Για το ρόλο των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ στη Ζώνη

Για το ρόλο των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ στη Ζώνη

Με περίσσιο θράσος οι «συνάδελφοι» Τάκης Καραγιαννάκης και Γιώργος Αλεβιζόπουλος μιλούν για «ψέματα και μισές αλήθειες» σε άρθρο τους στην «Αυγή» (2/5/2014), απαντώντας σε προηγούμενο άρθρο που δημοσιεύτηκε στον «Ριζοσπάστη». Και οι δυο είναι στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και υποψήφιοι με τους συνδυασμούς του: Ο πρώτος για δημοτικός σύμβουλος στο Πέραμα και ο δεύτερος για περιφερειακός σύμβουλος Πειραιά.
Στο άρθρο τους χαρακτηρίζουν «ανοησία» τη διεκδίκηση αυξήσεων 5% στα μεροκάματα, για την υπογραφή επιχειρησιακών συμβάσεων το 2010, «όταν η Ν/Ζώνη είχε καταρρεύσει από το 2008 και οι άνεργοι συνάδελφοί μας βρίσκονταν στην εξαθλίωση με ό,τι αυτό συνεπάγεται». Καταγγέλλουν τον «Ριζοσπάστη» ότι λέει «συνειδητά ψέματα πως προτείναμε δραστική μείωση του μεροκάματου, ό,τι δηλαδή αξίωνε και η διοίκηση της εργοδοτικής ένωσης» και ισχυρίζονται ότι η πρότασή τους για τις επιχειρησιακές του 2010 ήταν να παραμείνουν τα μεροκάματα στο ύψος του 2009.
«Ο τυχοδιωκτισμός του ΠΑΜΕ και της εργοδοτικής ένωσης δεν επέτρεψαν τότε μια τέτοια συμφωνία και υπογραφή σύμβασης», γράφουν οι δυο συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ και ισχυρίζονται ότι «το χοντροκομμένο ψέμα πως ο Καραγιαννάκης και ο Αλεβιζόπουλος στήριξαν οποιαδήποτε προσπάθεια οργανωτικής διάσπασης του συνδικάτου, καταντάει άθλια συκοφαντία (...) Αν κάποιοι εμπόδισαν τότε την οργανωτική διάσπαση, είμαστε εμείς και η Εργατική Ενότητα. Το αντίθετο, και τότε και τώρα, το ΠΑΜΕ συμβάλλει σε διασπαστικές τάσεις με τη διασπαστική και αντιδημοκρατική συμπεριφορά του».

«Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον», όμως. Για κακή τους τύχη, γι' αυτούς μιλούν τα έργα τους, και δεν μπορούν να κρυφτούν, όσο κι αν προσπαθούν να θολώσουν τα νερά, πετώντας μελάνι σαν την σουπιά. Στα πρακτικά της ΓΣ του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά που έγινε την Πέμπτη 17/3/2011, αλλά και των ΔΣ που προηγήθηκαν, οι καταγεγραμμένες και διαθέσιμες για όποιον το επιθυμεί τοποθετήσεις τους είναι αποκαλυπτικές.
Με πάθος υποστήριζαν τότε ότι υπεύθυνοι για την κατάσταση στη Ζώνη είναι αποκλειστικά το ΠΑΜΕ, οι παράλογες συνδικαλιστικές απαιτήσεις απέναντι στους εργολάβους τα προηγούμενα χρόνια (δηλαδή οι κατακτήσεις των εργαζομένων), οι «άσκοπες απεργίες» και η εξυπηρέτηση των «στείρων επιδιώξεων του Περισσού». Επανειλημμένως είχαν πει και είχαν γράψει συνειδητά ψέματα, ότι η διοίκηση προωθεί τους «δικούς» της για δουλειά με κομματικά κριτήρια.
Ανοιγαν έτσι το δρόμο στους εργοδότες να επισημοποιήσουν τις «μαύρες λίστες» για όσους σηκώνουν κεφάλι στο χώρο εργασίας και κυρίως για τους κομμουνιστές. Ελεγαν μάλιστα πως αν οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ πάνε στα αζήτητα, τότε θα ξαναλειτουργήσει η Ζώνη. Τίποτα διαφορετικό, δηλαδή, απ' όσα κράζει η συμμορία της Χρυσής Αυγής στα γνωστά απειλητικά βίντεο που έχουν δει το φως της δημοσιότητας.

«Ανοησία» οι συλλογικές αποφάσεις των εργαζομένων!

Για το ζήτημα της σύμβασης, παραθέτουμε ορισμένα στοιχεία για την αποκατάσταση της αληθείας. Τον Οκτώβρη του 2006, επικεφαλής και οι δυο τότε της ΑΣΕΚ, «ακομμάτιστης» συνδικαλιστικής παράταξης του ΣΥΝ στο Συνδικάτο Μετάλλου Πειραιά, με ανακοινώσεις και αφίσες, που γέμισαν όλο τον Πειραιά, καλούσαν τους μεταλλεργάτες να μη συμμετάσχουν στις επικείμενες εκλογές του Συνδικάτου.
Σε συσκέψεις μάλιστα που διοργάνωναν εκείνη την εποχή, καλούσαν τους συναδέλφους να μη συμμετέχουν ούτε στις κινητοποιήσεις ούτε στις συνελεύσεις. Οι μεταλλεργάτες, βέβαια, τους έδωσαν την καλύτερη απάντηση, αφού και τα μπλοκ του Συνδικάτου πύκνωναν στις κινητοποιήσεις και στις συνελεύσεις προσέρχονταν μαζικά και στις εκλογές συμμετείχαν, στέλνοντας αυτές τις δυνάμεις στο περιθώριο για πολλά χρόνια.
Η Γενική Συνέλευση που αποφάσισε ομόφωνα τη διεκδίκηση αύξησης με 5%, έγινε όταν οι συγκεκριμένοι συνδικαλιστές δεν είχαν επανεμφανιστεί ακόμη και ως εκ τούτου δεν ήταν καν παρόντες. Το να χαρακτηρίζουν «ανοησία» την όποια διεκδίκηση έχουν αποφασίσει οι εργαζόμενοι και μάλιστα με μαζική συμμετοχή και ομόφωνη απόφαση στη ΓΣ, μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο ως δαιμονοποίηση των αγώνων και ανοιχτή στήριξη στα συμφέροντα των εργοδοτών, που επιχειρούν τα τελευταία χρόνια να ισοπεδώσουν την τιμή της εργατικής δύναμης με κάθε τρόπο.
Λένε οι συγκεκριμένοι συνδικαλιστές, που κατά τα άλλα το παίζουν «αντιμνημονιακοί» και «αριστεροί», ότι μια συμφωνία το 2011 με τους εργολάβους θα επέτρεπε να επαναλειτουργήσει η Ζώνη. Ποια θα ήταν όμως αυτή η συμφωνία; Η ΣΣΕ του 2009, την οποία προσπαθούν να πουν ότι αυτοί την πρότειναν από τότε και ότι η πλειοψηφία του Συνδικάτου τη θυμηθήκαμε τώρα; Μα η ΣΣΕ του 2009 ίσχυε με τη μετενέργειά της μέχρι τις 14/5/2013.
Ξέρουν πολύ καλά οι συγκεκριμένοι συνδικαλιστές, επειδή ξημεροβραδιάζονταν στα γραφεία των εργολάβων, ότι οι εργοδότες ζητούσαν τεράστιες μειώσεις στα ημερομίσθια, αλλαγές στα ωράρια, κατάργηση ειδικών επιδομάτων κ.ά. Για μια τέτοια συμφωνία μίλαγαν και μιλάνε ακόμη και σήμερα, για να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων της Ζώνης.
Για τέτοιες συμφωνίες μιλάει και η κυβέρνηση και η ΕΕ και ο ΣΕΒ και η πλειοψηφία σε ΓΣΕΕ και ΠΟΕΜ. Για μια τέτοια συμφωνία με εφοπλιστές και εργολάβους μιλάνε και οι εγκληματίες της Χρυσής Αυγής. Είναι τουλάχιστον προκλητικό οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ να μιλούν για «τυχοδιωκτισμό του ΠΑΜΕ», επειδή αρνιόταν και αρνιέται μέχρι σήμερα να υπογράψει τέτοιου είδους συμφωνίες, που μετατρέπουν τους εργαζόμενους σε σκλάβους του 21ου αιώνα.

«Καθείς εφ' ω ετάχθη»

Οσο για την προσπάθεια αυτών των δυνάμεων να διασπάσουν τους εργαζόμενους στη Ζώνη και στο Συνδικάτο, πέρα από το ότι καλούσαν το 2006 τον κόσμο να μείνει μακριά από το Συνδικάτο, θυμίζουμε επίσης τα εξής:

• Από πρακτικά πολλών Γενικών Συνελεύσεων και Διοικητικών Συμβουλίων προκύπτει ότι ρωτήθηκαν επανειλημμένα προσωπικά, εάν πρόκειται να προσχωρήσουν στον «αντισύνδεσμο» (κάτι το όποιο έπραξαν ιδρυτικά και εκλεγμένα μέλη της παράταξης τους), μετά την αποτυχημένη τους προσπάθεια να πάρουν το συνδικάτο. Οι συγκεκριμένοι συνδικαλιστές ποτέ δεν το διέψευσαν. Υπάρχουν ακόμα και αρχειοθετημένες ανακοινώσεις της παράταξής τους, που προειδοποιούσαν ότι για ενδεχόμενη διάσπαση θα φταίει το ΠΑΜΕ, προσπαθώντας να προετοιμάσουν το έδαφος.
• Με ανακοίνωσή τους στις 22/10/2012 καλούσαν για μια ακόμη φορά τους μεταλλεργάτες να φύγουν από το Συνδικάτο μέσα από έναν οχετό ύβρεων και συκοφαντιών ενάντια στο ΠΑΜΕ και στο ΚΚΕ. Κατέληγαν μάλιστα με το ξεκάθαρο μήνυμα ότι βρίσκονται εδώ και ότι θα βρουν τρόπο να «παλέψουν», εννοείται εκτός συνδικάτου. Τι κάνει δηλαδή νιάου-νιάου στα κεραμίδια.

Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια κι ο καθείς εφ' ω ετάχθη. Οι συγκεκριμένοι συνδικαλιστές, μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ και με την υποψηφιότητά τους, δίνουν τη μάχη για να διασωθεί η «κοινωνική συνοχή», για το καλό της «υγιούς επιχειρηματικότητας», για να βελτιώσουν την ΕΕ και μέσω της αύξησης της ανταγωνιστικότητας εφοπλιστών και βιομηχάνων, να «σώσουν» τους μεταλλεργάτες, όπως έκαναν και οι άλλοι μέχρι σήμερα.
Μπορεί κάποια στιγμή, οι υπηρεσίες τους προς την αστική τάξη να επιβραβευτούν με κάποια «θεσούλα». Οι εργαζόμενοι, όμως, θα τους έχουν βάλει ήδη στη θέση που τους αρμόζει, θα τους έχουν στείλει στα αζήτητα.
Στον αντίποδα, οι ταξικές δυνάμεις στη Ζώνη, οι κομμουνιστές που δρουν μέσα από τις γραμμές των συνδικάτων, αταλάντευτα και αποφασιστικά θα συνεχίσουν να παλεύουν με όποιο κόστος για την ενότητα της εργατικής τάξης, στη βάση των γενικών και ενιαίων ταξικών συμφερόντων, που βρίσκονται σε διαρκή και ανειρήνευτη πάλη με τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών τους.

Σωτήρης ΠΟΥΛΙΚΟΓΙΑΝΝΗΣ
Πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγικής Βιομηχανίας Ελλάδας