Κάλι Καρά: Οι «κόκκινες γραμμές» του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν γίνει.......ροζ!!!!!!!

 Κάλι Καρά: Οι «κόκκινες γραμμές» του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν γίνει.......ροζ!!!!!!!

Οι «κόκκινες» γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ που την Εργατική Πρωτομαγιά απέκτησαν «βαθύ κόκκινο», από το πολύ πλύσιμο με τους κανόνες της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ του ΝΑΤΟ και του ΟΟΣΑ από την αρχή «έχουν γίνει ροζ» για τους εργαζόμενους, τις εργαζόμενες, τους συνταξιούχους, τους νέους και τις νέες, τους αυτοαπασχολούμενους και τους φτωχούς αγρότες.

Η «δημιουργική ασάφεια» των «σκληρών» διαπραγματεύσεων για τις οποίες έχουν ζαλίσει τον φτωχοποιημένο ελληνικό λαό, αποκαλύπτει καθημερινά την τοξική σαφήνεια των «θεσμών», τις μαύρες γραμμές της ΕΕ, κόντρα στις προεκλογικές κορώνες ότι η ΕΕ αλλάζει.

Η νέα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ που ισχυριζόταν ότι τα μνημόνια τελείωσαν, διαβαίνει τη περιβόητη «γέφυρα» με τους 400 μνημονιακούς νόμους να παραμένουν σε ισχύ, με επικοινωνιακές φωνασκίες ότι δεν θα πάρει άλλα μέτρα(!) αλλά και χωρίς κουβέντα για την ανάκτηση των απωλειών που είχαν οι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι, τα τελευταία χρόνια.

Πόσο βαθύ κόκκινο έχει το χρέος , για το οποίο δεν ευθύνεται ο ελληνικός λαός αλλά θα το πληρώνει «στο διηνεκές».

Τι απόχρωση του κόκκινου έχει ο ΕΝΦΙΑ που θα τον καταργούσε με το πρώτο νομοσχέδιο που θα έφερνε στη Βουλή και παραπλάνησε τους ψηφοφόρους, αλλά παραμένει και το 2015 και βλέπουμε!

Με επικοινωνιακές «κατακόκκινες» φωνασκίες νομιμοποιεί (με το νομοσχέδιο για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές), πλήρως όλα τα αβάσταχτα χαράτσια, τη φοροεπιδρομή, που επιβλήθηκαν σε βάρος του λαού από τις προηγούμενες αντιλαϊκές κυβερνήσεις του κεφαλαίου, που σε συνδυασμό με την πολιτική δραστικής μείωσης μισθών, συντάξεων, γενικότερα του λαϊκού εισοδήματος, τον έχουν φτάσει στο αδιέξοδο της φτώχειας και στο σαράκι της ανασφάλειας και τα παιδιά του να πηγαίνουν νηστικά στα σχολεία.

Αυτή είναι η ΕΕ μέσα στην οποία ο ΣΥΡΙΖΑ πλένει της κατακόκκινες γραμμές του. Η ΕΕ δεν αλλάζει, είναι εδώ με την σκληρή αντιλαϊκή πολιτική, την κυνική δικτατορία του κεφαλαίου με κοινοβουλευτικό μανδύα, που απαιτεί κι άλλο αίμα από τους λαούς, όχι μόνο από τη δουλειά, αλλά ακόμη και με πόλεμο, αν χρειαστεί, για να φύγει από την κρίση. Αυτή την καπιταλιστική βαρβαρότητα μόνο ο οργανωμένος, ταξικός αγώνας με κοινωνική συμμαχία μπορεί να την ανατρέψει μαζί με τα μονοπώλια και την εξουσία τους.