πληθωρισμό», δηλαδή για τις υψηλές τιμές των προϊόντων. Τώρα που οι μισθοί πέφτουν αλλά οι τιμές παραμένουν ακλόνητες λένε ότι δε φταίνε οι μισθοί αλλά άλλοι παράγοντες, όπως το υψηλό κόστος Ενέργειας, η φορολογία, το κόστος δανεισμού και διάφορα άλλα. Ο ίδιος ο ΣΕΒ, σε υπόμνημά τους προς την κυβέρνηση, ανέφερε: «Η συμπίεση του εργατικού κόστους δεν αποτελεί καθοριστικό παράγοντα μείωσης των τιμών. Χαρακτηριστική περίπτωση οι ενεργοβόρες βιομηχανίες, όπου το κόστος Ενέργειας αποτελεί το 40% - 50% του κόστους παραγωγής». Και συμπληρώνει με κυνισμό: «Για να αντισταθμιστεί η αύξηση του κόστους Ενέργειας κατά 20%, που έχει επιβληθεί, απαιτείται να μειωθεί το εργατικό κόστος κατά 80%»..! Τα θέλουν μονά - ζυγά δικά τους. Τώρα που έχουν γκρεμίσει το μέσο μισθό στα Τάρταρα και έχουν διαλύσει τις εργασιακές σχέσεις, όχι μόνο δεν κάνουν «έκπτωση» στις τιμές, αλλά και επιδιώκουν να διατηρήσουν ανέπαφο το περιθώριο του κέρδους, ζητώντας παράλληλα νέες φοροαπαλλαγές και κίνητρα. Ο ίδιος ο ΣΕΒ αναφέρει ότι ο μόνος τρόπος για να μειωθούν οι τιμές, είναι ...«η μείωση των φόρων, η άρση των ρυθμιστικών και διοικητικών εμποδίων και η βελτίωση της αποτελεσματικότητας της λειτουργίας του κράτους».
Τέλος, για να μην ξεχνιόμαστε: Υπάρχει ένα εμπόρευμα που το κεφάλαιο θέλει διαρκώς να πέφτει η τιμή του. Είναι η εργατική δύναμη. Και παρότι αυτό το εμπόρευμα φθηναίνει υπερβολικά, οι καπιταλιστές δεν μπορούν να μειώσουν τις τιμές. Γιατί είναι ακριβώς ο ανταγωνισμός που τους αναγκάζει να αυξάνουν τις τιμές των προϊόντων ή να τις κρατούν σε υψηλά επίπεδα, γιατί επιδιώκουν διαρκή αύξηση του ποσοστού κέρδους.
Το ΚΚΕ έχει αξιώσει επανειλημμένα συγκεκριμένα μέτρα για την προστασία του λαϊκού εισοδήματος από την ακρίβεια, αλλά και έχει τονίσει επίσης πως η πραγματική λύση βρίσκεται σε μια άλλη οικονομία που μπορεί να ικανοποιήσει τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες, γεγονός που προϋποθέτει την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής.
Θ. Λ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου