ΡΩΣΙΑ Τραγικές διαστάσεις παίρνει η μάστιγα των ναρκωτικών

ΡΩΣΙΑ

Τραγικές διαστάσεις παίρνει η μάστιγα των ναρκωτικών

Παλαιότερη διαδήλωση παιδιών στην πόλη Περμ κατά των ναρκωτικών

Η σημερινή καπιταλιστική Ρωσία έχει τους πιο πολλούς χρήστες ηρωίνης από κάθε άλλη χώρα στον κόσμο, είκοσι χρόνια μόλις μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού. Η επιδείνωση της καθημερινής ζωής των Ρώσων ολοένα και χειροτερεύει, καθώς έχουν σημειωθεί μια σειρά πισωγυρίσματα όπως κατάργηση σημαντικών κατακτήσεων του σοσιαλισμού, αύξηση της ανεργίας, της φτώχειας, της ανέχειας, με στέρηση στοιχειωδών δικαιωμάτων στη μόρφωση, την υγεία, τον πολιτισμό και τον αθλητισμό, φαινόμενα που οδηγούν στο φόβο της ανασφάλειας και του μέλλοντος χωρίς προοπτική. Εξαιτίας αυτής της πραγματικότητας, μεγάλος αριθμός του πληθυσμού στρέφεται σε έναν «ψεύτικο παράδεισο» που εξυπηρετεί τις κυρίαρχες δυνάμεις, καθώς αποχαυνώνει το λαό εξουδετερώνοντας ουσιαστικά οποιαδήποτε αγωνιστική διάθεση για ανατροπή. Αποτελεί ένα ακόμα μέσο καταστολής των συνειδήσεων, όπου υπερισχύει η απάθεια, η αδράνεια, η υποταγή.

Εκατομμύρια οι χρήστες ναρκωτικών ουσιών

Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, περίπου 2,5 εκατομμύρια Ρώσοι (κυρίως άνθρωποι ηλικίας 18 έως 39 ετών) είναι εθισμένοι στα ναρκωτικά και το 90% αυτών είναι εξαρτημένοι από την ηρωίνη που διοχετεύεται στη χώρα από το Αφγανιστάν από τα τέλη του '90 και ιδιαίτερα μετά την επέμβαση του ΝΑΤΟ. Η Ρωσία με πληθυσμό 143 εκατομμυρίων ανθρώπων, καταναλώνει ετησίως 75-80 τόνους ηρωίνης προερχόμενης από το Αφγανιστάν, σύμφωνα με στοιχεία του Γραφείου των Ηνωμένων Εθνών για τα Ναρκωτικά και το Εγκλημα. Αξίζει να σημειωθεί πως η ποσότητα αυτή είναι διπλάσια απ' όσα καταναλώνει η Κίνα με 1,3 δισ. πληθυσμό και 3,5 φορές περισσότερο απ' ό,τι οι ΗΠΑ και ο Καναδάς μαζί. Τα κέρδη από αυτή την επικερδή επιχείρηση φτάνουν τα 17 δισεκατομμύρια δολάρια, σημαντικό μέρος από τα οποία πηγαίνουν σε τραπεζικούς λογαριασμούς εγκληματικών ομάδων και τρομοκρατικών οργανώσεων.

Φωτογραφία από κινητοποίηση που πραγματοποίησε η ΚΝΕ το Φλεβάρη ενάντια στο νομοσχέδιο νομιμοποίησης των ναρκωτικών

Η ηρωίνη σκοτώνει καθημερινά 80 Ρώσους, ή αλλιώς 30.000 το χρόνο, ενώ 220 είναι οι Ρώσοι που εθίζονται καθημερινά από τα ναρκωτικά. Μόνο 1 στους 10 καταφέρνει να απεξαρτηθεί, ενώ το προσδόκιμο ζωής στους εθισμένους στην ηρωίνη είναι μόλις τα 28 χρόνια! Ιδιαίτερα μεγάλη είναι η εξάπλωση του HIV/AIDS τα τελευταία δέκα χρόνια, καθώς ο αριθμός των πασχόντων τριπλασιάστηκε. Υπολογίζεται πως τα τέσσερα πέμπτα των 980.000 Ρώσων που έχουν καταγραφεί επίσημα με Εϊτζ, προσβλήθηκαν από μολυσμένες σύριγγες.

Το ναρκωτικό των φτωχών

Η ναρκωυποταγή είναι μια δοκιμασμένη μέθοδος των μηχανισμών του συστήματος για να καλλιεργούν την υποταγή και την παραίτηση. Και για το λόγο αυτό, η κυρίαρχη τάξη διοχετεύει κατά καιρούς - ιδιαίτερα εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης - ναρκωτικά προοριζόμενα για τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Τέτοιο παράδειγμα είναι αυτό της Αργεντινής, όπου το 2001, μαζί με την καπιταλιστική κρίση εμφανίστηκε ένα νέο φτηνό ναρκωτικό, το «πάκο», ή αλλιώς «ο κλέφτης του μυαλού», «ο εξολοθρευτής των φτωχών».

Τέτοια περίπτωση είναι και το λεγόμενο «ναρκωτικό των φτωχών», ή αλλιώς,κροκοντίλ (κροκόδειλος), η χρήση του οποίου έχει εξαπλωθεί τα τελευταία χρόνια. Το όνομά του το πήρε από το γνωστό ερπετό διότι τα δηλητηριώδη συστατικά του κάνουν το δέρμα φολιδωτό σαν των ερπετών. Πρόκειται για την ουσία δεσομορφίνη που είναι μια συνθετική οπιούχα ουσία πολύ πιο δυνατή από την ηρωίνη, πιο φτηνή και πολύ εύκολη στην παραγωγή της. Κάποιες ποσότητες κωδεΐνης, ιωδίου και κόκκινου φωσφόρου αρκούν. Είναι ένα ναρκωτικό με τρομακτικά αποτελέσματα. Σύμφωνα με στοιχεία, η χρήση του «κροκοντίλ» προκαλεί πρόωρη γήρανση, ενώ κάθε δόση αφαιρεί ένα χρόνο ζωής από τον χρήστη. Η σάρκα αποκτά γκρι χρώμα και ξεκολλάει αφήνοντας τα κόκκαλα εκτεθειμένα. Οι χρήστες κυριολεκτικά σαπίζουν μέχρι θανάτου. Αν ένας χρήστης ηρωίνης έχει κάποια πιθανότητα να απεξαρτοποιηθεί, η δεσομορφίνη σκοτώνει όλα του τα θύματα, και γρήγορα. Ο χρήστης ηρωίνης μπορεί να ζήσει 6-7 χρόνια, ενώ ο χρήστης του «κροκοντίλ» το πολύ 2!

Η ΕΣΣΔ και τα ναρκωτικά

Το φαινόμενο του εθισμού στα ναρκωτικά την εποχή της ΕΣΣΔ δεν αποτελούσε σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα εξαιτίας των γενικότερων κοινωνικών και οικονομικών συνθηκών, αλλά και των συγκεκριμένων μέτρων που λάμβανε η Σοβιετική κυβέρνηση με κοινωνικές υποδομές. Η παραγωγή και η χρήση ναρκωτικών απαγορευόταν στη χώρα. Δεν υπήρχε ανεργία, το επίπεδο διαβίωσης ολοένα και βελτιωνόταν και φαινόμενα όπως πορνεία, επαιτεία και αλητεία για πολλά χρόνια είχαν εξαλειφθεί ενώ άρχισαν να εμφανίζονται στην πορεία παραβίασης των αρχών σοσιαλιστικής οικοδόμησης και εδραιώθηκαν και πάλι μετά την καπιταλιστική παλινόρθωση. Στην περίοδο της ΕΣΣΔ, εταιρείες που παρήγαγαν ναρκωτικές ουσίες και τα φαρμακεία που τα διέθεταν στο κοινό βρίσκονταν υπό κρατική ιδιοκτησία, κυρίως για ιατρικούς και επιστημονικούς σκοπούς. Η χώρα είχε καλή φύλαξη των συνόρων και των τελωνειακών υπηρεσιών που ουσιαστικά απέκλειε την παράνομη είσοδο των ναρκωτικών από το εξωτερικό. Η παραγωγή, φύλαξη και διάθεση των ναρκωτικών βρισκόταν σε συνεχή επίβλεψη των κρατικών υπηρεσιών.

Σύμφωνα με συγκεκριμένα στοιχεία του 1971 (που παρέθεσε η Σοβιετική Ενωση στο Γραφείο των Ηνωμένων Πολιτειών για τα Ναρκωτικά και το Εγκλημα) οι όποιες περιπτώσεις εθισμένων στα ναρκωτικά αποτελούσαν ανθρώπους με χρόνια νοσήματα ή βαριά περιστατικά ασθενών με ειδικές ανάγκες που έπαιρναν τακτικά ναρκωτικές ουσίες, όπως μορφίνη και κωδεΐνη, λόγω των ασθενειών τους.

Οι σοβιετικοί νόμοι προέβλεπαν αυστηρές κυρώσεις για την παραβίαση των κανονισμών που διέπουν την αποθήκευση, την προετοιμασία, την πώληση και τη χρήση των ναρκωτικών ουσιών. Η διακίνηση ναρκωτικών χαρακτηριζόταν ποινικό αδίκημα με ιδιαίτερα σοβαρές διατάξεις σε περίπτωση διάθεσης ή πώλησης σε ανήλικο.

Το παράδειγμα της Σοβιετικής Ενωσης αποδεικνύει πως η τοξικομανία μπορεί να αντιμετωπιστεί ολοκληρωτικά μόνο από μια κοινωνία χωρίς ταξική εκμετάλλευση και καταπίεση. Σε μια κοινωνία όπου υπερισχύει ο κεντρικός σχεδιασμός, με αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν παροχή υπηρεσιών πρόληψης, απεξάρτησης με στεγνά προγράμματα, κοινωνικής επανένταξης, με πλήρη χρηματοδότηση από το κράτος και επαρκές επιστημονικό προσωπικό. Σε μια κοινωνία όπου τα βασικά για την καθημερινή διαβίωση - δουλειά, στέγη, παιδεία, υγεία, πολιτισμός, αθλητισμός και ελεύθερος χρόνος - είναι εξασφαλισμένα.

Κλωντίν ΧΕΣΠΕΡ