Προς΄΄προβατα΄΄ Στηρίξατε Τσίπραν!

 Στηρίξατε Τσίπραν!

«Μόνον αυτός μπορεί να σώσει την Ελλάδα». Αυτός ήταν ο τίτλος άρθρου της Frankfurter Algemeine Zeitung, που αναφέρεται στον Τσίπρα ως «το μοναδικό πολιτικό κεφάλαιο που διαθέτει η χώρα»! Η ναυαρχίδα του γερμανικού «σοβαρού» Τύπου εξηγεί πως ο Τσίπρας διαθέτει το κύρος για να εφαρμόσει τη συμφωνία με τους δανειστές, διότι τον εμπιστεύονται οι περισσότεροι Ελληνες, παρά την αλλαγή πορείας που έκανε. Τα τελευταία 40 χρόνια κανένας έλληνας πολιτικός δεν ήλεγχε τόσο πολύ την κοινή γνώμη όσο ο Τσίπρας, σημειώνει η FAZ (ξεχνώντας προκλητικά τον Ανδρέα Παπανδρέου και όχι μόνο).

Ακριβώς στο ίδιο μήκος κύματος, την επόμενη μέρα, η ναυαρχίδα του ελληνικού αστικού Τύπου (Τα Νέα) έκλεινε το editorial της ως εξής: «Για μια χώρα που έχει απολέσει το 25% του ΑΕΠ μέσα σε μία πενταετία, η επιστροφή στην ύφεση δεν είναι παίξε γέλασε. Είναι επίσης βούτυρο στο μαύρο ψωμί των ακραίων δυνάμεων που καραδοκούν. Μόνο ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να τις αναχαιτίσει»!

Στην απέναντι σελίδα ο καθηγητής Μουζέλης, σε άρθρο δύο τρίτων σελίδας με τον χαρακτηριστικό τίτλο «‘Η επιτυχία Τσίπρα ή πίσω στη δραχμή», εξηγούσε γιατί πρέπει να στηριχτεί ο Τσίπρας, δίνοντας παράλληλα οδηγίες πολιτικών πρωτοβουλιών στον πρωθυπουργό. Μερικές σελίδες πιο κάτω, η Διαμαντοπούλου καλούσε τον Τσίπρα: «Λύσε το χειρόφρενο της ανάπτυξης». Και εξηγούσε ότι τα πάντα σήμερα περνούν αναγκαστικά από τη σημερινή κυβέρνηση και ότι «σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας καλείται να κάνει σωστή χρήση της μεγαλύτερης πολιτικής συναίνεσης που γνώρισε πρωθυπουργός σε αυτή τη χώρα!».

Δεν αγάπησαν ξαφνικά τον Τσίπρα όλοι αυτοί που μέχρι χτες τον έβριζαν. Αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά τον πραγματισμό που χαρακτηρίζει την αστική πολιτική, στηρίζουν τον Τσίπρα για να στηρίξουν τη διαμόρφωση ενός πλατύτατου μνημονιακού πολιτικού μετώπου. Ο Τσίπρας μπορεί να απομονώσει τους Λαφαζανικούς, ο Τσίπρας σέρνει μαζί του τον Καμμένο, οπότε -με δεδομένη τη στήριξη από ΝΔ-Ποτάμι-ΠΑΣΟΚ- δημιουργείται αυτό το ευρύ πολιτικό μέτωπο που όχι μόνο θα προωθήσει τις εναπομείνασες μνημονιακές ρυθμίσεις, αλλά και θα εργαστεί για να εμπεδωθεί στον ελληνικό λαό η συνείδηση, αν όχι της ορθότητας, τουλάχιστον του αναπόφευκτου της πολιτικής που ακολουθείται από τα μέσα του 2010.

Υπό το φως αυτών των εξελίξεων φαίνεται πιο καθαρά η συνυπευθυνότητα όσων στήριξαν την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και σήμερα ετοιμάζονται ν’ αποχωρήσουν απ’ αυτόν, για να σώσουν το πολιτικό τους σαρκίο και να στήσουν ένα καινούργιο αριστερό ανάχωμα. Αλλά και η εγκληματική ανευθυνότητα όλων εκείνων που αναλώνονται σε μπουρδολογία εναλλακτικών λύσεων μέσα στον καπιταλισμό.

Υπό το ίδιο φως φαίνεται καθαρά πως η μοναδική διέξοδος μπορεί να δοθεί από τον επαναστατικό αγώνα, που αποτελεί τη μοναδική ρεαλιστική εναλλακτική λύση. Πως ο ταξικός αγώνας ενάντια στο σύνολο αυτής της πολιτικής (και όχι η επιλογή διαχειριστή διά της ψήφου) είναι ο μόνος που μπορεί να ορθώσει πραγματική άμυνα, να ανακόψει την επέλαση των δυνάμεων του κεφαλαίου, να φέρει νίκες (μικρές ή μεγαλύτερες), να οξύνει την κρίση σε τέτοιο βαθμό που θ’ αναγκάσει τις δυνάμεις του συστήματος να υποχωρήσουν στα «μικρά» για να μη ρισκάρουν τα «μεγάλα». Ολες οι άλλες πολιτικές προτάσεις δεν απέτυχαν απλώς, αλλά γίνονται βαρίδι στην κοινωνική συνείδηση.