Όταν θα πάω κυρά μου στο παζάρι

 Όταν θα πάω κυρά μου στο παζάρι

(ανασκόπηση εβδομάδας)

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Χτες ήταν σάββατο, του λαζάρου, που του είπαν «δεύρο έξω» στις αγορές κι αναστήθηκε, σαν την πατρίδα μας, που βγαίνει επιτέλους από το μνημονιακό γολγοθά και πατάει γερά στα καρφωμένα πόδια της στο σταυρό. Και στο πικάπ του μυαλού μου, που είναι λίγο παλαιομοδίτικο, σοβιετικής τεχνολογίας, μαζί με τα τηλεοπτικά ταρατατζούμ για το μεγάλο θρίαμβο, παίζει ένα ποτ πουρί με διάφορες δημοφιλείς επιτυχίες, διασκευασμένες και επικαιροποιημένες στο πανηγυρικό κλίμα των ημερών.

Όταν θα πάω κυρά μου/αντώνη στο παζάρι,

Θα σου αγοράσω έναν παπαγάλο

Να λέει ζήτω η κυβέρνηση

Σε όλους τους τόνους ως το πρωί

Ναι αλλά αφού βγήκαμε που βγήκαμε στις αγορές, μη μείνουμε και με άδεια χέρια. Μετά λοιπόν, θα σου αγοράσω κι άλλο παπαγάλο κι ύστερα άλλον ένα, ένα παπαγαλάκι, ένα τροπικό παραδείσιο, κτλ. Και τώρα που έχουμε πολλά, μπορούμε να αρχίσουμε να τους δίνουμε κι ονόματα.

Θα σου αγοράσω έναν πρετεντέρη

»           »           έναν πορτοσάλτε

»           »           μία όλγα τρέμη

»           »           έναν παύλο τσίμα

»           »           και μία σπυράκη*

(*πάει όμως αυτή την χάνουμε προσωρινά ως τις ευρωεκλογές. Το τελευταίο διάστημα εξάλλου οι πολιτικοί συντάκτες των καναλιών, ακολουθούν τη γενική τάση και την περίφημη ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής, γίνονται λιγότερο αντικειμενικοί κι από τους ρεπόρτερ ομάδων στο αθλητικό τμήμα, χωρίς να κρατάνε καν τα προσχήματα. Και αυτό είναι καλό από μια άποψη, γιατί μπορούν πχ να μεταφέρουν τους αθλητικογράφους στο πολιτικό ρεπορτάζ (που έχει γίνει πι αρ, από τα αρχικά του) και να καλύπτουν τις προεκλογικές δραστηριότητες του συνδυασμού του μόραλη. Έτσι κι αλλιώς δε θα αλλάξει δραματικά το βασικό τους αντικείμενο: να γλείφουν τη διοίκηση της παε, αναπαράγοντας αμάσητο ό,τι τους δίνει και αφήνει να.. διαρρεύσει. Και αποκλείεται να φτάσουν τους τεμενάδες των κορυφαίων δημοσιογράφων στην κυβέρνηση, την τρόικα και την πολιτική τους. Κλείνει η παρένθεση)

Αβάντι μαέστρο

Όταν θα πάω αντώνη στο παζάρι

Θα σου αγοράσω ένα κοράκι

(με νύχια γαμψά για τα σημειολογία του πράγματος)

Το κοράκι           κρα-κρα

Ο πρετεντέρης     κρα-κρα

Ο πορτοσάλτε      κρα-κρα

Ο παπαγάλος       πλέονασμα-πλεόνασμα

Το παραδείσιο      ανάπτυξη-ανάπτυξη

Το παπαγαλάκι     σωθήκαμε-σωθήκαμε

Ο παπαγάλος       θα λέει τους ξεφύγαμε

Κι ο άλλος          ζήτω η κυβέρνηση

Σε όλους τους τόνους ως το πρωί

Και στο καπάκι, προεκλογική εμφάνιση του μεγάλου λεπά –γόνος πολιτικών προσφύγων από την τασκένδη, για να μην ξεχνιόμαστε

Το ‘παν, το ‘παν οι παπαγάλοι         θα ‘ρθει ανάπτυξη μεγάλη

Θα ‘ρθει ανάπτυξη μεγάλη   το ‘παν, το ‘παν οι παπαγάλοι

Μετά όμως γυρνάει στο ραδιόφωνο, στην μπάντα των εφεμ και ψάχνει η βελόνα (είπαμε σοβιετικό γαρ) συχνότητα.

Μη με πας απ’ το σπίτι, τ’ ακούς; Αγορές να με πας

Α ρε σόιμπλε αλήτη, που χρήμα κι ανθρώπους σκορπάς

[χσχσς… παράσιτα] μυρωδιά [χσχσς… παράσιτα]. Καταλύτη είπε; Το μπαλτάκο, είπε, που ενεργούσε μόνος του με εντολή σαμαρά; Αλλά μην αφήνεις μια ασήμαντη λεπτομέρεια να σου χαλάσει ένα ωραίο σαξές στόρι και να γίνει καταλύτης για την πτώση της κυβέρνησης. Ας αλλάξουμε συχνότητα.

Αφήνω πίσω μνημόνια, spreads και το στουρνάρα

Θέλω να τρέξω στις αγορές και τα παζάρια

Για δε γνωρίζω το μπαλτάκο

Και μου τον έσκαβε το λάκκο

μου μωρέ

[χσχσς… παράσιτα]

Βρε μπαγάσα, περνάς καλά κει πάνω

Δώσε λίγο πλεόνασμα παραπάνω

[χσχσς… παράσιτα]

Πρότεινέ μου κάποια λύση

Πώς θα βγούμε από την κρίση

Και θα σου γράφω προσευχούλες

Με τις πιο όμορφες φρασούλες

Στο ρεφρέν

Για την Αγία Τράπεζά μας

Που θέλει όλα τα λεφτά μας

Για καγιέν

[χσχσς… παράσιτα]

Για το χαμένο μας μνημόνιο

Που έφερε εδώ το κάθε όρνιο

Σαν πουλέν

Το τελευταίο εν τω μεταξύ θα μπορούσε να είναι αποκλειστικό απόσπασμα από τους διαλόγους του πρωθυπουργού με τα θεία. Ζω για τη στιγμή που ο πανάγαθος θα φωτίσει τον επί γης εκπρόσωπό του να ακολουθήσει τακτική κασιδιάρη και να υποκλέψει κάποια μεταξύ τους συνομιλία, για να κυκλοφορήσει κι αυτή σε κασέτα να κάνει πάταγο και να ρουμπώσει και όλους τους άθεους.

Υποτίθεται εν τω μεταξύ πως η απεργία στα μμε μετατίθεται μια μέρα πριν από τη γενική απεργία, για να μπορούν να μεταδώσουν νέα κι ειδήσεις σχετικά με τις απεργιακές κινητοποιήσεις. Αντ’ αυτού τα δελτία ειδήσεων γέμισαν την τετάρτη από χαρμόσυνα μηνύματα κι αισιοδοξία για την ελλάδα και τις αγορές, ενώ το απεργιακό ρεπορτάζ στριμώχτηκε σε κάποια πλάνα λίγων δευτερολέπτων προς το τέλος. Πάλι καλά δηλ που δεν έδειξαν εικόνες από τη συγκέντρωση του παμε να την παρουσιάσουν με τίτλο: μαζικοί πανηγυρισμοί διαδηλωτών στην ομόνοια για την έξοδο της χώρας στις αγορές.

Το κράτος όμως και οι διάφοροι μηχανισμοί του δεν απεργούν ποτέ και συνεχίζουν να κινούν την αστική μηχανή, σαν άγρυπνα καλολαδωμένα γρανάζια –γιατί χωρίς το χρήμα γρανάζι δε γυρνά στον αστικό κόσμο. Πχ η τυφλή κι ανεξάρτητη δικαιοσύνη –αν και τους ξεφεύγει και των ίδιων καμιά φορά η αλήθεια.

Η οποία δικαιοσύνη καταδίκασε τους πρωτεργάτες της ηρωικής και πολύμηνης απεργίας των χαλυβουργών. Και βαυκαλίζεται πως η αναστολή θα αναστείλει το αγωνιστικό τους φρόνημα και θα καταφέρει ό,τι δεν πέτυχε η ανοιχτή καταστολή (και οι δολοφόνοι με στολή) στην υποστολή της σημαίας του αγώνα και του ταξικού κινήματος. Στο πρόσωπο των χαλυβουργών δε στοχοποιεί μόνο τους απεργούς και γενικότερα το δικαίωμα στην απεργία, αλλά συνολικά την εργατική τάξη για την αμέριστη αλληλεγγύη που έδειξε και ιδίως τα πρωτοπόρα κομμάτια της, που διεκδικούν μαχητικά και δε σκύβουν το κεφάλι τους στον τορβά της διαπραγμάτευσης.

Αν είναι κάτι πάντως που μπορεί να αναγνωρίσει κανείς στην αστική δημοκρατία είναι πως καθιστά δυσδιάκριτες τις όποιες διαφορές την χωρίζουν με το φασισμό, που τσακίζει την εργατική τάξη και τις οργανώσεις της. Και αν υπάρχει κάτι που οφείλουμε να αναγνωρίσουμε στην κυβέρνηση είναι η τρομερή σημειολογία των πολιτικών της κινήσεων και της χρονικής συγκυρίας που επιλέγεται κάθε φορά. Οι πρωτοπόρποι χαλυβουργοί καταδικάστηκαν ανήμερα της γενικής απεργίας. Η νεριτ ξεκινά με πρόγραμμα στις 21 απρίλη, ανήμερα της «εθνοσωτήριου επανάστασης» των συνταγματαρχών. Κι έτσι όπως το πάει η κυβέρνηση, την πρωτομαγιά μπορεί να κρεμάσει για παραδειγματισμό μερικούς εργάτες, για να τιμήσει το έθιμο του σικάγο και τη νεοφιλελεύθερη οικονομική σχολή της πόλης.

Κλείνουμε με ευρωεκλογές και τα ψηφοδέλτια που ανακοινώνονται ένα-ένα αυτή την περίοδο από όλα τα κόμματα. Το ευρωψηφοδέλτιο του κκε περιλαμβάνει καταρχάς τον «αλαβάνο τον καλό» από το κσ της κνε –έτσι για να σκάνε μερικοί της ανταρσυα, που δεν έκλεισε τελικά η συμφωνία με τον αλέκο. Και έχει αρκετές δυνατές υποψηφιότητες και προσωπικότητες που αν μη τι άλλο καλύπτουν όλα τα γούστα και κερδίζουν το σεβασμό ενός κόσμου ευρύτερου από τη στενή εκλογική επιρροή του κόμματος.

Ένα τέτοιο παράδειγμα ευρύτερης επιρροής ήταν κι ο μιχάλης λεάνης, που μίλησε στην εκδήλωση-παρουσίαση του ψηφοδελτίου, χωρίς να είναι ο ίδιος μεταξύ των υποψηφίων. Και μου ‘κανε εντύπωση αφενός γιατί δουλεύει στο μαγαζί του συριζαίου χελάκη –που είχε απολύσει πρόσφατα τον αντάρσυο ελευθεράτο, που βρήκε τελικά δουλειά στο επίσημο μαγαζί του σύριζα, «στο κόκκινο». Και αφετέρου γιατί το θυμόμουν στη θεσσαλονίκη κάτι σαν εναλλακτικό πασόκο-αριστερό, στο ίδιο περίπου μήκος κύματος με την κοσιώνη, που ήταν στον ευρύτερο κύκλο της πασπ μμε. Η κρίση όμως αλλάζει τον άνθρωπο και τη συνείδησή του –ου μην και τις προσωπικές του σχέσεις, αν δεν το βαστάει η καρδιά σου πχ να συζείς με ένα από τα γνωστότερα μνημονιακά παπαγαλάκια των τελευταίων χρόνων –έστω και σε διεκπεραιωτικό ρόλο παρουσιάστριας.

Σήμερα εν τω μεταξύ συμπληρώνεται ένας χρόνος κι από την ανάδειξη του κουτσούμπα σε γγ στο 19^ο συνέδριο. Και μην κοιτάς τώρα που είναι φρέσκος ακόμα σφε αναγνώστη. Του δίνω ένα με δύο χρόνια ακόμα, μέχρι να αρχίσουν και γι’ αυτόν τα γνωστά σενάρια διαδοχολογίας και να βρει ξανά ο αστικός τύπος το αγαπημένο του χόμπι.

Σήμερα ανακοινώνεται και το ευρωψηφοδέλτιο του σύριζα, που καταπώς φαίνεται από τις διαρροές, είναι αριστοτεχνικά καταρτισμένο για να ψαρέψει σε θολά, λιμνάζοντα πασοκονερά αλλά και για να εγκλωβίσει μεγάλο κομμάτι της βάσης του εξωκοινοβουλίου, με υποψηφιότητες τύπου κούνεβα. Κι όσο πλησιάζουν οι εκλογές, αναμένεται να αυξηθεί κατακόρυφα η πίεση περί ενότητας και… «μιας κυβέρνησης της αριστεράς, που θα [χσχσς… παράσιτα] το μνημόνιο και θα [χσχσς… παράσιτα] τη δανειακή σύμβαση και τον κατώτατο μισθό.

Ναι, δε λέω, αλλά [χσχσς… παράσιτα]

Δεν είμαστε στην ίδια τη συχνότητα

Δεν είμαστε στον ίδιο το σταθμό

Τα όνειρά σου λεν αντιμνημόνιο

Τα όνειρά μου λεν σοσιαλισμό