Διαρκής η αξιοποίηση των «τζιχαντιστών»

Διαρκής η αξιοποίηση των «τζιχαντιστών»

Σε αυτήν τη στήλη γράφαμε την περασμένη Πέμπτη για το «πολυπαιγμένο έργο» του ισλαμιστικού κινδύνου, με αφορμή τη δράση του «Ισλαμικού Κράτους» σε Συρία και Ιράκ, που χρησιμοποιούν οι ιμπεριαλιστές, ως το σημερινό πρόσχημα για διεύρυνση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Και το πρόσχημα αυτό αξιοποιείται ιδιαίτερα σε μια περίοδο που επιχειρείται το ξαναμοίρασμα των αγορών από τους μονοπωλιακούς ομίλους σε ένα ευρύτερο τόξο που ξεκινάει από τη Βόρεια Αφρική, διασχίζει τη Μέση Ανατολή και φτάνει στο Πακιστάν και το Αφγανιστάν. Με τα ρεπορτάζ στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο, αυτές τις μέρες, γίνεται λόγος για «πυρήνα τζιχαντιστών και στην Ελλάδα». Το ζήτημα, αν και επίσημα διαψεύδεται από το υπουργείο Εξωτερικών, ρίχνεται στο τραπέζι, όπως γίνεται και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, για να καλλιεργείται ένα καθεστώς τρομολαγνείας και προετοιμασίας συμμετοχής της χώρας για «αντιμετώπιση του κοινού κινδύνου».

***

Αυτό που κρύβεται και από τα αστικά ΜΜΕ που σηκώνουν το ζήτημα και από το αστικό κράτος είναι ότι το φαινόμενο «τζιχαντιστές» (δηλαδή σκοταδιστές του λεγόμενου ιερού πολέμου) στηρίχτηκε από τους ιμπεριαλιστές, για να προχωράνε κάθε φορά τα σχέδιά τους. Από την περίοδο της δεκαετίας του '80, όταν συνέβαλαν στο να ανατραπεί η προσπάθεια που έγινε στο Αφγανιστάν να ξεπεραστεί ο σκοταδισμός και η οπισθοδρόμηση τη μικρή περίοδο της Λαϊκής Δημοκρατίας. Τότε οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, της Βρετανίας, του Πακιστάν εκπαίδευαν «αγωνιστές της ελευθερίας» τύπου Οσάμα Μπιν Λάντεν. Πρόσφατα με τις επεμβάσεις για την ανατροπή μη αρεστών (πρώην όμως σύμμαχων) κυβερνήσεων σε Λιβύη και Συρία αξιοποιήθηκαν και πάλι τέτοιες οργανώσεις. Στη Συρία πήγαν (πώς άραγε τόσο εύκολα;) χιλιάδες μισθοφόροι, που μαζί με ντόπιες δυνάμεις που είναι ενάντια στην κυβέρνηση, εκπαιδεύτηκαν από τους ιμπεριαλιστές και τους συμμάχους στην περιοχή (βλέπε πετρελαιομοναρχίες του Περσικού Κόλπου, Σαουδική Αραβία, Κατάρ, Τουρκία κ.λπ.). Αυτοί οι ένοπλοι είναι σήμερα και στο Ιράκ.
Η κατάσταση, επομένως, η σημερινή δεν προέκυψε από παρθενογένεση, και βεβαίως κάποιος απλός παρατηρητής θα εκπλήσσεται από τα δελτία ειδήσεων, αν δεν πιάσει το νήμα από την αρχή, αν δεν δει τι κρύβεται πίσω από τη δράση και αξιοποίηση τέτοιων σκοταδιστών εγκληματιών, αν δεν δει σε ποιανού «το μύλο ρίχνουν νερό».

***

Ενδεικτικές είναι οι αναφορές που υπάρχουν σε διάφορες «δεξαμενές σκέψης» ιμπεριαλιστικών κέντρων για την υποδαύλιση συγκρούσεων με εθνοτικό και θρησκευτικό χαρακτήρα. Οπως αναφέραμε και την περασμένη Πέμπτη, από το Νοέμβρη του 2013, έκθεση του αμερικανικού στρατιωτικού Πανεπιστημίου Ειδικών Επιχειρήσεων (JSOU), με τίτλο «Διχάζοντας τους εχθρούς μας», ανέφερε σχετικά με τη μετά Σαντάμ Χουσεΐν περίοδο ως «μία ενδιαφέρουσα υπόθεση εργασίας την πρόκληση και ενθάρρυνση δυσαρέσκειας μεταξύ εχθρών, προκειμένου να οδηγηθούν σε μεταξύ τους συγκρούσεις ("εχθρός εναντίον εχθρού")». Ολα αυτά τα «καλόπαιδα», που σήμερα σφάζουν στο Ιράκ και στη Συρία, είχαν Αμερικάνους, Βρετανούς και Γάλλους εκπαιδευτές, είχαν και έχουν σημαντικό ρευστό στη διάθεσή τους και ανοιχτή επικοινωνία με μυστικές υπηρεσίες κρατών.

***

Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα πρέπει, επομένως, να είναι ψυλλιασμένοι και για την προβολή του θέματος των τζιχαντιστών που γίνεται και στην Ελλάδα. Οι δηλώσεις του αντιπροέδρου της συγκυβέρνησης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και υπουργού Εξωτερικών, Ευάγγελου Βενιζέλου, ότι η χώρα μετέχει στη διεθνή κινητoποίηση κατά του λεγόμενου Ισλαμικού Κράτους, και σέβεται και εκτελεί τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, επιβεβαιώνουν τη διάθεση της αστικής τάξης της χώρας να χωθεί πιο βαθιά στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Το ζήτημα της μη ανοχής, της μαχητικής αντίστασης σε οποιαδήποτε συμμετοχή της χώρας στο νέο ιμπεριαλιστικό μακελειό που ετοιμάζεται είναι πρώτιστο θέμα που πρέπει να αναδείξει το λαϊκό κίνημα και οι αγωνιστικοί του φορείς. Γι' αυτό υπάρχει πλούσια εμπειρία στη χώρας μας με πρωτοπόρο το ΚΚΕ, να καλεί σε πάλη για την αποδέσμευση από κάθε ιμπεριαλιστική λυκοσυμμαχία, πάλη ενάντια στην εξουσία του κεφαλαίου που συμμετέχει ενεργά στην ιμπεριαλιστική δράση.