Σαουδική Αραβία: Δουλεμπόριο με τους ξένους εργάτες
Ο
ι μαζικές συλλήψεις και απελάσεις μεταναστών εργατών που δεν προμηθεύτηκαν νέες άδειες παραμονής και εργασίας, στις αρχές της βδομάδας, από τις σαουδαραβικές αρχές (περίπου 4.500 συλλήψεις αναφέρονταν επίσημα), οδήγησαν σε άδειες αγορές και καταστήματα αλλά και σε γκρίνια, καθώς δύο μόλις μέρες μετά μία χειρωνακτική εργασία κόστιζε διπλά ή τριπλά. Το μέτρο πρωτοπαρουσιάστηκε πέρυσι τον Απρίλη και έλαβε αρχικά τρίμηνο περιθώριο εφαρμογής και στη συνέχεια άλλο ένα τετράμηνο. Στόχος, θεωρητικά, η αντιμετώπιση της ανεργίας μεταξύ των Σαουδαράβων που φθάνει το 12% (σε αυτήν δεν συγκαταλέγονται οι χιλιάδες Σαουδάραβες που δεν αναζητούν εργασία) των 27 εκατομμυρίων κατοίκων. Η πλειοψηφία των ντόπιων εργάζεται στον κρατικό μηχανισμό.
Ενα εκατομμύριο ξένοι εργάτες έφυγαν και άλλα τέσσερα εκατομμύρια κατάφεραν να προμηθευτούν τις πολύτιμες άδειες. Στo βασίλειο εκτιμάται ότι εργάζονται περίπου εννιά εκατομμύρια ξένοι εργάτες, κυρίως από Ινδία, Πακιστάν, Μπαγκλαντές, Σρι Λάνκα, Νεπάλ, Ινδονησία, Φιλιππίνες, Υεμένη, Αίγυπτο, Λίβανο, Αιθιοπία. Απασχολούνται σε οικιακές και χειρωνακτικές εργασίες, τις οποίες οι ντόπιοι αποφεύγουν λόγω των άθλιων συνθηκών (τουλάχιστον 15ωρο χωρίς κανένα δικαίωμα) και του πενιχρού μισθού (200 - 400 δολάρια).
Τ
ο νέο μέτρο, όμως, επανέφερε στο φως και το απεχθές καθεστώς ημι-δουλείας που ισχύει στο βασίλειο, αλλά και σε άλλες πετρελαιομοναρχίες του Κόλπου, για τους ξένους εργάτες (δεν καλύπτονται από το εργατικό δίκαιο της χώρας). Οι ξένοι εργάτες για να εισέλθουν στη χώρα πρέπει να λάβουν άδεια διαμονής που τη διασφαλίζουν εφόσον κάποιος μόνιμος κάτοικος «εγγυηθεί» ως σπόνσορας γι' αυτούς (σύστημα «καφάλα»). Ετσι, εξαρτώνται από τον «σπόνσορα», που συχνά τους κατάσχει το διαβατήριο, τους κακοποιεί και τους χρησιμοποιεί για άλλες εργασίες από αυτές που έχουν δηλωθεί, εννοείται συνήθως χωρίς μισθό. Οι ξένοι εργάτες δεν μπορούν να τον καταγγείλουν μην έχοντας καν το διαβατήριό τους. Αλλωστε, με βάση το σύστημα «καφάλα», οι ίδιοι αποτελούν «επένδυση» και ο «επενδυτής» έχει δικαίωμα να τους κάνει ό,τι θέλει!
Επίσης, πραγματοποιούνται «αγοραπωλησίες εγγυήσεων», δηλαδή πωλούνται οι ξένοι εργάτες μεταξύ των αφεντικών, στην κυριολεξία, ως αντικείμενα χωρίς κανένα δικαίωμα. Από τις αγοραπωλησίες αυτές εξασφαλίζουν εισόδημα αρκετοί Σαουδάραβες. Για να αλλάξει δουλειά, αφεντικό ακόμη και για να φύγει από τη χώρα, ο ξένος εργάτης χρειάζεται τη γραπτή συγκατάθεση του, νομικά κατοχυρωμένου, «εγγυητή» του. Αν προσπαθήσει να φύγει χωρίς αυτήν (άρα και χωρίς το διαβατήριό του που παρακρατείται) και συλληφθεί, του επιβάλλεται πρόστιμο 3.000 δολαρίων!
Α
υτή η αδιανόητη κατάσταση δεν αποτελεί είδηση. Είναι γνωστό ότι στις χώρες του Κόλπου και ιδιαίτερα στη Σ. Αραβία, οι ξένοι εργάτες απασχολούνται σε καθεστώς, ουσιαστικά, ημι-δουλείας και αντιμετωπίζονται ως αντικείμενα. Αυτό βέβαια δεν εμποδίζει τη λεγόμενη «διεθνή κοινότητα» να προσφέρει στη Σ. Αραβία θέση στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και αυτή να την αρνείται επικαλούμενη τις «ευαισθησίες» της απέναντι στην «καταστολή του συριακού καθεστώτος». Ούτε εμποδίζει τις πετρελαιομοναρχίες να διεκδικούν μεγαλύτερο ρόλο στα ιμπεριαλιστικά σχέδια στην περιοχή με διάφορα λογύδρια περί «δικαιωμάτων», π.χ., των Σύρων αντικαθεστωτικών, ούτε τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις να τις κανακεύουν, κυρίως τη Σ. Αραβία, λόγω του ενεργειακού της πλούτου, χαρακτηρίζοντάς τες «στρατηγικό και σημαντικό εταίρο». Αλλωστε, οι «ευαισθησίες» περί σεβασμού των ανθρωπίνων και άλλων δικαιωμάτων είναι εξαιρετικά επιλεκτικές, όπως έχει αποδειχθεί, ανάλογα με τα συμφέροντα.
Ο
ι μαζικές συλλήψεις και απελάσεις μεταναστών εργατών που δεν προμηθεύτηκαν νέες άδειες παραμονής και εργασίας, στις αρχές της βδομάδας, από τις σαουδαραβικές αρχές (περίπου 4.500 συλλήψεις αναφέρονταν επίσημα), οδήγησαν σε άδειες αγορές και καταστήματα αλλά και σε γκρίνια, καθώς δύο μόλις μέρες μετά μία χειρωνακτική εργασία κόστιζε διπλά ή τριπλά. Το μέτρο πρωτοπαρουσιάστηκε πέρυσι τον Απρίλη και έλαβε αρχικά τρίμηνο περιθώριο εφαρμογής και στη συνέχεια άλλο ένα τετράμηνο. Στόχος, θεωρητικά, η αντιμετώπιση της ανεργίας μεταξύ των Σαουδαράβων που φθάνει το 12% (σε αυτήν δεν συγκαταλέγονται οι χιλιάδες Σαουδάραβες που δεν αναζητούν εργασία) των 27 εκατομμυρίων κατοίκων. Η πλειοψηφία των ντόπιων εργάζεται στον κρατικό μηχανισμό.
Ενα εκατομμύριο ξένοι εργάτες έφυγαν και άλλα τέσσερα εκατομμύρια κατάφεραν να προμηθευτούν τις πολύτιμες άδειες. Στo βασίλειο εκτιμάται ότι εργάζονται περίπου εννιά εκατομμύρια ξένοι εργάτες, κυρίως από Ινδία, Πακιστάν, Μπαγκλαντές, Σρι Λάνκα, Νεπάλ, Ινδονησία, Φιλιππίνες, Υεμένη, Αίγυπτο, Λίβανο, Αιθιοπία. Απασχολούνται σε οικιακές και χειρωνακτικές εργασίες, τις οποίες οι ντόπιοι αποφεύγουν λόγω των άθλιων συνθηκών (τουλάχιστον 15ωρο χωρίς κανένα δικαίωμα) και του πενιχρού μισθού (200 - 400 δολάρια).
Τ
ο νέο μέτρο, όμως, επανέφερε στο φως και το απεχθές καθεστώς ημι-δουλείας που ισχύει στο βασίλειο, αλλά και σε άλλες πετρελαιομοναρχίες του Κόλπου, για τους ξένους εργάτες (δεν καλύπτονται από το εργατικό δίκαιο της χώρας). Οι ξένοι εργάτες για να εισέλθουν στη χώρα πρέπει να λάβουν άδεια διαμονής που τη διασφαλίζουν εφόσον κάποιος μόνιμος κάτοικος «εγγυηθεί» ως σπόνσορας γι' αυτούς (σύστημα «καφάλα»). Ετσι, εξαρτώνται από τον «σπόνσορα», που συχνά τους κατάσχει το διαβατήριο, τους κακοποιεί και τους χρησιμοποιεί για άλλες εργασίες από αυτές που έχουν δηλωθεί, εννοείται συνήθως χωρίς μισθό. Οι ξένοι εργάτες δεν μπορούν να τον καταγγείλουν μην έχοντας καν το διαβατήριό τους. Αλλωστε, με βάση το σύστημα «καφάλα», οι ίδιοι αποτελούν «επένδυση» και ο «επενδυτής» έχει δικαίωμα να τους κάνει ό,τι θέλει!
Επίσης, πραγματοποιούνται «αγοραπωλησίες εγγυήσεων», δηλαδή πωλούνται οι ξένοι εργάτες μεταξύ των αφεντικών, στην κυριολεξία, ως αντικείμενα χωρίς κανένα δικαίωμα. Από τις αγοραπωλησίες αυτές εξασφαλίζουν εισόδημα αρκετοί Σαουδάραβες. Για να αλλάξει δουλειά, αφεντικό ακόμη και για να φύγει από τη χώρα, ο ξένος εργάτης χρειάζεται τη γραπτή συγκατάθεση του, νομικά κατοχυρωμένου, «εγγυητή» του. Αν προσπαθήσει να φύγει χωρίς αυτήν (άρα και χωρίς το διαβατήριό του που παρακρατείται) και συλληφθεί, του επιβάλλεται πρόστιμο 3.000 δολαρίων!
Α
υτή η αδιανόητη κατάσταση δεν αποτελεί είδηση. Είναι γνωστό ότι στις χώρες του Κόλπου και ιδιαίτερα στη Σ. Αραβία, οι ξένοι εργάτες απασχολούνται σε καθεστώς, ουσιαστικά, ημι-δουλείας και αντιμετωπίζονται ως αντικείμενα. Αυτό βέβαια δεν εμποδίζει τη λεγόμενη «διεθνή κοινότητα» να προσφέρει στη Σ. Αραβία θέση στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και αυτή να την αρνείται επικαλούμενη τις «ευαισθησίες» της απέναντι στην «καταστολή του συριακού καθεστώτος». Ούτε εμποδίζει τις πετρελαιομοναρχίες να διεκδικούν μεγαλύτερο ρόλο στα ιμπεριαλιστικά σχέδια στην περιοχή με διάφορα λογύδρια περί «δικαιωμάτων», π.χ., των Σύρων αντικαθεστωτικών, ούτε τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις να τις κανακεύουν, κυρίως τη Σ. Αραβία, λόγω του ενεργειακού της πλούτου, χαρακτηρίζοντάς τες «στρατηγικό και σημαντικό εταίρο». Αλλωστε, οι «ευαισθησίες» περί σεβασμού των ανθρωπίνων και άλλων δικαιωμάτων είναι εξαιρετικά επιλεκτικές, όπως έχει αποδειχθεί, ανάλογα με τα συμφέροντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου