ΓΕΡΜΑΝIA - ΓΑΛΛΙΑ Αντιδραστικά κινήματα στην υπηρεσία τμημάτων του κεφαλαίου

ΓΕΡΜΑΝIA - ΓΑΛΛΙΑ

Αντιδραστικά κινήματα στην υπηρεσία τμημάτων του κεφαλαίου

Τα παραδείγματα της PEGIDA και του Bloc Identitaire

Aπό συγκέντρωση στη Δρέσδη στις 12 Γενάρη, με το παραπλανητικό σύνθημα «Χωρίς βία και ενωμένοι ενάντια στους θρησκευτικούς πολέμους στην Γερμανία»

Πίσω από την άνοδο αντιδραστικών ξενοφοβικών και ρατσιστικών κινημάτων σε χώρες της Ευρώπης, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό της οργάνωσης PEGIDA («Πατριώτες Ευρωπαίοι κατά του Εξισλαμισμού της Δύσης») και των «Χούλιγκανς ενάντια στους Σαλαφιστές» στη Γερμανία, βρίσκονται επιδιώξεις μερίδων της αστικής τάξης που εγείρουν το μεταναστευτικό ζήτημα με διάφορες στοχεύσεις.

Στην Γερμανία που οι λεγόμενες συγκεντρώσεις της Δευτέρας έχουν ξεκινήσει εδώ και περίπου 5 μήνες πρωτοστατούν μέλη του Εθνικού Κόμματος Γερμανίας (ΝPD, νεοναζιστικό κόμμα), και πιο υπόγεια η λεγόμενη Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD), η οποία εκφράζει τμήμα του κεφαλαίου που θεωρεί ότι η Γερμανία πρέπει να βγει από την Ευρωζώνη, και να επιδιώξει άλλες συμμαχίες.
Την βδομάδα που πέρασε, η ηγεσία της PEGIDA προχώρησε σε κάποιους ελιγμούς και έγιναν παραιτήσεις ηγετικών στελεχών της, με πρώτο τον Λουτς Μπάχμαν, τον 42χρονο με ποινικό μητρώο όταν διέρρευσε φωτογραφία στην οποία πόζαρε με χτένισμα και μουστάκι α λα Χίτλερ, που είχε αναρτήσει στο διαδίκτυο. Ακολούθησαν άλλα 5 στελέχη που εμφανίζονται δήθεν να διαφοροποιούνται από φιλοναζιστικά στοιχεία και να επιδιώκουν να γίνει ουσιαστικός διάλογος με τα άλλα πολιτικά κόμματα για το θέμα της μετανάστευσης.
Είναι φανερό ότι το ζήτημα «πατάει» στην υπαρκτή ενδοαστική αντιπαράθεση, που περιλαμβάνει και το πώς μπορούν να αξιοποιηθούν οι μετανάστες ενώ κύρια δεξαμενή που τροφοδοτεί το ξενοφοβικό κίνημα είναι τμήματα μικροαστών και εξαθλιωμένων εργαζομένων (χαμηλόμισθων, απασχολούμενων στα λεγόμενα «μίνι τζομπς» των 400 ευρώ το μήνα, ανέργων που παίρνουν βοηθήματα για να φυτοζωούν), δηλαδή ευρύτερων στρωμάτων που χτυπήθηκαν περισσότερο από την επιβράδυνση της γερμανικής οικονομίας. Από εκεί ψαρεύουν οπαδούς και οι φασιστικές - ρατσιστικές οργανώσεις. Στη Σαξονία - η Δρέσδη είναι το επίκεντρο των συγκεντρώσεων της PEGIDA - οι νεοναζιστές έχουν οργανωμένες δυνάμεις, ενώ ισχυρή είναι και η Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) με 10%.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στα επίσημα κείμενα της PEGIDA, δεν υπάρχουν ξενοφοβικές διατυπώσεις αλλά γίνεται διαχωρισμός σε «εξτρεμιστές» και «μετριοπαθείς» μουσουλμάνους, σε «προστασία των προσφύγων από πολέμους» και «πολιτικά διωκόμενους με δικαίωμα ασύλου». Γίνονται επικλήσεις για «δίκαιη κατανομή των μεταναστών μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης», για περισσότερη αστυνόμευση και εφαρμογή των νόμων , υπογραμμίζεται η ανάγκη «υπεράσπισης της Γερμανίας και της ιουδαιο-χριστιανικής παράδοσης». Αυτά διατυπώνονται στα λόγια, ωστόσο η πρακτική περιλαμβάνει ρατσιστικές επιθέσεις και ξενοφοβική προπαγάνδα για τους «εχθρούς που παίρνουν τις δουλειές των Γερμανών και αλλοιώνουν την φυλή».
Το όλο κλίμα αξιοποιούν και άλλες αστικές δυνάμεις, προβάλλοντας το λεγόμενο «δημοκρατικό τόξο» μπροστά στον κίνδυνο της PEGIDA, αλλά αφήνοντας βεβαίως στο απυρόβλητο το καπιταλιστικό σύστημα, που είναι η αιτία που γεννάει και το φασιστικό φαινόμενο. Σε αυτή την αποπροσανατολιστική για τα πραγματικά λαϊκά συμφέροντα προσπάθεια, που αθωώνει την αιτία του προβλήματος, συμμετέχουν όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα της αστικής διαχείρισης. Σε πολλές αντιδιαδηλώσεις στη Δρέσδη πρωτοστάτησαν στελέχη των χριστιανοδημοκρατών (πρωθυπουργός Σαξονίας, δήμαρχος Δρέσδης) και ακολούθησαν όλα τα κόμματα, συμπεριλαμβανομένης και της «Αριστεράς» («Λίνκε»), που συμπροεδρεύει με τον ΣΥΡΙΖΑ στο Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Ξεχωριστές αντιδιαδηλώσεις πραγματοποιούν αντιφασιστικές οργανώσεις και ομάδες πρωτοβουλίας υπέρ των προσφύγων.
Ωστόσο είναι φανερό ότι και το ζήτημα της μετανάστευσης έχει ταξική βάση και η πραγματική προοπτική για τους εργαζόμενους, μακριά από τεχνητούς διαχωρισμούς θρησκευτικούς, εθνικής καταγωγής και παραδόσεων, είναι η κοινή πάλη ενάντια στην εξουσία των μονοπωλίων.

Ανοδος του φαινομένου και στη Γαλλία

Το ποιον εξυπηρετούν αληθινά οι νεοφασιστικές οργανώσεις που ξεπηδούν σε όλη την Ευρώπη φαίνεται καθαρά και στην περίπτωση της Γαλλίας. Με αφορμή και το πρόσφατο τριπλό μακελειό στο Παρίσι, όπου από επιθέσεις τζιχαντιστών έχασαν τη ζωή τους 17 αθώοι άνθρωποι, «φούντωσαν» πάλι οι προσπάθειες αντιδραστικών οργανώσεων να εμφανίσουν στο γαλλικό λαό ως αιτία για τα προβλήματά του την ... επέκταση του Ισλάμ και την - δήθεν - απώλεια της «εθνικής ταυτότητας».
Στις 18 Γενάρη, διάφορες ακροδεξιές οργανώσεις προχώρησαν σε συγκέντρωση που κατέληξε στην ανακοίνωση της ίδρυσης ενός είδους ... γαλλικού παραρτήματος της PEGIDA, η οποία χαρακτηρίστηκε «μεγάλη ελπίδα» που γεννιέται στην Ευρώπη.
Μεταξύ των οργανώσεων που πήραν μέρος στη συνάντηση ήταν και μια που φέρει το όνομα «Bloc Identitaire» («Μπλοκ για την ταυτότητα»), μέλη της οποίας έχουν συνδεθεί στο παρελθόν και με δολοφονικές επιθέσεις εναντίον αστών πολιτικών. Το «Bloc» αυτοσυστήνεται ως συνεκτικός κρίκος «πατριωτών της αριστεράς και της δεξιάς που δε δέχονται τον εξισλαμισμό της χώρας τους και τη συνένοχη σιωπή της αριστεράς και της δεξιάς, μπροστά στο θανάσιμο κίνδυνο που αντιμετωπίζουν οι αξίες μας».
Στην ιστοσελίδα του «Bloc», γίνεται καθαρό ότι, προκειμένου να κρύψει την αντιλαϊκή της αποστολή, η οργάνωση χρησιμοποιεί και την κατάλληλη φρασεολογία και αιτήματα στα οποία μπορεί να «τσιμπήσει» ένα τμήμα εργαζομένων και, βεβαίως, μικροαστικά στρώματα. Ετσι, δηλώνει ότι δε δέχεται «τη βασιλεία του τρελού κεφαλαίου», εμφανίζοντας ξεκάθαρα την οικονομική εξουσία των μονοπωλίων και την εκμετάλλευση των εργατών ως παρέκκλιση ορισμένων εξαιρέσεων και καλώντας ουσιαστικά στην αναζήτηση «λογικών» επιχειρηματιών. Προτείνει την «οικολογία» ως «απάντηση στην καπιταλιστική εισβολή» και καταγγέλλει τη «ξεδιάντροπη χρηματοοικονομική κερδοσκοπία», προσπαθώντας να αποδώσει το κυνήγι του κέρδους μόνο στους επιχειρηματίες του χρηματοπιστωτικού τομέα και να εμφανίσει την «οικολογία» ως κάτι που μπορεί να αυτονομηθεί από τους κανόνες που καθορίζουν όλη την καπιταλιστική οικονομία.
Το «Bloc» καταγγέλλει τους σοσιαλιστές και τους κομμουνιστές ότι «συμβάλλουν σε στρέβλωση του μισθολογικού ανταγωνισμού, στους χαμηλούς μισθούς, στην επισφάλεια», θυμίζοντας τη δυσαρέσκεια που επανειλημμένως εκφράζουν και τα μονοπώλια για τα εμπόδια που συναντούν η «διαφανής» και «υγιής επιχειρηματικότητα» και η «ανταγωνιστικότητα». Ζητά την «αναγέννηση ενός μεγαλύτερου αριθμού πραγματικά ανεξάρτητων επαγγελματιών», εκτιμώντας προφανώς ότι «ανεξάρτητη» δράση στο σημερινό οικονομικό σύστημα σημαίνει ανεμπόδιστη εφαρμογή των κανόνων που ευνοούν τη συγκέντρωση της παραγωγής στα χέρια όλο και λιγότερων μονοπωλίων, αντιμετωπίζοντας τη γραφειοκρατία, την οικογενειοκρατία, τη διαφθορά, όπως καθόλου τυχαία ιεραρχούν πολλές αστικές δυνάμεις με στόχο την εξασφάλιση ενός «ισότιμου» ανταγωνισμού, όπως συνηθίζουν να λένε.

Περί «εχθρών των λαών»

Σε άλλα κείμενα του «Bloc» θα βρει κανείς αναφορές σε μια Ευρώπη που θα γίνει ισχυρή «αν επεκταθεί προς τη Ρωσία». Εξάλλου, στη συνάντηση που έγινε στις 18 Γενάρη, διατυπώθηκαν μεταξύ άλλων απόψεις όπως ότι οι «αληθινοί εχθροί» της Δύσης είναι το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και η «Λέσχη Μπίλντεμπεργκ».
Τέτοιες φωνές δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να εκφράζουν όλο και πιο ανοιχτά μερίδες της αστικής τάξης που ζητούν αλλαγή στη γραμμή των διεθνών συμμαχιών των κυβερνήσεων, εκτιμώντας ότι η θέση και οι επενδύσεις τους θα ωφεληθούν από την προσέγγιση με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Δεν είναι κρυφό, άλλωστε, ότι και το «Εθνικό Μέτωπο» της Μαρίν Λεπέν από αυτή την πλευρά ασκεί κριτική στη συμμετοχή της Γαλλίας σε ΕΕ και ΝΑΤΟ, καλώντας σε προσέγγιση με άλλα κέντρα όπως με τη Ρωσία, την Κίνα κτλ., προτείνοντας δηλαδή στα γαλλικά μονοπώλια να εξετάσουν άλλες επιχειρηματικές κολεγιές, εξίσου επικίνδυνες για τα λαϊκά στρώματα.
Την ίδια αποστολή υπηρετούν και όλες αυτές οι νεοφασιστικές οργανώσεις που φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, πασχίζοντας να στρατεύσουν τους λαούς στα σχέδια της μίας ή της άλλης μερίδας του κεφαλαίου, και πρέπει σχεδιασμένα, ιδεολογικοπολιτικά, αταλάντευτα να αποκαλυφτούν από τις συνεπείς δυνάμεις του εργατικού - λαϊκού και του επαναστατικού κινήματος.