ΛΟΥΚΕΤΟ ΣΤΑ «SPRIDER»
Για ποιον «δουλεύουν» οι αστικοί νόμοι;
Ενα μήνα μετά το λουκέτο στην «αλυσίδα» των «Sprider» οι εργαζόμενοι παραμένουν ξεκρέμαστοι με τη σφραγίδα του νόμου
Οι αστικές κυβερνήσεις όχι μόνο δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ουσιαστική προστασία στους άνεργους, αλλά η νομοθεσία την οποία ψηφίζουν είναι κομμένη και ραμμένη στα συμφέροντα των επιχειρήσεων, ακόμα και στις περιπτώσεις εκείνες που η εργοδοτική αυθαιρεσία βγάζει μάτι. Αποκαλυπτική γι' αυτό είναι η συζήτηση που έγινε πριν από μερικές μέρες στη Βουλή, με αφορμή Ερώτηση που κατέθεσε το ΚΚΕ για τους εργαζόμενους στα «Sprider Stores».
Η κατάσταση σήμερα είναι η εξής:
-- Οι ιδιοκτήτες της αλυσίδας, αδελφοί Χατζηιωάννου, ανακοίνωσαν στις 30 Σεπτέμβρη ότι βάζουν «λουκέτο» επειδή - όπως λένε σε ανακοίνωσή τους - «η αδιάλλακτη στάση και η άρνηση των τραπεζών να συνεχίσουν την υφιστάμενη έως τώρα χρηματοδότηση (...) το ευρύτερο περιβάλλον ύφεσης, οι ασφυκτικές συνθήκες έλλειψης ρευστότητας αλλά και η ουσιαστική άρνηση στήριξης από την πλευρά των εγχώριων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων κατέστησαν όλες τις προσπάθειες άγονες».
Δηλαδή, η εργοδοσία αποφάσισε μια ωραία πρωία να κλείσει τα μαγαζιά της, είτε επειδή δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στον καπιταλιστικό ανταγωνισμό, είτε επειδή αυτό εξυπηρετεί καλύτερα άλλες επενδυτικές της κινήσεις. Την περίοδο της επιχειρηματικής της ακμής, η αλυσίδα απασχολούσε 2.000 εργαζόμενους σε 80 καταστήματα στην Ελλάδα και σε όλα τα Βαλκάνια. Με τον ιδρώτα αυτών των εργαζομένων, που έφτασαν να αμείβονται με 250 ευρώ (!), «πότιζε» τα κέρδη του ο εργοδότης, έχοντας μάλιστα το εργοδοτικό σωματείο να του ζεσταίνει την πλάτη.
Οπως είπε ο βουλευτής του ΚΚΕ Χρήστος Κατσώτης, παρουσιάζοντας την Ερώτηση, η εξέλιξη με τα «Sprider» «αποδεικνύει ότι τις επιχειρήσεις τις κλείνουν οι εργοδότες, όταν δεν έχουν κέρδη. Και όταν δεν τους νοιάζει τι θα γίνει με τους εργαζόμενους. Αρα, οι αγώνες δεν κλείνουν τις επιχειρήσεις ούτε βέβαια οι διεκδικήσεις. Τις επιχειρήσεις τις κλείνει ο εργοδότης όταν νομίζει ότι μπορεί να κερδίσει με το κλείσιμο. Και με το κλείσιμο η "Sprider" κερδίζει».
-- Οι 800 περίπου εργαζόμενοι που δούλευαν στα καταστήματα της αλυσίδας στην Ελλάδα βρέθηκαν ξαφνικά χωρίς δουλειά, χωρίς όμως να... θεωρούνται (τυπικά) άνεργοι, καθώς δεν έγινε απόλυση. Σήμερα, δεν μπορούν να πάρουν ούτε το πενιχρό επίδομα που δίνει ο ΟΑΕΔ, ενώ δεν έχουν πάρει και καμία αποζημίωση, συν τα δεδουλευμένα που οφείλονται σε πολλούς (και συνολικά φτάνουν τα 700.000 ευρώ).
Οι συγκεκριμένες προτάσεις του ΚΚΕ
Μπροστά σ' αυτή την κατάσταση, το ΚΚΕ έθεσε πολύ συγκεκριμένα το ζήτημα της αποπληρωμής των δεδουλευμένων και της άμεσης στήριξης των εργαζομένων. Ο Χρ. Κατσώτης είπε στη Βουλή:
«Θέλουμε, λοιπόν, να ξέρουμε αν πράγματι το υπουργείο έχει κατά νου να πάρει μέτρα, έτσι ώστε να καταβληθούν τα δεδουλευμένα (...) Και είναι ένα ζήτημα για το οποίο δεν μπορεί η κυβέρνηση να παρακολουθεί αυτή την εξέλιξη, να είναι θεατής μιας τέτοιας κατάστασης. Επίσης, δεν καταβάλλονται οι αποζημιώσεις. Και εδώ πάλι είναι ένα ζήτημα. Υπήρχε το Ταμείο Φερεγγυότητας που κατέβαλλε κάποια ποσά, αλλά και αυτό σήμερα δεν ανταποκρίνεται σε αυτή την ανάγκη, που είναι ακόμα πιο μεγάλη. Επίσης, πάλι εδώ με την ομηρία, παρόλο που υπάρχουν πάμπολλα τέτοια παραδείγματα, η κυβέρνηση ούτε για την προστασία αυτών των ανέργων προχωρά σε μια τροποποίηση, προκειμένου να δίνεται το επίδομα ανεργίας σε αυτούς τους εργαζόμενους που με ευθύνη του εργοδότη δεν έχουν απολυθεί και δεν μπορούν να μπουν στο ταμείο ανεργίας.
Τα ερωτήματα, λοιπόν, είναι αν πράγματι εδώ προτίθεστε είτε να ενισχύσετε, όπως ειπώθηκε και προηγουμένως, τους εργαζόμενους, για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Και βεβαίως, αν δεν πληρωθούν από τον εργοδότη, εάν το Δημόσιο θα παρακρατήσει οποιαδήποτε πληρωμή προς την επιχείρηση, προκειμένου τα χρήματα να καταβληθούν στους εργαζόμενους. Σε αυτά τα ερωτήματα, κύριε υφυπουργέ, θα θέλαμε την απάντησή σας».
Ιδού τι απάντησε για λογαριασμό της κυβέρνησης ο υφυπουργός Βασίλης Κεγκέρογλου:
-- Για την καταβολή των δεδουλευμένων και των αποζημιώσεων, όχι απλά δε συμφώνησε με την πρόταση του ΚΚΕ, να δεσμεύσει το κράτος λεφτά που προορίζονται για την επιχείρηση και να τα δώσει στους εργαζόμενους, αλλά προσπάθησε να τη διαστρεβλώσει κιόλας. Οπως είπε, «δεν μπορούμε να υιοθετήσουμε "a priori" την άποψη που λέει ότι οποιοσδήποτε μας εγκαταλείπει μια επιχείρηση, τότε θα αναλάβει το κράτος να πληρώνει τους μισθούς και όλα τα οφειλόμενα και αυτό να γενικευτεί». Στο διά ταύτα, ομολόγησε ότι το κράτος θα παραμείνει θεατής στην εξαθλίωση εκατοντάδων εργατικών οικογενειών, την ίδια ώρα που μπουκώνει με χρήμα (επιδοτήσεις, φοροαπαλλαγές κ.τ.λ.) τους μεγαλοεπιχειρηματίες, με το επιχείρημα ότι έτσι εξασφαλίζουν δουλειά και οι εργάτες.
-- Για τη χορήγηση του επιδόματος ανεργίας, ο υφυπουργός δεν μπόρεσε να μην αναγνωρίσει το πασιφανές, ότι «οι εργαζόμενοι είναι σε ομηρία, καθώς είναι σταματημένες οι επιχειρήσεις και δεν είναι απολυμένοι. Αρα, η ένταξή τους σε οποιοδήποτε πρόγραμμα γίνεται δυσκολότερη». Δήλωσε, ωστόσο, γενικόλογα και αόριστα, ότι «αυτό το θέμα υπάρχει και πρέπει να το δούμε πέρα από τη συγκεκριμένη περίπτωση» και «ότι πρέπει να γίνει μια συζήτηση»! Δηλαδή, ζήσε μαύρε μου να φας τριφύλλι!
Στην προσπάθεια του υφυπουργού να κρυφτεί πίσω από περιγραφές για τριμερείς συναντήσεις και στοιχεία που ζητήθηκαν για την περιουσία της εταιρείας, ο βουλευτής του ΚΚΕ επέμεινε. Ανέδειξε το μέγεθος της πρόκλησης: «Κύριε υφυπουργέ, γνωρίζω ότι υπάρχουν πτωχευμένες επιχειρήσεις με πάμπλουτους επιχειρηματίες. Και εδώ έχουμε μία τέτοια επιχείρηση, η οποία το προηγούμενο διάστημα είχε πολύ μεγάλη κερδοφορία, με συνεχή επέκταση σε όλα τα Βαλκάνια. Μιλάμε για Ρουμανία, για Σερβία, για Βουλγαρία, για Πολωνία, για αρκετά καταστήματα. Μιλάμε για πολύ μεγάλη κερδοφορία. Από το μπαζάρ που είπατε 9 εκατομμύρια ευρώ λένε οι εργαζόμενοι ότι έβγαλε το τελευταίο διάστημα. Ομως, θα μπορούσε από αυτά να πληρώσει τα δεδουλευμένα - που όπως είπατε είναι 700.000 - καθώς βεβαίως και τις υπόλοιπες υποχρεώσεις που είχε απέναντι στους εργαζόμενους».
Τα δικά σου, δικά μου...
Ο Χρ. Κατσώτης αναφέρθηκε επίσης στις πιέσεις που δέχονται οι εργαζόμενοι να παραιτηθούν από τις απαιτήσεις τους και ζήτησε ξανά από την κυβέρνηση να πάρει θέση: «Λέτε ότι το κράτος δεν μπορεί να πληρώνει μισθούς και δεδουλευμένα όσων τις επιχειρήσεις εγκαταλείπουν οι εργοδότες. Ομως, το κράτος θα ενισχύει, θα επιχορηγεί τους εργοδότες για να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, όπως λέτε εδώ, και με τα προγράμματα αυτά που είπατε προηγουμένως για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα...
Περιμένουμε, λοιπόν, απάντηση στο ερώτημα, τι θα γίνει με αυτούς τους εργαζόμενους. Για παράδειγμα, ήδη υπάρχουν προϊστάμενοι που τους έχει βάλει σήμερα η εργοδοσία και καλούν τους εργαζόμενους να υπογράψουν τις απολύσεις τους χωρίς αποζημίωση. Φαντάζομαι ότι εσείς δεν θέλετε κάτι τέτοιο, να γλιτώσει δηλαδή τις αποζημιώσεις ο Χατζηιωάννου. Γιατί αυτό κάνει σήμερα... Δεν μπορεί οι εργαζόμενοι να παραχωρήσουν τις αποζημιώσεις τους στον Χατζηιωάννου, στον επιχειρηματία. Βεβαίως, οφείλει η κυβέρνηση να πάρει τα μέτρα έτσι ώστε να πληρωθούν και να στηριχτούν οι άνεργοι.
Δεν μπορεί να κατατεθεί εδώ τροπολογία έτσι ώστε αυτοί που εγκαταλείπονται, που είναι όμηροι, να θεωρούνται ότι είναι με απόλυση άνεργοι και να επιδοτούνται; Γιατί δεν μπορεί να γίνει αυτό; Ποιος το απαγορεύει; Η κυβέρνηση οφείλει εδώ και να πάρει την ευθύνη και να νομοθετήσει, έτσι ώστε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα αυτών των κατηγοριών των ανέργων».
Ποια ήταν η απάντηση της κυβέρνησης; Η διαρκής επίκληση των «προϋποθέσεων» του νόμου που πρέπει να τηρούνται. «Οπως ξέρετε, υπάρχει η δυνατότητα και καταβολής του επιδόματος ανεργίας με συγκεκριμένες προϋποθέσεις μετά από αίτημα των εργαζομένων και, βέβαια, η καταβολή ανεξόφλητων αποδοχών λόγω αφερεγγυότητας. Είναι απαραίτητη προϋπόθεση, όμως, η κήρυξη σε κατάσταση πτώχευσης ή η διαπίστωση του οριστικού κλεισίματος της επιχείρησης».
Αυτές οι «προϋποθέσεις» που έκλινε και ξαναέκλινε σε όλες τις πτώσεις ο υφυπουργός, είναι τρανή απόδειξη για το ποιον υπηρετεί τελικά ο «νόμος»: 800 εργαζόμενοι, χωρίς καμιά δική τους ευθύνη, βρέθηκαν στο δρόμο, αλλά επειδή δεν έχουν χαρτί απόλυσης, δε θεωρούνται άνεργοι και δεν μπορούν να πάρουν καν το επίδομα του ΟΑΕΔ! Ο ίδιος νόμος δίνει τη δυνατότητα στον Χατζηιωάννου, και σε κάθε μεγαλοεργοδότη, να κρατάει σε ομηρία τους εργαζόμενους, να τους εκβιάζει να υπογράψουν απολύσεις χωρίς αποζημιώσεις, μόνο και μόνο για να χαρακτηριστούν άνεργοι και να εξασφαλίσουν το πενιχρό επίδομα του ΟΑΕΔ, ή (ενδεχόμενα) μια έκτακτη επιδότηση.
Αυτός είναι ο αστικός νόμος, η «νομιμότητα» που υπερασπίζονται οι γραφίδες των αστών απέναντι στο σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη». Ο νόμος που - την ίδια στιγμή - δίνει απλόχερα το δικαίωμα στον κάθε Χατζηιωάννου να «αναστέλλει» τη λειτουργία της επιχείρησής του επικαλούμενος προβλήματα «ρευστότητας», ή να «μετακομίζει» την εταιρεία του σε άλλη χώρα.
Η κοροϊδία ολοκληρώνεται
Η υπόθεση έχει και συνέχεια, αφού οι εργαζόμενοι υποτίθεται ότι έχουν «δικαιωθεί» κιόλας από τα αστικά δικαστήρια. Ανέφερε ο Χρ. Κατσώτης: «Κύριε υφυπουργέ, και τα δύο ασφαλιστικά μέτρα που έγιναν είναι γνωστό ότι κερδήθηκαν από τους εργαζόμενους. Τι σημαίνει όμως αυτό; Σημαίνει ότι πρέπει να υλοποιηθούν αυτά τα ασφαλιστικά μέτρα απέναντι στον εργοδότη. Ο εργοδότης και όπως όλοι οι εργοδότες καλύπτονται και προσπαθούν με κάθε τρόπο να μην έχουν τίποτα στο όνομά τους, για να μην πάρουν τίποτα οι εργαζόμενοι, ούτε τα δεδουλευμένα τους, ούτε τις αποζημιώσεις που όπως είπατε είναι 2,5 εκατομμύρια και 700.000 αντίστοιχα τα δεδουλευμένα».
Δηλαδή: Οι εργαζόμενοι, με τους νόμους του (αστικού) κράτους, κέρδισαν δικαστήριο που δεσμεύει την εργοδοσία με κάθε τρόπο να τους καταβάλει τις οφειλές. Ομως, το αυτί του επιχειρηματία δεν ιδρώνει, αφού με άλλους νόμους έχει διασφαλίσει να μην υπάρχει τίποτα στο όνομά του, που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για να πάρουν οι εργαζόμενοι τα λεφτά τους. Απ' όπου κι αν το πιάσεις, δηλαδή, κερδισμένο βγαίνει πάντα το αφεντικό!
Κάτι ακόμα: Στις 21 Οκτώβρη που συζητήθηκε στη Βουλή η Ερώτηση του ΚΚΕ, ο υφυπουργός Εργασίας, αναφερόμενος στην ομηρία των εργαζομένων στα «Sprider», που τυπικά δεν θεωρούνται άνεργοι, δήλωνε ότι «αυτό το θέμα υπάρχει και πρέπει να το δούμε πέρα από τη συγκεκριμένη περίπτωση. Πρέπει να δούμε και θεσμικά με ποιο τρόπο εμείς θα μπορούμε να λύνουμε αυτό το θέμα στις περιπτώσεις στις οποίες οι επιχειρηματίες, η διοίκηση ή οι μέτοχοι εγκαταλείπουν μια επιχείρηση. Πρέπει να δούμε πώς το λύνουμε».
Την Πέμπτη 24 Οκτώβρη ο ίδιος επικαλέστηκε τους εργαζόμενους της «Sprider» ως παράδειγμα που καθιστά αναγκαία την απελευθέρωση των απολύσεων: «Ο νόμος προβλέπει προστασία από τις ομαδικές απολύσεις όταν υπάρχει κανονική λειτουργία της οικονομίας και των επιχειρήσεων. Οταν η επιχείρηση σταματήσει να λειτουργεί δεν υπάρχει καμία προστασία και ο συγκεκριμένος νόμος κρατά τους εργαζόμενους σε ομηρία», σημείωσε ανερυθρίαστα.
Είναι κι αυτό χαρακτηριστικό του πώς «εξελίσσεται» ο αστικός νόμος, πάντα προς όφελος του κεφαλαίου. Αλλά και του θράσους των αστικών κυβερνήσεων να παρουσιάζουν την ικανοποίηση του πάγιου αιτήματος των καπιταλιστών - να απολύουν ανεμπόδιστα - ως τερματισμό της ομηρίας όσων απολυμένων δεν είχαν μέχρι τώρα επισήμως τον τίτλο του ανέργου...
Α. Μ.
Για ποιον «δουλεύουν» οι αστικοί νόμοι;
Ενα μήνα μετά το λουκέτο στην «αλυσίδα» των «Sprider» οι εργαζόμενοι παραμένουν ξεκρέμαστοι με τη σφραγίδα του νόμου
Οι αστικές κυβερνήσεις όχι μόνο δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ουσιαστική προστασία στους άνεργους, αλλά η νομοθεσία την οποία ψηφίζουν είναι κομμένη και ραμμένη στα συμφέροντα των επιχειρήσεων, ακόμα και στις περιπτώσεις εκείνες που η εργοδοτική αυθαιρεσία βγάζει μάτι. Αποκαλυπτική γι' αυτό είναι η συζήτηση που έγινε πριν από μερικές μέρες στη Βουλή, με αφορμή Ερώτηση που κατέθεσε το ΚΚΕ για τους εργαζόμενους στα «Sprider Stores».
Η κατάσταση σήμερα είναι η εξής:
-- Οι ιδιοκτήτες της αλυσίδας, αδελφοί Χατζηιωάννου, ανακοίνωσαν στις 30 Σεπτέμβρη ότι βάζουν «λουκέτο» επειδή - όπως λένε σε ανακοίνωσή τους - «η αδιάλλακτη στάση και η άρνηση των τραπεζών να συνεχίσουν την υφιστάμενη έως τώρα χρηματοδότηση (...) το ευρύτερο περιβάλλον ύφεσης, οι ασφυκτικές συνθήκες έλλειψης ρευστότητας αλλά και η ουσιαστική άρνηση στήριξης από την πλευρά των εγχώριων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων κατέστησαν όλες τις προσπάθειες άγονες».
Δηλαδή, η εργοδοσία αποφάσισε μια ωραία πρωία να κλείσει τα μαγαζιά της, είτε επειδή δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στον καπιταλιστικό ανταγωνισμό, είτε επειδή αυτό εξυπηρετεί καλύτερα άλλες επενδυτικές της κινήσεις. Την περίοδο της επιχειρηματικής της ακμής, η αλυσίδα απασχολούσε 2.000 εργαζόμενους σε 80 καταστήματα στην Ελλάδα και σε όλα τα Βαλκάνια. Με τον ιδρώτα αυτών των εργαζομένων, που έφτασαν να αμείβονται με 250 ευρώ (!), «πότιζε» τα κέρδη του ο εργοδότης, έχοντας μάλιστα το εργοδοτικό σωματείο να του ζεσταίνει την πλάτη.
Οπως είπε ο βουλευτής του ΚΚΕ Χρήστος Κατσώτης, παρουσιάζοντας την Ερώτηση, η εξέλιξη με τα «Sprider» «αποδεικνύει ότι τις επιχειρήσεις τις κλείνουν οι εργοδότες, όταν δεν έχουν κέρδη. Και όταν δεν τους νοιάζει τι θα γίνει με τους εργαζόμενους. Αρα, οι αγώνες δεν κλείνουν τις επιχειρήσεις ούτε βέβαια οι διεκδικήσεις. Τις επιχειρήσεις τις κλείνει ο εργοδότης όταν νομίζει ότι μπορεί να κερδίσει με το κλείσιμο. Και με το κλείσιμο η "Sprider" κερδίζει».
-- Οι 800 περίπου εργαζόμενοι που δούλευαν στα καταστήματα της αλυσίδας στην Ελλάδα βρέθηκαν ξαφνικά χωρίς δουλειά, χωρίς όμως να... θεωρούνται (τυπικά) άνεργοι, καθώς δεν έγινε απόλυση. Σήμερα, δεν μπορούν να πάρουν ούτε το πενιχρό επίδομα που δίνει ο ΟΑΕΔ, ενώ δεν έχουν πάρει και καμία αποζημίωση, συν τα δεδουλευμένα που οφείλονται σε πολλούς (και συνολικά φτάνουν τα 700.000 ευρώ).
Οι συγκεκριμένες προτάσεις του ΚΚΕ
Μπροστά σ' αυτή την κατάσταση, το ΚΚΕ έθεσε πολύ συγκεκριμένα το ζήτημα της αποπληρωμής των δεδουλευμένων και της άμεσης στήριξης των εργαζομένων. Ο Χρ. Κατσώτης είπε στη Βουλή:
«Θέλουμε, λοιπόν, να ξέρουμε αν πράγματι το υπουργείο έχει κατά νου να πάρει μέτρα, έτσι ώστε να καταβληθούν τα δεδουλευμένα (...) Και είναι ένα ζήτημα για το οποίο δεν μπορεί η κυβέρνηση να παρακολουθεί αυτή την εξέλιξη, να είναι θεατής μιας τέτοιας κατάστασης. Επίσης, δεν καταβάλλονται οι αποζημιώσεις. Και εδώ πάλι είναι ένα ζήτημα. Υπήρχε το Ταμείο Φερεγγυότητας που κατέβαλλε κάποια ποσά, αλλά και αυτό σήμερα δεν ανταποκρίνεται σε αυτή την ανάγκη, που είναι ακόμα πιο μεγάλη. Επίσης, πάλι εδώ με την ομηρία, παρόλο που υπάρχουν πάμπολλα τέτοια παραδείγματα, η κυβέρνηση ούτε για την προστασία αυτών των ανέργων προχωρά σε μια τροποποίηση, προκειμένου να δίνεται το επίδομα ανεργίας σε αυτούς τους εργαζόμενους που με ευθύνη του εργοδότη δεν έχουν απολυθεί και δεν μπορούν να μπουν στο ταμείο ανεργίας.
Τα ερωτήματα, λοιπόν, είναι αν πράγματι εδώ προτίθεστε είτε να ενισχύσετε, όπως ειπώθηκε και προηγουμένως, τους εργαζόμενους, για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Και βεβαίως, αν δεν πληρωθούν από τον εργοδότη, εάν το Δημόσιο θα παρακρατήσει οποιαδήποτε πληρωμή προς την επιχείρηση, προκειμένου τα χρήματα να καταβληθούν στους εργαζόμενους. Σε αυτά τα ερωτήματα, κύριε υφυπουργέ, θα θέλαμε την απάντησή σας».
Ιδού τι απάντησε για λογαριασμό της κυβέρνησης ο υφυπουργός Βασίλης Κεγκέρογλου:
-- Για την καταβολή των δεδουλευμένων και των αποζημιώσεων, όχι απλά δε συμφώνησε με την πρόταση του ΚΚΕ, να δεσμεύσει το κράτος λεφτά που προορίζονται για την επιχείρηση και να τα δώσει στους εργαζόμενους, αλλά προσπάθησε να τη διαστρεβλώσει κιόλας. Οπως είπε, «δεν μπορούμε να υιοθετήσουμε "a priori" την άποψη που λέει ότι οποιοσδήποτε μας εγκαταλείπει μια επιχείρηση, τότε θα αναλάβει το κράτος να πληρώνει τους μισθούς και όλα τα οφειλόμενα και αυτό να γενικευτεί». Στο διά ταύτα, ομολόγησε ότι το κράτος θα παραμείνει θεατής στην εξαθλίωση εκατοντάδων εργατικών οικογενειών, την ίδια ώρα που μπουκώνει με χρήμα (επιδοτήσεις, φοροαπαλλαγές κ.τ.λ.) τους μεγαλοεπιχειρηματίες, με το επιχείρημα ότι έτσι εξασφαλίζουν δουλειά και οι εργάτες.
-- Για τη χορήγηση του επιδόματος ανεργίας, ο υφυπουργός δεν μπόρεσε να μην αναγνωρίσει το πασιφανές, ότι «οι εργαζόμενοι είναι σε ομηρία, καθώς είναι σταματημένες οι επιχειρήσεις και δεν είναι απολυμένοι. Αρα, η ένταξή τους σε οποιοδήποτε πρόγραμμα γίνεται δυσκολότερη». Δήλωσε, ωστόσο, γενικόλογα και αόριστα, ότι «αυτό το θέμα υπάρχει και πρέπει να το δούμε πέρα από τη συγκεκριμένη περίπτωση» και «ότι πρέπει να γίνει μια συζήτηση»! Δηλαδή, ζήσε μαύρε μου να φας τριφύλλι!
Στην προσπάθεια του υφυπουργού να κρυφτεί πίσω από περιγραφές για τριμερείς συναντήσεις και στοιχεία που ζητήθηκαν για την περιουσία της εταιρείας, ο βουλευτής του ΚΚΕ επέμεινε. Ανέδειξε το μέγεθος της πρόκλησης: «Κύριε υφυπουργέ, γνωρίζω ότι υπάρχουν πτωχευμένες επιχειρήσεις με πάμπλουτους επιχειρηματίες. Και εδώ έχουμε μία τέτοια επιχείρηση, η οποία το προηγούμενο διάστημα είχε πολύ μεγάλη κερδοφορία, με συνεχή επέκταση σε όλα τα Βαλκάνια. Μιλάμε για Ρουμανία, για Σερβία, για Βουλγαρία, για Πολωνία, για αρκετά καταστήματα. Μιλάμε για πολύ μεγάλη κερδοφορία. Από το μπαζάρ που είπατε 9 εκατομμύρια ευρώ λένε οι εργαζόμενοι ότι έβγαλε το τελευταίο διάστημα. Ομως, θα μπορούσε από αυτά να πληρώσει τα δεδουλευμένα - που όπως είπατε είναι 700.000 - καθώς βεβαίως και τις υπόλοιπες υποχρεώσεις που είχε απέναντι στους εργαζόμενους».
Τα δικά σου, δικά μου...
Ο Χρ. Κατσώτης αναφέρθηκε επίσης στις πιέσεις που δέχονται οι εργαζόμενοι να παραιτηθούν από τις απαιτήσεις τους και ζήτησε ξανά από την κυβέρνηση να πάρει θέση: «Λέτε ότι το κράτος δεν μπορεί να πληρώνει μισθούς και δεδουλευμένα όσων τις επιχειρήσεις εγκαταλείπουν οι εργοδότες. Ομως, το κράτος θα ενισχύει, θα επιχορηγεί τους εργοδότες για να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, όπως λέτε εδώ, και με τα προγράμματα αυτά που είπατε προηγουμένως για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα...
Περιμένουμε, λοιπόν, απάντηση στο ερώτημα, τι θα γίνει με αυτούς τους εργαζόμενους. Για παράδειγμα, ήδη υπάρχουν προϊστάμενοι που τους έχει βάλει σήμερα η εργοδοσία και καλούν τους εργαζόμενους να υπογράψουν τις απολύσεις τους χωρίς αποζημίωση. Φαντάζομαι ότι εσείς δεν θέλετε κάτι τέτοιο, να γλιτώσει δηλαδή τις αποζημιώσεις ο Χατζηιωάννου. Γιατί αυτό κάνει σήμερα... Δεν μπορεί οι εργαζόμενοι να παραχωρήσουν τις αποζημιώσεις τους στον Χατζηιωάννου, στον επιχειρηματία. Βεβαίως, οφείλει η κυβέρνηση να πάρει τα μέτρα έτσι ώστε να πληρωθούν και να στηριχτούν οι άνεργοι.
Δεν μπορεί να κατατεθεί εδώ τροπολογία έτσι ώστε αυτοί που εγκαταλείπονται, που είναι όμηροι, να θεωρούνται ότι είναι με απόλυση άνεργοι και να επιδοτούνται; Γιατί δεν μπορεί να γίνει αυτό; Ποιος το απαγορεύει; Η κυβέρνηση οφείλει εδώ και να πάρει την ευθύνη και να νομοθετήσει, έτσι ώστε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα αυτών των κατηγοριών των ανέργων».
Ποια ήταν η απάντηση της κυβέρνησης; Η διαρκής επίκληση των «προϋποθέσεων» του νόμου που πρέπει να τηρούνται. «Οπως ξέρετε, υπάρχει η δυνατότητα και καταβολής του επιδόματος ανεργίας με συγκεκριμένες προϋποθέσεις μετά από αίτημα των εργαζομένων και, βέβαια, η καταβολή ανεξόφλητων αποδοχών λόγω αφερεγγυότητας. Είναι απαραίτητη προϋπόθεση, όμως, η κήρυξη σε κατάσταση πτώχευσης ή η διαπίστωση του οριστικού κλεισίματος της επιχείρησης».
Αυτές οι «προϋποθέσεις» που έκλινε και ξαναέκλινε σε όλες τις πτώσεις ο υφυπουργός, είναι τρανή απόδειξη για το ποιον υπηρετεί τελικά ο «νόμος»: 800 εργαζόμενοι, χωρίς καμιά δική τους ευθύνη, βρέθηκαν στο δρόμο, αλλά επειδή δεν έχουν χαρτί απόλυσης, δε θεωρούνται άνεργοι και δεν μπορούν να πάρουν καν το επίδομα του ΟΑΕΔ! Ο ίδιος νόμος δίνει τη δυνατότητα στον Χατζηιωάννου, και σε κάθε μεγαλοεργοδότη, να κρατάει σε ομηρία τους εργαζόμενους, να τους εκβιάζει να υπογράψουν απολύσεις χωρίς αποζημιώσεις, μόνο και μόνο για να χαρακτηριστούν άνεργοι και να εξασφαλίσουν το πενιχρό επίδομα του ΟΑΕΔ, ή (ενδεχόμενα) μια έκτακτη επιδότηση.
Αυτός είναι ο αστικός νόμος, η «νομιμότητα» που υπερασπίζονται οι γραφίδες των αστών απέναντι στο σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη». Ο νόμος που - την ίδια στιγμή - δίνει απλόχερα το δικαίωμα στον κάθε Χατζηιωάννου να «αναστέλλει» τη λειτουργία της επιχείρησής του επικαλούμενος προβλήματα «ρευστότητας», ή να «μετακομίζει» την εταιρεία του σε άλλη χώρα.
Η κοροϊδία ολοκληρώνεται
Η υπόθεση έχει και συνέχεια, αφού οι εργαζόμενοι υποτίθεται ότι έχουν «δικαιωθεί» κιόλας από τα αστικά δικαστήρια. Ανέφερε ο Χρ. Κατσώτης: «Κύριε υφυπουργέ, και τα δύο ασφαλιστικά μέτρα που έγιναν είναι γνωστό ότι κερδήθηκαν από τους εργαζόμενους. Τι σημαίνει όμως αυτό; Σημαίνει ότι πρέπει να υλοποιηθούν αυτά τα ασφαλιστικά μέτρα απέναντι στον εργοδότη. Ο εργοδότης και όπως όλοι οι εργοδότες καλύπτονται και προσπαθούν με κάθε τρόπο να μην έχουν τίποτα στο όνομά τους, για να μην πάρουν τίποτα οι εργαζόμενοι, ούτε τα δεδουλευμένα τους, ούτε τις αποζημιώσεις που όπως είπατε είναι 2,5 εκατομμύρια και 700.000 αντίστοιχα τα δεδουλευμένα».
Δηλαδή: Οι εργαζόμενοι, με τους νόμους του (αστικού) κράτους, κέρδισαν δικαστήριο που δεσμεύει την εργοδοσία με κάθε τρόπο να τους καταβάλει τις οφειλές. Ομως, το αυτί του επιχειρηματία δεν ιδρώνει, αφού με άλλους νόμους έχει διασφαλίσει να μην υπάρχει τίποτα στο όνομά του, που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για να πάρουν οι εργαζόμενοι τα λεφτά τους. Απ' όπου κι αν το πιάσεις, δηλαδή, κερδισμένο βγαίνει πάντα το αφεντικό!
Κάτι ακόμα: Στις 21 Οκτώβρη που συζητήθηκε στη Βουλή η Ερώτηση του ΚΚΕ, ο υφυπουργός Εργασίας, αναφερόμενος στην ομηρία των εργαζομένων στα «Sprider», που τυπικά δεν θεωρούνται άνεργοι, δήλωνε ότι «αυτό το θέμα υπάρχει και πρέπει να το δούμε πέρα από τη συγκεκριμένη περίπτωση. Πρέπει να δούμε και θεσμικά με ποιο τρόπο εμείς θα μπορούμε να λύνουμε αυτό το θέμα στις περιπτώσεις στις οποίες οι επιχειρηματίες, η διοίκηση ή οι μέτοχοι εγκαταλείπουν μια επιχείρηση. Πρέπει να δούμε πώς το λύνουμε».
Την Πέμπτη 24 Οκτώβρη ο ίδιος επικαλέστηκε τους εργαζόμενους της «Sprider» ως παράδειγμα που καθιστά αναγκαία την απελευθέρωση των απολύσεων: «Ο νόμος προβλέπει προστασία από τις ομαδικές απολύσεις όταν υπάρχει κανονική λειτουργία της οικονομίας και των επιχειρήσεων. Οταν η επιχείρηση σταματήσει να λειτουργεί δεν υπάρχει καμία προστασία και ο συγκεκριμένος νόμος κρατά τους εργαζόμενους σε ομηρία», σημείωσε ανερυθρίαστα.
Είναι κι αυτό χαρακτηριστικό του πώς «εξελίσσεται» ο αστικός νόμος, πάντα προς όφελος του κεφαλαίου. Αλλά και του θράσους των αστικών κυβερνήσεων να παρουσιάζουν την ικανοποίηση του πάγιου αιτήματος των καπιταλιστών - να απολύουν ανεμπόδιστα - ως τερματισμό της ομηρίας όσων απολυμένων δεν είχαν μέχρι τώρα επισήμως τον τίτλο του ανέργου...
Α. Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου