Φοβάμαι

Φοβάμαι

Τριάντα χρόνια μετά
Φοβάμαι
τους ανθρώπους που τριάντα πέντε χρόνια
έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι
κι ένα ωραίο απόγευμα –μεσούντος κάποιου μαΐου-
βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας:
«να καεί, να καεί το μπουρδέλο η βουλή».Φοβάμαι τους ανθρώπους
που με την αντιφασιστική τους συνείδηση
να κοιμάται για χρόνια τον ύπνο του δικαίου
πασχίζουν τώρα να βγάλουν σκάρτη τη δική σου.
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που σου ‘κλειναν την πόρτα
μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια και ριζοσπάστη
και τώρα τους βλέπεις στο ραδιομέγαρο
να περνιούνται για αριστεροί, επειδή είπαν όχι στο μνημόνιο.Φοβάμαι τους ανθρώπους
που γέμιζαν τις μπουάτ και τα κουτούκια
και τώρα καταθέτουν γαρδένιες στα μπουζούκια
κάθε βράδυ
και τους βλέπεις να δακρύζουν με καψουροτράγουδα
ή όταν θυμούνται τα παλιά
και να έχουν κι «απόψεις» για την καλλιτεχνική παρακμή του φεστιβάλ.Φοβάμαι τους ανθρώπους
που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν
και τώρα σε λοιδορούν
γιατί λέει δεν ενωθήκαμε να φτιάξουμε μια κυβέρνηση.Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους

Την τελευταία τριετία φοβήθηκα ακόμα περισσότερο.
Προβοκάτσια από Μπρεζνιεφικό απολίθωμα