ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ Το ΚΚΕ θα αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες στην εξουσία της εργατικής τάξης

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ
Το ΚΚΕ θα αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες στην εξουσία της εργατικής τάξης

Η ομιλία της Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ στη Βουλή, την Κυριακή


Eurokinissi

«Οπως είναι πολύ γνωστό, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, το ΚΚΕ σαν ένα -όχι το αποκλειστικό- από τα βασικά κριτήρια, με τα οποία εκτιμά τη στάση των άλλων κομμάτων και τις θέσεις στο πρόγραμμά τους, είναι το ζήτημα της ΕΕ, της πρώην ΕΟΚ και σήμερα Ευρωπαϊκής Ενωσης. Και ξέρετε πάρα πολύ καλά ότι το δικό μας κριτήριο ήταν αρχικά από τη θέση μη ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ και σήμερα κρίνουμε τα πράγματα από τη θέση της αποδέσμευσης. Δε θα επεκταθώ τώρα γιατί βεβαίως το ζήτημα της αποδέσμευσης από μόνο του δε λέει τίποτα. Είναι ενταγμένο σε ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης και εξουσίας, ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι τα τελευταία είκοσι χρόνια έχουμε μία δυσμενή ανατροπή του συσχετισμού δυνάμεων.


Δε θα αναπτύξω το πού εντάσσεται αυτή η αποδέσμευση αυτή τη στιγμή. Θα ήθελα όμως να σταθώ στο εξής πράγμα: Τα κόμματα, εκείνα τα οποία υποστήριξαν με το "ναι" την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ και τη συμμετοχή της σήμερα στην Ευρωπαϊκή Ενωση, αισθάνονται δικαιωμένα από τις εξελίξεις στην Ευρωπαϊκή Ενωση;

Εχει αναπτυχθεί η κριτική σήμερα απ' όλα τα κόμματα και μάλιστα ακούγονται ερωτήματα όπως: Πού είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση του Κολ, του Αντενάουερ; Ακούγονται φράσεις όπως: Να γυρίσουμε πίσω, τότε που ήταν οι μεγάλοι άνδρες -οι γυναίκες ίσως δεν ήταν τότε πρόεδροι- με τα στιβαρά χέρια, οι οποίοι έπαιρναν τις μεγάλες αποφάσεις. Υπάρχει μια νοσταλγία για την παλιά Ευρωπαϊκή Ενωση και την παλιά ΕΟΚ. Και όλως περιέργως και ο κ. Τσίπρας είπε στο Τέξας να γυρίσουμε στις παλιές ευρωπαϊκές ιδέες. Ελεος! Ελεος, λέω κυριολεκτικά.



Eurokinissi

Δεν έχει σημασία πόση ιστορία έχει, αλλά έχει ιστορία, κύριε Βενιζέλο, η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ. Εχει ιστορία από τις αρχές του αιώνα. Δεν έχουν βγει από το πουθενά. Πάρα πολλές ιδέες και θέσεις που έχουν είναι επανάληψη ιδεών που τις ακούσαμε από τις αρχές του 20ού αιώνα και σε όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα. Τους αδικείτε, λέγοντας ότι δεν έχουν ιστορικές ρίζες. Εχουν και παραέχουν. Μόνο που αυτές οι ιστορικές ρίζες, όπου υπήρχαν, ήταν και ένα χτύπημα κι ένα τσάκισμα του ριζοσπαστισμού και του προοδευτισμού, μέσα στο εργατικό κίνημα, κυριολεκτικά το δηλητήριο.


Και γι' αυτό, αν θέλετε, χωρίς να εξισώνουμε σήμερα τον πόλο της κυβέρνησης και τον πόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης -δεν τα εξισώνουμε καθόλου- παρόλα αυτά μπορούμε να δούμε την αμοιβαία συνεισφορά τους στη σταθεροποίηση -την όποια σταθεροποίηση μπορεί να παρουσιάζει- του αστικού πολιτικού συστήματος.
Δεν καταργούνται αντιθέσεις και ανισόμετρη ανάπτυξη

Ομως, ας πάμε στο θέμα μας: Η ιστορία της ΕΟΚ αρχίζει αμέσως μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και σαφώς τότε γινόταν λόγος για τη δημιουργία μίας Κοινότητας των καπιταλιστικών κρατών, όχι γενικά των ευρωπαϊκών κρατών με βάση εδαφικά όρια. Μάλιστα, σε μία περίοδο παρενέβη η Σοβιετική Ενωση επί Στάλιν και είπε ότι "αν πρόκειται για μία οικονομική Κοινότητα, ενδιαφέρομαι και εγώ, γιατί εδώ είμαστε στην Ευρώπη".

Ξέρετε πολύ καλά ότι κριτήριο για τις οικονομικές ανταλλαγές και συμφωνίες -τότε δεν υπήρχε τέτοιου βαθμού διεθνοποίηση- ήταν η εγγύτητα των κρατών. Και φυσικά, η απάντηση ήταν "όχι". Τι θέση είχε το σοσιαλιστικό σύστημα μέσα στις προσπάθειες που γίνονταν για την καπιταλιστική Ευρώπη;

Πώς ξεκίνησε όλη αυτή η Κοινότητα; Η Κοινότητα της αγάπης; Της ισοτιμίας των εθνών; Ηταν κάτω από το βάρος των γαλλογερμανικών αντιδράσεων. Βεβαίως, δεν έγινε η Κοινότητα τότε, γιατί έπρεπε να γίνει ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, να γίνει η αναδιανομή των αγορών κ.λπ. και να λύσουν μια σειρά ζητήματα τα καπιταλιστικά κράτη μεταξύ τους.

Πότε επιταχύνθηκαν τα βήματα; Οταν γεννήθηκε το σοσιαλιστικό σύστημα στην Ευρώπη. Και τότε όλοι το έλεγαν, δεν έχει σημασία ότι μόλις είχαμε γεννηθεί, είμαστε μικρά παιδιά ή γεννηθήκαμε πολύ μετά, δεν δικαιούμαστε εμείς οι πολιτικοί να λέμε "εγώ ξέρω τα πράγματα από τότε που έγινα ενήλικος". Μπορούμε να τα διαβάσουμε. Τότε για την επιτάχυνση της δημιουργίας της ΕΟΚ, ένας παράγοντας ήταν το σοσιαλιστικό σύστημα και η ανάσχεση του κομμουνισμού, όπως έλεγαν, και έριξαν χρήμα οι Ηνωμένες Πολιτείες με το σχέδιο Μάρσαλ και άλλα και ένωσαν νικητές και ηττημένους, Γάλλους και άλλους με την ηττημένη Γερμανία. Εριξαν πολύ χρήμα για να γίνει η ΕΟΚ, παρά το γεγονός ότι φοβόντουσαν οι Ηνωμένες Πολιτείες το δυνάμωμα των ευρωπαϊκών καπιταλιστικών χωρών, γιατί ήταν ανταγωνιστές. Τότε, όμως, οι αντιθέσεις και η λυκοσυμμαχία έπαιρναν μία υποβόσκουσα μορφή λόγω του ότι απέναντί τους είχαν να κάνουν με το σοσιαλιστικό σύστημα.

Ως προς το ενιαίο νόμισμα, από τη δεκαετία του '70 γίνεται συζήτηση. Εκαναν το φιδάκι με τις νομισματικές ισοτιμίες, μετά έκαναν το ECU και το 1991 -βοήθησαν και οι διεθνείς εξελίξεις- προχώρησαν στην ΟΝΕ. Από τη στιγμή που γεννήθηκε η ΕΟΚ και σήμερα ως Ευρωπαϊκή Ενωση -από τις έξι χώρες μέχρι σήμερα που είναι είκοσι οκτώ, μαζί με την Κροατία- οι αντιθέσεις είναι οξύτατες. Μάλιστα, αφού πια ο καπιταλισμός έχει κυριαρχήσει παγκόσμια, αυτές οι αντιθέσεις είναι στην πρώτη γραμμή. Τι Κολ, τι Αντενάουερ, τι Μέρκελ! Είναι θέμα σε ποια φάση είναι ο καπιταλισμός.

Γιατί το λέμε αυτό; Διότι όσο και να ενοποιηθεί η Ευρωπαϊκή Ενωση και να γίνει Ομοσπονδία, που άλλοι θέλουν κ.λπ., ούτε οι αντιθέσεις θα καταργηθούν, ούτε η ανισόμετρη ανάπτυξη. Θα υπάρχει χάσμα και αυτό το χάσμα θα μεγαλώνει.
Ανάπτυξη από ποιον για ποιον;

Κυρίως, όμως, θέλουμε να θέσουμε ένα άλλο ζήτημα. Και η Νέα Δημοκρατία και τα άλλα κόμματα, όλοι μέσα στη Βουλή μιλάμε για την παραγωγική ανασυγκρότηση και για την ανάπτυξη. Από μόνη της αυτή η λέξη δεν είναι χρωματισμένη ούτε κομμουνιστικά, ούτε αριστερά, ούτε φιλελεύθερα, ούτε σοσιαλδημοκρατικά. Δεν μπορεί να μην υπάρχει ανάπτυξη.

Ομως, από εκεί και πέρα, αρχίζουν οι ριζικές διαφορές. Εμείς ρωτάμε σχετικά με την προσέλκυση επενδύσεων: Από πού θα γίνουν οι επενδύσεις; Από τα μονοπώλια, τα οποία είναι ασύγκριτα μεγαλύτερα από ό,τι ήταν πριν από δέκα χρόνια. Η κρίση θα καταστρέψει ένα μέρος καπιταλιστικών επιχειρήσεων, αλλά θα κάνει ακόμα πιο δυνατές άλλες. Θα επενδύσουν με κριτήριο την όποια σχετική αυτάρκεια της Ελλάδας από εισαγωγές, από εξαρτήσεις, από αλληλεξαρτήσεις, από χρέη κ.λπ. ή θα επενδύσουν με κριτήριο το κέρδος; Πώς θα τα αντιμετωπίσετε αυτά;

Τώρα, έχουν βγει τα πετρέλαια. Μα, αυτό και αν είναι! Οι υδρογονάνθρακες είναι το στοιχείο εκείνο, ο μοχλός ο οποίος θα επιβάλει νέα δεινά στον ελληνικό λαό και ακόμη μεγαλύτερη υπερχρέωση της Ελλάδας, μιας Ελλάδας εν μέσω πάρα πολλών εκβιασμών, που θα προσπαθεί να τους διευθετήσει είτε ο πόλος της Νέας Δημοκρατίας είτε ο πόλος του ΣΥΡΙΖΑ και δε θα υπάρξει θετική διευθέτηση για το λαό.

Εδώ, το καινούριο και το χειρότερο "σχέδιο Ανάν" πότε βγήκε στην Κύπρο; Με τα πετρέλαια. Σου λέει: Τι θέλετε τώρα, τι σας νοιάζει ένα, δύο, τρία κράτη, τι θα γίνει η Κύπρος; Αρκεί εδώ οι επιχειρήσεις να έχουν από κοινού την άντληση του πετρελαίου!

Βλέπετε, αυτό είναι το δράμα, να έχει μια χώρα σημαντικές αναπτυξιακές δυνατότητες -όπως η Ελλάδα- και αυτές να γίνονται παράγοντας εκβιασμών, πιέσεων, φτώχειας και ό,τι άλλο φέρνει η φτώχεια, και τα ΜΑΤ, και την καταστολή, και τον πόλεμο. Ποιος μπορεί να μας επιβεβαιώσει ότι μετά από δέκα και δεκαπέντε χρόνια δε θα έχουμε τέτοιες αντιθέσεις μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση, όπου οι χώρες θα είναι σε διαφορετικά εμπόλεμα στρατόπεδα μεταξύ τους. Μήπως δεν έχει ξαναγίνει; Εξαλείφθηκαν αυτοί οι κίνδυνοι;
Με όποια συνταγή, τα μονοπώλια θα καθορίζουν τιμές και μισθούς

Θέλω να ξεκαθαρίσω το εξής πράγμα: Οπωσδήποτε, κυριαρχούν σήμερα στη Βουλή δύο βασικές προτάσεις από πλευράς κουκιών. Δεν έχει σημασία αν είναι στο ίδιο στρατόπεδο, όσον αφορά το δρόμο ανάπτυξης. Η μία είναι η αυθεντική -ας πούμε αυθεντική- πρόταση, γιατί μέσα στην Ευρώπη υπάρχει διαπάλη γύρω από τις συνταγές. Ας την πούμε αυθεντική την πρόταση του φιλελεύθερου πόλου για την καπιταλιστική ανάπτυξη. Η άλλη είναι η ιμιτασιόν πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για τη φιλολαϊκή ανάπτυξη.

Εγώ, λοιπόν, θα υποβάλω το εξής ερώτημα: Και δεν το απευθύνω στη Νέα Δημοκρατία, όχι γιατί θέλω να της δώσω άφεση αμαρτιών, γιατί η Νέα Δημοκρατία είναι αυτή που ξέρουμε, δεν άλλαξε. Είναι ένα κόμμα με ταξική πολιτική, το ίδιο και ο σύμμαχός της, το ΠΑΣΟΚ δεν άλλαξε.

Απευθύνομαι, όμως, τώρα σε ένα κόμμα, το οποίο δεν έχει δοκιμαστεί στην κυβέρνηση. Θα κάνετε -λέει- ανάπτυξη. Ξέρετε πάρα πολύ καλά ότι σε αυτήν την ανάπτυξη θα επιβιώσουν οι "καρχαρίες" με λιγότερη εργατική δύναμη, με ακόμα πιο φθηνή εργατική δύναμη. Θα βοηθήσετε -λέει- και τους μικρομεσαίους και τους ανεξάρτητους καπιταλιστές. Ετσι λέτε.

Λοιπόν, πάρτε έναν τομέα, ο οποίος έχει να κάνει με τρόφιμα και είναι σημαντικός. Εχουμε, λοιπόν, δύο μεγάλες επιχειρήσεις στον τομέα της γαλακτοβιομηχανίας και όχι μόνο γαλακτοβιομηχανία -έτσι τα ξέραμε, αλλά δεν είναι μόνο γαλακτοβιομηχανία- την επιχείρηση Φιλίππου -τη ΦΑΓΕ- και την ELBISCO. Λοιπόν, κοιτάξτε τι ανήκει στη ΦΑΓΕ, αυτός είναι ο καπιταλισμός και θα κάνουν -λέει- κρατική παρέμβαση και κρατική ρύθμιση για να λύσουν αυτά τα ζητήματα. Αυτά δεν λύνονται και όχι μόνο δεν λύνονται, αλλά η κρατική παρέμβαση θα είναι υπέρ της ΦΑΓΕ και υπέρ της ELBISCO.

Τι σημαίνει ΦΑΓΕ; Στη ΦΑΓΕ ανήκουν οι εξής: ΕΒΓΑ -εκτός ενός σημαντικού μέρους των παγωτών που ανήκουν στη NESTLE και τη UNILEVER- ΒΙΣ ΑΕ, ΒΙΒΕΘ ΑΕ, ΜΟΝΟΣ ΑΕ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΟΕ, ΜΠΙΖΟΣ ΑΕ, ΙΟΦΙΛ ΑΕ, ΑΓΑΝ ΑΕ, ΤΥΡΑΣ, ΠΙΝΔΟΣ, ΚΩΣΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, ΞΥΛΟΥΡΗΣ ΑΕ, ΗΛΙΑΤΩΡ ΑΕ, ΖΙΑΓΚΑΣ, ΑΓΡΟΚΤΗΜΑ ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΕ, ΦΑΓΕ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΠΡΩΗΝ ΞΥΛΟΥΡΗΣ, FAGE ITALIA, FAGE USA και ΦΑΓΕ Μεγάλης Βρετανίας. Στον Ομιλο Φιλίππου ανήκει ακόμα η HELLENIC QUALITY FOODS, όπως μετονομάστηκε η εταιρεία ΚΑΝΑΚΗ, που διακινεί προϊόντα ζύμης, λαχανικά και πουλερικά και τα κοτόπουλα ΜΙΜΙΚΟΣ.

Πάμε τώρα στην ELBISCO, στην οποία ανήκουν: Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΠΙΣΚΟΤΩΝ, ΒΟΣΙΝΑΚΗΣ, ΑΛΛΑΤΙΝΗ, ΚΡΙΣ-ΚΡΙΣ ΑΡΤΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ELITE, ΦΟΡΜΑ, ELBISCO ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΑΕ ΔΙΑΝΟΜΩΝ ΤΡΟΦΙΜΩΝ, ΧΑΝΟΓΛΟΥ ΑΕ, ΖΗΤΩ ΛΟΥΞ -είναι εταιρεία παραγωγής και διανομής ψωμιού που αριθμεί είκοσι εννέα αρτοποιεία στη FYROM - ΜΟΝΟΣ ΑΕ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΣΥΣΚΕΥΑΣΙΩΝ, ΕΒΓΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΩΝ ΑΕ. Μερικές είναι και κοινές, με τα κρουασάν FOLIE FOLIE, τα προϊόντα κατεψυγμένης ζύμης, τους χυμούς REFRESH, παγωτά κ.λπ.

Δεν στέκομαι τώρα στην κερδοφορία. Εμείς λέμε ότι τέτοιες μεγάλες επιχειρήσεις και μεγάλα μονοπώλια είναι σε όλους τους κλάδους. Εδώ τώρα πια είναι και μέσα στον αθλητισμό, μέσα στα καλλυντικά, παντού. Δεν υπάρχει τομέας που δεν είναι μέσα. Και ο πιο απίθανος τομέας είναι μονοπώλιο. Λέει, λοιπόν, ότι θα πάρει μέτρα φιλολαϊκά. Ποιοι θα καθορίζουν τις τιμές των προϊόντων και τους μισθούς;

Αυτά τα μονοπώλια δεν έχουν πολιτική δύναμη; Εμείς δεν κατηγορούμε κανέναν για διαπλοκή. Υπάρχουν και οι διαπλοκές. Πώς θα τα βγάζετε πέρα μ' αυτούς; Με τις ομάδες κοινωνικής αλληλεγγύης ή με τους συνεταιρισμούς; Μα -να γελάσουμε εδώ- οι συνεταιρισμοί δεν άντεξαν σε μία περίοδο που τα μονοπώλια δεν είχαν αναπτυχθεί τόσο στην Ελλάδα. Αρα, όταν σας λέμε ότι θα είστε κι εσείς κυβέρνηση των μονοπωλίων, παρεξηγείστε.

Θα κάνουν -λέει- μία κρατική τράπεζα. Μα, ο κρατικός καπιταλισμός έχει δώσει τεράστια παραδείγματα σε όλη την Ευρώπη. Ο κρατικός καπιταλισμός ούτε την κρίση μπόρεσε να αντιμετωπίσει ούτε μπορεί να κάνει ρύθμιση. Αυτά έχουν γίνει. Κοιτάξτε, δεν βρισκόμαστε στη φάση αυτή του καπιταλιστικού συστήματος, όπου η κερδοφορία μεγάλωνε και μπορούσε να κάνει και ορισμένες αυξήσεις μισθών, προσωρινές, για πέντε ή δέκα χρόνια. Τώρα αυτά έχουν τελειώσει.

Αλίμονό μας! Ερχεται η κυβέρνηση και λέει το εξής: Από το πρωτογενές πλεόνασμα, το οποίο έχει βγει από τις πλάτες του λαού -ποιες πλάτες, εδώ μας έχουν βάλει μέσα στον τάφο- θα μοιράσουμε κάτι για την αποκατάσταση των αδικιών. Μιλάμε, δηλαδή, ψίχουλα για ένα ελάχιστο μέρος του πληθυσμού, για φιλανθρωπία. Τότε είχαμε τον Ανδρέα Συγγρό που έκλεβε όλο το Λαύριο και έκανε και πέντε φιλανθρωπίες.

Ερχεται τώρα και η πιθανή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και λέει "θα ανεβάσω τον κατώτατο μισθό". Μα, ακόμα και 700 ευρώ να το κάνετε -εγώ να δεχθώ ότι θα το κάνετε- αυτά τα 700 ευρώ, όταν θα γίνετε κυβέρνηση, θα έχουν την αξία των 200 ευρώ. Τα 700 ευρώ, μάλιστα, θα είναι για πολύ λιγότερους, όταν θα υπάρχουν μισθοί των 300 ευρώ ή των 400 ευρώ, τα ελαστικά ωράρια, κ.λπ. Σε ποιον μιλάτε, επομένως;
Στριμώχνουν το λαό ανάμεσα στην τρομοκρατία και την αυταπάτη

Αυτός, λοιπόν, είναι ο δικομματισμός και ο διπολισμός. Δεν είναι δικομματισμός και διπολισμός να υπάρχουν δύο μεγάλα κόμματα και όλοι οι άλλοι οι μικρότεροι να δούμε τι ψίχουλα ψήφων θα μείνουν και για μας. Δεν είναι αυτό. Δικομματισμός και διπολισμός είναι όταν δύο κόμματα στριμώχνουν το λαό μέσα από την τρομοκρατία το ένα και μέσα από την αυταπάτη το άλλο και δεν αλλάζει τίποτα μεταξύ τους. Το μόνο που μπορεί να γίνεται είναι η αλλαγή κυβερνήσεων.

Για σκεφτείτε, σε όλη την Ευρώπη γίνονται εκλογές πολύ συχνά. Το αποτέλεσμα βγαίνει με μαθηματική ακρίβεια. Τι ήταν, σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση; Βέβαια, τώρα δεν είναι η παλαιά σοσιαλδημοκρατία, αλλά είναι μέσα και αριστεροί και ολίγον κομμουνιστές, κ.λπ., κάτι... "νεωτερική κομμουνιστική αριστερά". Εν πάση περιπτώσει, ξέρεις ότι ύστερα από τέσσερα χρόνια θα κερδίσουν οι φιλελεύθεροι. Αν είναι στην εξουσία οι φιλελεύθεροι, μετά θα κερδίσει η σοσιαλδημοκρατία. Μιλάμε γι' αυτή τη σοσιαλδημοκρατία, όπως είναι σήμερα.

Δείτε, λοιπόν, ότι σε όλη την Ευρώπη εναλλάσσονται δύο πόλοι. Δεν υπάρχουν μεγάλα κόμματα και μονοκομματικές κυβερνήσεις. Ολα γίνονται με μαθηματική ακρίβεια. Μπορεί την Κυριακή των εκλογών να διαβάσεις. Ποιοι ήταν τώρα στην κυβέρνηση; Τότε, σίγουρα θα βγουν οι άλλοι.

Αυτός είναι ο δικομματισμός και ο διπολισμός. Αυτό δείχνει ότι, δυστυχώς, το καπιταλιστικό σύστημα, το αστικό πολιτικό σύστημα, έχει περιθώρια να αλλάζει το πολιτικό του προσωπικό. Ομως, είναι άλλο πράγμα να έχουμε τα γνήσια κόμματα της αστικής τάξης, τα παιδιά της -που πάντα έτσι ήταν- και είναι άλλο πράγμα να προσχωρούν και αυτοί οι οποίοι υποτίθεται ότι ήταν αντικαπιταλιστές και, στο όνομα της σωτηρίας του λαού, να προσφέρουν υπηρεσίες σ' αυτό το σύστημα. Η μόνη υπηρεσία που θα προσφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτό, να του δώσει ανάσα, να ξαναγυρίσει στην πιο συντηρητική κοίτη ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού.

Ετσι μπορείτε να καταλάβετε γιατί, με πολιτικό κόστος, αρνηθήκαμε να συμμετάσχουμε σε μία κυβέρνηση, όταν η Ελλάδα είναι μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση, όταν στην οικονομία της Ελλάδας κυριαρχούν τα μονοπώλια. Και να πάμε κι εμείς στην κυβέρνηση, για να παλεύουμε να δώσουν αύξηση αντί για 5 ευρώ, 6 ευρώ! Οχι!

Βεβαίως, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και ο λαός πρέπει να παλέψουν για την εξουσία. Δεν είναι καθόλου ωραίο να είσαι στην αντιπολίτευση, αλλά όσο ο λαός είναι στην αντιπολίτευση, θα είμαστε κι εμείς. Οταν ο λαός αποφασίσει να βγει στην εξουσία, τις όποιες ευθύνες -δύσκολες ευθύνες- της διακυβέρνησης δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να τις αναλάβουμε, όχι με την έννοια "κυβέρνηση ΚΚΕ και συμμάχων", αλλά "κυβέρνηση της εργατικής τάξης και των συμμάχων της".

Εχουμε βγάλει πολλά συμπεράσματα από το σοσιαλισμό που οικοδομήθηκε. Οταν ο σοσιαλισμός -που έδειξε την υπεροχή του- για διάφορους λόγους μιμήθηκε τις νεωτερικές ιδέες της αγοράς, τότε έπαψε να είναι σοσιαλισμός. Και δυστυχώς ανατράπηκε από τα μέσα και δεν ανατράπηκε με λαϊκή επανάσταση. Ανατράπηκε από τα πάνω. Δεν ανατράπηκε από μία επανάσταση από τα κάτω.

Αυτά τα συμπεράσματα τα έχουμε βγάλει και δεν σκοπεύουμε να δώσουμε χέρι βοήθειας ούτε στα γνωστά παραδοσιακά αστικά κόμματα, σε καμία περίπτωση, αλλά ούτε και στις ιμιτασιόν λύσεις!».