Ο οπορτουνισμός στην Ευρώπη, αλλά κύρια στην Ελλάδα επί δεκαετίες συναγωνίστηκε τους αστούς στη επιχείρηση συκοφάντησης και διαστρέβλωσης των Μαρξιστικών-Λενινιστικών ιδεών. Οι οπορτουνιστές όμως εκεί που ξεπέρασαν το μπόϊ και τις δυνάμεις τους ήταν στον αγώνα που έδωσαν με μεγαλύτερη θέρμη από τους καπιταλιστές για να απαξιωθεί στα μάτια των Λαών ο Σοσιαλισμός που γνωρίσαμε. Σε κοινό μέτωπο με αστούς, οπαδούς φασιστικών-ναζιστικών αντιλήψεων, αντιδραστικές θρησκευτικές ηγεσίες και τα υψηλότερα κλιμάκια των «αγορών», συκοφάντησαν, διαστρέβλωσαν, χλεύασαν την προσπάθεια των Λαών του 1/3 της Ευρώπης που αποπειράθηκαν να οικοδομήσουν μια νέα κοινωνία, ν’αποτινάξουν τις αλυσίδες που τους κρατούσαν αιχμάλωτους του «ιερού καπιταλιστικού κέρδους». Και πέτυχαν, με την πιο μαύρη προπαγάνδα, να επηρεάσουν ένα πολύ σημαντικό τμήμα των Λαών, έτσι ώστε να πιστέψουν ότι η Λαϊκή εξουσία, βλαβερή για τους καπιταλιστές είναι εξ ίσου βλαβερή και για τους ίδιους.
Σήμερα βάζουν πάλι πλάτη στη προσπάθεια των αστών να φτωχοποιήσουν του Λαούς της Ευρώπης στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και των μεταρρυθμίσεων σε όφελος των καπιταλιστικών κερδών. Πάλι όλες μαζί οι παραπάνω δυνάμεις, πάλι με μαύρη προπαγάνδα, «φουλάρουν» προσπαθώντας να πείσουν ότι η φτωχοποίηση είναι μονόδρομος, είναι «φυσικό φαινόμενο», πρέπει να γίνει αποδεκτή η «νέα τάξη πραγμάτων». Η συμβολή της «αριστεράς» σ’ αυτή την επιχείρηση φθοράς των συνειδήσεων είναι σημαντική, έστω κι αν σ’ αυτή τη προπαγανδιστική μηχανή που στήθηκε, φαίνεται πιο φιλολαϊκή , γιατί στο μυαλό των Ανθρώπων σφηνώνεται η ιδέα: «Για να το λέει κι η αριστερά, έστω και πιο μαλακά, έτσι θα είναι, η φτώχεια μας είναι νομοτέλεια».

 Ατεχνως