Δεν είμαστε «μαζί»

Δεν είμαστε «μαζί»

Κάθε που τελειώνει μια διαπραγμάτευση της κυβέρνησης με την τρόικα, τα αστικά μέσα ενημέρωσης πανηγυρίζουν για το αίσιο τέλος. Το ίδιο συνέβη και χτες. Οι πανηγυρισμοί, όμως, δεν μπορούν να κρύψουν το γεγονός ότι από την 1η του Γενάρη νέα δεινά θα προστεθούν στην πλάτη του λαού και ότι από την αρχή του νέου χρόνου κάθε χώρα της ΕΕ, και η Ελλάδα, θα είναι υπό μόνιμη επιτήρηση και διαρκή μνημόνια. Κι επειδή αυτό είναι γνωστό, οι χτεσινοί πανηγυρισμοί στον αστικό Τύπο σπεύδουν να δημιουργήσουν ένα κλίμα συνοχής κυβέρνησης και λαού, που «μαζί» κατάφεραν να είναι επιτυχής η διαπραγμάτευση, «μαζί» θα τα καταφέρουν και στη συνέχεια.
Σε καμιά περίπτωση δεν ήταν «μαζί» ο λαός με την κυβέρνηση. Τον παρουσιάζουν συμβαλλόμενο για να περάσουν στο παρασύνθημα: «Να συνεχίσουμε με την ίδια υπευθυνότητα για καλύτερα αποτελέσματα». Καμιά τέτοια υπευθυνότητα δεν πρέπει να δείχνει ο λαός. Αντίθετα, πρέπει να κάνει τα πάντα με την πάλη του για να βάλει εμπόδια και να αποσταθεροποιήσει κάθε πολιτική που υπηρετεί τα μονοπώλια, που κινείται εντός των τειχών της ΕΕ, όπως και αν χαρακτηρίζεται κάθε κυβέρνηση που υπηρετεί αυτήν την πολιτική.
Τα διαπραγματευτικά χαρτιά της κυβέρνησης, όπως το πρωτογενές πλεόνασμα και η πρόβλεψη για ανάκαμψη, στηρίζονται πάνω στο ξεζούμισμα του λαού. Είναι γνωστές ήδη οι υποσχέσεις για δημοσιονομική χαλάρωση και περιορισμό χρέους σε χώρες όπως η Ελλάδα, με ταυτόχρονη όμως συνέχιση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων. Επιβεβαιώνουν ότι στις διάφορες διαπραγματεύσεις των κυβερνήσεων και των κομμάτων του ευρωμονόδρομου, δεν υπάρχει θέση για τα λαϊκά συμφέροντα. Οι απολύσεις, τα χαράτσια, οι πλειστηριασμοί ακολουθούν τις επιτυχείς διαπραγματεύσεις, που όσο γίνονται εντός των τειχών της ΕΕ δεν μπορούν παρά να καταλήγουν σε νέα αντιλαϊκά μέτρα.
Το ΚΚΕ έγκαιρα έχει επισημάνει ότι η μόνιμη οικονομική επιτήρηση από τις Βρυξέλλες, οι εποπτείες, τα μνημόνια, ο μόνιμος και διαρκής έλεγχος των προϋπολογισμών από την Κομισιόν και η επιβολή δημοσιονομικών μέτρων και διαρθρωτικών μέτρων σε όλη τη διάρκεια του έτους, είναι «κανόνες» που έχουν αποδεχθεί τα κράτη - μέλη της ΕΕ. Οι κυβερνήσεις έχουν επιλέξει συνειδητά να παραχωρήσουν ένα μέρος της κυριαρχίας τους στη διαμόρφωση της οικονομικής πολιτικής, προκειμένου μέσα από αυτήν τη διαδικασία να διασφαλίσουν καλύτερους όρους για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου σε κάθε χώρα.
Η σταθερότητα στην οποία αναφέρονται είναι σταθερότητα στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής. Το ζητούμενο στις σημερινές συνθήκες είναι οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα να συμβάλουν με τη δράση τους στο να «σταθεροποιηθεί» ο λαός, το εργατικό - λαϊκό κίνημα, να συγκροτηθεί μια ισχυρή εργατική αντιπολίτευση για να αντιπαλέψει την αντιλαϊκή στρατηγική του κεφαλαίου, την ΕΕ τις κυβερνήσεις και τα κόμματα της αστικής διαχείρισης. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η αποφασιστική ισχυροποίηση του ΚΚΕ παντού. Αυτός είναι ο δρόμος για να αλλάξει ο συσχετισμός υπέρ του λαού, να ανασυνταχθεί το εργατικό κίνημα, να συγκροτηθεί η λαϊκή συμμαχία, να ανοίξει ο δρόμος για την εργατική-λαϊκή εξουσία.

    

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ

Δεν είμαστε «μαζί»

(Συνέχεια από τη σελίδα 1)
Τα διαπραγματευτικά χαρτιά της κυβέρνησης, όπως το πρωτογενές πλεόνασμα και η πρόβλεψη για ανάκαμψη, στηρίζονται πάνω στο ξεζούμισμα του λαού. Είναι γνωστές ήδη οι υποσχέσεις για δημοσιονομική χαλάρωση και περιορισμό χρέους σε χώρες όπως η Ελλάδα, με ταυτόχρονη όμως συνέχιση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων. Επιβεβαιώνουν ότι στις διάφορες διαπραγματεύσεις των κυβερνήσεων και των κομμάτων του ευρωμονόδρομου, δεν υπάρχει θέση για τα λαϊκά συμφέροντα. Οι απολύσεις, τα χαράτσια, οι πλειστηριασμοί ακολουθούν τις επιτυχείς διαπραγματεύσεις, που όσο γίνονται εντός των τειχών της ΕΕ δεν μπορούν παρά να καταλήγουν σε νέα αντιλαϊκά μέτρα.
Το ΚΚΕ έγκαιρα έχει επισημάνει ότι η μόνιμη οικονομική επιτήρηση από τις Βρυξέλλες, οι εποπτείες, τα μνημόνια, ο μόνιμος και διαρκής έλεγχος των προϋπολογισμών από την Κομισιόν και η επιβολή δημοσιονομικών μέτρων και διαρθρωτικών μέτρων σε όλη τη διάρκεια του έτους, είναι «κανόνες» που έχουν αποδεχθεί τα κράτη - μέλη της ΕΕ. Οι κυβερνήσεις έχουν επιλέξει συνειδητά να παραχωρήσουν ένα μέρος της κυριαρχίας τους στη διαμόρφωση της οικονομικής πολιτικής, προκειμένου μέσα από αυτήν τη διαδικασία να διασφαλίσουν καλύτερους όρους για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου σε κάθε χώρα.
Η σταθερότητα στην οποία αναφέρονται είναι σταθερότητα στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής. Το ζητούμενο στις σημερινές συνθήκες είναι οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα να συμβάλουν με τη δράση τους στο να «σταθεροποιηθεί» ο λαός, το εργατικό - λαϊκό κίνημα, να συγκροτηθεί μια ισχυρή εργατική αντιπολίτευση για να αντιπαλέψει την αντιλαϊκή στρατηγική του κεφαλαίου, την ΕΕ τις κυβερνήσεις και τα κόμματα της αστικής διαχείρισης. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η αποφασιστική ισχυροποίηση του ΚΚΕ παντού. Αυτός είναι ο δρόμος για να αλλάξει ο συσχετισμός υπέρ του λαού, να ανασυνταχθεί το εργατικό κίνημα, να συγκροτηθεί η λαϊκή συμμαχία, να ανοίξει ο δρόμος για την εργατική-λαϊκή εξουσία.

    

Με αφορμή τις εξελίξεις στις τράπεζες

Το κλείσιμο των τριών συνεταιριστικών τραπεζών είναι ενταγμένο στη στρατηγική του κεφαλαίου για ενίσχυση της κερδοφορίας του. Η τελευταία εξέλιξη με την άρση της λειτουργίας τριών συνεταιριστικών τραπεζών (Δ. Μακεδονίας, Δωδεκανήσου, Εύβοιας), που ανακοινώθηκε από την Τράπεζα της Ελλάδας στις 8/12/2013, είναι ενταγμένη στο πλαίσιο συγκεντροποίησης του τραπεζικού κεφαλαίου.Για την αστική τάξη είναι μονόδρομος σήμερα η ενίσχυση των τραπεζών, ώστε αυτές να μπορούν με επάρκεια να επιτελούν το ρόλο τους στη στήριξη του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Πώς; Μέσα από τη διοχέτευση κεφαλαίων σε κλάδους της οικονομίας, ώστε να αναπαράγεται με υψηλότερους ρυθμούς η κερδοφορία από το λιμνάζον κεφάλαιο.
Σε συνθήκες κρίσης, για να αναπαραχθεί κερδοφόρα το κεφάλαιο, πρέπει να καταστρέψει τμήμα του, κάτι που αντικειμενικά αγγίζει και το τραπεζικό κεφάλαιο. Μέρος του θα καταστραφεί, ενώ ένα άλλο μέρος του θα συγχωνευθεί από ισχυρότερο τμήμα του που δραστηριοποιείται στον κλάδο. Αυτή τη διαδρομή υπηρετεί το κλείσιμο τραπεζών, οι συγχωνεύσεις και οι εξαγορές. Τράπεζες χωρίς ισχυρή κεφαλαιακή επάρκεια δεν είναι ισχυρά «εργαλεία», για να δανειοδοτήσουν και να επιταχύνουν την κερδοφορία σε κλάδους και σε τμήματα του κεφαλαίου. Οσες τράπεζες δεν μπορούν να επιτελέσουν αυτόν το ρόλο, κλείνουν ή συγχωνεύονται με ισχυρότερες.

Ετσι χαρακτηρίστηκαν «συστημικές» η Εθνική, η Alpha, η Πειραιώς και η Eurobank, στις οποίες εντάχθηκαν 12 εμπορικές και 3 συνεταιριστικές τράπεζες, αυξάνοντας επιπλέον το ενεργητικό τους και την κεφαλαιακή τους βάση, σε συνδυασμό με τον πακτωλό κρατικού χρήματος, με τον οποίο το αστικό κράτος στήριξε τις τέσσερις «συστημικές» τράπεζες. Αυτή η διαδικασία αποτυπώνει και τη διαπάλη μεταξύ τμημάτων του κεφαλαίου, η οποία οξύνεται σε συνθήκες κρίσης για τον επιμερισμό της ζημιάς και την επάνοδο σε υψηλούς ρυθμούς κερδοφορίας.Πόσο σπουδαίο εργαλείο είναι η τράπεζα για τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, φαίνεται από τη δήλωση του επικεφαλής της «BlackRock», της εταιρείας που διενεργεί τον έλεγχο στις ελληνικές τράπεζες για την κεφαλαιακή τους επάρκεια, δηλώνοντας ότι «η ανασυγκρότηση του τραπεζικού συστήματος θέτει τις βάσεις για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας». Αυτή τη γραμμή ακολούθησε πιστά η κυβέρνηση των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Την ίδια γραμμή ουσιαστικά προτάσσει και ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν από τις Βρυξέλλες ο κ. Τσίπρας δηλώνει ότι η άρση της απαγόρευσης των πλειστηριασμών θα οδηγήσει σε «υποτίμηση της αξίας της ακίνητης περιουσίας» και σε «χρεοκοπία των τραπεζών».
Κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ, προβάλλοντας τις ανησυχίες διαφορετικών τμημάτων του κεφαλαίου, υποταγμένοι στη στρατηγική της ΕΕ, έχουν κοινό παρονομαστή την ενίσχυση και τη σωτήρια της κερδοφορίας των τραπεζών, ώστε αυτές να επιτελούν το ρόλο τους ως εργαλεία για την καπιταλιστική ανάπτυξη. Δεν είναι τυχαίο ότι από κοινού ψήφισαν ΠΑΣΚΕ/ΔΑΚΕ και η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ στο Ταμείο Υγείας της Εθνικής να τοποθετηθεί στην Αύξηση Μετοχικού Κεφαλαίου (ΑΜΚ) της τράπεζας μέρος από το αποθεματικό του Ταμείου.

Ανησυχούν για τα «κόκκινα» δάνεια

Το βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης, οι χειρισμοί, καθώς και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει η αστική τάξη της χώρας μας και οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί, όπως η ΕΕ, για διέξοδο από την κρίση προς όφελος του κεφαλαίου, δίνει τη δυνατότητα οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στο Χρηματοπιστωτικό Σύστημα να αξιοποιήσουν την πολύτιμη πείρα που έχει αποκτηθεί αυτήν την περίοδο. Οι ίδιες οι εξελίξεις δείχνουν ότι θα χρειαστεί παραπάνω ενίσχυση των τραπεζών με νέα κεφάλαια, αφού, παρά τα όποια μέτρα στήριξης, η κεφαλαιακή τους βάση δεν επαρκεί, με εξέχον πρόβλημα για τους τραπεζίτες τα «κόκκινα δάνεια» και κυρίως τα μεγάλα επιχειρηματικά δάνεια που δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν.
Η ανάγκη για νέα κεφαλαιακή ενίσχυση των τραπεζών πιθανόν να σημαίνει:

• Ενίσχυση με νέο κρατικό χρήμα, που θα συνοδεύεται με νέα αντιλαϊκά μέτρα.
• Νέο «κούρεμα» του χρέους, μέσω ομολόγων. Από το πρώτο «κούρεμα», τα Ταμεία Υγείας και Ασφάλισης των Τραπεζοϋπαλλήλων βγήκαν ζημιωμένα κατά 520 εκ. ευρώ. Σήμερα, τα Ταμεία Υγείας και Εφάπαξ σε μια σειρά από τράπεζες (Αγροτική, Γενική) έχουν ουσιαστικά πάψει να λειτουργούν, ενώ το ΤΑΠΙΛΤΑΤ, για να συνεχίσει να λειτουργεί, πρέπει να δίνει μειωμένες παροχές κατά 60% την επόμενη δεκαετία.
• «Κούρεμα» καταθέσεων στο σύνολο των καταθετών, αφού πλέον με τη νομοθεσία της ΕΕ (bail in) οι μεγαλομέτοχοι θα συμμετέχουν μόνο κατά 8% στη ζημιά της τράπεζας.
• Στόχευση για βίαιη κερδοφορία από τους τραπεζίτες την επόμενη 5ετία, για να επανακτήσουν το ποσοστό των μετοχών που έχει σήμερα στις τράπεζές τους το ΤΧΣ (Ταμείο Χρηματιστηριακής Σταθερότητας).

Σήμερα, η κερδοφορία των τραπεζιτών περνάει και μέσα από τη μείωση της τιμής πώλησης της εργατικής δύναμης των τραπεζοϋπαλλήλων. Σε συνθήκες κρίσης, έχει ήδη μειωθεί κατά 25% ο αριθμός των τραπεζοϋπαλλήλων με συνταξιοδοτήσεις και εθελούσιες, έχοντας ως συνέπεια την εντατικοποίηση της εργασίας στον κλάδο. Η μείωση αυτή θα ενισχυθεί ακόμα περισσότερο με εθελούσιες από τον κλάδο (ήδη έχουν αποχωρήσει πάνω από 5.000 εργαζόμενοι με εθελούσιες, το τελευταίο διάστημα, και «ετοιμάζονται» άλλοι 2.000 από την Εθνική Τράπεζα).
Οταν η μείωση του προσωπικού, για να ανέβει η ανταγωνιστικότητα των τραπεζών από τη μείωση του εργασιακού κόστους, δε θα επαρκεί να γίνει όπως σήμερα με το «βαμβάκι» (εθελούσιες) θα γίνει και βίαια με απολύσεις, όπως με τους εργαζόμενους από τις τρεις συνεταιριστικές ή απολύσεις ενοικιαζόμενων εργαζομένων. Γι' αυτό σήμερα «καίγονται» να αρθεί το όριο των μαζικών απολύσεων και στο χώρο των τραπεζών. Ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σήμερα, σε συνθήκες κρίσης, οι τραπεζίτες με την Κλαδική Σύμβαση που υπέγραψαν με την πλειοψηφία της ΟΤΟΕ έχουν εξασφαλίσει ήδη πιο φθηνούς τραπεζοϋπαλλήλους (μείωση 6% του μισθού, παύση του επιδόματος ισολογισμού) και πιο εντατικά εργαζόμενους με τη διεύρυνση του ωραρίου.

Για ποιον θα λειτουργούν οι τράπεζες;

Ακόμα και η πρόταση της ΟΤΟΕ για το τραπεζικό σύστημα της χώρας μας, με έναν πυλώνα με ισχυρή κρατική τράπεζα και έναν πυλώνα με τις εμπορικές τράπεζες, έχοντας στο πλάι τους τις συνεταιριστικές τράπεζες, που θα δανειοδοτούν την οικονομία στην περιφέρεια (μικρομεσαίες επιχειρήσεις, αγροτικό τομέα) ή η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για «κρατικοποίηση» των τραπεζών και τράπεζες «ειδικού σκοπού», για στήριξη της κατοικίας και της μικρομεσαίας επιχείρησης, της «υγιούς επιχειρηματικότητας», του αγροτικού τομέα, είναι προτάσεις που σε μορφή και περιεχόμενο ταυτίζονται και δεν απαντούν στο κύριο: Προς όφελος ποιου θα λειτουργούν οι τράπεζες; Προς όφελος του λαού και των εργαζομένων ή προς όφελος τμημάτων του κεφαλαίου, στο πλαίσιο μιας διαχειριστικής πολιτικής πρότασης, για να γίνει ο καπιταλισμός πιο «χρηστός»;
Και οι δύο προτάσεις είναι σε βάρος των εργαζομένων, αφού τους καλούν να «βάλουν πλάτη» για να διασωθεί η μορφή και ο χαρακτήρας των τραπεζών και η κερδοφορία τους. Είναι προτάσεις ταξικής συνεργασίας και υποταγής των λαϊκών αναγκών στη στρατηγική του κεφαλαίου. Σημασία δεν έχει τι μορφή θα έχει η τράπεζα, αλλά μέσα στο πλαίσιο ποιας οικονομίας θα λειτουργεί. Οσο θα υπάρχει ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, όσο η οικονομία θα είναι καπιταλιστική και θα λειτουργεί με τους νόμους κίνησης της καπιταλιστικής ανάπτυξης (κερδοφορία, άναρχη ανάπτυξη, συγκέντρωση και συγκεντροποίηση κεφαλαίου) και η τράπεζα, με όποια μορφή και ονομασία, θα λειτουργεί ενταγμένη στην υπηρεσία της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
Οι εργαζόμενοι στις τράπεζες, αξιοποιώντας και την πείρα από την ίδια τους τη ζωή, μαζί με εργατοϋπαλλήλους από άλλους κλάδους έχουν το δικό τους «μονόδρομο» σήμερα, να δυναμώσουν την πάλη τους απέναντι στη στρατηγική του κεφαλαίου, με τη δράση τους να αλλάξουν τους αρνητικούς συσχετισμούς στο συνδικαλιστικό κίνημα, να ορθώσουν τείχος στα αντιλαϊκά μέτρα, ανοίγοντας ταυτόχρονα δρόμους για οριστικές ανατροπές σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο. «Μονόδρομος» για τους εργαζόμενους δεν είναι η ενίσχυση της κερδοφορίας των τραπεζών, αφού η λειτουργία της τράπεζας μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί να ικανοποιεί τις δικές τους ανάγκες.

Παναγιώτης ΚΑΤΗΦΕΣ
Μέλος της ΕΠ της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ

    

Σχετικά με τον κρατικό προϋπολογισμό για την Παιδεία

ΚΟΥΚΟΣ

Το ύψος του προϋπολογισμού του 2014 για την Παιδεία διαμορφώνεται σε 5.090 εκατομμύρια, από τα οποία τα 4.600 είναι από τον Τακτικό Προϋπολογισμό (ΤΠ) και τα 490 από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ). Το 2013 είχε προϋπολογιστεί το ύψος του σε 5.820 (5.226 από ΤΠ και 594 από ΠΔΕ) και η εκτίμηση είναι ότι στην υλοποίησή του θα φτάσει για το 2013 στα 5.396 (4.921 από ΤΠ και 475 από ΠΔΕ). Με βάση τα παραπάνω στοιχεία έχουμε μείωση 730 εκατ. κάτω από τα προϋπολογισθέντα για το 2013 και 306 εκατ. κάτω και από τα υλοποιημένα στο χρόνο που πέρασε.

Στην εισηγητική έκθεση γίνεται ειδική αναφορά στη συνεισφορά της εκπαίδευσης στη συνολική μείωση που έχει επιτευχθεί στο γενικό σύνολο μισθών και συντάξεων στο Δημόσιο, χάρη στον περιορισμό των προσλήψεων και στην αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών, στον περιορισμό επίσης του προσωπικού με συμβάσεις.
Το αποτέλεσμα, βέβαια, των παραπάνω το βιώνουν ήδη στα σχολεία οι μαθητές, που μετρούν δεκάδες χιλιάδες χαμένες διδακτικές ώρες από την αρχή της σχολικής χρονιάς, λόγω έλλειψης εκπαιδευτικών, τη βιώνουν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί που λαμβάνουν απαντήσεις από τις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης ότι κάποια μαθήματα δε θα διδαχθούν καθόλου φέτος ή κάποια άλλα θα διδαχθούν λιγότερες ώρες...

Μειώσεις σε όλες τις βαθμίδες

MotionTeam

Με βάση τα παραπάνω στοιχεία καταγράφεται μείωση των δαπανών σε όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης και στην Ερευνα, με εξαίρεση την κεντρική υπηρεσία του υπουργείου που ενισχύεται κατά 33,4 εκατ. σε σχέση με τις υλοποιούμενες φετινές δαπάνες. Ετσι, έχουμε μείωση της χρηματοδότησης κάτω και από τις φετινές υλοποιούμενες δαπάνες, κατά 4,8 εκατ. στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, 215 εκατ. στη Δευτεροβάθμια, 131 εκατ. στην Ανώτατη Εκπαίδευση και 7 εκατ. μείον στη χρηματοδότηση της Ερευνας και των ερευνητικών κέντρων.Για την κατάσταση στην Ανώτατη Εκπαίδευση, που βρέθηκε στην επικαιρότητα λόγω και των κινητοποιήσεων ενάντια στις απολύσεις του διοικητικού προσωπικού και η κυβέρνηση, από την άλλη, υποκριτικά μιλάει για τα κλειστά πανεπιστήμια, σημειώνουμε ότι:
Η μείωση κατά 131 εκατ. ευρώ έρχεται να προστεθεί σε μια κατάσταση όπου τα ιδρύματα ασφυκτιούν, δεν μπορούν να προσλάβουν διδακτικό προσωπικό, να ανταποκριθούν σε βασικές λειτουργίες (σίτιση, στέγαση, κ.ά.), επιταχύνεται η ιδιωτικοποίηση των λειτουργιών τους, ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για επιβολή διδάκτρων ακόμα και στο προπτυχιακό επίπεδο.
Είναι δε χαρακτηριστικό ακόμη ότι στην εισηγητική έκθεση σημειώνεται «η ανάγκη να υπάρξει πάρα πέρα βελτίωση των αποτελεσμάτων» στη μείωση των δαπανών προσωπικού. Αρα, η υλοποίηση του προϋπολογισμού, όπως και η πείρα έχει δείξει, θα φέρει ακόμα μεγαλύτερη μείωση προσωπικού σε όλες τις βαθμίδες. Κοινώς, πρέπει να περιμένουμε νέο κύμα με διαθεσιμότητες, κινητικότητα, απολύσεις.

Στην παραπάνω κατεύθυνση ξεχωρίζουν οι μειωμένες κατά τα 3/4 πιστώσεις (από 40 εκατ. πέφτουν στα 9,8 εκατ.) των περιφερειακών υπηρεσιών εκπαίδευσης, που κάνουν φανερό ότι έχουν δρομολογηθεί το κλείσιμο Διευθύνσεων Εκπαίδευσης και η συγκέντρωσή τους.

Καμία βελτίωση δεν αναμένεται στις υποδομές...

Το μέρος της χρηματοδότησης του προϋπολογισμού που έχει ως βάση το ΠΔΕ προσανατολίζεται κατά βάση στην Ερευνα και την προσέλκυση ερευνητικού και επιστημονικού δυναμικού στη βάση της στρατηγικής της ΕΕ, συμπληρωματική στα ευρωπαϊκά προγράμματα για τη στρατηγική ενίσχυσης της λεγόμενης καινοτομίας. Ο στόχος δηλαδή είναι ο προσανατολισμός της Ερευνας στην άμεση ενίσχυση της καπιταλιστικής κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλιακών επιχειρήσεων.
Η γενικόλογη αναφορά της εισηγητικής έκθεσης για δήθεν προσανατολισμό σε έργα και υποδομές, εξοπλισμό και εγκαταστάσεις σε πανεπιστήμια, ΤΕΙ και σχολεία είναι στάχτη στα μάτια αφού στο ΠΔΕ κατ' ελάχιστο συμμετέχουν αυτοτελώς οι εθνικοί πόροι (συνολικά άλλωστε η συμμετοχή των εθνικών πόρων είναι μόλις 90 εκατ.!). Που σημαίνει ότι οι σχολικές υποδομές θα παραμείνουν με ανοιχτά όλα τα προβλήματα που τις χαρακτηρίζουν, όπως:
-- Παλαιότητα σχολικών κτιρίων, μαθήματα σε κοντέινερ και προβλήματα στη συντήρηση των κτιρίων: Η εικόνα παιδιών που κάνουν μάθημα σε κοντέινερ και μεταλλικές αίθουσες kibo όχι μόνο δεν έχει εξαλειφθεί αλλά στην αρχή της φετινής σχολικής χρονιάς έδωσε τη θέση της σε ακόμα πιο τραγικές εικόνες (όπως αυτή που είδαμε στη Λούτσα, με παιδιά να κάνουν μάθημα στην αυλή του σχολείου γιατί δεν χωρούσαν στις αίθουσες)... Επιπλέον, από την αρχή της σχολικής χρονιάς μέχρι τώρα έχει «βρέξει» σοβάδες σε τουλάχιστον τρία σχολεία της χώρας, ενώ την περασμένη χρονιά εκτός από τις σοβατοπτώσεις είχαμε ακόμα και περιπτώσεις πυρκαγιάς σε σχολεία από βραχυκυκλώματα και κακή συντήρηση.
-- Στο μηδέν η αντισεισμική θωράκιση: Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του Οργανισμού Σχολικών Κτιρίων, μόνο το 45,8% των σχολικών μονάδων της χώρας είναι κατασκευασμένα με τον νέο Κανονισμό Αντισεισμικής Προστασίας, ενώ ο αντισεισμικός έλεγχος των σχολείων, καθώς και το πρόγραμμα προσεισμικής προστασίας που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα από τον ΟΣΚ, έχει παγώσει από το Μάρτη του 2010.
-- Πολύ πίσω από την κάλυψη των στοιχειωδών αναγκών οι υποδομές συνολικά στην προσχολική αγωγή: Εκτιμάται ότι χρειάζονται πάνω από 1.500 νέα νηπιαγωγεία για να καλύψουν τη φοίτηση όλων των νηπίων και προνηπίων της χώρας και, μάλιστα, αυτός ο υπολογισμός είναι με τμήματα των 20 μαθητών κι όχι των 15, όπως θα έπρεπε να ισχύει για την προσχολική αγωγή.
Και την ίδια στιγμή ο Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων (ΟΣΚ) ήδη έχει οδηγηθεί για δανεισμό στην Τράπεζα Ευρωπαϊκών Επενδύσεων (250 εκατ. ευρώ) για να συμμετάσχει στην αξιοποίηση του ΕΣΠΑ για να αντεπεξέλθει στοιχειωδώς στη χρηματοδότηση της σχολικής στέγης. Εξάλλου, η αλλαγή του χαρακτήρα του ΟΣΚ σε ΑΕ έχει εκτινάξει στα ύψη το κόστος της σχολικής στέγης προς όφελος των εργολαβικών εταιρειών και των τραπεζών και σε βάρος του λαού.

Στο επίκεντρο των παρεμβάσεων μπαίνει η ιδιωτική εκπαίδευση

Στην εισηγητική έκθεση η κυβέρνηση ξεχωρίζει το χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης, που δηλώνει και τις επιδιώξεις και τη στρατηγική της στο χώρο της εκπαίδευσης. Ξεχωρίζει δύο κατευθύνσεις:
Α) «Την άρση των υφιστάμενων εμποδίων στην αναγνώριση των επαγγελματικών προσόντων και την ισοτιμία των διπλωμάτων που χορηγούνται στα franchaising Κολέγια».
Πρόκειται για ευθυγράμμιση στις κατευθύνσεις της ΕΕ για τη δημιουργία του λεγόμενου Ενιαίου Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης, δημόσιου και ιδιωτικού.
Β) «Την ανάγκη ανασύστασης του νομικού πλαισίου που διέπει την ιδιωτική εκπαίδευση, με κυριότερα σημεία την απλοποίηση της διαδικασίας έκδοσης της άδειας για ιδιωτικά κέντρα, την απλοποίηση της διαδικασίας έκδοσης άδειας για τα φροντιστήρια και τις σχολές ξένων γλωσσών και κατ' οίκον διδασκαλία».
Η κυβέρνηση, με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ, επιδιώκει να παραμερίσει κάθε εμπόδιο ώστε να προσελκύονται τα συσσωρευμένα κεφάλαια που δείχνουν ενδιαφέρον σε αυτό το χώρο.
Οι παραπάνω κατευθύνσεις έρχονται να δέσουν με τις εξελίξεις στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης και την προσπάθεια κυβέρνησης και σχολαρχών για την απελευθέρωση των σχέσεων εργασίας.
Η απλοποίηση των διαδικασιών έκδοσης αδειών για φροντιστήρια και σχολές ξένων γλωσσών ουσιαστικά εντάσσεται στην κατεύθυνση της «απελευθέρωσης των επαγγελμάτων», διαμορφώνοντας και αυτό το χώρο πιο άμεσα ως χώρο επιχειρηματικής δράσης, προσπαθώντας παράλληλα να ελέγξει - και κατ' επέκταση να φορολογήσει - το χώρο των ιδιαίτερων φροντιστηρίων που κατά κανόνα απασχολεί νέους ανθρώπους, ανασφάλιστους, που δεν βρίσκουν διέξοδο στη δημόσια εκπαίδευση και στη σταθερή δουλειά.
Εδώ, άλλωστε, η κυβέρνηση δεν θα βρει - πέρα από τις κραυγές - ουσιαστική αντίδραση από την αξιωματική αντιπολίτευση αφού αποδέχεται ως αρχή τη συνύπαρξη δημόσιου - ιδιωτικού τομέα και στο χώρο της εκπαίδευσης.
Με βάση αυτή την αρχή, δεν είναι παράλογο από τη μία να κόπτεται δήθεν για την ιδιωτικοποίηση και τη διάλυση της εκπαίδευσης και από την άλλη να μιλάει για μια «υγιή επιχειρηματικότητα» που μπορεί να επενδύσει στην εκπαίδευση.
Λέει χαρακτηριστικά ο ΣΥΡΙΖΑ (πρότασή του για την Παιδεία, Ιούλης 2013):
«Ενα πλήρες και σαφές θεσμικό & ρυθμιστικό πλαίσιο για την Ερευνα και την Τεχνολογική Ανάπτυξη. Εκτός των άλλων, θα περιλαμβάνονται ρυθμίσεις για τη διασύνδεση των δημόσιων ερευνητικών φορέων και του καινοτόμου παραγωγικού τομέα, ώστε οι φορείς της έρευνας να συμβάλλουν μέσω της μεταφοράς τεχνογνωσίας στην ανάπτυξη της καινοτομίας του παραγωγικού τομέα, με σκοπό την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας» (Από την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για την Παιδεία, Ιούλης 2013).
Ντροπαλά λένε τα ίδια με την κυβέρνηση. Ο «καινοτόμος παραγωγικός τομέας» είναι και ο δημόσιος και ο ιδιωτικός...