Σηκώνουμε ψηλά τις σημαίες του αγώνα για τη ζωή που μας αξίζει

Σηκώνουμε ψηλά τις σημαίες του αγώνα για τη ζωή που μας αξίζει

Εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία του Γιώργου Πέρρου, μέλους της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, στο πανελλαδικό συλλαλητήριο

Πανηγυρίζουν αυτές τις μέρες οι τραπεζίτες, οι κεφαλαιοκράτες, η κυβέρνηση, όλοι μαζί οι εκμεταλλευτές του λαού, γιατί οι τράπεζες πέρασαν με επιτυχία το «στρες - τεστ». Πανηγυρίζουν και σχεδιάζουν νέο κύκλο κερδοσκοπίας, πέφτουν σαν τις ύαινες πάνω στο λαό για να γεμίσουν με χρήμα τα σεντούκια τους, απαιτώντας από όλους εμάς, με το μαστίγιο και με το καρότο, συνεχείς θυσίες και προσδοκίες στο μακρινό μέλλον.
Μέχρι τότε, πρέπει να μάθουμε να ζούμε με ψίχουλα, με τα ελάχιστα και να παραιτηθούμε από κάθε αξίωση κάλυψης των απωλειών σε εισοδήματα και δικαιώματα, από το δικαίωμα για μια αξιοπρεπή ζωή με βάση τις σύγχρονες ανάγκες μας.
Σε «στρες - τεστ», σε δοκιμασία αντοχής, θέσαμε κι εμείς τις δυνάμεις μας, σήμερα, με το πανελλαδικό συλλαλητήριο, που οργανώσαμε. Καλέσαμε τις δυνάμεις του λαϊκού κινήματος να βρεθούν σε θέση ετοιμότητας, μαχητικής ικανότητας και αποφασιστικότητας για να τα βγάλουμε πέρα στο διαρκή πόλεμο που μας έχουν κηρύξει η πλουτοκρατία, οι κυβερνήσεις της και οι κάθε λογής μηχανισμοί που είναι στην υπηρεσία της.
Το σημερινό συλλαλητήριο, που οργανώνεται και στηρίζεται από εκατοντάδες Συνδικάτα, Συλλόγους αυτοαπασχολούμενων, αγροτών, γυναικών, νεολαίας, Επιτροπές ανέργων, δείχνει ότι υπάρχουν οι δυνάμεις που μπορούν να ηγηθούν του αγώνα για να πιαστούμε για τα καλά με τους εκμεταλλευτές του μόχθου μας, για να νικήσουμε σε αυτόν τον πόλεμο. Το σημερινό συλλαλητήριο δείχνει ότι στην εργατική τάξη, στους εργαζόμενους, στη νεολαία, στις γυναίκες του λαού υπάρχουν νέες δυνάμεις, που είναι έτοιμες να κάνουν το βήμα και να ενισχύσουν τις γραμμές του εργατικού και λαϊκού κινήματος και του ταξικού αγώνα.
Ξέρουμε ότι ο αγώνας, για την ώρα, είναι πολύ σκληρός και άνισος. Εχουμε απέναντί μας έναν συνασπισμένο και ισχυρό αντίπαλο και το κίνημά μας δεν είναι ακόμα όσο πρέπει έτοιμο και ισχυρό. Μπορούμε, όμως, να φτάσουμε το κίνημά μας, τη συμμαχία μας σε αυτό το ύψος. Μπορούμε να κερδίζουμε καθημερινά πολλές μάχες, μικρές και μεγάλες, σε κάθε χώρο. Μπορούμε να περάσουμε στην αντεπίθεση. Αυτό είναι το μήνυμα που στέλνει το σημερινό μας συλλαλητήριο.

Δεν κάνουμε πίσω ούτε βήμα, όσες θυσίες κι αν χρειαστούν.

• Δε δεχόμαστε να ζούμε με τα ψίχουλα.
• Δεν αποδεχόμαστε το ρεαλισμό της υποταγής και της μοιρολατρίας.
• Υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις να ζήσουμε μια ζωή με δικαιώματα, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες μας και τις δυνατότητες του καιρού μας. Αυτό που χρειάζεται είναι να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας.

Να δυναμώσουν οι δεσμοί με το ταξικό κίνημα

Καλωσορίζουμε όλους τους συναδέλφους, τις συναδέλφισσες, που έφτασαν μέχρι εδώ από όλες τις γωνιές της χώρας, από κάθε πόλη και χωριό. Ηρθαμε εδώ με πίστη στη δύναμη του ενωμένου και συλλογικού αγώνα, με εμπιστοσύνη στη δύναμη της εργατικής τάξης, στη δύναμη του λαού να ανατρέπει εμπόδια και δυσκολίες, αρνητικούς συσχετισμούς.
Καλωσορίζουμε όλους εσάς που δεν «τσιμπήσατε» στη συκοφαντία, στον αποπροσανατολισμό, στην προβοκάτσια που μέρες τώρα σπέρνουν επιχειρηματικοί όμιλοι και συνδικαλιστικές ηγεσίες και ομάδες ότι το συλλαλητήριο είναι τάχα «κομματικό», ότι το αποφάσισε μόνο του το ΠΑΜΕ. Δεν τους πέρασε. Οι εκατοντάδες οργανώσεις που οργάνωσαν και συμμετέχουν στο σημερινό συλλαλητήριο είναι η ηχηρή απάντηση.
Στις οργανώσεις αυτές που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά μας συμπεριλαμβάνονται και πάνω από 100 που δε συμφωνούν σε όλα με το ΠΑΜΕ και τις άλλες συνδικαλιστικές συσπειρώσεις. Είναι ισχυρή απάντηση σε όλους αυτούς που εχθρεύονται ένα οργανωμένο, ταξικά προσανατολισμένο κίνημα, που δε συμβιβάζεται με τη σαπίλα που επικρατεί στις γραμμές του συνδικαλιστικού κινήματος. Θα συνεχίσουμε σε αυτήν την κατεύθυνση ακόμα πιο επίμονα.

Eurokinissi

Καλούμε όλους όσοι ανταποκρίθηκαν στην πρόσκλησή μας και σήμερα βρίσκονται μαζί μας, να δυναμώσουν τους δεσμούς τους με το ταξικό κίνημα, να πάρουν τη θέση τους στον αγώνα, να δυναμώσουμε το μέτωπο ενάντια στην εργοδοσία και τα τσιράκια της, να δυναμώσουμε τον αγώνα για να περάσει το κίνημα στην αντεπίθεση με στόχο τις εργατικές και λαϊκές ανάγκες, την ανατροπή των αντιλαϊκών πολιτικών, για να νικήσει ο οργανωμένος και αποφασισμένος λαός.
Το πανελλαδικό συλλαλητήριο καταγράφεται πλέον στη μνήμη και τη συνείδηση όλων σαν μια μεγάλη εργατική - λαϊκή κινητοποίηση που ανοίγει δρόμους, δίνει δύναμη και κουράγιο. Και σαν τέτοια αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη στους αγώνες που έρχονται. Η σημερινή μεγάλη συμμετοχή ήρθε σαν αποτέλεσμα μιας μεγάλης κινητοποίησης στους χώρους δουλειάς στις πόλεις και τα χωριά σε όλη την Ελλάδα. Είναι ένα θετικό βήμα στην κοινή δράση της εργατικής τάξης με τα άλλα λαϊκά στρώματα, με τα θύματα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, των μονοπωλιακών ομίλων.

Συνεχίζουμε καλύτερα εξοπλισμένοι

Σας καλούμε και σας, έναν έναν χωριστά και όλους μαζί, με ψηλά το κεφάλι να μπούμε στη μάχη, να μην υποχωρήσουμε, να συνεχίσουμε το δρόμο που έχουμε χαράξει κλείνοντας τα αυτιά μας στις Σειρήνες του συμβιβασμού, του δήθεν ρεαλισμού. Να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας, κοντά στις αγωνίες των εργαζομένων, κοντά στις ανάγκες τους, στην οργάνωσή τους, στη διαφώτισή τους, να μας νιώθουν ότι είμαστε ο δικός τους άνθρωπος.

Eurokinissi

Γιατί εμείς θέλουμε να δημιουργήσουμε γερή υποδομή για να πάει το εργατικό κίνημα παραπέρα. Και υποδομή σημαίνει μαζικό σωματείο, ριζωμένο στους τόπους δουλειάς, που θα νοιάζεται για όλους τους εργαζόμενους, που θα έχει στις γραμμές του νέους και νέες, μετανάστες που τραβάνε τα πάνδεινα, γυναίκες που υποφέρουν από τη διπλή εκμετάλλευση και καταπίεση.
Σημαίνει δυνατό, μαζικό σωματείο με δημοκρατική λειτουργία, με συμμετοχή των μελών του στη δράση, με δραστηριότητες για όλα τα προβλήματα που βασανίζουν τις εργατικές οικογένειες, με συνεχή παρέμβαση στους χώρους δουλειάς, σύγκρουση με την εργοδοσία, το κράτος και τους μηχανισμούς τους και αταλάντευτη υπεράσπιση των εργατικών συμφερόντων. Δε θέλουμε σωματεία - μηχανισμούς, αλλά μάχιμες δυνάμεις στον αγώνα για τη χειραφέτηση της εργατικής τάξης.
Βγαίνουμε από αυτή τη μάχη με μεγαλύτερη πείρα, καλύτερα εξοπλισμένοι. Κάναμε ακόμα μερικά θετικά βήματα, για να σηκώσει μπόι η τάξη μας, τούτος ο λαός. Στο δρόμο αυτό ξέρουμε ότι έχουμε να κλάψουμε πολύ, όπως λέει ο ποιητής μας, ο Γιάννης Ρίτσος. Σ' αυτό το συλλαλητήριο, όμως, με τόσους πολλούς εργάτες, εργάτριες, βιοπαλαιστές της ζωής ενωμένους, να μην απαιτούν μονάχα ένα καρβέλι ψωμί παραπάνω, αλλά καλύτερη ζωή, χαμογελάσαμε όλοι.
Γιατί εμείς όλοι μαζί και ο καθένας χωριστά πιστεύουμε στα λόγια του Βάρναλη. «Κι αν είν' ο λάκκος σου βαθύς, χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς».
Χαιρετίζουμε ιδιαίτερα τα συνδικάτα, τους εργαζόμενους, στα Γιάννενα, στο Εμπόριο, στον Τουρισμό - Επισιτισμό, στα φασονατζίδικα στην Κλωστοϋφαντουργία, τους εργαζόμενους στην επιχείρηση «Ζούρας», που αποφάσισαν τη συμμετοχή τους στο συλλαλητήριο με απεργία, δίνοντας το αγωνιστικό τους στίγμα, πραγματοποιώντας Γενικές Συνελεύσεις. Τέτοιο κίνημα θέλουμε εμείς, που να κινητοποιεί τους εργαζόμενους, να βγάζει στο προσκήνιο νέες δυνάμεις.
Χαιρετίζουμε όλους τους ανέργους, τους απολυμένους, τους χιλιάδες απλήρωτους, όσους εργάζονται με πέντε μήνες, ωρομίσθιοι, τους διαθέσιμους, τους απολυμένους από το Δημόσιο που βρίσκονται σήμερα μαζί μας, τους αυτοαπασχολούμενους που η μπότα των μονοπωλιακών ομίλων και οι τραπεζίτες τους πέταξαν από τα μαγαζιά τους, τους αγρότες που ξεκληρίστηκαν από την πολιτική της ΕΕ. Χαιρετίζουμε τη νεολαία, τους φοιτητές και σπουδαστές, τους μαθητές, τις γυναίκες που με δεκάδες αποφάσεις συλλόγων δίνουν μαζική συμμετοχή στο σημερινό συλλαλητήριο.
Χαιρετίζουμε τους χιλιάδες συνταξιούχους που σήμερα βρίσκονται εδώ με πάνω από 50 πούλμαν. Στην κυριολεξία «όργωσαν» όλες τις πόλεις. Πραγματοποίησαν δεκάδες μαζικές συσκέψεις, συγκεντρώσεις, παρεμβάσεις. Θα λέγαμε, δούλεψαν με νεανικό εργατικό ενθουσιασμό. Συζήτησαν τα συμπεράσματα από τη δουλειά τους σωματείο το σωματείο έχοντας πραγματοποιήσει πανελλαδικό συλλαλητήριο και παναττικό, όπου πήραν μέρος χιλιάδες συνταξιούχοι. Δίνουν τη μάχη μαζί με την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα για να μην περάσουν νέοι σχεδιασμοί για την Κοινωνική Ασφάλιση.

Η «ανάπτυξη» δεν είναι για όλους

Η ανάπτυξη που επικαλούνται, η ανάκαμψη της οικονομίας που αναφέρουν και επιδιώκουν δεν είναι για όλους, δεν αφορά εμάς. Είναι για τους επιχειρηματικούς ομίλους, για τη μεγαλοεργοδοσία. Είναι η διάσωση και κυρίως η ενίσχυση της κερδοφορίας τους. Για τους εργαζόμενους, για τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού πρέπει να συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις. Δηλαδή, να ολοκληρωθεί η απελευθέρωση της αγοράς εργασίας και να συμπιεστούν ακόμη πιο χαμηλά οι μέσοι μισθοί, να ολοκληρωθεί η αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση, δηλαδή η επιβολή νέου ασφαλιστικού συστήματος στα μέτρα τους. Η ανάκαμψη θα φέρει νέες, πιο άγριες συνθήκες ζωής και επιβίωσης.
Το τελευταίο διάστημα, παρακολουθούμε έναν ανούσιο διαγωνισμό προσφοράς ψίχουλων και υποσχέσεων που τάζουν κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση. Πλειοδοτούν σε ψίχουλα και αόριστες υποσχέσεις, προσπαθούν να αποκτήσουν προβάδισμα για το ποιος μπορεί να ξεγελάσει καλύτερα το λαό προσφέροντάς του αέρα κοπανιστό. Είναι καβγάς που βρίσκεται μακριά από τις αγωνίες και τις ανάγκες μας. Δεν πρέπει να μας ενδιαφέρει! Δε γίνεται για το συμφέρον μας. Είναι καβγάς που γίνεται για τα μάτια των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Για το ποια πολιτική δύναμη στη φάση της ανάκαμψης μπορεί να αποτελέσει εγγύηση για να προωθήσει τα συμφέροντά τους.
Το εργατικό - λαϊκό κίνημα πρέπει να βγει δυναμικά, διεκδικητικά στην περίοδο της ανάκαμψης. Να μην αποδεχτεί πως η δική του φτώχεια, η παγίωση της ζωής του με τα ελάχιστα αποτελεί μέρος της λύσης για την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Κριτήριο για τον καθένα από εμάς πρέπει να είναι η ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του και όχι τα όρια πείνας και εξαθλίωσης που μας ζητάνε να αποδεχτούμε. Η αποδοχή της μισής ζωής θα φέρει νέα δεινά, θα προκαλέσει ντόμινο νέων ανατροπών στο λαϊκό εισόδημα, στις εργασιακές σχέσεις.
Είναι καθήκον μας να αντισταθούμε στο «ρεαλισμό» των ορίων αντοχής της οικονομίας που έχουν οι προτάσεις της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, οι οποίες προσαρμόζουν τις απαιτήσεις μας στις ανάγκες του κεφαλαίου. Μας λένε ότι αν δεν υπάρχουν τα αφεντικά, αν δεν υπάρχει κερδοφορία, δε θα μπορούμε να ζήσουμε, θα καταστραφούμε. Γι' αυτό πρέπει να προασπιστούν τα συμφέροντά τους, την κερδοφορία τους.
Εμείς, όμως, λέμε ότι μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αφεντικά. Οτι ο παραγωγός του πλούτου είμαστε εμείς και σε εμάς πρέπει να επιστραφεί.

Ούτε φόβος ούτε ανάθεση

Τα αιτήματα που πρέπει να βάλει σήμερα το εργατικό - λαϊκό κίνημα πρέπει να είναι επιθετικά, να στέκονται στην αναπλήρωση των απωλειών και να ακουμπούν πάνω στις σύγχρονες ανάγκες μας. Τέτοια αιτήματα για να μπορούν να σταθούν και να θεμελιωθούν πρέπει παράλληλα να συνδέονται με αμφισβήτηση των δεσμεύσεων και των πολιτικών της ΕΕ, των μνημονίων, τη μη αποδοχή του χρέους που δε δημιουργήσαμε εμείς.
Δεν μπορούμε να είμαστε συνέχεια με την πλάτη στον τοίχο. Δε μας αξίζει. Πληρώσαμε την ανάπτυξη, πληρώνουμε με αιματηρές θυσίες και την κρίση του συστήματός τους, τη σωτηρία της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων. Δε θα πληρώσουμε και την ανάκαμψη, την αλματώδη διόγκωση των κερδών τους. Τα αιτήματα που πρέπει να διεκδικήσουμε σήμερα δε θα μπορούν να σταθούν αν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα αντιμετωπίζουν την κατάσταση με την οπτική της μεγαλοεργοδοσίας, αν υιοθετούν ως δικό τους συμφέρον τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, αν αποδέχονται την ταξική ειρήνη και συνεργασία.
Γι' αυτό πρέπει να απορρίψουμε τις προτάσεις της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, να διώξουμε από την πλάτη μας τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, νέο και παλιό. Είναι δηλητήριο στις γραμμές μας, είναι τακτική της υποταγής, σκορπούν την απογοήτευση και τη μοιρολατρία.
Δεν βγαίνει τίποτα με την ατομική προσπάθεια, με το σιχτίρισμα, την κλάψα, με την ανάθεση ευθυνών. Δεν μπορεί η λύση να έρθει ουρανοκατέβατη περιμένοντας να μας λύσει το πρόβλημα η όποια κυβέρνηση θα προκύψει από ενδεχόμενες μελλοντικές εκλογές. Δεν μπορούμε να δίνουμε χώρο και χρόνο, να καθυστερούμε την απάντησή μας στριμωγμένοι στη γωνία.
Είναι αδιέξοδος ο δρόμος αν περιμένουμε να μας βγάλει κάποιος άλλος «το φίδι από την τρύπα». Δεν βγαίνει τίποτα με το φόβο. Η εμπειρία έχει δείξει ότι όποιος φοβάται θα κυνηγάει να προλάβει τη ζωή του. Ο άνεργος τώρα δεν μπορεί να λέει «εγώ κοιτάζω τη δουλειά μου» γιατί δεν έχει. Ούτε αυτός που δουλεύει, γιατί και αυτός είναι προσωρινός. Τώρα κανένας μας δεν μπορεί να λέει «κάθομαι ήσυχα γιατί ενδιαφέρομαι για τα παιδιά μου». Γιατί τώρα αποφάσισαν τα παιδιά μας να τα κάνουν σκλάβους στους βιομήχανους, στους επιχειρηματίες.
Ηρθε η ώρα να ακουστεί η δική μας φωνή!

Προτάσσουμε τα ζητήματα της ανεργίας

Στο σημερινό συλλαλητήριο προτάξαμε τα ζητήματα που αφορούν την ανεργία. Εκτιμάμε πως η ανεργία είναι ένα από τα βασικά προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίσει το εργατικό - λαϊκό κίνημα ως πρωταρχικό, ενιαίο και κοινό πρόβλημα. Κανένας εργαζόμενος σήμερα, κανένας άνεργος δεν μπορεί μόνος του να αντιμετωπίσει τη φτώχεια και την ανεργία.
Ανεργε - άνεργη,
Απευθυνόμαστε σε σένα που ψάχνεις να βρεις μεροκάματο, που ψάχνεις νυχθημερόν στις μικρές αγγελίες για δουλειά. Απευθυνόμαστε στους απολυμένους, στους εργαζόμενους που βρίσκονται με το ένα πόδι εκτός παραγωγής, στους εργαζόμενους των προγραμμάτων απασχόλησης που βαφτίζονται, μέσω αυτών, «ωφελούμενοι». Απευθυνόμαστε συνολικά σε κάθε εργατική οικογένεια, σε όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και στους μαζικούς φορείς, όσοι είμαστε εδώ, αλλά και όσοι δεν είμαστε.
Εδώ και τώρα, αποφασιστικά, δυναμικά, να απαιτήσουμε την κάλυψη και την επιδότηση όλων των ανέργων για όσο διαρκεί η ανεργία. Σήμερα επιδοτείται μόλις το 10% των ανέργων. Να γενικευτεί η προστασία σε όλους τους ανέργους. Να αυξηθεί το επίδομα ανεργίας στα 600 ευρώ. Το διάστημα της ανεργίας να αναγνωρίζεται ως συντάξιμος χρόνος χωρίς επιβάρυνση των ανέργων.
Να σταματήσει το σκλαβοπάζαρο των προγραμμάτων απασχόλησης, της ενοικίασης, της κακοπληρωμένης εργασίας, της δουλειάς με ημερομηνία λήξης στο σύγχρονο δουλεμπόριο. Να διευρυνθεί συνολικά το πλέγμα προστασίας τους παντού! Στα χρέη, στις συγκοινωνίες, στην ψυχαγωγία, στις διακοπές. Να μην αφήσουμε σπίτι ανέργου αλλά και εργαζομένου να βγει σε πλειστηριασμό. Σε κανέναν δεν πρέπει να επιτρέψουμε να τσακίζει την αξιοπρέπεια των ανέργων. Να δυναμώσει η αλληλεγγύη. Να πάρουν μέτρα τα σωματεία, οι επιτροπές ανέργων.

Να διεκδικήσουμε ουσιαστικές αυξήσεις

Εργαζόμενοι - εργαζόμενες,
Να σταματήσουμε την αρπαγή του μόχθου μας, τη λεηλασία του λαϊκού εισοδήματος! Να διεκδικήσουμε ουσιαστικές αυξήσεις παντού, στους μισθούς και στις συντάξεις. Είναι στο χέρι μας. Εξαρτάται από τους αγώνες μας, από την οργάνωσή μας, από την πίστη στο δίκιο μας.
Αν δεν αντιδράσουμε, αν δεν αντισταθούμε η επίθεση στους μισθούς θα έχει και συνέχεια. Από αυτό το βήμα καλούμε όλους τους εργαζόμενους στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα να βρίσκονται σε διαρκή επιφυλακή! Να μην επιτρέψουμε τα σχέδια για γενική καθίζηση και εξίσωση όλων των μισθών στα κατώτερα επίπεδα που προβλέπει ο νόμος, δηλαδή στα 586 ευρώ. Αποτελεί ισχυρό μέτρο φτωχοποίησης του λαού μας. Θέλουν να μας εξισώσουν όλους στη φτώχεια!
Να επιστρέψουμε τα ψίχουλα που μας δίνουν και να διεκδικήσουμε το ψωμί μας. Να απαιτήσουμε εδώ και τώρα την υπογραφή Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης με επαναφορά στα 751 ευρώ για όσους αμείβονται με το βασικό μισθό. Σε καμιά περίπτωση δε λέμε πως αυτός ο μισθός ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής - λαϊκής οικογένειας. Δε συμβιβαζόμαστε με τα λίγα. Γι' αυτό λέμε πως αποτελεί την ελάχιστη βάση για διαπραγματεύσεις, για νέες αυξήσεις.
Παράλληλα, να διεκδικήσουμε την επαναφορά των κατώτερων κλαδικών μισθών στα επίπεδα του 2009. Να καταργηθεί το αίσχος της ηλικιακής διαφοροποίησης στους μισθούς. Κανένας εργαζόμενος να μην εργάζεται χωρίς Συλλογική Σύμβαση, κανένας εργαζόμενος να μη βρίσκεται εκτεθειμένος στα νύχια της εργοδοσίας. Να καταργηθούν άμεσα όλοι οι αντεργατικοί νόμοι που τσακίζουν τις Συλλογικές Συμβάσεις.
Να καταργηθεί το άθλιο καθεστώς των ατομικών συμβάσεων που σπάει την ενότητά μας, σπρώχνει συνεχώς προς τα κάτω τους μισθούς και τα δικαιώματά μας. Να αποκατασταθούν οι σταθερές εργασιακές σχέσεις. Να μπει φραγμός στην ευελιξία της εργασίας, στη μερική δουλειά, στην εκ περιτροπής εργασία, που αποτελεί πλέον τον κανόνα στις εργασιακές σχέσεις. Δεν μπορούμε να ζούμε με μισή ζωή. Οσοι κλαψουρίζουν ή τρομοκρατούν ότι αυτά δε γίνονται, πρέπει να απομονωθούν. Το οκτάωρο και οι άλλες κατακτήσεις έγιναν με θυσίες.

«Αιτία πολέμου» το Ασφαλιστικό

Από πολύ νωρίς έχουμε προειδοποιήσει την κυβέρνηση πως οποιαδήποτε νέα παρέμβαση στο κοινωνικο-ασφαλιστικό σύστημα είναι «αιτία πολέμου». Η επίθεση που προετοιμάζουν κατά της Κοινωνικής Ασφάλισης, μας αφορά όλους, εργαζόμενους ή συνταξιούχους, νέους ή παλιούς ασφαλισμένους, γυναίκες, αυτοαπασχολούμενους, αγρότες. Θίγουν τους πάντες! Δεν πρέπει να επιτρέψουμε τις εγκληματικές συνέπειες στη ζωή μας, στη ζωή των παιδιών μας.
Εδώ και τώρα να διεκδικήσουμε την κάλυψη όλων των απωλειών που υπήρξαν τα προηγούμενα χρόνια. Αμεση επαναφορά των απωλειών, της 13ης και 14ης σύνταξης. Να απαιτήσουμε την πλήρη κρατική εγγύηση όλων των συντάξεων και των παροχών. Τα έχουμε πληρώσει οι εργαζόμενοι και με το παραπάνω! Να απαιτήσουμε την κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων και των εφαρμοστικών νόμων που επηρεάζουν την Κοινωνική Ασφάλιση και τις συντάξεις. Να μπει τέρμα στη «μαύρη» ανασφάλιστη εργασία.
Για όλα αυτά τα αιτήματα, για τα προβλήματα των εργαζομένων και των ανέργων, δεκάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις έχουν ζητήσει συνάντηση με τον υπουργό Εργασίας εδώ και 20 μέρες, χωρίς έως σήμερα να μας έχει απαντήσει. Την ίδια στιγμή που συζητούν για νέο συνδικαλιστικό νόμο ώστε να στριμώξουν τη δράση των σωματείων, που αναμοχλεύουν πλευρές γύρω από το δικαίωμα στην απεργία για να τσακίσουν τους αγώνες των εργαζομένων, η κυβέρνηση δείχνει την απέχθειά της στους εργαζόμενους, στη συλλογική τους έκφραση. Από αυτό εδώ το βήμα καταγγέλλουμε την ηγεσία του υπουργείου Εργασίας και ζητάμε εκ νέου και δημόσια άμεση συνάντηση.

Εμπρός για την απεργία!

Η αντιλαϊκή επίθεση δεν έχει σταματημό. Είναι ανάγκη να συνεχίσουμε με κλιμάκωση της απάντησής μας, δυναμώνοντας την παρουσία μας στους χώρους δουλειάς, με καλύτερη ακόμα οργάνωση και σχέδιο. Οσες συνδικαλιστικές οργανώσεις πήραν την απόφαση να συμμετάσχουν στο σημερινό πανελλαδικό συλλαλητήριο, γρήγορα και χωρίς καμιά καθυστέρηση πρέπει να βάλουν μπρος για την οργάνωση και την επιτυχία της πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας στις 27 Νοέμβρη.
Απεργία που προετοιμάστηκε με τη δίμηνη αυτή δράση και το σημερινό συλλαλητήριο. Βάζοντας μπροστά τις ζωντανές και συλλογικές μας διαδικασίες να συζητήσουμε πλατιά τα συμπεράσματα από τη δράση μας μπροστά στο πανελλαδικό συλλαλητήριο και άμεσα να οργανώσουμε τη δράση μας, να μπουν σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς Γενικές Συνελεύσεις, να οργανωθούν συγκεντρώσεις και συσκέψεις, να συζητήσουμε πλατιά και καθαρά με τους συναδέλφους μας. Ολα τα σφυριά μας να χτυπάνε για την επιτυχία της πανελλαδικής απεργίας με στόχο να νεκρώσουν τα πάντα.
Στη μάχη αυτή πρέπει να μπουν όλοι, εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, άνεργοι, νέοι, γυναίκες, αυτοαπασχολούμενοι, αγρότες, γιατί η επίθεση μας χτυπάει όλους, κανείς δε γλιτώνει. Ξέρουμε ότι δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ομως, εμείς με εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη και στη δύναμή της, στηριγμένοι στη θέλησή μας, μπορούμε ξεπερνώντας και τις δικές μας αδυναμίες αυτή η απεργία να έχει πιο μαζική συμμετοχή, πιο πολλοί χώροι δουλειάς να μπουν στη μάχη, γιατί θέλουμε να έχουμε συνέχεια στην πάλη μας.
Να στείλουμε μήνυμα σε μεγαλοεργοδοσία, κυβέρνηση, κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό ότι είμαστε όρθιοι, ακούραστοι, ανίκητοι για να υπερασπιστούμε τη ζωή και το μέλλον των παιδιών μας. Οτι δε μας αρκούν τα ψίχουλα αλλά διεκδικούμε τη ζωή μας ολάκερη.
Σηκώνουμε ψηλά τις σημαίες του αγώνα, της μάχης, βέβαιοι ότι θα ξημερώσει η μέρα όπου οι εργάτες θα κάνουν το όνειρο πραγματικότητα.

Φωνή λαού!

Χτες, στο κέντρο της Αθήνας, ακούστηκε η φωνή του λαού! Χιλιάδες εργαζόμενοι, άνεργοι, αυτοαπασχολούμενοι, φοιτητές και σπουδαστές, γυναίκες, αγρότες και συνταξιούχοι δήλωσαν «παρών» στο μεγάλο πανελλαδικό συλλαλητήριο. Ορθωσαν το ανάστημά τους στην αντιλαϊκή πολιτική, διατράνωσαν την απόφασή τους να μην αποδεχτούν να ζήσουν με τα ψίχουλα που τους υπόσχονται, από το πλούσιο γεύμα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, το οποίο ήδη σχεδιάζουν οι κεφαλαιοκράτες και μαγειρεύουν οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι. Απαίτησαν άμεσα μέτρα ανακούφισης για τις λαϊκές οικογένειες.

Είπαν: «Ως εδώ! Φτάνει πια!»
Από το πρωί, ένα μεγάλο ποτάμι διαδηλωτών πλημμύρισε τους κεντρικούς δρόμους της πόλης. Από το Πεδίον του Αρεως μέχρι τους Στύλους του Ολυμπίου Διός, από τον «Ευαγγελισμό» μέχρι την πλατεία Καραϊσκάκη, από το Μοναστηράκι μέχρι το κέντρο στην Ομόνοια, στην Κάνιγγος και στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης, που ήταν τα σημεία των προσυγκεντρώσεων, πορεύτηκαν προς το Σύνταγμα, σε ένα πρωτόγνωρο, για τα τελευταία χρόνια, παλλαϊκό συλλαλητήριο.
Πολλοί είχαν ξεκινήσει από το βράδυ της Παρασκευής, από κάθε γωνιά της χώρας. Από στεριά και από θάλασσα. Με λεωφορεία και αυτοκίνητα κάλυψαν εκατοντάδες χιλιόμετρα, με πλοία διέσχισαν δεκάδες μίλια. Δεν τους εμπόδισε η απόσταση.

Ακόμα πιο σημαντικό: Χιλιάδες εργαζόμενοι έσπασαν το πέπλο σιωπής, που επέβαλαν για το συλλαλητήριο, βδομάδες τώρα, τα αστικά μέσα «ενημέρωσης». Ξεπέρασαν τις συκοφαντίες και τον αποπροσανατολισμό που εξαπέλυσαν οι δυνάμεις που θέλουν το λαό στην μπάντα, απαθή, και το συνδικαλιστικό κίνημα χειροκροτητή της εκάστοτε κυβέρνησης, θαμώνα των σαλονιών του «κοινωνικού διαλόγου».
Το Σάββατο το πρωί ήταν στο πόστο τους. Εκεί που επιβάλλουν η ταξική τους θέση και τα λαϊκά συμφέροντα. Εκεί που υπαγορεύει η ανάγκη των καιρών. Στο μετερίζι του αγώνα. Γιατί αυτός είναι ο δικός μας μονόδρομος.
Πορεύτηκαν συντεταγμένα και οργανωμένα. Κάτω από τα πανό πάνω από 1.000 σωματείων και μαζικών φορέων, που συνδιοργάνωσαν τη μεγάλη αυτή λαϊκή σύναξη, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ. Με βήμα σταθερό, όπως και οι διεκδικήσεις τους. Με τα τραγούδια τους και τα συνθήματά τους. Οπλισμένοι με το δίκιο τους. Με πίστη στη δύναμή τους, στη δύναμη της λαϊκής πάλης. Με το χαμόγελο και την αισιοδοξία των ανθρώπων του μόχθου, που δίνουν «ζωή» και αξία σε ό,τι πιάνουν στα χέρια τους. Με τη σοφία των δημιουργών. Αλλά και με τη γνώση πως για «να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή»!
Δεν τρέφουν αυταπάτες. Γνωρίζουν από πρώτο χέρι, από την εμπειρία τους μέσα στα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις, από τη δουλειά τους στα μικρομάγαζά τους, που φυτοζωούν, από τη σκληρή ζωή στο χωράφι, από τις δυσκολίες στα πανεπιστήμια, από τις ουρές στον ΟΑΕΔ.

Ο αγώνας είναι σκληρός και άνισος. Ο ταξικός αντίπαλος, τα μονοπώλια πανίσχυρα. Γίνεται πόλεμος. Πέντε χρόνια τώρα, οι πλουτοκράτες και οι κυβερνήσεις τους έπεσαν πάνω τους σαν τα κοράκια, με ακόμη μεγαλύτερη αρπακτικότητα απ' ό,τι γινόταν πριν. Αυτοί δεν παίρνουν από παρακάλια, δεν συμβιβάζονται με τα λίγα. Τα θέλουν όλα. Με αυτούς δεν μπορεί να γίνει χωριό. Μας χωρίζει άβυσσος ταξικών συμφερόντων. Η φτώχεια μας είναι ο δικός τους πλούτος.
Ξέρουμε ότι δεν θα ξεμπερδέψουμε εύκολα μαζί τους. Από την κόλαση που μας έριξαν, δεν γίνεται να βγούμε με μια κίνηση. Ούτε πηγαίνοντας μια Κυριακή στην κάλπη. Απαιτούνται αγώνας, σκληρή πάλη, θυσίες προσωπικές και ομαδικές. Οργάνωση και σχέδιο. Ισχυρό λαϊκό κίνημα. Αλλά μπορούμε. Το απέδειξε και το συλλαλητήριο. Μπορούμε να γίνουμε ακόμα πιο δυνατοί. Να σηκωθούμε ακόμα πιο ψηλά. Να φέρουμε το κίνημα στο ύψος των αναγκών, στο ύψος των ταξικών αναμετρήσεων που είναι μπροστά μας.
Με αισιοδοξία και με σύνεση τραβάμε μπροστά. Χωρίς φόβο, αλλά και χωρίς ανυπομονησία, οργανώνουμε την πάλη μας. Κάθε μέρα στους τόπους δουλειάς, μέσα στα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις, σφυρηλατούμε σε γερές βάσεις τη συσπείρωση που πετύχαμε. Στο πανελλαδικό συλλαλητήριο κάναμε ένα μεγάλο βήμα.
Από αύριο, μέσα στα συνδικάτα, στους μαζικούς φορείς των αυτοαπασχολούμενων, στους Συλλόγους των αγροτών, των γυναικών, των σπουδαστών, των συνταξιούχων, στις Λαϊκές Επιτροπές και στις Επιτροπές Αγώνα, ακόμα πιο αποφασιστικά δουλεύουμε για τη μαζικοποίηση των μαζικών οργανώσεων, την ισχυροποίηση των συνδικάτων. Με σταθερό προσανατολισμό τις λαϊκές ανάγκες και διεκδικήσεις, ετοιμαζόμαστε για την πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 27 Νοέμβρη.

Η συγκλονιστική διαδήλωση βάζει ψηλά τον πήχη για τη συνέχεια Κοσμοπλημμύρα χτες στο πανελλαδικό συλλαλητήριο στο Σύνταγμα, με τη συμμετοχή άνω των 1.000 σωματείων και φορέων του κινήματος Η ώρα κοντεύει 12. Η βουή που για ώρα ακουγόταν από τους γύρω δρόμους, γίνεται εικόνα. Και είναι εικόνα εντυπωσιακή. Το πλήθος προχωράει και παίρνει τη θέση του στη διαδήλωση: Στην Αμαλίας, χαμηλά στην Πανεπιστημίου, στη Γεωργίου, στην Οθωνος, στη Β. Σοφίας, στη Φιλελλήνων, στην Ερμού, πάνω στην πλατεία Συντάγματος. Κόσμος παντού. Τόσος που οι προσυγκεντρώσεις από τα πιο απομακρυσμένα σημεία δυσκολεύονται ακόμα και να προσεγγίσουν το Σύνταγμα. «Οχι σου λέω, δεν είμαι ένας ακόμα αριθμός. Εχω όνομα, καρδιά, ψυχή και λογισμό. Οχι, δεν είμαι πέντε τυχαία νούμερα που μπήκαν στη σειρά. Είμαι άνθρωπος και γι' αυτό κρυώνω, πεινάω και νυστάζω. Θυμώνω, παλεύω κι οργίζομαι. Οχι σου λέω, δεν είμαι αριθμός», ακούγεται η αφήγηση ενός ανέργου, ειπωμένη στη συγκέντρωση από τον Τάκη Βαμβακίδη. Συνεχίζει: «Δεν δίνω πια δεκάρα για τα νούμερα και τις στατιστικές. Ούτε και είμαι ένα ακόμα νούμερο στα τόσα. Και να φοβάσαι από δω και μπρος γιατί σιγά σιγά αρχίζω να θυμάμαι ποιος είμαι... Και η στιγμή που θα με ξαναδείς όρθιο απέναντί σου είναι μια ανάσα πια κοντά. Οχι δεν είμαι αριθμός, ούτε εγώ, ούτε και κανένας από μας. Δεν είμαι και δεν πρόκειται ποτέ να γίνω. Και το μόνο που με νοιάζει πια είναι να μείνω άνθρωπος. Και να σε νικήσω. Και να το ξέρεις, θα το κάνω. Καιρός ν' αρχίσεις να χάνεις τον ύπνο σου. Εγώ τελειώνω τον δικό μου...». PLATANIAS APOSTOLIS Η «Διαδήλωση», τραγουδισμένη από τους Θανάση Χουλιάρα και Θοδωρή Καρέλα, ξεσηκώνει τον κόσμο. Τα μεγάφωνα αναγγέλλουν: «Στις 24 Οκτώβρη, με απόφαση της Ενωσης Συνδικάτων Βάσης Ιταλίας πραγματοποιήθηκε 24ωρη γενική απεργία με τη συμμετοχή 1.000.000 εργαζομένων ενάντια στην αντεργατική πολιτική της ιταλικής κυβέρνησης και της ΕΕ». Η συγκέντρωση δίνει το βήμα της στον Πιερ Πάολο Λεονάρντι, επικεφαλής της Ενωσης Συνδικάτων Βάσης της Ιταλίας, για ένα σύντομο χαιρετισμό. «Νιώθουμε ιδιαίτερη τιμή να παίρνουμε μέρος σε αυτήν την ξεχωριστή μέρα δράσης που οργανώθηκε και προετοιμάστηκε από εκατοντάδες οργανώσεις που απάντησαν με ενθουσιασμό στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ», λέει και τα λόγια του πνίγονται στο χειροκρότημα. Θερμή υποδοχή συναντά από τον κόσμο και η αναγγελία της αντιπροσωπείας του ΚΚ Τουρκίας, που παραβρίσκεται στο συλλαλητήριο με επικεφαλής τον Κεμάλ Οκουγιάν. «Ως εδώ!» Η αφήγηση ενός ακόμα ανέργου, από τα χείλη του Μιχάλη Γιαννακάκη, συγκλονίζει: «Είμαι ο Παναγιώτης. Είμαι άνεργος, 36 χρονών, με ένα παιδί 26 μηνών (...) Παίρνω το παιδί και πάω στην εφορία. Ηρθα να σας παραδώσω το παιδί μου. Του πήρατε το γάλα του και το φαΐ του. Πάρτε και το ίδιο να το ταΐσετε. Με κοιτούν παράξενα (...) Εγώ έχω το δίκιο, κι αυτοί το άδικο. Η απόγνωση γίνεται θυμός. Ο θυμός γίνεται οργή και νιώθω τα χέρια μου να σφίγγονται γροθιές. Ετσι μία γροθιά πρέπει να γίνουμε όλοι!». Eurokinissi Ακολουθεί το «Οχι δεν πουλάμε» από τα «Αγροτικά» και στο βήμα ανεβαίνει ο Νίκος Αγγέλου, μέλος της Πανελλαδικής Γραμματείας της ΠΑΣΥ. «Οσοι βρισκόμαστε εδώ, καταλαβαίνουμε το δρόμο του αγώνα, τις δυσκολίες, αλλά και την ελπίδα. Συναντηθήκαμε στα μπλόκα της αγροτιάς τον περασμένο χειμώνα. Πεισμώνουμε πιο πολύ. Σας υποσχόμαστε ότι συνεχίζουμε μαχητικά», λέει στο σύντομο χαιρετισμό του. Μια ακόμα αφήγηση, αυτή τη φορά μιας γυναίκας ανέργου, από την Κατερίνα Κουτροκόη: «Η ζωή που κάνω, η ζωή της οικογένειάς μου είδε πριν λίγες μέρες το φως της δημοσιότητας (...) Πριν από έναν μήνα ο ιδιοκτήτης του σπιτιού που μέναμε μας έδιωξε γιατί είχαν μαζευτεί πολλοί απλήρωτοι λογαριασμοί. Τώρα πια ζούμε στο αυτοκίνητο. Εχουμε μετατρέψει τα καθίσματα σε κρεβάτια (...) Αυτή είναι η ζωή με τα 300 και 400 ευρώ. Αυτή είναι η ζωή του "ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος". Υπνος στο αυτοκίνητο, διάβασμα στο παρμπρίζ για τα παιδιά, φαγητό από συσσίτιο, με τραπέζι το καπό του αυτοκινήτου (...) Ψίχουλα στο στόμα, αλυσίδες στα πόδια. Ως εδώ!». «Για ένα κομμάτι ψωμί», είναι το επόμενο τραγούδι και στο βήμα ανεβαίνει ο πρόεδρος του Σωματείου των «Τσιμέντων Χαλκίδας», Ηλίας Κούκουρας: «Χαιρετίζουμε τη μεγαλειώδη συγκέντρωση. Είμαστε κι εμείς εδώ για να ενώσουμε τη φωνή μας με τους χιλιάδες εργαζόμενους και άνεργους», λέει ανάμεσα σε άλλα. Eurokinissi «Ονομάζομαι Γιώργος», ξεκινάει η επόμενη αφήγηση, που διαβάζει ο Νίκος Καραγιώργης. «Είμαι αυτοαπασχολούμενος, τεντάς στο επάγγελμα. Θέλω να στείλω ένα μήνυμα στο Κέντρο Είσπραξης Ασφαλιστικών Οφειλών (...) Σας δηλώνω όμως ότι και εγώ δεν είμαι απ' αυτούς που θα κάτσω μοιρολατρικά με σταυρωμένα τα χέρια, ούτε θα γίνω αυτόχειρας. Μαζί με τους γείτονές μου, που και αυτοί έχουν τα ίδια προβλήματα, μέσα από τις Λαϊκές Επιτροπές, μαζί με τα σωματεία μας, θα σας περιμένουμε να έρθετε να μου κατάσχετε τα εργαλεία». «Πείτε με και μένα σκύλο...» «Η μέρα εκείνη δε θα αργήσει», τραγουδάνε η Ερση Φτούλη και ο Κώστας Σταυρόπουλος για να ακολουθήσει ο χαιρετισμός του Θανάση Καλαμπαλίκη, μέλους της Πανελλαδικής Γραμματείας της ΠΑΣΕΒΕ. «Μπορούμε να γίνουμε περισσότεροι σε κάθε πόλη της Ελλάδας. Να δυναμώσει η κοινή πάλη με τους εργάτες, τους υπαλλήλους, τους ανέργους γιατί κοινή είναι η αφετηρία των προβλημάτων μας», σημειώνει ανάμεσα σε άλλα. Ο λόγος τώρα στον Ζαράφ, έναν 16χρονο μετανάστη. Μιλάει με τα χείλη του Αντώνη Γουγή και τα λόγια του συγκλονίζουν: «Είμαι από το Αφγανιστάν. Ο πατέρας μου σκοτώθηκε και εγώ δεν ήθελα άλλο να πολεμήσω (...) Περπάτησα πάρα πολύ, με κρύψανε σε φορτηγά, μπήκα σε βάρκα και έφθασα κάποτε σ' αυτή τη χώρα (...) Είμαι πολύ καιρό εδώ, δεν ξέρω πόσο, μαζί με πολλούς ανθρώπους από διάφορες χώρες. Δεν ξέρω κανένα και φοβάμαι πολύ. Δεν ξέρω γιατί είμαι φυλακισμένος, αφού δεν πείραξα ποτέ κανένα (...) Πριν από μέρες άκουσα πως δύο αστυνομικοί έσωσαν δύο σκυλάκια που ήταν κλεισμένα μέσα σ΄ ένα αυτοκίνητο και έκανε πολλή ζέστη. Ενας καλός δικαστής δίκασε αμέσως για βασανισμό τα αφεντικά τους, που ξέχασαν τα σκυλάκια με τόση ζέστη μέσα στο αυτοκίνητο και κινδύνεψαν να πεθάνουν. Χάρηκα για τα σκυλάκια γιατί και εγώ τ' αγαπώ πολύ. Μέσα σ' αυτό το κοντέινερ που είμαι, όμως, κάνει την ίδια ζέστη και νομίζω πως με έχουν ξεχάσει. Σας παρακαλώ, πείτε με και μένα σκύλο. Μπορεί να έλθουν αυτοί οι αστυνομικοί για να με σώσουν και να με πάνε σε γιατρό. Σας παρακαλώ, αφού δεν με θεωρήσατε ποτέ άνθρωπο, θεωρείστε με σκύλο. Κύριε δικαστή είμαι ένα βασανισμένο σκυλί. Βοηθήστε με...». Eurokinissi Τη «Φάμπρικα» τραγουδάει ο Θοδωρής Στούγιος και η συγκέντρωση στέκεται με δέος απέναντι στους απεργούς της «Κόκα Κόλα», που δίνουν μια τεράστια μάχη για να παρθούν πίσω οι απολύσεις. Στον αγώνα αυτό αναφέρεται στο χαιρετισμό του ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εμφιαλωμένων Ποτών, Βασίλης Αρτεμίου. «Σας μεταφέρω χαιρετισμό των απεργών πιυ εδώ και 13 μήνες μάχονται μια εταιρία σύμβολο του υπερκέρδους, του κυνισμού και της ασυδοσίας. Μιας εταιρίας σύμβολο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας», σημειώνει και ευχαριστεί για την απλόχερη ταξική αλληλεγγύη. «Ξεσηκωθείτε!» Η Μαρία, με το στόμα της Αλεξίας Γαβρίλη αφηγείται τη δική της ιστορία: «Είμαι εργαζόμενη σε μία κερδοφόρα εταιρία τηλεπικοινωνιών. Πληρώνομαι καλά. Δουλεύω πολλές ώρες, αλλά έχω συνηθίσει. Είμαι 30 χρόνων. Εχω αρχίσει να σκέφτομαι να κάνω οικογένεια. Προχθές ξεφυλλίζοντας μία εφημερίδα διάβασα την είδηση: "Η facebook και η google στηρίζουν οικονομικά εργαζόμενές τους για να αποκτήσουν παιδί αργότερα, σε μεγαλύτερη και πιο "δύσκολη" ηλικία (...) Τρομάζω. Είχα ακούσει για εργατικά ατυχήματα που σκοτώνονται εργάτες. Μα να σκοτώνεται προκαταβολικά και η επόμενη γενιά. Να εμποδίζονται γυναίκες να γίνονται μητέρες για να μη χάσουν τη δουλειά τους! (...) Μέχρι τώρα, κάθε φορά που έρχονταν συνάδελφοι συνδικαλιστές για να μας ενημερώσουν και να μας καλέσουν σε αγώνες αυτό τους έλεγα. Πληρώνομαι καλά. Ακολουθούσε πάντα ο ίδιος διάλογος. Αυτό σημαίνει πως βγάζουν από εσένα πολύ περισσότερα. Σε εκμεταλλεύονται έτσι κι αλλιώς. Δεν καταλάβαινα. Η αλήθεια είναι ότι ακόμα δεν καταλαβαίνω πολύ καλά πως λειτουργεί όλος αυτός ο μηχανισμός της εκμετάλλευσης- όπως λένε. Καταλαβαίνω όμως πολύ καλά πως είναι καθαρό έγκλημα να σκοτώνεις τα παιδιά πριν γεννηθούν. Και απευθύνομαι σε όλες τις γυναίκες καταρχήν. Ξεσηκωθείτε!!! Κι όσο για μένα. Δεν ανήκω πια σε αυτούς παίρνουν, αλλά σε αυτούς που μοιράζουν τις προκηρύξεις». Η Μαιρήνη Στεφανίδη, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας ανεβαίνει στο βήμα. Καλεί «κάθε γυναίκα του καθημερινού μόχθου να πάρει μέρος στις δραστηριότητες των Συλλόγων της ΟΓΕ στα πλαίσια της Πανελλαδικής καμπάνιας που ξεκινάμε για αποκλειστικά Δημόσια και Δωρεάν Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας για όλες και όλους, γιατί ο αγώνας για την Υγεία είναι αγώνας για τη ζωή». «Μόνος σου θα σωθείς»! Η συνέχεια ανήκει στην ορχήστρα, με την «Μπαλάντα του Κυρ Μέντιου» από τον Μανώλη Ανδρουλιδάκη. Τον χαιρετισμό της νέας γενιάς μεταφέρει στο συλλαλητήριο ο Γιάννης Κονταργύρης μέλος της πανελλαδικής γραμματείας του ΜΑΣ. Και μετά, μια ακόμα αφήγηση, ειπωμένη από την Ελένη Γερασιμίδου: «Είμαι ένας από εσάς. Εχω χιλιάδες ονόματα. Θα μπορούσα να είμαι ο καθένας από εσάς που διαδηλώνουμε σήμερα εδώ. Και θέλω να στείλουμε ένα μήνυμα σε όσους δεν είναι σήμερα εδώ. Σε όσους δεν αποφάσισαν ακόμα να σηκώσουν κεφάλι. Σε σένα λοιπόν που θα δεις μερικά δευτερόλεπτα από το συλλαλητήριο μας στις ειδήσεις - αν δείξουν κάτι λέω: Σκέψου: Πώς, ποιοι και με πόσους τρόπους πασχίζουν να σε κρατούν ακίνητο, αμίλητο κι αγέλαστο... Τι κάθεσαι λοιπόν; Ακύρωσέ τους τα σχέδια. Καταδίκασέ τους! Σκέψου: Τι κέρδισες παραδομένος στις αυταπάτες που σου μοστράρουν αφειδώς; Πόσα έχασες "τρώγοντας" τα παραμύθια τους ότι τάχα το ποτάμι γυρνά πίσω; (...) Τι περιμένεις λοιπόν; Μην καθυστερείς άλλο περιμένοντας σωτήρες στη Δευτέρα Παρουσία. Μόνος σου θα σωθείς, ενώνοντας εδώ και τώρα τη φωνή και τη γροθιά σου με τους ομοίους σου». Ακολουθεί η κεντρική ομιλία, από τον Γιώργο Πέρρο, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ και η συγκλονιστική συγκέντρωση κλείνει με το τραγούδι «Οταν σφίγγουν το χέρι», ειπωμένο από όλους τους τραγουδιστές, απ' ολόκληρη τη διαδήλωση και τις σημαίες να ανεμίζουν... Πλημμύρισε το κέντρο, από τα Προπύλαια ως το Σύνταγμα. Στην Αμαλίας ως την Ξενοφώντος. Στη Βασ. Σοφίας ως μετά την Βουλή. Ολοι οι δρόμοι γύρω από την πλατεία Συντάγματος. 4 Eurokinissi