ΣΠΑΝΙΑ «Αριστερή» κρατιδιακή κυβέρνηση τσακίζει δικαιώματα

ΣΠΑΝΙΑ

«Αριστερή» κρατιδιακή κυβέρνηση τσακίζει δικαιώματα

Το παράδειγμα της Ανδαλουσίας

Η ανεργία και στην Ισπανία δεν αντιμετωπίζεται χωρίς την πάλη για ριζικές ανατροπές στην οικονομία και την κοινωνία

Associated Press

Η Ισπανία, και η προοπτική μιας νέας κυβέρνησης με κορμό το νεοσύστατο κόμμα «Podemos» («Μπορούμε»), προβάλλεται από διεθνή ΜΜΕ και ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα από τον ΣΥΡΙΖΑ στη χώρα μας. Μάλιστα, ο Πάμπλο Ιγκλέσιας, ο επικεφαλής αυτού του κόμματος που προβάλλεται ως εναλλακτική διαχείρισης από τμήμα της αστικής τάξης, θα είναι την Πέμπτη στην Αθήνα, στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ. Από την Ελλάδα και την Ισπανία (έχει τοπικές εκλογές το Μάη και βουλευτικές το Δεκέμβρη) λένε με πομπώδεις εκφράσεις ότι... «αλλάζει η Ευρώπη» (όπως άλλαξε και με τον Ολάντ στη Γαλλία ή τον ανανεωτή Ρέντσι στην Ιταλία). Η «αριστερά», ισχυρίζονται, θα είναι στην εξουσία και, επομένως, «θα ανασάνει ο λαός γιατί θα υπάρξει καλύτερη διαχείριση του καπιταλισμού». Προσπαθούν να πείσουν τους λαούς ότι μέσα στις ιμπεριαλιστικές λυκοσυμμαχίες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και με διατήρηση του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και προώθηση της κερδοφορίας των επιχειρηματιών (η λεγόμενη επανεκκίνηση της οικονομίας) και με «πραγματική διαπραγμάτευση για το χρέος», θα υπάρξει βελτίωση στη ζωή τους. Στην πραγματικότητα, και δεν το κρύβουν, αυτό που προτείνουν είναι μερικά ψίχουλα για την διαχείριση της ακραίας φτώχειας, με βάση τις χαμηλές απαιτήσεις που έχουν διαμορφώσει στο λαό και, κατά τα άλλα, συνέχιση της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής που εξυπηρετεί τους κεφαλαιοκράτες.
Βεβαίως, και ο άλλος σύμμαχος -ο παλαιότερος σύμμαχος του ΣΥΡΙΖΑ-, το μεταλλαγμένο ΚΚ Ισπανίας, από τους πρωτεργάτες στο Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς, και η Ενωμένη Αριστερά, που συμμετέχει στην «αριστερή» τοπική κυβέρνηση της Ανδαλουσίας με τους σοσιαλδημοκράτες του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ισπανίας (PSOE) από τον Απρίλη του 2012, δείχνει στην πράξη τι σημαίνει τσάκισμα των λαϊκών δικαιωμάτων από «αριστερή κυβέρνηση». Το παράδειγμα της Ισπανίας, με τη μακρά παράδοση του ευρωκομμουνισμού, είναι μια κλασική περίπτωση που επιβεβαιώνει αυτό που αποδείχτηκε και στις περιπτώσεις συμμετοχής Κομμουνιστικών Κομμάτων σε αστικές κυβερνήσεις μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο (Ιταλία και Γαλλία) και άλλες συνεργασίες μετέπειτα σε άλλες χώρες, όπως η τοπική κυβέρνηση του Βερολίνου, η συνεργασία στη Δανία. Οτι, δηλαδή, αυτή η στάση όχι μόνο δε βοήθησε στην επίλυση λαϊκών προβλημάτων αλλά συνέβαλε στην ενσωμάτωση και το συμβιβασμό των κομμάτων αυτών στο καπιταλιστικό σύστημα και την πλήρη ενσωμάτωση και την αποδυνάμωση του λαϊκού κινήματος.

Το παράδειγμα της «κυβερνώσας αριστεράς» στην Ανδαλουσία

Ας δούμε πολύ χαρακτηριστικά τα αποκαλυπτικά στοιχεία της κυβέρνησης της Ανδαλουσίας των 8 εκατομμυρίων κατοίκων, που η Ενωμένη Αριστερά συνέδραμε τη σοσιαλδημοκρατία για να σχηματιστεί, αφού το Σοσιαλιστικό Κόμμα στο συγκεκριμένο κρατίδιο από 48,8% που είχε έπεσε στο 39,6%.
Στην Ανδαλουσία, λοιπόν, από το 2012 ως σήμερα εφαρμόστηκε η ίδια αντιλαϊκή πολιτική παρά τις υποτιθέμενες φιλολαϊκές δεσμεύσεις που συμφώνησε η Ενωμένη Αριστερά για να συνεργαστεί με τους σοσιαλδημοκράτες.
Η επίθεση στην εργατική τάξη είναι χωρίς σταματημό. Αντεργατικές μεταρρυθμίσεις προωθούνται ταυτόχρονα με νέα προνόμια για τους επιχειρηματίες. Αυτό καταγράφεται και στον προϋπολογισμό για το 2015 του συγκεκριμένου κρατιδίου. Οι ελαστικές μορφές απασχόλησης κάνουν θραύση, τόσο στον ιδιωτικό όσο και στο δημόσιο τομέα. Το 34,1% των εργαζομένων είναι με σχέσεις μερικής απασχόλησης. 1,4 εκατομμύρια είναι οι άνεργοι. 2,1 εκατομμύρια βιώνουν τον κοινωνικό αποκλεισμό και το 26% των παιδιών ως 16 χρονών αντιμετωπίζει τη φτώχεια.
Ολα αυτά τα χρόνια εφαρμόστηκε η λεγόμενη πολιτική «ενεργητικής απασχόλησης». Με κουπόνι 400 ευρώ το μήνα με διάρκεια ενός έτους πριμοδοτεί τους εργοδότες για να προσλαμβάνουν νέους εργαζόμενους. Το ζεστό αυτό χρήμα στους επιχειρηματίες, που αφαιρείται από το μηνιαίο μισθό που κανονικά θα έπρεπε να καταβάλλουν, προσφέρει τζάμπα εργατικό δυναμικό στο όνομα της «καταπολέμησης της ανεργίας». Ωστόσο, το ποσοστό ανεργίας στην Ανδαλουσία φτάνει το 36,37%, ενώ στην Ισπανία είναι στο 25,98%. Καταγράφονται 1.447.300 άνεργοι και ο αριθμός των ανέργων αυξήθηκε κατά 23.100 τον τελευταίο χρόνο.
Ο προϋπολογισμός για το 2015 προβλέπει τη δημιουργία 3.000 θέσεων εργασίας στη δημόσια διοίκηση, όταν, μόνο από το 2013 ως σήμερα, έχουν χαθεί μόνο στον τομέα της Υγείας και της Παιδείας πάνω από 11.000 θέσεις εργασίας.
Στον τομέα της Παιδείας, μειώνονται τα κονδύλια (η συνολική μείωση από το 2012 ως το 2015 φτάνει το 9%, παρά τη μικρή αύξηση του προϋπολογισμού του 2015 σε 1,77% σε σχέση με το 2014). Την ίδια ώρα που μειώνονται τα κονδύλια στη δημόσια Παιδεία, αυξάνονται οι επιδοτήσεις στον ιδιωτικό τομέα. Προωθείται η απόλυση 5.000 εκπαιδευτικών (πάνω από 3.000 στις βασικές ειδικότητες γλώσσα/μαθηματικά). Μετακινείται από τις εστίες του ένας μεγάλος αριθμός καθηγητών και καθηγητριών με οριστική μετάθεση, ενώ αναγκάζονται να διδάσκουν περισσότερες ώρες και συχνά να κάνουν μαθήματα που δε σχετίζονται με την ειδικότητά τους. Καταργούνται τα μικρά τμήματα και τα μέτρα στήριξης των μαθητών με ειδικές ανάγκες.
Στον τομέα της Υγείας, η «κυβερνώσα αριστερά» οδήγησε στην απώλεια 7.027 θέσεων εργασίας. Από τις 12.406 θέσεις εργασίας που χάθηκαν στην Ισπανία στον τομέα της Υγείας, πάνω από τις μισές χάθηκαν στην Ανδαλουσία (7.027), σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών του κρατιδίου. Οι, δε, δαπάνες για την Υγεία μειώθηκαν την τελευταία 4ετία κατά 17% στην αυτόνομη κοινότητα της Ανδαλουσίας, ενώ ο μέσος όρος στην Ισπανία γι' αυτήν την περίοδο ήταν 10,3%. Οι ιδιώτες αλωνίζουν και ήδη ελέγχουν 17 νοσοκομεία. Και τα όποια κρατικά νοσοκομεία λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Η, δε, Ανδαλουσία έχει το χαμηλότερο ποσοστό κλινών ανά 1.000 κατοίκους ανάμεσα σε όλα τα κρατίδια της Ισπανίας. Η «αριστερή» κυβέρνηση έβαλε μάνατζερ στα νοσοκομεία στο όνομα της ορθολογικοποίησης των δαπανών, ενώ στην Ανδαλουσία το 87% των μαγνητικών τομογραφιών γίνονται σε ιδιωτικές κλινικές και διαγνωστικά κέντρα.
Στις λεγόμενες επικουρικές συντάξεις για συνταξιούχους άνω των 65 ετών υπάρχει περιορισμός και το επίδομα, ουσιαστικά πείνας, των 365,90 ευρώ παίρνουν όλο και λιγότεροι.
Η «αριστερή κυβέρνηση», που στα λόγια είναι κατά των εξώσεων σε ενοικιαστές που μένουν σε σπίτια που είναι κρατική ιδιοκτησία, στην πραγματικότητα δεν κάνει τίποτα ουσιαστικά για να τις σταματήσει. Αντίθετα, έχει προτείνει σε όσους δεν μπορούν να πληρώσουν το νοίκι, να δουλεύουν εθελοντικά δήθεν σε έργα του κράτους για την ανακαίνιση κατοικιών, δηλαδή άλλη τζάμπα εργασία.
Εφαρμόζοντας την Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ, συμβάλλει στο ξεκλήρισμα ξεκλήρισμα των μικρών και φτωχών αγροτών, ενώ την ίδια στιγμή επιδοτεί με τεράστια ποσά τους αγροβιομήχανους, μεγάλες μονάδες παραγωγής, όπως οι «Casa De Alba», «Familia Arias» «Canete - Domecq», «Mario Conde».

Η ρήξη με το κεφάλαιο απάντηση στα νέα διαχειριστικά σχήματα που «ψήνονται»

Αυτά είναι ενδεικτικά μερικά από τα έργα και τις ημέρες της «αριστερής κυβέρνησης» της Ανδαλουσίας, που διαχειρίζεται το καπιταλιστικό σύστημα. Στελέχη της κυβέρνησης, και από τα δύο κόμματα, επίσης, βρίσκονται αντιμέτωπα με υποθέσεις διαφθοράς. Το τελευταίο διάστημα μετά από τις αντιδράσεις λαϊκού κόσμου που βιώνει αυτήν τη βαρβαρότητα, όμοια με τα άλλα κρατίδια της Ισπανίας, έχει ανοίξει μια συζήτηση στην Ενωμένη Αριστερά (γίνεται λόγος για εσωτερικό δημοψήφισμα) για το αν πρέπει να παραμείνει στην κυβέρνηση. Ωστόσο, ακόμα και αν αποσύρει τη στήριξή της το επόμενο διάστημα, η ζημιά που έχει κάνει η ως τώρα συμμετοχή στην κυβέρνηση δεν μπορεί να απαλειφθεί. Επίσης, όπως όλα δείχνουν, η εμφάνιση του νεοσύστατου κόμματος διαχείρισης, του «Podemos», που ασκεί κριτική στις κυβερνήσεις του Λαϊκού Κόμματος και του Σοσιαλιστικού και εμφανίζεται ως αυτό που θα φέρει την ανανέωση, ενώ οι θέσεις του είναι καθαρά σοσιαλδημοκρατικές, ασκεί πίεση και στους οπορτουνιστές της Ενωμένης Αριστεράς, ενώ σε μετρήσεις κοινής γνώμης καταγράφονται και απώλειες ψηφοφόρων. Ωστόσο, δεν είναι καθόλου απίθανο το επόμενο διάστημα, στο πλαίσιο των διεργασιών που γίνονται στο αστικό πολιτικό σύστημα και την ανάγκη για νέα χειραγώγηση του λαού με δήθεν νέες δυνάμεις, να επιδιωχθεί συνεργασία «Podemos» και Ενωμένης Αριστεράς. Ωστόσο, όποιο σχήμα και αν πάρει η προσπάθεια εξωραϊσμού του καπιταλισμού, η κατάσταση δεν αλλάζει για τον εργαζόμενο κόσμο όσο διατηρείται η εξουσία των μονοπωλίων. Το ζήτημα αυτό θέτει μόνο το Κομμουνιστικό Κόμμα των Λαών της Ισπανίας, για ρήξη με τη στρατηγική του κεφαλαίου και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, για την οργάνωση της πάλης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων για τη δική τους εξουσία, το σοσιαλισμό, που θα θέσει τα μέσα παραγωγής και την οικονομία στην υπηρεσία της εξυπηρέτησης των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Δημ. ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ