«Επικίνδυνες ερωτοτροπίες και χάδια του ΣΥΡΙΖΑ με τη Χρυσή Αυγή»
Η Χρυσή αυγή είναι εγκληματική οργάνωση
γιατί ακριβώς είναι ναζιστική – φασιστική – ρατσιστική οργάνωση, ο πιο
αντιδραστικός πολιτικός σχηματισμός στην υπηρεσία της αστικής τάξης
ενάντια στα λαϊκά δικαιώματα. Η δολοφονία του Π. Φύσσα στο Κερατσίνι, η
δολοφονική επίθεση σε συνδικαλιστές του Συνδικάτου Μετάλλου, μελών και
στελεχών του ΚΚΕ στο Πέραμα, οι δεκάδες εγκληματικές επιθέσεις κατά
μεταναστών, μικροεπαγγελματιών, εργαζομένων, αντιφασιστών, από τα
τάγματα εφόδου χρυσαυγιτών το επιβεβαιώνουν.
Προς τι, λοιπόν, το «φλερτ», και της σημερινής κυβέρνησης, του ΣΥΡΙΖΑ, με τη Χρυσή Αυγή, που προβάλλει το διαχωρισμό της εγκληματικής δράσης της οργάνωσης από την πολιτική; Γιατί λοιπόν, τελευταία, τόση «δημοκρατική» ευαισθησία για τους απογόνους των ταγματασφαλιτών και γερμανοτσολιάδων, των θαυμαστών του Χίτλερ, των λυσσασμένων μαντρόσκυλων του συστήματος, που σηκώνουν το δολοφονικό τους χέρι σε εργάτες και μετανάστες, που στήνουν εργοδοτικά σωματεία και χύνουν το ρατσιστικό δηλητήριο στη συνείδηση νέων ανθρώπων;
Πως μπορούν αλήθεια να εξηγηθούν οι «ερωτοτροπίες» της προέδρου της Βουλής Ζ. Κωνσταντοπούλου, η οποία έχει εγείρει θέματα μη ορθής δήθεν συνταγματικής λειτουργίας του κοινοβουλίου λόγω απουσίας των προφυλακιστέων βουλευτών της Χ.Α.. Πως μπορεί να ερμηνευτεί η στάση της στα ζητήματα της χρηματοδότησης και της άρσης της ασυλίας των βουλευτών της οργάνωσης; Ή η επιμονή του Ν. Κοτζιά να καλεί στις συνεδριάσεις στο Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΣΕΠ) τον υπόδικο βουλευτή Χρ. Παπά, πράγμα που δεν τόλμησε να κάνει ούτε η προηγούμενη κυβέρνηση; Πώς ξαφνικά βρέθηκε υποψήφιος συνδικαλιστής της Χ.Α., ο Κατσάρης, στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ στο συνέδριο της Ομοσπονδίας Μονίμων Υπαλλήλων Λιμανιών Ελλάδας (ΟΜΥΛΕ), ο οποίος ως γνωστόν ήταν επικεφαλής του συνδυασμού που είχε στηρίξει η Χρυσή Αυγή στην Ένωση Τεχνικών του ΟΛΠ; Και πώς εντελώς τυχαία στο φετινό επίσημο εορτασμό ΚΙΛΕΛΕΡ παραβρέθηκε ο αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Β. Αποστόλου με το βουλευτή Λάρισας της Χρυσής Αυγής;
Μια Χ.Α. αποστειρωμένη από την εγκληματική της δράση θα μπορούσε να παίξει ενεργό ρόλο στο σχηματισμό κυβερνήσεων, ώστε να μπορεί η αστική τάξη να συνεχίσει την αντεργατική στρατηγική της. Μήπως τελικά η στάση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ υπηρετεί μ’ αυτόν τον τρόπο τους στόχους της αστικής τάξης και της Ε.Ε.; Μήπως βάζει νερό στο μύλο της αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού και της διασφάλισης εφεδρειών και εναλλακτικών σεναρίων διακυβέρνησης του συστήματος, τη συγκρότηση νέων συμμαχικών κομματικών σχηματισμών και πόλων; Είναι λοιπόν τυχαία η ταύτιση στη αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής, με αντιδραστικά ιδεολογήματα, που δεν ακούγονται μόνο στην υπερασπιστική της γραμμή στο δικαστήριο, αλλά αναπαράγονται και από τα ΜΜΕ και από στελέχη αστικών κομμάτων διαρκώς υπέρ «μιας πιο σοβαρής Χρυσής Αυγής»; Ο υπουργός Επικρατείας Ν. Παππάς στη συζήτηση του νομοσχεδίου για τη νέα ΕΡΤ και στην αξίωση του γνωστού χρυσαυγίτη βουλευτή Λαγού για «ισότιμη προβολή» απάντησε: «Κατά τη γνώμη μου, ο δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός φορέας πρέπει να εξασφαλίζει την ισονομία όλων. Και αυτό δεν έχει να κάνει με το αν εμένα μου είναι απεχθείς κάποιες ιδέες». Παρόμοια τοποθέτηση έγινε και από τον Μ. Υδραίο, συντονιστή της Νομαρχιακής Επιτροπής Α” Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ, σε εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ στη Νομική: «Η Χρυσή Αυγή βρίσκεται στο εδώλιο για να λογοδοτήσει για τα εγκλήματά της και όχι τις ιδέες της». Πόσο μακριά είναι αυτές οι τοποθετήσεις από τη στάση του Μπέου που δήλωσε ότι είναι «άλλο οι υπόδικοι και άλλο το κόμμα της Χρυσής Αυγής» για να δικαιολογήσει την παραχώρηση από τη Δημοτική Αρχή Βόλου αίθουσας στη φασιστική – εγκληματική οργάνωση;
Μήπως τα παραπάνω συμβάλλουν πιο αποτελεσματικά στο να πέσει στα μαλακά η εγκληματική οργάνωση της Χ.Α. και η ναζιστική θεωρία και δράση της; Οι διαχειριστές του συστήματος θέλουν να υπάρχει Χ.Α. για να αξιοποιούν τα αντιδραστικά ιδεολογήματα του χυδαίου αντικομουνισμού και παράλληλα αυτά τα του «εκλεπτυσμένου», δηλαδή της λεγόμενης «θεωρίας των δύο άκρων», της εξίσωσης ναζισμού – κομμουνισμού, Χίτλερ – Στάλιν. Κάτι που αποτελεί επίσημη ιδεολογία της ΕΕ, εφαρμόζεται με τις ευλογίες της σε μια σειρά κράτη – μέλη της και αποτελεί την κολυμπήθρα του Σιλωάμ για τον εξαγνισμό της ναζιστικής θεωρίας και των ναζιστικών εγκλημάτων.
Το εργατικό και λαϊκό κίνημα οφείλει να παρακολουθεί τις εξελίξεις και τους χειρισμούς στην υπόθεση της Χ.Α. Οφείλει να προβληματιστεί. Να μην επιτρέψει την προσπάθεια νομιμοποίησης και το «ξέπλυμα» της βρωμιάς και των εγκλημάτων της ναζιστικής οργάνωσης στη συνείδηση των εργατών, των νέων και των λαϊκών στρωμάτων. Να σκεφτεί για τη στάση της σημερινής κυβέρνησης και των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι την ίδια ώρα που μιλάνε αντιφασιστικά, την ίδια στιγμή τους «κλείνουν το μάτι». Να σκεφτεί ο καθένας, τελικά αυτά τα «αντιφασιστικά μέτωπα» τι είναι: Να φωνάζουν οι κάτω για να δίνουν στήριξη και άλλοθι στους πάνω τύπου Κωνσταντοπούλου, Κοτζιά, Παππά και λοιπούς, δηλαδή στον ΣΥΡΙΖΑ, να κάνει τα παιχνίδια του;
Η ιστορία μας διδάσκει! «Οι ρίζες του το σύστημα αγκαλιάζουν και χάνονται βαθιά στα περασμένα, οι μάσκες του με τον καιρό αλλάζουν, μα όχι και το μίσος του για μένα…Τον φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον…!». Η απομόνωση της Χ.Α. πρέπει να γίνει υπόθεση του ταξικού εργατικού κινήματος. Και η καλύτερη συμβολή στον αγώνα για την οριστική και αμετάκλητη καταδίκη των ναζιστών και φασιστών είναι η πάλη για τη ρίζα που γεννά και θεριεύει το φασισμό: είναι τα μονοπώλια, οι ενώσεις τους όπως η Ε.Ε. που έχουν ανάγει επίσημη πολιτική των κρατών – μελών τη νομιμοποίηση των ναζιστών.
Η Ιστορία διδάσκει, όπως αναφέρθηκε. Και δεν πρέπει να ξεχαστεί ο βρώμικος ρόλος της σοσιαλδημοκρατίας στην άνοδο του φασισμού: ο Μουσολίνι, ήταν πρώην εκδότης της «Avanti», επίσημου οργάνου των Ιταλών σοσιαλιστών, ο Πιλσούντσκι, πρώην ηγέτης του Πολωνικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, ο Μόσλι, πρώην υπουργός στη δεύτερη κυβέρνηση των Εργατικών, με πρωθυπουργό τον ΜακΝτόναλντ, ο Λ. Μπλουμ ο γάλλος πρωθυπουργός που στήριξε τον Φράνκο ήταν ηγέτης των γάλλων σοσιαλδημοκρατών, ενώ το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Αυστρίας λίγο πριν την εισβολή των ναζί στη χώρα μιλούσε για «ένωση» με τη Γερμανία γιατί το αυστριακό κράτος «δεν είναι βιώσιμο». Δεν χρειάζεται να μιλήσουμε για το ρόλο των Σουηδών και Φιλανδών σοσιαλδημοκρατών στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά ας θυμηθούν όλοι ότι ψήφο εμπιστοσύνης στο Ι. Μεταξά το 1936 για να σχηματίσει κυβέρνηση έδωσαν όλα τα κόμματα στη βουλή εκτός από το ΚΚΕ.
Προς τι, λοιπόν, το «φλερτ», και της σημερινής κυβέρνησης, του ΣΥΡΙΖΑ, με τη Χρυσή Αυγή, που προβάλλει το διαχωρισμό της εγκληματικής δράσης της οργάνωσης από την πολιτική; Γιατί λοιπόν, τελευταία, τόση «δημοκρατική» ευαισθησία για τους απογόνους των ταγματασφαλιτών και γερμανοτσολιάδων, των θαυμαστών του Χίτλερ, των λυσσασμένων μαντρόσκυλων του συστήματος, που σηκώνουν το δολοφονικό τους χέρι σε εργάτες και μετανάστες, που στήνουν εργοδοτικά σωματεία και χύνουν το ρατσιστικό δηλητήριο στη συνείδηση νέων ανθρώπων;
Πως μπορούν αλήθεια να εξηγηθούν οι «ερωτοτροπίες» της προέδρου της Βουλής Ζ. Κωνσταντοπούλου, η οποία έχει εγείρει θέματα μη ορθής δήθεν συνταγματικής λειτουργίας του κοινοβουλίου λόγω απουσίας των προφυλακιστέων βουλευτών της Χ.Α.. Πως μπορεί να ερμηνευτεί η στάση της στα ζητήματα της χρηματοδότησης και της άρσης της ασυλίας των βουλευτών της οργάνωσης; Ή η επιμονή του Ν. Κοτζιά να καλεί στις συνεδριάσεις στο Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΣΕΠ) τον υπόδικο βουλευτή Χρ. Παπά, πράγμα που δεν τόλμησε να κάνει ούτε η προηγούμενη κυβέρνηση; Πώς ξαφνικά βρέθηκε υποψήφιος συνδικαλιστής της Χ.Α., ο Κατσάρης, στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ στο συνέδριο της Ομοσπονδίας Μονίμων Υπαλλήλων Λιμανιών Ελλάδας (ΟΜΥΛΕ), ο οποίος ως γνωστόν ήταν επικεφαλής του συνδυασμού που είχε στηρίξει η Χρυσή Αυγή στην Ένωση Τεχνικών του ΟΛΠ; Και πώς εντελώς τυχαία στο φετινό επίσημο εορτασμό ΚΙΛΕΛΕΡ παραβρέθηκε ο αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Β. Αποστόλου με το βουλευτή Λάρισας της Χρυσής Αυγής;
Μια Χ.Α. αποστειρωμένη από την εγκληματική της δράση θα μπορούσε να παίξει ενεργό ρόλο στο σχηματισμό κυβερνήσεων, ώστε να μπορεί η αστική τάξη να συνεχίσει την αντεργατική στρατηγική της. Μήπως τελικά η στάση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ υπηρετεί μ’ αυτόν τον τρόπο τους στόχους της αστικής τάξης και της Ε.Ε.; Μήπως βάζει νερό στο μύλο της αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού και της διασφάλισης εφεδρειών και εναλλακτικών σεναρίων διακυβέρνησης του συστήματος, τη συγκρότηση νέων συμμαχικών κομματικών σχηματισμών και πόλων; Είναι λοιπόν τυχαία η ταύτιση στη αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής, με αντιδραστικά ιδεολογήματα, που δεν ακούγονται μόνο στην υπερασπιστική της γραμμή στο δικαστήριο, αλλά αναπαράγονται και από τα ΜΜΕ και από στελέχη αστικών κομμάτων διαρκώς υπέρ «μιας πιο σοβαρής Χρυσής Αυγής»; Ο υπουργός Επικρατείας Ν. Παππάς στη συζήτηση του νομοσχεδίου για τη νέα ΕΡΤ και στην αξίωση του γνωστού χρυσαυγίτη βουλευτή Λαγού για «ισότιμη προβολή» απάντησε: «Κατά τη γνώμη μου, ο δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός φορέας πρέπει να εξασφαλίζει την ισονομία όλων. Και αυτό δεν έχει να κάνει με το αν εμένα μου είναι απεχθείς κάποιες ιδέες». Παρόμοια τοποθέτηση έγινε και από τον Μ. Υδραίο, συντονιστή της Νομαρχιακής Επιτροπής Α” Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ, σε εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ στη Νομική: «Η Χρυσή Αυγή βρίσκεται στο εδώλιο για να λογοδοτήσει για τα εγκλήματά της και όχι τις ιδέες της». Πόσο μακριά είναι αυτές οι τοποθετήσεις από τη στάση του Μπέου που δήλωσε ότι είναι «άλλο οι υπόδικοι και άλλο το κόμμα της Χρυσής Αυγής» για να δικαιολογήσει την παραχώρηση από τη Δημοτική Αρχή Βόλου αίθουσας στη φασιστική – εγκληματική οργάνωση;
Μήπως τα παραπάνω συμβάλλουν πιο αποτελεσματικά στο να πέσει στα μαλακά η εγκληματική οργάνωση της Χ.Α. και η ναζιστική θεωρία και δράση της; Οι διαχειριστές του συστήματος θέλουν να υπάρχει Χ.Α. για να αξιοποιούν τα αντιδραστικά ιδεολογήματα του χυδαίου αντικομουνισμού και παράλληλα αυτά τα του «εκλεπτυσμένου», δηλαδή της λεγόμενης «θεωρίας των δύο άκρων», της εξίσωσης ναζισμού – κομμουνισμού, Χίτλερ – Στάλιν. Κάτι που αποτελεί επίσημη ιδεολογία της ΕΕ, εφαρμόζεται με τις ευλογίες της σε μια σειρά κράτη – μέλη της και αποτελεί την κολυμπήθρα του Σιλωάμ για τον εξαγνισμό της ναζιστικής θεωρίας και των ναζιστικών εγκλημάτων.
Το εργατικό και λαϊκό κίνημα οφείλει να παρακολουθεί τις εξελίξεις και τους χειρισμούς στην υπόθεση της Χ.Α. Οφείλει να προβληματιστεί. Να μην επιτρέψει την προσπάθεια νομιμοποίησης και το «ξέπλυμα» της βρωμιάς και των εγκλημάτων της ναζιστικής οργάνωσης στη συνείδηση των εργατών, των νέων και των λαϊκών στρωμάτων. Να σκεφτεί για τη στάση της σημερινής κυβέρνησης και των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι την ίδια ώρα που μιλάνε αντιφασιστικά, την ίδια στιγμή τους «κλείνουν το μάτι». Να σκεφτεί ο καθένας, τελικά αυτά τα «αντιφασιστικά μέτωπα» τι είναι: Να φωνάζουν οι κάτω για να δίνουν στήριξη και άλλοθι στους πάνω τύπου Κωνσταντοπούλου, Κοτζιά, Παππά και λοιπούς, δηλαδή στον ΣΥΡΙΖΑ, να κάνει τα παιχνίδια του;
Η ιστορία μας διδάσκει! «Οι ρίζες του το σύστημα αγκαλιάζουν και χάνονται βαθιά στα περασμένα, οι μάσκες του με τον καιρό αλλάζουν, μα όχι και το μίσος του για μένα…Τον φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον…!». Η απομόνωση της Χ.Α. πρέπει να γίνει υπόθεση του ταξικού εργατικού κινήματος. Και η καλύτερη συμβολή στον αγώνα για την οριστική και αμετάκλητη καταδίκη των ναζιστών και φασιστών είναι η πάλη για τη ρίζα που γεννά και θεριεύει το φασισμό: είναι τα μονοπώλια, οι ενώσεις τους όπως η Ε.Ε. που έχουν ανάγει επίσημη πολιτική των κρατών – μελών τη νομιμοποίηση των ναζιστών.
Η Ιστορία διδάσκει, όπως αναφέρθηκε. Και δεν πρέπει να ξεχαστεί ο βρώμικος ρόλος της σοσιαλδημοκρατίας στην άνοδο του φασισμού: ο Μουσολίνι, ήταν πρώην εκδότης της «Avanti», επίσημου οργάνου των Ιταλών σοσιαλιστών, ο Πιλσούντσκι, πρώην ηγέτης του Πολωνικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, ο Μόσλι, πρώην υπουργός στη δεύτερη κυβέρνηση των Εργατικών, με πρωθυπουργό τον ΜακΝτόναλντ, ο Λ. Μπλουμ ο γάλλος πρωθυπουργός που στήριξε τον Φράνκο ήταν ηγέτης των γάλλων σοσιαλδημοκρατών, ενώ το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Αυστρίας λίγο πριν την εισβολή των ναζί στη χώρα μιλούσε για «ένωση» με τη Γερμανία γιατί το αυστριακό κράτος «δεν είναι βιώσιμο». Δεν χρειάζεται να μιλήσουμε για το ρόλο των Σουηδών και Φιλανδών σοσιαλδημοκρατών στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά ας θυμηθούν όλοι ότι ψήφο εμπιστοσύνης στο Ι. Μεταξά το 1936 για να σχηματίσει κυβέρνηση έδωσαν όλα τα κόμματα στη βουλή εκτός από το ΚΚΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου