Ψευτοδίλημμα για το λαό το «διάλεξε πώς θα χρεοκοπήσεις»

Ψευτοδίλημμα για το λαό το «διάλεξε πώς θα χρεοκοπήσεις»

«Οχι άλλα βάρη στην πλάτη του λαού», γράφει το πανό σε συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στα Τρίκαλα

Eurokinissi

-- «Από την ώρα που θα υπάρξει μία συμφωνία με τους εταίρους, την οποία θα φέρει η κυβέρνηση, μία συμφωνία, ξεκάθαρα, είναι καλύτερα από τη μη συμφωνία. Μη συμφωνία σημαίνει χρεοκοπία».
-- «Οσο συνεχίζεται η διαπραγμάτευση και τρώει χρόνο, αυτό αφαιρεί δυνατότητες από τη χώρα. Αν καταφέρουμε να κλείσει γρήγορα η διαπραγμάτευση, έχουμε στόχο να υπερβούμε το όριο του χαμηλού πρωτογενούς πλεονάσματος και αυτό θα μπορέσει να δώσει χρήματα και για τη 13η σύνταξη και για την ακύρωση του ΕΝΦΙΑ (...) Υπάρχει σε εξέλιξη συζήτηση για τα χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα. Πρέπει να δούμε πού θα κλείσει αυτό για να μιλήσουμε μετά για τον ΕΝΦΙΑ και τη 13η σύνταξη».

***

Η πρώτη δήλωση ανήκει στη βουλευτή της ΝΔ Ντόρα Μπακογιάννη. Η δεύτερη στον γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ, Τάσο Κορωνάκη. Φαινομενικά, υπερασπίζονται δύο διαφορετικές θέσεις σε σχέση με τις διαπραγματεύσεις που κάνει η κυβέρνηση με τους δανειστές. Στην ουσία, πιέζουν και οι δύο το λαό να αποδεχτεί μια συμφωνία, που θα είναι αντιλαϊκή, ο καθένας με τα δικά του επιχειρήματα.
Η Ντόρα Μπακογιάννη απειλεί ότι χωρίς συμφωνία, έρχεται η χρεοκοπία. Το επιχείρημα είναι από μόνο του χρεοκοπημένο, αν σκεφτεί κανείς ότι χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, κάθε φορά που ήταν να υπογράψουν ένα από τα μνημόνια ή να ψηφίσουν κάποιους από τους αντιλαϊκούς εφαρμοστικούς τους νόμους.
Το επιχείρημα που χρησιμοποιεί ο γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ είναι ακόμα πιο ύπουλο. Στην πραγματικότητα, λέει στο λαό ότι προϋπόθεση για να υλοποιηθούν τα ελάχιστα που διασώζονται από τις προεκλογικές εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ, είναι να κλείσει τώρα η συμφωνία και να γίνει αποδεκτή χωρίς αντιδράσεις.
Δηλαδή, για να συνεχίσει να έχει ο χαμηλοσυνταξιούχος την ελπίδα ότι το Δεκέμβρη μπορεί και να πάρει ένα ψωροεπίδομα που θα το βαφτίσουν 13η σύνταξη, θα πρέπει τώρα να σταθεί μαχητικά στο πλευρό της κυβέρνησης και να αποδεχτεί όλο το αντιλαϊκό πλέγμα της συμφωνίας που ετοιμάζεται να υπογράψει. Ομως, τα μέτρα που θα περιέχει αυτή η συμφωνία, θα εξαφανίσουν από την τσέπη του τα ψίχουλα που του τάζουν και μάλιστα πριν καν τα πάρει (αν τα πάρει)!

Ενα σου τάζω, δέκα σου παίρνω

Ο Κορωνάκης κάνει και κάτι άλλο, που το τελευταίο διάστημα επαναλαμβάνεται ολοένα και πιο συχνά από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Συνδέει οποιοδήποτε μέτρο σχετικής ανακούφισης του λαού, από τα ελάχιστα που είχε εξαγγείλει προεκλογικά, με το πού θα «κάτσει η μπίλια» του πρωτογενούς πλεονάσματος στη συμφωνία με τους δανειστές.
Το ίδιο έκανε τις προάλλες και ο γγ Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Γ. Ρωμανιάς, ο οποίος συνέδεσε ευθέως τη μη εφαρμογή της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος στις επικουρικές συντάξεις, με το αν το πρωτογενές πλεόνασμα θα φτάσει το 2% του ΑΕΠ.
Για να γίνει, όμως, αυτό απαιτούνται μέτρα που θα βουλιάξουν το λαό βαθύτερα στη φτώχεια. Κι αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με την καθήλωση και τη γενίκευση στους κλάδους των σημερινών μισθών πείνας, ή με την αύξηση της - άμεσης και έμμεσης - φορολογίας για τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού. Εχει να κάνει με το σύνολο των «αναπτυξιακών» μέτρων που προωθεί η κυβέρνηση προς όφελος του κεφαλαίου (ιδιωτικοποιήσεις, απελευθερώσεις τομέων της οικονομίας, ενισχύσεις και προνόμια για επενδύσεις).
Ολα αυτά έχουν αρνητικές συνέπειες στους όρους αμοιβής, δουλειάς και ζωής των εργαζομένων και συνολικά της λαϊκής οικογένειας. Οι νόμοι της καπιταλιστικής ανάπτυξης δεν προβλέπουν να ευημερούν ταυτόχρονα τα μονοπώλια και οι εργαζόμενοι. Οσο περισσότερα χάνουν οι δεύτεροι, τόσο αυξάνει η κερδοφορία και η ανταγωνιστικότητα των πρώτων.
Αυτό αποδείχτηκε τα χρόνια της καπιταλιστικής ανάπτυξης, αλλά και το πεντάχρονο της κρίσης, όπου η κατακρήμνιση μισθολογικών, εργασιακών και άλλων δικαιωμάτων, η ραγδαία δηλαδή υποτίμηση της εργατικής δύναμης, αποτέλεσε το βασικό εργαλείο για να σταθεροποιηθεί η οικονομία για λογαριασμό του κεφαλαίου, που τώρα προσδοκά ανάκαμψη.

Διάλεξε πώς θα χρεοκοπήσεις...

Ας πάμε όμως σ' αυτά που λέει η Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία προβάλλει το απευκταίο σενάριο της χρεοκοπίας και στη βάση αυτή λέει στο λαό «συμφωνία να 'ναι κι ό,τι να 'ναι».
Καταρχήν, το σθένος με το οποίο υπερασπίζεται την υπερψήφιση μιας οποιασδήποτε συμφωνίας με τους δανειστές, δεν προκύπτει από το φόβο της ότι μπορεί και να υπάρξει χρεοκοπία, όσο από τη βεβαιότητα ότι αυτή η συμφωνία θα είναι από χέρι υπέρ του κεφαλαίου. Ξέρει καλά η Μπακογιάννη και το κόμμα της ότι φιλολαϊκή συμφωνία στο πλαίσιο της ΕΕ των μονοπωλίων δεν μπορεί και δεν πρόκειται να υπάρξει. Αρα, ό,τι και να προκύψει από τις διαπραγματεύσεις θα είναι για το καλό των επιχειρηματικών ομίλων, βρέξει - χιονίσει.
Σε ό,τι αφορά το ενδεχόμενο της χρεοκοπίας, ένα είναι σίγουρο: Οτι δεν βρίσκεται έξω από το πεδίο των εναλλακτικών «λύσεων» που επεξεργάζεται (και επιδιώκει;) μια μερίδα του κεφαλαίου στην Ελλάδα και την ΕΕ. Οχι βέβαια για να ανακουφιστεί ο λαός από τα δεινά της κρίσης, ούτε για να απαλλαγεί από την «κακή» Ευρωζώνη, αλλά για να γίνει πιο «βατή» η διαχείριση της κρίσης σε Ελλάδα και ΕΕ.
Δηλαδή, αν υπάρξει χρεοκοπία στην Ελλάδα, δεν θα πρόκειται για «ατύχημα», αλλά για επιλογή ενός άλλου τρόπου διαχείρισης της εξόδου από την κρίση και περάσματος στην ανάκαμψη, μέσω της εξωτερικής υποτίμησης, την οποία θα πληρώσει ξανά ο λαός, παίρνοντας υπόψη και τους αδυσώπητους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, που έχουν τη δική τους καθοριστική συμβολή σε τέτοιες σοβαρές εξελίξεις.
Το γεγονός, επομένως, ότι υπάρχουν αστικά κόμματα και πολιτικοί στην Ελλάδα που τάσσονται υπέρ της χρεοκοπίας, δεν σημαίνει ότι το κάνουν από φιλολαϊκή σκοπιά.
Αυτό που κρύβουν είναι ότι από τη χρεοκοπία με ή χωρίς επιστροφή σε εθνικό νόμισμα στις συνθήκες του καπιταλισμού, θα ευνοηθούν ορισμένες μερίδες του κεφαλαίου, κύρια αυτές που έχουν εξαγωγικό προσανατολισμό, οι επιχειρήσεις του τουρισμού, κ.λ.π.
Και ο λαός; Για το λαό τίποτα ουσιαστικό δεν πρόκειται να αλλάξει. Θα συνεχίσει να δουλεύει με μισθούς πείνας και συνθήκες γαλέρας. Θα συνεχίσει επίσης να πληρώνει για τα κρατικά χρέη που δεν δημιούργησε ο ίδιος και να τρώει ψίχουλα από το φαγοπότι των κερδών του κεφαλαίου, που βγαίνουν από τη δική του δουλειά.
Δεν πρόκειται δηλαδή να επανέλθουν το 8ωρο και οι κλαδικοί μισθοί στο ύψος του 2009. Δεν πρόκειται να μειωθούν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, να ανακοπεί η εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση της Υγείας και της Πρόνοιας, να διαγραφούν τα υπέρογκα κρατικά χρέη. Ο λαός θα συνεχίσει να συνθλίβεται στα γρανάζια του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και η ρητορική των αστικών κομμάτων πολύ γρήγορα θα προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα.

Χάραξη πορείας σε άλλο δρόμο

Επομένως, ποιος είναι ο δρόμος που συμφέρει το λαό; Να διαχωρίσει εντελώς τη θέση του από το κεφάλαιο και τις διαχειριστικές παραλλαγές που προπαγανδίζουν τα κόμματά του. Καμιά από αυτές δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις λαϊκές ανάγκες, ούτε καν να προσφέρει ανακούφιση στον χειμαζόμενο λαό. Από αυτή τη σκοπιά, όποια συμφωνία κι αν κάνει η κυβέρνηση με τους δανειστές, πρέπει να συναντήσει ισχυρές λαϊκές αντιδράσεις.
Το πραγματικό συμφέρον του είναι να σταματήσει να ανέχεται την δική του «χρεωκοπία» για λογαριασμό του κεφαλαίου μέσα ή έξω από το ευρώ. Αυτό σημαίνει να έρθει στο προσκήνιο της πάλης η ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, που καθορίζονται από το σημερινό υψηλό επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων και τον τεράστιο πλούτο που παράγει ο εργαζόμενος με το μυαλό και τα χέρια του.
Πραγματική διέξοδος για το λαό, είναι αυτή της ρήξης με το κεφάλαιο, την εξουσία του, την ΕΕ. Αυτή μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω, βάζοντας στο προσκήνιο την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, τις σύγχρονες ανάγκες τους. Συγκροτώντας ο λαός την δικιά του εξουσία, κάνοντας λαϊκή περιουσία τον πλούτο που παράγεται, κοινωνικοποιώντας τα μονοπώλια, μη αναγνωρίζοντας το χρέος, σχεδιάζοντας κεντρικά την οικονομία, με βάση τις κοινωνικές ανάγκες, ακυρώνοντας τη συμμετοχή και τις δεσμεύσεις της χώρας σε ιμπεριαλιστικές συμμαχίες (ΕΕ, ΝΑΤΟ κλπ.).
Ο δρόμος προς αυτή την κατεύθυνση κρίνεται στο σήμερα. Κρίνεται από τη λαϊκή πάλη για ανάκτηση των απωλειών από τα χρόνια της κρίσης, κατάργηση όλων των αντιλαϊκών νόμων και οδηγιών της ΕΕ, τη διεκδίκηση της ικανοποίησης των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Κρίνεται από τα βήματα που γίνονται στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και στη συγκρότηση της Λαϊκής Συμμαχίας, σε αντικαπιταλιστική- αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Αυτό είναι το φως στο μοναδικό τούνελ που αξίζει να βαδίσει ο λαός.