Ποιoς «διώχνει» τις δουλειές από τα Ναυπηγεία;

Ποιoς «διώχνει» τις δουλειές από τα Ναυπηγεία;

Μιλώντας σε πρωινή τηλεοπτική εκπομπή (MEGA), ο βουλευτής της ΝΔ, Θ. Πλεύρης αναμάσησε τα γνωστά φληναφήματα ότι στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη του Περάματος φταίνε οι αγώνες των εργαζομένων και τα συνδικάτα που δεν έρχονται δουλειές. «Στη Ζώνη του Περάματος τα μεγαλύτερα εγκλήματα γίνανε από αυτούς που έρχονται και λένε σήμερα φορολογήστε το εφοπλιστικό κεφάλαιο», είπε απευθυνόμενος στο βουλευτή του ΚΚΕ Γ. Γκιόκα που βρισκόταν στο πάνελ και πρόσθεσε: «Η Ζώνη του Περάματος δεν είναι θέμα της κρίσης και του μνημονίου. Στο Πέραμα δεν τους αφήνατε να δουλέψουν τους ανθρώπους»! Τα όσα ανέφερε ο βουλευτής της ΝΔ είναι χιλιοειπωμένα από τους μεγαλοεργολάβους της Ζώνης, τους εφοπλιστές και τα τσιράκια τους, μεταξύ αυτών και της Χρυσής Αυγής. Βεβαίως, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ τα πρωτολανσάρισαν. Το κεφάλαιο, οι μηχανισμοί και τα κόμματά του θέλουν να κρύψουν ότι η ανεργία είναι δημιούργημα αυτού του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος που προσκυνούν και της πολιτικής που το στηρίζει, ανεξάρτητα από μείγμα διαχείρισης.

***

Για παράδειγμα, κανένας από αυτούς που κατηγορούν τους εργαζόμενους για τις κατακτήσεις τους δεν μπαίνει στον κόπο να εξηγήσει γιατί στα Ναυπηγεία του Σκαραμαγκά και της Ελευσίνας, όπου δεν απεργούσαν οι εργαζόμενοι, όπως οι συνάδελφοί τους στη Ζώνη, σήμερα δεν πέφτει σφυριά και οι εργάτες είναι απλήρωτοι για μήνες. Την ίδια ώρα, οι Ελληνες εφοπλιστές κατέγραψαν το 2013 ρεκόρ παραγγελιών, που αντιστοιχεί στο 25% του συνόλου των νέων ναυπηγήσεων παγκοσμίως. Εδωσαν πάνω από 13 δισ. δολάρια σε παραγγελίες 275 πλοίων! Μόνο το πρώτο 8μηνο του 2014, έχουν δώσει 8 δισ. για νέες παραγγελίες. Και όμως, στην Ελλάδα δεν κατασκευάζουν ούτε κουπί, όταν το 10% του στόλου άνω των 100 κ.ο.χ. (κόροι ολικής χωρητικότητας) το έχουν κατασκευάσει στα κινεζικά ναυπηγεία. Η επιλογή τους αυτή δεν είναι τυχαία, καθώς στην Κίνα βρίσκουν τους πλέον πρόσφορους όρους για τη ναυπήγηση των πλοίων τους, εξαιτίας μιας σειράς «προνομίων» που τους εξασφαλίζουν οι συμφωνίες με τράπεζες και επιχειρηματικούς ομίλους της πρώτης εξαγωγικής δύναμης στον κόσμο. Αυτός είναι, άλλωστε, ο λόγος για τον οποίο η Κίνα επένδυσε στρατηγικά στην προσέλκυση παραγγελιών στα ναυπηγεία της, προσφέροντας ιδιαίτερα ανταγωνιστικούς όρους για τους εφοπλιστές.

***

Ενδεικτικά, το 2010 δημιουργήθηκε μεταξύ Ελλάδας - Κίνας «κοινό ταμείο ενίσχυσης» των Ελλήνων εφοπλιστών, το οποίο περιείχε τότε 5 δισ. δολάρια ΗΠΑ, ενώ στις 20/6/2014 ο υπουργός Ναυτιλίας, Μ. Βαρβιτσιώτης, δήλωσε ότι το ταμείο θα ενισχυθεί με νέες χρηματοδοτήσεις. Επιπλέον, είναι γνωστές οι συμφωνίες που έχουν κλείσει Ελληνες εφοπλιστές με κινεζικά μονοπώλια. Συμφωνίες που έχουν ως όρο ότι οι Ελληνες εφοπλιστές θα ναυπηγούν τα πλοία τους σε κινεζικά ναυπηγεία. Σε αυτά έρχονται να προστεθούν η οδηγία 2000 της ΕΕ, η οποία, για να ενισχυθούν τα ευρωενωσιακά μονοπώλια, επέβαλε την ιδιωτικοποίηση και τη δραστική συρρίκνωση της ναυπηγικής βιομηχανίας στην Ελλάδα και σε άλλα κράτη, με αποτέλεσμα να έχουν θησαυρίσει στις πλάτες του ελληνικού λαού τα αραβογερμανικά μονοπώλια ADM - Thyssen και ο όμιλος Ταβουλάρη που λυμαίνονται τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά και Ελευσίνας, αντίστοιχα. Θυμίζουμε επίσης ότι με αποφάσεις της ΕΕ, το 2010 έκλεισε το εμπορικό τμήμα των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά για 15 χρόνια και απαγορεύτηκε να κλείνονται παραγγελίες για τη ναυπήγηση πολεμικών πλοίων τρίτων χωρών στην Ελλάδα.

***

Να, λοιπόν, γιατί μαραζώνει η Ζώνη και συνολικά η ναυπηγική βιομηχανία στην Ελλάδα. Η αντιστροφή της κατάστασης για τους εργαζόμενους δε θα έρθει αν συμβιβαστούν με τα ψίχουλα, όπως τους καλούν να κάνουν οι μεγαλοεργολάβοι, οι εφοπλιστές και τα κόμματά τους, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε με τη μισοδουλειά - μισοζωή που τους τάζουν τα μονοπώλια τα οποία λυμαίνονται τα Ναυπηγεία. Χρειάζονται ταξικοί διεκδικητικοί αγώνες, για καλύτερους όρους δουλειάς και αμοιβής, για ουσιαστική προστασία των ανέργων, με ξεκάθαρο μέτωπο στο κεφάλαιο και τα κόμματά του, στη στρατηγική της ΕΕ, που υπερασπίζεται τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Η αποτελεσματικότητα αυτού του αγώνα θα μεγαλώνει, όσο στην ημερήσια διάταξη του κινήματος μπαίνει θαρρετά ο στόχος να γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία τα Ναυπηγεία, τα καράβια και τα άλλα μέσα παραγωγής, στο πλαίσιο μιας λαϊκής εξουσίας και οικονομίας. Μέσα εκεί, ο ενιαίος κρατικός φορέας Ναυπηγοεπισκευής, θα εξασφαλίζει δουλειά με πλήρη δικαιώματα για όλους τους εργαζόμενους, θα παράγει για τις σύγχρονες ανάγκες του λαού.