Ο λάκκος με τις αρκούδες

 Ο λάκκος με τις αρκούδες

Είπαμε πως θα γράψουμε ξεχωριστά κάτι πιο αναλυτικό για το εκλογικό αποτέλεσμα του κκε. Θα ξεκινήσουμε όμως με μια εικόνα από άλλον πολιτικό χώρο. Χτες στη δήλωσή του ο βενιζέλος, με ψαλιδισμένα φτερά από το κίνημα του γαπ κι από το κάζο στη α’ θεσσαλονίκης πχ, όπου τον πέρασε στην έδρα του ακόμα κι ο λεβέντης, είπε ότι είναι έτοιμος να αναλάβει την ευθύνη που του αναλογεί και να προχωρήσει σε συνέδριο, όπου θα τεθούν όλα τα ζητήματα, ακόμα και αυτό της ηγεσίας. Θα είναι όμως συνέδριο του πασοκ και όχι άλλων μορφωμάτων –τόσο σαφές το υπονοούμενο, που δε λογίζεται καν ως τέτοιο.

Είναι ζήτημα αν ο γαπ κατάφερε τελικά να σερβίρει την εκδίκησή του στον μπένι ή αν έμεινε τελικά μισή, παρά το χουνέρι που του έκανε, αλλά δε θα μας απασχολήσει περαιτέρω το ζήτημα. Το ανέφερα απλώς γιατί κάποιοι σχολιαστές του μπλοκ –που δεν ξέρω αν είναι τακτικοί αναγνώστες ή προεκλογικοί αλεξιπτωτιστές, αλλά ας υποθέσουμε καλόπιστα το πρώτο- φαίνεται να περίμεναν κάτι αντίστοιχο για το κουκουέ. Δηλ ένα άσχημο εκλογικό αποτέλεσμα, που θα δρομολογούσε ραγδαίες εσωκομματικές εξελίξεις, έκτακτο συνέδριο, αλλαγή ηγεσίας, πολιτικής και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο. Να βγει να πει ξέρω ‘γω ο κούτσι πως «θα είναι συνέδριο του κκε κι όχι διαφόρων.. μορφωμάτων», ή να αποκαθηλωθούν πορτρέτα πχ του πραξιάδη και του άγνωστου νεοσπορίτη, που ήταν τόσο καιρό δίπλα σε αυτά των κλασικών.

Τόσα καταλαβαίνουν, τόσα λένε ίσως. Και ο τρόπος που βλέπουν κι αντιμετωπίζουν το κουκουέ, σαν αστικό κόμμα και εκλογικό μηχανισμό, με βασικό κριτήριο τις κάλπες, είναι αποκαλυπτικός για τις πολιτικές τους θέσεις συνολικά. Αλλά αν το αποτέλεσμα δεν είναι όσο κακό περίμεναν, για να τους δώσει την ευκαιρία να ξεσπαθώσουν; Τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα. Και αν εσύ σφε αναγνώστη δε θέλεις να δεις πόσο κακό ήταν τελικά το ποσοστό μας, αυτό πιθανότατα οφείλεται σε κάποιου είδους έμμισθη σχέση σου με την ηγετική κλίκα, που θολώνει την κρίση σου. Κάτι τέτοια μας έφεραν ως αυτό το σημείο σήμερα.

Αν λοιπόν η πραγματικότητα δε μας δώσει την επιβεβαίωση που ζητάμε, κρατάμε το έτοιμο συμπέρασμά μας για μια πιο κατάλληλη συγκυρία. Ενδιάμεσα όμως έχουν προλάβει να διαρρεύσουν οι επιθυμίες μας υπό τη μορφή έγκυρων εκτιμήσεων. Σταχυολογώ κάποια σημεία από τα σχόλια που γέμισαν τις τελευταίες ώρες τον κάδο του μπλοκ με τα ανεπιθύμητα σχόλια (σε αυτό αναφέρεται και ο τίτλος της ανάρτησης, που θα μπορούσε να είναι εναλλακτικά και «τρία κοπάδια αρκούδες».

Είμαι ψηφοφόρος του ΚΚΕ από το 1998 και πιστεύω ότι δικαιούμαι να λέω τη γνώμη μου και απαιτώ να με σέβονται. (…) Δηλαδή όταν η πλειοψηφία των κομματικών δράσεων είναι… «λαϊκά γλέντια» (απορώ πού το βρίσκετε τόσο κέφι ρε σύντροφοι) που σίγουρα θα στιγματίζεται ο «οπορτουνισμός» και μερικές μόνο σποραδικές δράσεις έξω από τον ΟΑΕΔ κελ, εσείς ρωτάτε εμένα «αν θέλω να διαλυθεί το κόμμα».

Εδώ παλεύουμε βασικά για το δικαίωμα να σέβονται την απαλεψιά μας.

Ratm, μου φαίνεται ότι έχεις νευράκια: Σου συστήνω το αγχολυτικό αλλά και υπνωτικό χάπι “Koutsoubex”. Δρα άμεσα (…) προσφέροντας (…) μακάριες κοιμήσικες συγκεντρώσεις. Nightwatchman

Μεγάλες στιγμές έμπνευσης από το νυχτερινό φρουρό, που αντιγράφει όσα διάβασε πιο πριν για το (καθ’ όλα υπαρκτό) τσιπραλέξ, για να μας τα σερβίρει στις και πέντε.

Ναι. Καλά τα γράφει ο Σεχτάρ. Έρχεται η συντριβή των μνημονιακών δυνάμεων ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΚΚΕ ενώ ούτε το ποτάμι δε θα περάσει το 5%. Yellow submarine

Παραλήρημα και αντικομμουνιστικός κατήφορος από τον βιγιαρεάλ.

Και αν δεν επιβεβαιωθεί Σεχτάρ; Προτείνω να το κλείσετε το μαγαζί, έντιμα και με αξιοπρέπεια. Πέστε αποτύχατε, δώστε το αρχείο του ΚΚΕ στην Εθνική Ββιλιοθήκη σα δωρεά και πηγαίνετε σπίτια σας. Ζ.

Πολύς πόνος για το κουκουέ. Ο ζήτα το πονάει το κόμμα.

Το ΚΚΕ δεν κερδίζει τίποτα ύστερα από την αριστερή εκλογική στροφή που παρατηρήσαμε σήμερα. Το μόνο που κατάφερε, είναι να επανακάμψει σε αυτό –ύστερα από τη συντριβή του 4,5%- ένα πολύ μικρό μέρος του πάλαι ποτέ 8,5% των εκλογών του μαϊου ’12. dr who

Αυτό το «τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα», που λέγαμε.

Τα παραπάνω μου θύμισαν συνειρμικά την υποψηφιότητα του κώστα πετρόπουλου στο επικρατείας του κκε και μια ιστορία απ’ την περίοδο που ήταν ομοσπονδιακός προπονητής στην εθνική μπάσκετ, απ’ το 99’ ως το 01’. Που δεν ήταν κι η καλύτερη για την επίσημη αγαπημένη, είχε όμως μεταβατικό χαρακτήρα, με στόχο το σοσιαλισμό και το χρυσό στο βελιγράδι, λίγα χρόνια αργότερα. Στην επιστροφή της εθνικής λοιπόν από το κάζο της ντιζόν, όπου τερμάτισε τελευταία και καταϊδρωμένη, ο σιγάλας ως αρχηγός είχε πει στους δημοσιογράφους να βγάλουν όση χολή είχαν αποθηκευμένη για αυτές τις περιπτώσεις, γιατί δεν πρόκειται να τους δώσει άλλη τέτοια αφορμή η ομάδα. Και ναι μεν η πορεία η συνέχεια δεν ήταν ακριβώς ρόδινη (βλέπε αποκλεισμός στην αττάλεια το 01’), αλλά η πορεία ήταν σταθερά ανοδική κι η προφητεία βγήκε κατά μία έννοια αληθινή.

Ας κάνουμε τώρα τη σύνδεση με τα δικά μας. Η όποια κριτική (θετική ή αρνητική) προς το κουκουέ δεν μπορεί να δανείζεται τα κριτήρια που ισχύουν για τα αστικά κόμματα και να συνδέεται άμεσα με τη διακύμανση του εκλογικού ποσοστού –που είναι ένας μόνο δείκτης δουλειάς και μάλιστα όχι ο πιο σημαντικός. Παρόλα αυτά, ο ιούνης του 12’ μπορεί να θεωρηθεί ως η ντιζόν του κκε, ιστορικό χαμηλό αλλά και βάση για τη σταδιακά ανάκαμψή του, σε πιο γερά θεμέλια.

Δε θεωρώ δεδομένο μια για πάντα τον κόσμο που μας ψήφισε, (όπως και καμία συνείδηση άλλωστε), ούτε και το... «κλείσιμό μας για επανάσταση», όπως λέγαμε χαριτολογώντας το 12’, για όσους δεν υπέκυψαν στη γοητεία και τους εκβιασμούς της αριστερής κυβέρνησης. Είναι όμως σχεδόν βέβαιο πως αυτή την τριετία το κόμμα βίωσε το αποκορύφωμα μιας ισχυρής πίεσης –και τη συνακόλουθη εκλογική φθορά- και δεν μπορεί παρά να εκτιμηθούν θετικά οι αντοχές του σε αυτή και οι ισχυροί δεσμοί που δεν έσπασαν με εκατοντάδες χιλιάδες φίλους και ψηφοφόρους. Η κυβερνώσα αριστερά εκτοξεύτηκε από το 27% του ιουνίου στο 36μισό, αλλά το κκε αύξησε τη δική του επιρροή κατά μία ποσοστιαία μονάδα και 60 χιλιάδες ψήφους, δείχνοντας τάσεις επανασυσπείρωσης. Τώρα πλέον τα… φθοροποιά δεδομένα αλλάζουν κι οι καλοθελητές δύσκολα θα βρουν στο άμεσο, ορατό μέλλον την ευκαιρία που αναζητούσαν.

Το χτεσινό αποτέλεσμα έχει φυσικά και μια σειρά ποιοτικά στοιχεία και παραμέτρους, που πρέπει να αναλυθούν προσεκτικά και να συνυπολογιστούν στο μετεκλογικό διάλογο και τις σχετικές εκτιμήσεις της κετουκε. Με μια πρώτη επιφανειακή ματιά δύο στοιχεία φαίνονται ως σημαντικά. Ότι πιάσαμε το όριο των 15 εδρών, που δίνει αναβαθμισμένες δυνατότητες στην κοινοβουλευτική ομάδα, σε σχέση με την προηγούμενη κοινοβουλευτική περίοδο. Κι ότι υπήρξε ενίσχυση με αρκετές νέες ψήφους, που δεν επαναπατρίστηκαν απλώς, αλλά έκαναν για πρώτη φορά αυτό το βήμα.

Οι νησιωτικές περιφέρειες εξακολουθούν να είναι βασικά κόκκινα προπύργια. Στην πρώτη πεντάδα βρίσκουμε τις περιφέρειες σάμου (με την κόκκινη ικαρία), λέσβου (το μοναδικό διψήφιο ποσοστό μας μαζί με τη σάμο), λευκάδας, κεφαλληνίας και ζακύνθου. Κι αν δεν ήταν μονοεδρικές –όλες πλην λέσβου- με ισχυρή πόλωση και εκβιαστικά διλήμματα, το ποσοστό θα ήταν ακόμα μεγαλύτερο κατά πάσα πιθανότητα.

Κλασική παραφωνία εξακολουθεί να είναι το νησί που γεννήθηκε και θα πεθάνει πασόκ: η κρήτη –κι όσες άλλες περιοχές ζούνε από τον τουρισμό και νιώθουν να μην τις αγγίζει η κρίση. Η μεγαλύτερη μαύρη τρύπα όμως εξακολουθεί να είναι η θράκη, εκεί όπου το μουσουλμανικό στοιχείο πήγε με τη γραμμή, μονοκούκι στο σύριζα, και του χάρισε τα μεγαλύτερα ποσοστά του στην επικράτεια.

Στο ηράκλειο παρόλα αυτά, το κόμμα εκλέγει μετά από πολλά χρόνια βουλευτή –το συντυχάκη, που αν θυμάστε είχε κοπεί για τεχνικούς λόγους από τις αρχές, στο ευρωψηφοδέλτιο του 09’. Ανακτά την έδρα στη λέσβο και την εύβοια (με το σεισμολόγο πρόεδρο της εδυε και το μαρίνο από το πγ αντίστοιχα). Έχασε στις λεπτομέρειες την έδρα στη βοιωτία, οπότε ο γγ εκλέγεται από τη β’ αθήνας μαζί με παφίλη και κατσώτη. Επανεκλέγει τη γερασιμίδου στη β’ θεσσαλονίκης και για πρώτη φορά στην άλφα το βαρδαλή από την κετουκε. Κρατάει την έδρα στην αχαΐα, την αιτωλοακαρνανία και τη λάρισα με σημαντική αύξηση των ποσοστών του. Ενώ το ίδιο συμβαίνει στην α’ αθήνας, το υπόλοιπο αττικής και τη β’ πειραιώς (όπου βγήκε τρίτο, ξεπερνώντας τους χρυσαυγίτες).