Ανοικτή επιστολή ενός κομμουνιστή σε ένα προδότη της τάξης του

tags: Στάθης, Τάκης Βαρελάς,

«Αυστηρώς προσωπικόν…»

Του Τάκη Βαρελά

Αγαπητέ Στάθη (Σταυρόπουλε) 

…τι και αν πέρασες, τι και αν πόνεσες, όπως λες, με το ΚΚΕ, τουλάχιστον εσύ, αλλά και πολύ άλλοι, στο ΚΚΕ, έμαθαν να ακονίζουν την πένα και το λόγο τους, έμαθαν να ορίζουν σκίτσο με γραμμή και στόχο.

Αυτό, το πέρα από το ταλέντο, επίκτητο, σου το έμαθαν, αυτοί οι ξύλινοι ΚΚΕέδες, που είχαν δουλέψει με πιο δυνατό εργαλείο, πιο ικανό, από εσένα και εμένα, είχαν ματωθεί με το όπλο στο χέρι για αξίες, πέρα από ταξίδια πρόσκαιρα και κοντόστοχα και εκ του ασφαλούς μαχόμενα σαν της αφεντιάς μας.

Όπως καταλαβαίνεις με τους λύκους κολεγιά δεν γίνεται, είναι στη φύση τους, να σχεδιάζουν να σε φάνε και μας έφαγαν! ..και εκτιμώ ότι το ΚΚΕ έμαθε.

Σεις γίνατε… εις σάρκα μία, πριν καν στρωθεί το νυφικό κρεβάτι! Άνευ αρραβώνα !

Από το, πάτε σε πόλεμο με τα συμφέροντα, πάτε σε γάμο με τα συμφέροντα!

Δεν σε είδα, τώρα, σε μάχη ενάντια στα συμφέροντα! Σε είδα σε μάχη ενάντια στο ΚΚΕ !

Ρίξε μια μάτια στα περασμένα σκίτσα της νιότης σου και ρώτησε τα:

Γίνεται ο λύκος αρνί;

Αν σου πουν ναι, τότε, άλλαξε τους λεζάντα! Αλλά θα είναι ψέμα.

Αν σου πουν όχι! Τότε, σήμερα είσαι σε λάθος δρόμο, μετ εμπάθειας προς το ΚΚΕ, μπορώ να πω!

Απλά, γιατί το ζητούμενο τότε και τώρα, ήταν η κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και στην περίπτωση αυτή μέση λύση, δεν υπάρχει.

Το μέσο της πάλης, το ΚΚΕ, τότε και τώρα είναι εδώ. Έμπειρο, πιο ώριμο, τουλάχιστον αυτό διαπραγματεύθηκε με το όπλο στο χέρι.

Το ΚΚΕ, δηλαδή, που το υπηρέτησες μέχρι εκεί που ο στόχος μας ήταν κοινός, από κει και πέρα, πήρες το δρόμο της ατομικής ιδεολογίας και στάσης σου, ρόζιασες και πολλές φορές κιτρίνισες, αλλάζοντας τις αστικοφυλλάδες σαν τα πουκάμισα, δικαίωμα σου, αλλά υποχρέωση μας να το πούμε.

Βλέπεις, ακόμα και αυτές οι φυλλάδες έχουν τα όρια τους, για το μέχρι που θα κινηθείς και αν θυμάμαι καλά, αλλιώς, γράψε το εσύ, που τα έπαιρνες τα γράμματα, καλύτερα από μένα, έλεγε ο Λένιν, ότι «…η ελευθερία του συγγραφέα σταματά μπροστά στα συμφέροντα του εκδότη».

Νομίζω, όλοι μπορούν να αντιληφθούν, τι εννοώ.

«Σύντροφοι», αγαπητέ Στάθη, λέγονται και οι ψαράδες, οι οποίοι τραβώντας τα δίχτυα, σε άγριες θάλασσες και δύσκολους καιρούς, μοιράζονται ψαριά, μερτικό ή πείνα και άδεια τελάρα. Αυτοί είναι οι πραγματικοί σύντροφοι της ανάγκης, της δουλειάς και της ζωής.

Δυστυχώς εμείς, χωρίσαμε χρόνια τώρα και αυτό οφείλεις να το αντιληφθείς.

Πάει η συντροφιά μας, ο καθένας πήρε το δρόμο του!

Ο καθένας τη κατσαρόλα του! Συ ελπίζω γεμάτη.

Συ έχεις βήμα, κουνάς το δάχτυλο, σκιτσάρεις και γράφεις και μιλάς στο πόπολο σαν το ναυαγοσώστη, κράζοντας την τζούφια μετά συμβολαίου κατσαρόλα σου.

Τι και αν το φαγητό είναι ξαναζεσταμένο;

Συ έχεις το μέσο να μαγειρεύεις, έχεις την κατσαρόλα, φτιάχνεις το menu.

Δεν ξεχνάς το timing. Είσαι στην ώρα σου, παραμονές του συλλαλητηρίου, τώρα που η πραγματική ελπίδα βγαίνει στους δρόμους και φωνάζει!

Εσύ, αυτήν την ώρα βρήκες το λόγο να ξανασερβίρεις χολή στο ΚΚΕ, φροντίζοντας να βάζεις της νιότης τα αρώματα, προσδοκώντας να αχνιστείς, λίγο από την esans των συντρόφων, να χρησιμοποιήσω και εγώ λίγο τα αυθεντικά μου Ρουμελιώτικα, αυτού του πάλε πότε ΚΚΕ που μας άνοιξε τα μάτια και όχι μόνο.

Πάει, λοιπόν, η συντροφιά των αγώνων μας, «ψόφησες το βόδι μας, τέρμα η κολεγιά μας».

Κτύπα λοιπόν, αγαπητέ Στάθη την χάρτινη και ηλεκτρονική κατσαρόλα σου, στους ρυθμούς του συστήματος γοητεύοντας τις εταίρες και τους εταίρους, τους «τρεις θεσμούς», πως θα το έλεγαν, αλήθεια στα Ινδιάνικα, ίσως «Τρεις Λύκοι» και «το μαύρο πρόβατο».

Ειλικρινά θα το ήθελα ως σκίτσο και σε σειρά με την δική σου υπογραφή, αλλά δυστυχώς δεν….

Αγαπητέ Στάθη, μετά από αυτήν την ανοικτή επιστολή, πλέον δύο θα σε ακούν και δύο θα σε κρίνουν!

1. Αυτοί που περπάτησαν και περπατούν ταξικά και μπολσεβίκικα μαζί, με μόνο κριτήριο τη ρήση των μπαρουτοκαπνισμένων: «Τα στερνά, τιμούν τα πρώτα».

2. Αυτοί που γεμίζουν την κατσαρόλα σου, με μόνο κριτήριο το συμφέρον τους.

Σε ελεύθερη μετάφραση : «..ο καθείς εφ ω ετάχθη..»

Από ήσυχους και φρόνιμους δεν πήγε πάντως μπροστά η ανθρωπότητα !

 

Με εκτίμηση

και σεβασμό στην ικανότητα του ΚΚΕ

να καλλιεργεί τις δεξιότητες των ανθρώπων

προάγοντας το ταλέντο τους, σε Τέχνη.

Βαρελάς Τάκης,

Ζωγράφος