Ο κοσμοπολιτισμός του μεγάλου κεφαλαίου και του "ΣΥΝ

Ο κοσμοπολιτισμός του μεγάλου κεφαλαίου και του "ΣΥΝ"

Ζήσαμε ένα νέο πραξικόπημα με την εσπευσμένη ψήφιση από το Θερινό Τμήμα της Βουλής του νομοσχεδίου, που δίνει το δικαίωμα σε αλλοδαπούς από τις χώρες της ΕΕ να εργαστούν στο ελληνικό δημόσιο. Νομοσχέδιο που έρχεται σε αντίθεση με το άρθρο 4, παράγραφος 4, του Συντάγματος, που αναφέρεται στα ατομικά δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών, και είναι μια από τις διατάξεις που δεν επιδέχεται αναθεώρηση.

Ομως οι υπηρετούντες την καπιταλιστική ανασυγκρότηση της Ελλάδας, στα πλαίσια γενικότερων προσαρμογών του ιμπεριαλιστικού συστήματος - και στην προκειμένη περίπτωση της ΕΕ - συνειδητά μεθόδευσαν την πραξικοπηματική νομοθετική εναρμόνιση, στα πλαίσια του Κοινοτικού Δικαίου.
Είναι ένα από τα πολλά δείγματα ταξικής κεφαλαιοκρατικής πολιτικής στην οποία συναίνεσαν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, και Πολιτική Ανοιξη.
Και με την ευκαιρία, θυμηθήκαμε ότι καλοπροαίρετοι αριστεροί, άνθρωποι που αισθάνονται ριζοσπάστες προοδευτικοί, στενοχωρήθηκαν γιατί έλειψε από την σημερινή Βουλή - μετά τις εκλογές του '93 - μια ακόμα "αριστερή" φωνή, αυτή του "ΣΥΝ". Αξίζει, λοιπόν, να δούμε πώς αντέδρασε ο "ΣΥΝ" σ' αυτή την πραξικοπηματική ενέργεια:
Σε σχόλιο της εφημερίδας "ΑΥΓΗ" αναφέρεται: "Με μεγάλη καθυστέρηση και αφού προηγήθηκε η καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, ψηφίστηκε χτες στη Βουλή διάταξη, με την οποία η χώρα μας συμμορφώνεται προς την αυτονόητη υποχρέωση να μην αποκλείσει Ευρωπαίους πολίτες από τη δυνατότητα διορισμού στο δημόσιο, με την προϋπόθεση ότι γνωρίζουν την ελληνική γλώσσα". Στη συνέχεια χαρακτηρίζει την εξέλιξη αυτή σαν ευνοϊκή για τους Ελληνες πολίτες, "συνήθως πολύγλωττους", που θα δώσει τη δυνατότητα να διοριστούν στις δημόσιες υπηρεσίες των άλλων 14 χωρών της ΕΕ! Και στη συνέχεια στιγματίζει την "ξενοφοβική και εθνοκεντρική αντίληψη και στάση" του ΚΚΕ, που έρχεται σε αντίθεση με τις αρχές της Αριστεράς και της εργατικής αλληλεγγύης.

Εύλογα, μας δημιουργούνται τα ερωτήματα: Ποιες είναι "οι αρχές της Αριστεράς και της εργατικής αλληλεγγύης";

Μήπως είναι η αποδοχή της κοσμοπολίτικης αντίληψης του κεφαλαίου, που στην επεκτατική τάση του χρειάζεται το "σάρωμα" κάθε κατάκτησης της εργατικής τάξης και στη χώρα μας; Αυτός δεν είναι, άλλωστε, ο στόχος της "ελεύθερης κίνησης κεφαλαίων, εργατικού δυναμικού και υπηρεσιών" που ακολούθησε την "ελεύθερη κίνηση των εμπορευμάτων";
Μήπως ο "ΣΥΝ", που θέλει να παίζει με συνθήματα και ιδέες της Αριστεράς και της εργατικής αλληλεγγύης, μπορεί να μας τεκμηριώσει, να δώσει στοιχεία, για το ποια τμήματα των Ελλήνων εργαζομένων, θα βγουν ωφελημένα από τη "δυνατότητα πρόσληψής τους", στις δημόσιες υπηρεσίες των άλλων 14 χωρών της ΕΕ; Μήπως θα είναι η μεγάλη πλειοψηφία των ανέργων νέων, των γυναικών, των απολυμένων από τις "αποκρατικοποιημένες" δημόσιες παραγωγικές επιχειρήσεις, από τις επιχειρήσεις που περνάν στα χέρια των πολυεθνικών (βλέπε Τσιμεντοβιομηχανία στην Ελλάδα), που έτσι κι αλλιώς κατακλύζονται από ξένους ειδικούς της διοίκησης και της τεχνολογίας;
Οι προσλήψεις στο ελληνικό δημόσιο υπήρξαν το μεγάλο δίχτυ για το ψάρεμα ψηφοφόρων, για την άλωση συνειδήσεων υπέρ του ενός ή του άλλου κόμματος της άρχουσας τάξης. Τώρα, που στα πλαίσια των καπιταλιστικών προσαρμογών και εκσυγχρονισμών υποχρεώνονται σε περιορισμούς των υπαλλήλων της Δημόσιας Διοίκησης, τόσο στην Ελλάδα όσο και στις άλλες χώρες - μέλη της ΕΕ, οι Ελληνες άνεργοι "πολύγλωττοι" θα βρουν δουλιά στο δημόσιο των άλλων 14 χωρών - μελών της ΕΕ;

Αλλο είναι αυτό που θα συμβεί.

Τμήματα μιας τεχνικής, διοικητικής και επιστημονικής ελίτ, αλλοδαπών και Ελλήνων, με ισχυρές διασυνδέσεις με το ξένο και ντόπιο καταστημένο, με τους κοινοτικούς και τους αντίστοιχους κρατικούς μηχανισμούς των χωρών - μελών, θα καταλάβουν αντίστοιχα θέσεις στο ελληνικό δημόσιο και στις δημόσιες υπηρεσίες των άλλων 14 χωρών - μελών της ΕΕ.
Αυτή η εξέλιξη καμιά σχέση δεν έχει με τις αρχές της εργατικής αλληλεγγύης. Η αντίσταση και αντίδραση του ΚΚΕ σε μια τέτοια εξέλιξη είναι αντίσταση στον κοσμοπολιτισμό και επεκτατισμό του διεθνούς κεφαλαίου και των μηχανισμών εξουσίας του. Είναι αντίσταση και αντίδραση στη γενικότερη επίθεση ενάντια σε κατακτήσεις του εργατικού κινήματος στη χώρα μας. Η επίθεση γίνεται με επεξεργασμένα ιδεολογικά και προπαγανδιστικά επιχειρήματα. Στη βάση των "συντεχνιακών προνομίων" καλλιεργείται η διάσπαση των διαφόρων τμημάτων των εργατοϋπαλλήλων.
Επιχειρείται να στραφούν τα πιο αδύνατα τμήματά τους ενάντια σ' αυτά που είχαν πιο σταθερές, θεσμικά κατοχυρωμένες κατακτήσεις. Κάθε φορά το ένα τμήμα των εργατοϋπαλλήλων να χρησιμοποιείται ενάντια στο άλλο, να γίνεται "σύμμαχος" της πολιτικής του κεφαλαίου για μια συνολική ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, για μια προσαρμογή τους στη βάση της ατομικής και όχι της συλλογικής διαπραγμάτευσης πώλησης της εργατικής δύναμης, στερημένης από ενιαίο σύστημα κατοχύρωσης ωραρίου, μισθών - ημερομισθίων, κοινωνικής ασφάλισης, προστασίας. Σ' αυτή τη βάση χρησιμοποιείται και η μάζα των χαμηλής ειδίκευσης, ή με δυσμενείς συνθήκες, αλλοδαπών εργατών στη χώρα μας (Αφρικανών, Ασιατών, αλλά και από τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες).
Η θέση αυτή του ΚΚΕ καμιά σχέση δεν έχει με την "ξενοφοβία", που μας καταλογίζει η εφημερίδα του "ΣΥΝ". Αλλά και δεν υποκλίνεται στο κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου και των πολιτικών που τον υπηρετούν.

Η πάλη του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος για κατοχύρωση ίσων δικαιωμάτων Ελλήνων και αλλοδαπών εργαζομένων είναι η μια πλευρά σ' αυτόν τον ταξικό αγώνα για τα δικαιώματα των εργαζομένων. Υπάρχει και άλλη πλευρά. Η πάλη για το συντονισμό των ταξικών αγώνων της εργατικής τάξης στην Ελλάδα, στις άλλες χώρες - μέλη της ΕΕ, για να παρεμποδιστούν οι αντιλαϊκές πολιτικές στην κάθε χώρα, για να συνειδητοποιούν οι εργαζόμενοι τι χρειάζεται για την ανατροπή τέτοιων κεφαλαιοκρατικών εκμεταλλευτικών επιλογών, για να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους για δυναμικές, ταξικές πλειοψηφίες που θα αλλάξουν τους συσχετισμούς δυνάμεων στην κάθε χώρα, και θα επιδράσουν συνολικότερα στο να ραγίσει το ιμπεριαλιστικό οικοδόμημα της ΕΕ.

Σε τελευταία ανάλυση το κριτήριο για τη στάση του ΚΚΕ - σ' αντίθεση προς τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένου και του "ΣΥΝ" - απέναντι στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο δεν ήταν τα "στενά εθνικά συμφέροντα", αλλά τα ταξικά, λαϊκά συμφέροντα. Ηταν η αντίθεση ενάντια στις επιλογές των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού. Η αντίθεση ενάντια στις καπιταλιστικές προσαρμογές προς όφελος της απελευθέρωσης εργατικού δυναμικού, που υπηρετεί την "ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων". Η αντίθεση ενάντια στις προς το αντιλαϊκότερο και αντιδραστικότερο προσαρμογές της ελληνικής νομοθεσίας, ακόμα και με πραξικοπηματικές αναθεωρήσεις του Συντάγματος.
Η αποχώρηση του ΚΚΕ από το Θερινό Τμήμα της Βουλής ήταν ενέργεια αποκάλυψης και αντίστασης που θέλει να σηματοδοτήσει για άλλη μια φορά την αντίσταση, τη δυναμική διεκδίκηση και συνειδητοποίηση των εργαζομένων μέσα στους αγώνες, ενάντια στα συμφέροντα και την εξουσία του μεγάλου κεφαλαίου, των ιμπεριαλιστικών κέντρων.
Ελένη ΜΠΕΛΛΟΥ