Οταν οι αστοί ομολογούν τους ανταγωνισμούς

Οταν οι αστοί ομολογούν τους ανταγωνισμούς

ΚΟΥΚΟΣ

Εγραφε στο «Βήμα της Κυριακής» ο Αντ. Καρακούσης:

«Δίπλα του έτυχε να κάθεται κάποιος διπλωμάτης, της πρεσβείας εκείνης που κατά τα θρυλούμενα λύνει ή μπλέκει τα προβλήματα της χώρας κάθε τόσο.
Μέσα στην ανία του ο Διαμαντής βρήκε διέξοδο και άρχισε το κουβεντολόι.
"Εχω την εντύπωση - έτσι άνοιξε την κουβέντα - ότι οι οικονομολόγοι και οι νομπελίστες σας χρησιμοποιούν την Ελλάδα ως εργαλείο πίεσης στην ευρωζώνη, ότι προσεγγίζουν πρόσωπα της ελληνικής πολιτικής, τους φουσκώνουν τα μυαλά και μετά τους αφήνουν σύξυλους σε ένα περιβάλλον μόνιμης καχυποψίας. Είναι όλοι τους πολέμιοι της ευρωζώνης, διπλάρωσαν πρώτα τον Γιώργο και τον έστειλαν αδιάβαστο και τώρα έχουν πλαισιώσει τον Τσίπρα. "Είναι σωστή η εντύπωση που έχω ή κάνω λάθος;" ρώτησε ο Διαμαντής.
"Οχι, δεν κάνετε λάθος, έτσι είναι, αλλά έχετε σκεφθεί μήπως τα κίνητρά τους είναι ιδεολογικά και προϊόν των πεποιθήσεών τους;" αποκρίθηκε εκείνος.
"Δεν αντιλέγω ότι υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις μεταξύ της αγγλοσαξονικής και της κεντροευρωπαϊκής σχολής, αλλά συνήθως - επέμεινε ο δικός μας - πίσω από τέτοιες ιδεολογικού χαρακτήρα συγκρούσεις υπάρχει στρατηγική στόχευση".
"Μα είμαστε σύμμαχοι με την Ευρώπη, τη θέλουμε την ευρωζώνη" αντέτεινε ο άλλος.

"Ωστόσο", επέμεινε ο Διαμαντής, "εσείς θέλετε την ευρωζώνη ελεγχόμενη και το ευρώ μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, να μη γίνει ποτέ αποθεματικό νόμισμα και να αμφισβητήσει το προνόμιο του δολαρίου, που επιτρέπει στην Αμερική να συγκεντρώνει τον πλούτο όλου του κόσμου, για εμάς εδώ παίζεται η τύχη μας, δεν θέλουμε να γίνουμε Αργεντινή παρασυρμένοι από μια διαδικασία σύγκρουσης Αμερικής - Ευρώπης, μη μου πείτε πως αν συμβεί κάτι τέτοιο θα μας σώσετε εσείς...".
"Είναι κρίσιμη χώρα η Ελλάδα, δεν θα την αφήσουμε να χαθεί" απάντησε σχεδόν κατευναστικά ο συνομιλητής του Διαμαντή.
Μαύρα φίδια τον έζωσαν από εκείνο το βράδυ».

Κρίση και ανταγωνισμοί

Δεν ξέρουμε αν το περιστατικό είναι πραγματικό ή είναι η καταγραφή μιας άποψης με μεταφορικό λόγο. Δείχνει όμως ανάγλυφα μια πραγματικότητα που έως τώρα οι αστοί προσπαθούσαν να συγκαλύψουν την ουσία της ή την προσέγγιζαν κάθε φορά ανάλογα με τη συγκυρία στο πλαίσιο του βαθέματος της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και της αναζήτησης γοργής εξόδου απ' αυτήν σε όφελος του κεφαλαίου. Αλλωστε, με κρίκο την κρίση στην Ελλάδα, από το 2010 ακόμη, εκδηλώνονται οι οξύτατοι ανταγωνισμοί ανάμεσα σε ΗΠΑ - Γερμανία, με επίκεντρο το μείγμα της πολιτικής διαχείρισης της κρίσης, ανταγωνισμοί, που, όπως έχουμε κατ' επανάληψη αναδείξει από τον «Ριζοσπάστη», ξεπερνούν κατά πολύ τόσο το μείγμα διαχείρισης της κρίσης, όσο και την προσπάθεια διάσωσης της Ελλάδας. Είναι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί στην παγκόσμια αγορά, έχουν σχέση και με τις αντιθέσεις «δολαρίου - ευρώ», τη θέση τους ως διεθνών χρημάτων και αποθεματικών, θέση που επηρεάζει και τις εξαγωγές κεφαλαίων και εμπορευμάτων και την ενίσχυση της θέσης των μονοπωλίων στη διεθνή αγορά, στις διακρατικές συμμαχίες, και βεβαίως στα ζητήματα Ενέργειας, της μεταφοράς της, πρώτων υλών κ.λπ. Η αυστηρή δημοσιονομική πολιτική ενισχύει το ευρώ έναντι του δολαρίου. Το ισχυρό ευρώ συμφέρει στις συναλλαγές μεταξύ χωρών. Το ισχυρό ευρώ έναντι του δολαρίου σημαίνει επίσης μεγαλύτερη αξία του χρήματος ως κεφαλαίου. Διευκολύνει τις εξαγωγές κεφαλαίων από την Ευρωζώνη σε άλλα κράτη. Επομένως, χτυπά τα μονοπώλια άλλων κρατών στη διεθνή αγορά.
Βεβαίως, η εκδήλωση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών περιλαμβάνει και τη δράση υπονόμευσης του ανταγωνιστή. Αυτό κάνουν οι ΗΠΑ παρεμβαίνοντας στην ΕΕ και την Ευρωζώνη κόντρα στη Γερμανία. Αυτή η υπόθεση (ήδη ο Αμερικανός υπουργός Οικονομικών, Τζ. Λιου, περιοδεύει στην ΕΕ παρεμβαίνοντας για μια ακόμη φορά στην πολιτική διαχείρισης της κρίσης) έχει σχέση, στο πλαίσιο της διεθνοποιημένης καπιταλιστικής οικονομίας, με την ανησυχία των ΗΠΑ για τα κεφάλαια επιχειρηματικών ομίλων τους που έχουν επενδυθεί στην ΕΕ. Η συνέχιση της κρίσης στην Ευρωζώνη τους απασχολεί.
Εχει σχέση επίσης και με το ενδιαφέρον των ΗΠΑ για τον ευρωπαϊκό Νότο που κοντράρει τη Γερμανία ζητώντας χαλάρωση της δημοσιονομικής πολιτικής, ό,τι δηλαδή προτείνουν και οι ΗΠΑ, λόγω των συμφερόντων των μονοπωλίων τους στη Μεσόγειο και τη Βόρεια Αφρική. Η καπιταλιστική οικονομία είναι διεθνοποιημένη. Οι ισχυροί επιχειρηματικοί όμιλοι των καπιταλιστικών κρατών διαπλέκονται μεταξύ τους, και ανταγωνίζονται επίσης, το γεγονός αυτό εκφράζεται και στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς μεταξύ κρατών. Σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, καταστρέφονται τόσο εργατική δύναμη όσο και κεφάλαιο. Σε αυτές τις συνθήκες οξύνονται οι ανταγωνισμοί για το ποιο τμήμα του κεφαλαίου, ποιου κράτους θα έχει λιγότερες απώλειες, άρα θα βγει από την κρίση πιο ισχυρό, επομένως θα μπορεί να διεκδικήσει μεγαλύτερα μερίδια στην παγκόσμια αγορά από τον ανταγωνιστή του. Αυτό εκδηλώνεται και με τους οξύτατους ανταγωνισμούς μεταξύ ΗΠΑ - Γερμανίας. Πάντα οι ΗΠΑ παρενέβαιναν στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, όχι λίγες φορές σε αντιπαράθεση με τη Γερμανία και τους συμμάχους της, εκμεταλλευόμενες και τους ανταγωνισμούς μέσα στην Ευρωζώνη.
Ανταγωνισμοί επιδρούν επίσης και στους εσωτερικούς ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς κάθε κράτους, βεβαίως και στην Ελλάδα, λόγω διαφορετικών συμφερόντων και με τη διεθνική διαπλοκή τους. Για παράδειγμα, υπάρχουν τμήματα του κεφαλαίου στην Ελλάδα (εφοπλισμός, τουρισμός), που έχουν πιο προνομιακές σχέσεις με το δολάριο παρά με το ευρώ. Ταυτόχρονα η Ελλάδα συγκεντρώνει το ενδιαφέρον λόγω της γεωστρατηγικής της θέσης, ως πύλης εισόδου - εξόδου εμπορευμάτων και ως ενεργειακού κόμβου. Ετσι εκδηλώνονται ανταγωνισμοί ανάμεσα σε συμφέροντα των ΗΠΑ, της Γερμανίας, της Ρωσίας κ.ά.

Η ρότα για το λαό

Δεν μπορεί κανείς να προβλέψει την πορεία εξόδου από την κρίση, τις εξελίξεις μέσα από την όξυνση των ανταγωνισμών κ.λπ. Ο,τι όμως και αν γίνει ο μεγάλος χαμένος είναι και θα είναι η εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα. Που δεν έχουν άλλο δρόμο από το να συγκροτήσουν τη δική τους συμμαχία, να οργανώσουν μια ισχυρή εργατική, λαϊκή αντιπολίτευση, ενισχύοντας το ΚΚΕ παντού, ώστε με την αντιμονοπωλιακή, αντικαπιταλιστική πάλη να ανοίξουν το δρόμο για την εργατική, λαϊκή εξουσία, να κοινωνικοποιήσουν τα μονοπώλια, να αποδεσμεύσουν την Ελλάδα από την ΕΕ και κάθε ιμπεριαλιστικό οργανισμό και σύμμαχο των αστών, για να μπει η οικονομία στην υπηρεσία των λαϊκών συμφερόντων αναπτύσσοντας διεθνείς σχέσεις με αμοιβαίο όφελος.