Σαν να μην ... υπάρχει η σφαγή στην Ουκρανία

Σαν να μην ... υπάρχει η σφαγή στην Ουκρανία

Ακόμη και στα δημοψηφίσματα που έγιναν την Κυριακή στις ανατολικές επαρχίες της Ουκρανίας Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ αναδείχτηκε και επιβεβαιώθηκε, για άλλη μια φορά, ο εγκληματικός χαρακτήρας της πραξικοπηματικής κυβέρνησης των εθνικιστών και φασιστών του Κιέβου, που πάνω από δύο μήνες συνεχίζει το μακελειό κατά όσων δεν αναγνωρίζουν την εξουσία της. Γιατί με αφορμή αυτά συνέχισε και ενέτεινε τη σφαγή του λαού των συγκεκριμένων περιοχών.
Βεβαίως, κάθε μέρα ο λαός ματώνει. Είναι όμως χαρακτηριστικός ο τρόπος που παρουσιάζουν τις εξελίξεις στην Ουκρανία τα διεθνή Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και αυτά στη χώρα μας. «Στη σκιά του αίματος τα δημοψηφίσματα», έλεγε γενικόλογα η κυβερνητική «ΝΕΡΙΤ». Σύσσωμος ο έντυπος και ηλεκτρονικός αστικός Τύπος από τη μία μιλάει για συγκρούσεις και γενικά κάποιους νεκρούς σε αυτές, χωρίς να κατονομάζει τις δυνάμεις που στέλνει η φασιστική κυβέρνηση κατά του λαού, και από την άλλη μιλάει για «κυβέρνηση της Ουκρανίας», αποκρύπτοντας ότι αυτή είναι προϊόν πραξικοπήματος. Το νέο καθεστώς είχε και έχει την ανοιχτή στήριξη των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ΗΠΑ, ΕΕ και ΝΑΤΟ, που δε διστάζουν να στηρίξουν τους νεοναζί στην αντιπαράθεση με την καπιταλιστική Ρωσία, για τον έλεγχο του ενεργειακού πλούτου, των δρόμων μεταφοράς του και των μεριδίων της αγοράς.

***

Την ώρα που στην ανατολική και νότια Ουκρανία ως τώρα έχουν σκοτωθεί εκατοντάδες και τραυματιστεί πολλές εκατοντάδες ακόμα, από την επέμβαση της πιστής στην κυβέρνηση του Κιέβου και αποκαλούμενης «Εθνικής Φρουράς», που συγκροτείται από τους νεοναζί του «Δεξιού Τομέα» (μόνο στην πυρπόληση του κτιρίου των Συνδικάτων στην Οδησσό στις 2 Μάη από φασίστες κάηκαν πάνω από 100 άνθρωποι), οι σφαγές αυτές περνάνε σχετικά στα ...ψιλά, αντιμετωπίζονται ουδέτερα, στο απυρόβλητο μένει η κυβέρνηση που σφάζει και δολοφονεί, και γίνεται κουβέντα για τη «νομιμότητα ή μη» της αντίδρασης των ρωσόφωνων κυρίως πληθυσμών. Και πάλι στη «ΝΕΡΙΤ» έγινε λόγος για τα αποτελέσματα των δημοψηφισμάτων για «σοβιετικού τύπου αποτελέσματα», έτσι, για να μην ξεχνιέται ο αντικομμουνισμός.
Αξίζει όμως να θυμηθούμε τον κουρνιαχτό που ξεσήκωσαν όλα τα αστικά ΜΜΕ με τα γεγονότα του λεγόμενου «Ευρωμαϊντάν» (στην πλατεία Ανεξαρτησίας του Κιέβου), από το Νοέμβρη του 2013 έως τις 22 Φλεβάρη του 2014, όταν ανατράπηκε ο Πρόεδρος της χώρας Βίκτορ Γιανουκόβιτς. Τότε ο αστός αυτός πολιτικός ανατράπηκε όταν θέλησε να παζαρέψει ανάμεσα σε ΕΕ και Ρωσία, και δήλωσε ότι θα αναβάλει την υπογραφή της συμφωνίας σύνδεσης της Ουκρανίας με την ΕΕ. Το όλο εγχείρημα της αλλαγής καθεστώτος έγινε με την ανοιχτή παρέμβαση των ΗΠΑ και της ΕΕ, που αξιοποίησαν την ενδοαστική αντιπαράθεση, η οποία υπήρχε μέσα στη χώρα με διαφορετικούς προσανατολισμούς από τα διαφορετικά τμήματα κεφαλαίου και τις συνεργασίες τους με τα μονοπώλια άλλων χωρών. Τότε όσοι συμμετείχαν στο «Ευρωμαϊντάν» και βέβαια οι φασίστες του «Σβόμποντα» και του «Δεξιού Τομέα» ήταν οι «μαχητές της ελευθερίας» και της «δημοκρατίας». Οι νεκροί στην πλατεία ήταν περίπου εκατό, κυρίως από σφαίρες ελεύθερων σκοπευτών, και τα ΜΜΕ μιλούσαν για «έγκλημα του σταλινικού καθεστώτος». Σταδιακά θάφτηκε η αποκάλυψη που βγήκε από την υποκλοπή συνομιλίας - που δεν διαψεύστηκε - της επικεφαλής της διπλωματίας της ΕΕ, Κάθριν Αστον και του Εσθονού ΥΠΕΞ, Ούρμας Πάετ, όπου αποδεικνύεται ότι οι δολοφόνοι ελεύθεροι σκοπευτές ήταν υπό τις διαταγές στελεχών του «Σβόμποντα» και του «Δεξιού Τομέα», που σήμερα είναι σε κυβερνητικά πόστα. Αυτών δηλαδή που «απελευθερώνουν» σήμερα την ανατολική Ουκρανία, δολοφονώντας τους «αυτονομιστές», όπως αποκαλεί η κυρίαρχη προπαγάνδα όσους δεν δέχονται τη χούντα του Κιέβου και διεκδικούν τα δικαιώματά τους.

***

Η σφαγή, λοιπόν, που γίνεται στην Ουκρανία έχει τη σφραγίδα των ιμπεριαλιστικών κέντρων και των συμφερόντων των αστών. Οι εργαζόμενοι και της Ουκρανίας και όλων των χωρών του πλανήτη έχουν άλλη μια απτή απόδειξη ότι για να μη γίνονται «κλοτσοσκούφι» για ξένα συμφέροντα, απαραίτητο είναι να υψώσουν τις δικές τους σημαίες με στόχο την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας, που γεννάει τους πολέμους, τη φτώχεια και τη δυστυχία. Και στην τριπλή κάλπη του Μάη στη χώρα μας η Ουκρανία και οι εξελίξεις σε αυτή πρέπει να γίνουν «κριτήριο ψήφου», ευκαιρία καταδίκης της ΕΕ, του ιμπεριαλισμού και του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Τα όσο το δυνατόν περισσότερα «κόκκινα βόλια» του ΚΚΕ στις ευρωεκλογές, της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στις τοπικές εκλογές, είναι «βήματα» για το δυνάμωμα της πάλης των λαών για τη χειραφέτησή τους, για να διεκδικήσουν για λογαριασμό τους τον πλούτο που παράγουν.