Τι την έκανε την μπάλα ο θεός

 Τι την έκανε την μπάλα ο θεός

Κόμμα θυμήσου, πριν λίγα χρόνια, με τα σοβιετικά σου τα γαλόνια

Σε Γράμμο, Βίτσι, Πολυτεχνεία, τα μέλη σου όλα γράψαν ιστορία

Και τώρα πάλι εδώ μαζί σου, όλοι εμείς οι χιλιάδες σύντροφοί σου

Θάνο και Μίκη να τραγουδάμε και οι Συριζαίοι να παραμιλάνε

Κόμμα ολέο, κόμμα ολέ, κόμμα ολέ, τρελαίνομαι, τρελαίνομαι…

Εντάξει, το παλέ μπορεί να μη γέμισε ασφυκτικά προχτές στην εκδήλωση για τα 96χρονα του κόμματος, γιατί έμειναν κλειστές και σκεπασμένες με κόκκινα πανιά οι δύο ακριανές θύρες: η 10 όπου πηγαίνουν οι ιερολοχίτες με τις φασιστικές καταβολές, και η 1 όπου μπαίνουν συνήθως οι φιλοξενούμενοι. Αλλά εμείς δεν είχαμε τέτοιους (όχι επισήμως τουλάχιστον) γιατί.. είμεθα σεχταρισταί, και γιατί παίζαμε χωρίς αντίπαλο. Εξάλλου υπάρχουν αρκετές βάσιμες δικαιολογίες (το εργάσιμο της μέρας, η ώρα, η τιμή του εισιτηρίου, γιατί προφανώς έχει αρκετά έξοδα η ενοικίαση του παλέ). Κι είναι σίγουρα ο περισσότερος κόσμος που έχει μαζευτεί φέτος στο αλεξάνδρειο και τη σάλα νίκος γκάλης (εξ ου κι ο τίτλος της ανάρτησης) μετά από το φετινό άρης-παοκ, που διακόπηκε μετά από.. ρίψη αντικειμένων. Γι’ αυτό και στην είσοδο του γγ στο τερέν, ο κόσμος έμεινε στα συνθήματα και τα χειροκροτήματα, χωρίς να ακολουθήσει το γνωστό τελετουργικό με τα κίτρινα χαρτάκια από τον χρυσό οδηγό και τις λωρίδες που μπαίνουν στις ταμειακές μηχανές.

Στο στάδιο λένιν παίζουμε, όλους θα τους τρελάνουμε…

Στην οροφή του οποίου είχαν τυλιχτεί τα μικρά λάβαρα με τους 21 (σαν τους όρους της κομιντέρν) τίτλους του μπασκετικού άρη και δέσποζε ένα μεγάλο κόκκινο λάβαρο με το σήμα του κόμματος: αστοί ρουφιάνοι, κοιτάξτε το ταβάνι.

Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις, θα πει κανείς και για τις δυο περιπτώσεις. Κι ένα βασικό πρόβλημα με τις καινούριες γενιές, που επιδρά άμεσα στη διαμόρφωση της οπαδικοπολιτικής τους συνείδησης, είναι πως γεννήθηκαν εν μέσω αντεπανάστασης, χωρίς να έχουν προλάβει την κίτρινη αυτοκρατορία της δεκαετίας με τις βάτες στο μπάσκετ, ούτε την κόκκινη «αυτοκρατορία του κακού», όπως αποκαλούσαν οι αμερικάνοι αναλυτές τη σοβιετία.

Κι αν κάποτε μετονομάσουμε τη σάλα νίκος γκάλης σε «σάλα νίκος ζαχαριάδης»; Λες;

Πριν από την έναρξη οι οργανωμένοι (red ultras, ερυθροί χμερ, κτλ) έκαναν πηγαδάκια κι έδιναν προγνωστικά για τον αγώνα, το σικέ πρωτάθλημα-παρωδία στο κοινοβούλιο, το σκορ αλά ΝΒΑ της πρώτης ψηφοφορίας στη βουλή για πτδ (160-135), που θα κριθεί όμως στον τρίτο γύρο, όπως και η ταξική πάλη (κι αυτό είναι το μόνο κοινό τους στοιχείο). Για τα εκλογικά πλέι-οφ και τις ομάδες που θα καταφέρουν να φτάσουν το όριο του 3%, για το σύστημα διεξαγωγής και τους εκλογικούς γύρους (ένας ή μήπως περισσότεροι;) που είναι όλοι εκτός έδρας, μακριά από το γήπεδο όπου μπορούμε να παίξουμε εμείς το δικό μας παιχνίδι, για τις καλύτερες φάσεις (highlight) του παφίλη στον περασμένο αγώνα. Κι ενώ τα κυλικεία του σταδίου σου έσπαγαν τη μύτη με το βούτυρο για τα ποπ-κορν και τα λουκάνικα των χοτ-ντογκ, για να παραπέμπουν στο αστικό, κοινοβουλευτικό πατατάκι, που λαμβάνει χώρα αυτές τις μέρες.

Το βασικό θέμα συζήτησης όμως στα περισσότερα πηγαδάκια ήταν η ανησυχία για τις εξελίξεις στις αμερικανοκουβανικές σχέσεις κι η στροφή που σηματοδοτεί η απελευθέρωση των κουβανών από τις αρχές των ηπα, που σκέφτονται λέει το ενδεχόμενο να ανοίξουν πρεσβεία και στην αβάνα. Και ενώ αυτή καθαυτή η εξέλιξη δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί θετική, είναι ζήτημα εάν προήλθε (που δεν…) από μια υποχώρηση της αμερικάνικης αδιαλλαξίας στο ζήτημα του διεθνούς αποκλεισμού ή έστω από έναν αμοιβαίο συμβιβασμό, ή αν η υποχώρηση αφορά τη δική μας πλευρά και σηματοδοτεί μια γενικότερη πολιτική στροφή.

Το πρόγραμμα της βραδιάς περιελάμβανε δύο ημίχρονα. Το πρώτο ήταν πολιτικό, με την ομιλία του κουτσούμπα, που φώναζε ως συνήθως μαζί μας τα συνθήματα –γεννημένος οργανωτή κερκίδας για το πέταλο των φανατικών, στις θύρες 5-6- κι ύστερα ξέχασε να τελειώσει: χειροκροτούσαμε εμείς όρθιοι στο φινάλε κι αυτός συνέχισε τελικά να λέει κι άλλα, για να κάνα τρίλεπτο περίπου.

Το δεύτερο μέρος είχε τη συναυλία με το μικρούτσικο και μια σειρά σπουδαίους ερμηνευτές, που βασίστηκε ουσιαστικά σε ένα πρόσφατο αφιέρωμα που είχε επιμεληθεί ο ίδιος για τα 40χρονα του φεστιβάλ. Στην ανάπαυλα τα μεγάφωνα του γηπέδου έπαιζαν κάτι άσχετο, αλλά θα κολλούσε εν όψει εκλογών να είναι και το αμιγώς μπασκετικό final countdown, αφιερωμένο στις τελευταίες ώρες και την αντίστροφη μέτρηση στον πολιτικό χρόνο της κυβέρνησης σαμαρά.

Η κριτική επιτροπή της κε του μπλοκ ξεχώρισε τις δέκα καλύτερες φάσεις της βραδιάς και σας τις παρουσιάζει στο θέμα που ετοίμασε παρακάτω.

10. Η ατάκα του κουτσούμπα για το σύριζα στο κόμο, το σίτι του λονδίνου, κτλ, όπου μαθαίνει στους εκπροσώπους των αγορών δημοτικούς χορούς και λαϊκά όργανα. Και δεν εννοούσε προφανώς κάποια όργανα λαϊκής εξουσίας, αλλά την επική δήλωση πως η κυβέρνηση σύριζα «θα βαράει το ζουρνά και το νταούλι και οι αγορές θα χορεύουν»!

9. Το νέο σύνθημα των συντρόφων για τη σοσιαλδημοκρατία της εποχής μας.

Κυβέρνηση του σύριζα είναι μια απάτη, στην πλουτοκρατία για να βάλει πλάτη.

Υπήρχαν επίσης παλιότερα συνθήματα με την κατακλείδα «ΜΕΤΩΠΟ λαέ για την εξουσία». Και άλλα πιο πρόσφατα που είχαν ενσωματώσει στη ρίμα τους τη (λαϊκή) συμμαχία.

8. Οι σύντροφοι της περιφρούρησης με το κόκκινο διακριτικό μαντίλι στο μπράτσο. Που σιγά-σιγά χαλάρωναν και άφηναν τον κόσμο να κατέβει στο τερέν, για να γίνει στο τέλος μια μεγάλη αγκαλιά, που χόρευε τους «ήρωες».

7. Ο γγ «πρώτο τραπέζι πίστα» να απολαμβάνει το μουσικό πρόγραμμα του β’ ημιχρόνου. Κι ένας γέρος με την γκλίτσα του τραμπάκουλα (παίρνω όρκο πως αυτός πρέπει νάτανε) να χορεύει μπροστά του ζεϊμπεκικο, μητροπάνο. Έμεινα όμως με την απορία: το «όσοι με τον χάρο γίναν φίλοι, με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη», πού ακριβώς κολλάει με τα 96χρονα του κόμματος;

6. Ο κόσμος που ανέβηκε εξίσου στο β’ μέρος και γέμιζε με ένα στόμα – μια φωνή (λαού, οργή θεού) τα κενά και τις σκόπιμες σιωπές των καλλιτεχνών, που έδιναν πάσα στην εξέδρα. Εμπρός παλέ, τώρα κουκουέ.

5. Ο πασχαλίδης που κέρδισε ίσως το πιο θερμό χειροκρότημα από την κερκίδα. Και η κρυστάλλινη φωνή του μεράτζα, με τον οποίο ανταμώνουμε ολοένα και πιο συχνά πια, μετά από κάμποσα χρόνια απουσίας του από τις δημόσιες εμφανίσεις.

4. Οι διάλογοι που έκανε μόνος του ο μικρούτσικος με το γγ. Πχ, γραμματέα βάλε μία τάξη, όταν ο λαός φώναζε συνθήματα στη μέση του προγράμματος. Και η χρήσιμη πληροφορία της ημέρας πως ο κουτσούμπας είναι οργανωμένος εδώ και 41 χρόνια, συνεπώς πρόλαβε και το πρώτο φεσιτβάλ στο οποίο αναφερόταν ο συνθέτης.

3. Οι συντροφικές διακυμάνσεις του τελευταίου, που πότε μας αποκαλούσε συντρόφους και πότε καλούσε να «υποδεχτείτε το σύντροφό σας θάνο παπαδόπουλο» -δικό του όχι, δηλ; Και μολονότι εκνευριζόταν με τα συνθήματα ανάμεσα στα τραγούδια –όχι τώρα γαμώτο…- έκλεισε με την ευχή να τα ξαναπούμε του χρόνου. Αν δεν έχει πάει σε κάποιο υπουργείο πολιτισμού στο ενδιάμεσο δηλ –λέω εγώ τώρα.

2. Το κλείσιμο με τον ύμνο της κνε (όπως και στο αφιέρωμα του φεστιβάλ) για το συνέδριο της οργάνωσης, που άρχιζε την επομένη. Και δεν είχε επεισοδιακό προσυνεδριακό διάλογο (όπως ο περσινός για το συνέδριο του κόμματος), ούτε ιδιαίτερες εκπλήξεις –μόλις πέντε μέλη καταψήφισαν τις θέσεις και το καταστατικό, αν συγκράτησα καλά το στοιχείο από την χτεσινή εναρκτήρια ομιλία του χιόνη στο συνέδριο, κι άλλα τόσα λευκό.

1. Άσχετο με την προχτεσινή βραδιά, αλλά αξίζει να διαβάσετε τα απομαγνητοφωνημένα αποσπάσματα από τη συνέντευξη του γγ στον τριανταφυλλίδη της (αυτοδιαχειριζόμενης) ετ3, που αφήνει στην άκρη τα προσχήματα και κατεβάζει, με ερωτήσεις ντεμέκ, όλη την πολιτική γραμμή του σύριζα, για να καταλήξει στο βασικό που τον καίει: ψήφο ανοχής σε κυβέρνηση σύριζα θα δώσει το κουκουέ;

Λέει ο γγ πως «το ίδιο θα γίνει και με άλλη κυβέρνηση» και απαντά ο τριανταφυλλίδης: θα το δούμε αυτό, θα το ψάξουμε, θα το διερευνήσουμε! Και πιο κάτω πως «αυτό μένει να αποδειχθεί».

Αλλά το ρεσιτάλ το δίνει παρακάτω, όπου εκφράζει υποτίθεται την αγωνία του κόσμου.

Να έρθουμε τώρα στον κόσμο. Τα 6,5 εκατ. των φτωχών, με βάση το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής και το τι μπορεί να περιμένουμε από τις εκλογές. Κάποιος κόσμος, κυρίως από το χώρο της αριστεράς, τον ευρύτερο δημοκρατικό χώρο, να τον πούμε έτσι, έχει σκαλώσει την ελπίδα του στον ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα που ήταν στο 4% και έχει φτάσει στο 27%. Και προβληματίζεται από την κριτική που ασκεί το ΚΚΕ απέναντι στο συγκεκριμένο κόμμα. Σ' αυτόν τον κόσμο που προβληματίζεται, που στενοχωριέται, που θα ήθελε να δει ενωμένη την αριστερά σε μια συγκεκριμένη και σαφή κατεύθυνση, τι έχετε να του πείτε;

Και συνεχίζει απτόητος:

Αντίλογος. Λέει ο πολίτης γονιός που βλέπει τα δυο του παιδιά άνεργα, που βλέπει σαν μόνη προοπτική να φύγει από τη χώρα. Και λέει τι να κάνουμε δηλαδή, εντάξει, έχουμε ενστάσεις, έχουμε επιφυλάξεις, καήκαμε στο χυλό, φυσάμε και το γιαούρτι, πολλά μας είπαν στο παρελθόν. Αλλά τι να κάνουμε, να δέσουμε μια πέτρα να πέσουμε στη θάλασσα; Πρέπει να υπάρξει μια ελπίδα. Και ρωτάει αυτός ο άνθρωπος, ο οποίος είναι τοποθετημένος στην προοδευτική δημοκρατική αριστερή παράταξη, βλέπει την τελευταία εκτίμηση και λέει

- Δεν θα πρέπει να φοβηθεί κατ' αρχάς.

- Εγώ θέλω να καταλάβω τη θέση και στάση του ΚΚΕ.

- Ρωτώντας, παίρνετε τη θέση αυτών που τον θέλει φοβισμένο, τρομοκρατημένο. Σου λέει να δέσω την πέτρα στο λαιμό και να πάω να πνιγώ. Όχι. Πρέπει να αλλάξει συσχετισμούς.

- Όχι θέλει ελπίδα, θέλει να αγωνιστεί.

- Να ψηφίσει ΚΚΕ τότε.

- Άλλο θέλω να ρωτήσω. Με βάση τους υπάρχοντες συσχετισμούς, η τελευταία δημοσκόπηση δίνει 146 έδρες στον ΣΥΡΙΖΑ και 17 στο ΚΚΕ. Έρχεται στη Βουλή ο ΣΥΡΙΖΑ λαμβάνει τη διερευνητική εντολή...

- Ή δεν καταλάβατε ή δεν είπα τίποτα τόση ώρα που συζητάμε.

- Κατάλαβα, αλλά πρέπει να μεταφέρουμε και τα ερωτήματα του κόσμου που προβληματίζεται και θέλει να καταλάβει τι γίνεται; Θα δίνατε ψήφο ανοχής, αυτό ήθελα να ρωτήσω;

- Να σας το ξεκαθαρίσω.

Κι αφού του το ξεκαθαρίζει, σε ποιο τελικό συμπέρασμα καταλήγει;

- Γιατί, όλα αυτά δεν μπορεί να τα κάνει μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ;

- Μα όταν είσαι εντός της ΕΕ, όταν μιλάς για τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, όταν λες ότι θα διαπραγματευτείς το χρέος και ότι αναγνωρίζεις το χρέος, τέλειωσες. Δεν καταλάβατε; Τρία τέσσερα πραγματάκια σημαντικά είπα. Αυτά αν τα κάνει μια κυβέρνηση, τότε το ΚΚΕ θα μπορέσει να είναι εκεί. Αλλά δεν γίνονται αυτά τα πράγματα τώρα.

- Μια τελευταία κουβέντα, σε αυτόν τον κόσμο που έχει έτσι στο φυλλοκάρδι του και θέλει να δει μια άσπρη μέρα για τον τόπο, κοιτάζοντάς τον στα μάτια, πότε και πώς μπορεί να έρθει αυτή η άσπρη μέρα, ή να πάρει των ομματιών του και να ψάξει αλλού την τύχη του; Πώς θα γλιτώσουμε από αυτή τη γάγγραινα της ζωής μας που μαυρίζει, μαύρο παντού, όχι μόνο στην ΕΡΤ, σε όλα τα επίπεδα, Αυτοδιοίκηση, πόλεις, χωριά, περιφέρεια, παντού μαύρο. Πού βρίσκεται η ελπίδα;

Και πάει λέγοντας. Απλά δωρεάν μαθήματα δημοσιογραφικής δεοντολογίας.

Κλείνουμε την ανάρτηση με τον ίδιο οπαδικό παλμό κι ένα γηπεδικό σύνθημα στο ρυθμό του «περνούσαμε ωραία με εκείνη την παρέα (Ουσίες)», και διασκευή του.. (ας διατηρήσει καλύτερα την ανωνυμία του). Όσοι παροικούντες τη λδ του βορρά αναγνωρίζουν το στιλ, δε θέλουν άλλη βοήθεια για να καταλάβουν.

Κοτόπουλα με κράνη ποιοι είναι οι ρουφιάνοι, που λένε όλο ψέματα πολλά

Είναι οι χρυσαυγίτες, τα ματ κι οι ασφαλίτες, αλλά θα τους τσακίσει η εργατιά
Εμπρός λαέ και πάλι, μη σκύβεις το κεφάλι και πάλεψε τα μέτρα τα σκληρά
Με αντίσταση κι αγώνα και πλάι σου το κόμμα, καινούριο κόσμο χτίζουμε ξανά