Τα μιλήσαμε, τα συμφωνήσαμε

 Τα μιλήσαμε, τα συμφωνήσαμε

Με ποιον; Με τον καπετανάκη και το συμβούλιό του. Δεν έχει ντούγκλας το μουστάκι, γιατί αυτά είναι αγκυλώσεις κι αναχρονισμοί της μεταπολίτευσης, χώρα που ως σύμβολο παραπέμπει στο σφο με το μουστάκι. Ούτε συμφωνήσαμε να βγούμε από τη φυλακή της εε, γιατί δεν έχουμε κάποιο πειστικό σχέδιο για απόδραση, άσε τις δυσκολίες και τους κινδύνους που αντιμετωπίζεις έξω, οπότε πού να τρέχεις. Είναι κι η φυλακή μια κάποια λύση, επώδυνη και όχι πολύ περήφανη, αλλά ξέρετε δα πως είναι οι φυλακές. Αν τα έχεις καλά όμως με τον καπετανάκη και του στηθείς, θα έχεις τα τυχερά σου, φαΐ, τσιγάρα, ύπνο, ενώ έξω ούτε αυτά δεν είναι εξασφαλισμένα. Τίποτα δε συγκρίνεται με την ασφάλεια της φυλακής και το φόβο μπροστά στην ελευθερία, όπως εξηγεί ο φροϋδομαρξιστής έριχ φρομ.

Η ελπίδα φεύγει. Το μνημόνιο έρχεται.

Πάει και η ηρωική δημιουργική αμφισημία «τέρμα στο μνημόνιο, ζήτω η επέκτασή του», γιατί απαιτήθηκε συνολική συμφωνία. Κι η συμφωνία αυτή πρέπει να περάσειαπό τα κοινοβούλια. Και εδώ αρχίζει το μεγάλο πανηγύρι. Η αριστερή πλατφόρμα κι η ίσκρα χάθηκαν για μερικές ώρες από προσώπου γης και προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο, για την εσωτερική συμφωνία. Τα ροζ παπαγαλάκια πήραν γραμμή μεταμεσονύχτια να τιτιβίσουν σε όλους τους τόνους πως καλούνται επιτέλους για πρώτη φορά να πληρώσουν κι οι πλούσιοι· αλλά δεν πείθουν ούτε τους δικούς τους που θέλουν να παραμυθιαστούν κι έχουνε χάψει άλλα κι άλλα. Ο ανεκδιήγητος μιχελογιαννάκης πρόλαβε, είπε, ξείπε, έθεσε όρους για την κωλοτούμπα κι άρχισε από μόνος του το «μασάζ» στον εαυτό του. Ο μητρόπουλος εκδικείται γλυκά την κυβέρνηση, που δεν του κράτησε μια από τις καρέκλες της –γιατί ο καλός πασόκος στη φουρτούνα φαίνεται κι άμα βρεθεί στην απέξω, δε θα διστάσει να κάψει τους πάντες. Η κομμουνιστική (η ποια;) τάση σύριζα κερδίζει παραπάνω από τα δεκαπέντε λεπτά δημοσιότητας που θα της αναλογούσαν. Το «κόκκινο» (το) παίζει ντεμέκ αντικειμενική πολυφωνία, χωρίς να παίρνει θέση με αξιολογικές κρίσεις για τα γεγονότα. Και η αυγή, όπως σχολίασε κάποιος στο τουίτερ, αν ήταν αθλητική εφημερίδα, θα κυκλοφορούσε με φουστανελάδικο τίτλο: «πάλεψαν σα λιοντάρια, αλλά λύγισαν στο τέλος – άδικη ήττα 7-0». Κι ούτε καν ένα γκολ της τιμής. Ή έστω ένα φύλλο συκής, για να κρυφτούν πίσω του.

Και τώρα; Κανονικά ο τσίπρας θα έπρεπε να ανακοινώσει τη συμφωνία από το σκοπευτήριο της καισαριανής, για να έχει και συμβολισμό, όπως ο γαπ με το καστελόριζο. Η ψηφοφορία για την έγκριση από τη βουλή μπορεί να πάει και μες στο σαββατοκύριακο, που βολεύει ως ημερομηνία για να μην πετύχουν και καμιά γενική απεργία. Η συμφωνία περνάει κατά πάσα πιθανότητα, όχι όμως με τις έδρες της συγκυβέρνησης –εκτός κι αν κάποιοι επιλέξουν την πλήρη γελοιοποίηση- αλλά με τις ψήφους της αντιπολίτευσης. Σε κάθε περίπτωση, θα έχουμε πρόβα τζενεράλε για το μεγάλο, φιλο-εε συνασπισμό του μέλλοντός μας. Μπορεί να το δεχτεί αυτό όμως ο σύριζα στην παρούσα φάση; Ή μήπως θα οδηγηθούμε σε καλοκαιρινές κάλπες; Και τότε, όπως λέει ο τρας, θα φωνάζουμε με στιλ κι επιτηδευμένη υστερία: «πρέπει να φύγουν Αυτοίοίοίοί...». Εκτός κι αν οι κοψοχέρηδες που ψήφισαν σύριζα, σκεφτούν πως έχουν κι άλλο ένα χέρι, οπότε τους παίρνει για άλλη μία φορά, άλλη μία ευκαιρία, άλλο ένα εκβιαστικό δίλημμα, και άλλο (αυτο)γκολ, και άλλο (αυτο)γκολ.

Οκέι γιες, οκέι γιες, σε είδα στο σύνταγμα προχτές

(και ποιον δεν είδαμε δηλ αυτές τις μέρες να διαδηλώνει)

Οκέι γες, οκέι γιες, πάει η χώρα σε εκλογές... (;)

Τους μόνους που δεν είδε ο πολύς κόσμος, γιατί δεν ήθελαν να τους δουν τα κανάλια, ήταν χτες οι λακεδαιμόνιοι, κι ας ήταν περισσότεροι από όλους τους άλλους αθροιστικά. Είναι ενδεικτικός ο αυθόρμητος ενθουσιασμός του ανταποκριτή του καναλιού bbc για το μήκος της πορείας, που αποτυπώθηκε και στο τουίτερ του. Still coming, still coming...

Όσο για την κάλυψη και τα ρεπορτάζ των τηλεοπτικών δελτίων; Ακόμα τα περιμένουμε. Όπως θα έλεγε κι ο βρετανός.

Still coming, still coming