Διαστρεβλώσεις...

Διαστρεβλώσεις...

Αντικείμενο συνειδητής διαστρέβλωσης έχει γίνει - για άλλη μια φορά - η θέση του ΚΚΕ ότι τόσο με το νέο μνημόνιο όσο και με το σενάριο κρατικής χρεοκοπίας και περάσματος σε εθνικό νόμισμα εντός του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης ο λαός δε γλιτώνει τη χρεοκοπία του.

Οι διαστρεβλωτές; Δυνάμεις της «Αριστερής Πλατφόρμας», της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, άλλων οπορτουνιστικών ομάδων κ.ά. Ως συνήθως, χτυπάνε τις θέσεις του ΚΚΕ φτιάχνοντας ανύπαρκτα σχήματα και σενάρια μεταξύ των οποίων ότι το ΚΚΕ έχει προσχωρήσει στη γραμμή της στήριξης της παραμονής της Ελλάδας στο Ευρώ!
Αν θέλουν να αντιπαρατεθούν με την πολιτική γραμμή του ΚΚΕ ας το κάνουν ντόμπρα στα ίσια και όχι απαντώντας σε μια διαστρεβλωμένα βολική ανύπαρκτη πολιτική γραμμή. Ανάμεσα σε αυτούς, βεβαίως, βρίσκονται και ορισμένοι «τύποι», που δεν αξίζει καν να αναφερθούμε όπως π.χ. ο γνωστός Δ. Καζάκης του ΕΠΑΜ, το τελευταίο διάστημα συστηματικός αρθρογράφος της ακροδεξιάς φιλοχουντικής «Ελεύθερης Ωρας». Ας συνεχίσει ο εν λόγω κύριος το φλερτ του με την ακροδεξιά, τους χρυσαυγίτες και τους ΑΝΕΛ και μετά να κάνει κριτική για το πόσο επαναστατική ή όχι είναι η γραμμή του ΚΚΕ.
Το ΚΚΕ λέει καθαρά, απ' την αρχή της κρίσης το 2010, ότι μόνη διέξοδος για το λαό είναι η αποδέσμευση από την ΕΕ, η διαγραφή όλου του χρέους, η κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων με το λαό στην εξουσία, διέξοδος που προϋποθέτει ρήξη με τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, την εξουσία του κεφαλαίου, τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις. Θυμίζουμε ότι την περίοδο 2010 - 2011 τέθηκε για πρώτη φορά από αστικές δυνάμεις το ενδεχόμενο εξόδου απ' το Ευρώ εντός του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, ως επιλογή αλλαγής διεθνών συμμαχιών και ένταξης σε άλλες ιμπεριαλιστικές ενώσεις, σύνδεσης με άλλο διεθνές νόμισμα (π.χ. δολάριο).

Σήμερα είναι ακόμα πιο ορατό απ' όλες τις πρόσφατες εξελίξεις ότι τα σχέδια εξόδου απ' το Ευρώ με ελεγχόμενη ή μη χρεοκοπία αποτελούν μια επιλογή που βρίσκεται στην «πίσω τσέπη» του κεφαλαίου - ήδη προκρίνεται ως λύση από ένα σημαντικό τμήμα του - δυνατή να αξιοποιηθεί τόσο εάν δεν μπορεί να εξασφαλιστεί η ανάκαμψη της κερδοφορίας του εντός ευρώ όσο και αν υπάρξουν εξελίξεις των αντιθέσεων στην Ευρωζώνη που οδηγήσουν σε ανακατατάξεις στο εσωτερικό της. Επιλογές που δεν έχουν τίποτα λιγότερο αντιλαϊκό από την κυρίαρχη, σε αυτήν τη φάση, αστική γραμμή του «θυσίες για παραμονή στο ευρώ», αφού ουσιαστικά θα εξασφάλιζε με το τσάκισμα του εργατικού - λαϊκού εισοδήματος (μέσω υποτίμησης του νομίσματος) όρους για την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου. Ενα εργατικό - λαϊκό κίνημα που θα αποτελούσε «αριστερή», «ριζοσπαστική» πτέρυγα μιας αστικής διαχείρισης «εκτός Ευρώ» θα σήμαινε στην πραγματικότητα τον εγκλωβισμό των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων σε ένα νέο αδιέξοδο για το λαό.

Λένε λοιπόν κάποιοι: «Ναι υπάρχει το Grexit, τα αστικά σενάρια εξόδου απ' το ευρώ, αλλά εμείς θα τους δώσουμε άλλο περιεχόμενο, αριστερό» !! Να κοροϊδέψουμε δηλαδή το λαό, βαφτίζοντας το κρέας ψάρι, εγκλωβίζοντας ριζοσπαστικές διαθέσεις στο τσεπάκι της αστικής τάξης, που ως γνωστό δεν έχει κανένα δογματισμό στην επιλογή εναλλακτικών λύσεων, εφόσον χρειάζεται να στηρίξει τα συμφέροντά της. Η εμπειρία του πρόσφατου δημοψηφίσματος είναι χαρακτηριστική για το πού οδηγεί αυτή η λογική. Αντί όλοι αυτοί να απολογούνται για τη στάση τους, για το ότι έβαλαν πλάτη να στηρίξουν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, σπέρνοντας την αυταπάτη ότι μπορεί να «δώσουμε το δικό μας χρώμα στο Οχι», πολεμώντας με μανία τη θέση του ΚΚΕ και διαστρεβλώνοντάς τη, για άλλη μια φορά, γίνονται σήμερα και τιμητές για το ποια είναι η συνεπής γραμμή. Ελεος!

Η «έξοδος απ' το Ευρώ» προβάλλεται από μια σειρά οπορτουνιστικές δυνάμεις ως ένας μεταβατικός στόχος, μέσα σε μια αλυσίδα πολλών μεταβατικών σταδίων τα οποία υποτίθεται ότι θα οδηγήσουν σε ένα τελικό «σοσιαλιστικό» (;) στόχο κάποτε στο μέλλον. Σήμερα, όμως, όποιος συνειδητοποιεί την ανάγκη ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος παλεύει για να αλλάξουν οι συσχετισμοί, δηλαδή για να διαμορφωθεί ένα μαζικό κίνημα εργατικό - λαϊκό, μια λαϊκή συμμαχία χειραφετημένη, σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, σε γραμμή ρήξης με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους. Παλεύει ώστε οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα που πίστεψαν πως μπορούν να αντιμετωπίσουν τη λιτότητα, να ανακτήσουν δικαιώματα εντός του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, της εξουσίας του κεφαλαίου, εντός της ΕΕ, να βγάλουν συμπεράσματα ότι χρειάζεται η πάλη τους να μη μετατρέπεται σε στήριξη των διάφορων εναλλακτικών αστικών σεναρίων, ότι χρειάζεται ρήξη ακριβώς με αυτό το αντιλαϊκό πλαίσιο. Αντί, δηλαδή, να βάζουν πλάτη στις διάφορες εκδοχές κυβερνητικών εναλλαγών, αντί να αναζητούν μια ακόμα φιλολαϊκή αστική κυβέρνηση, πρέπει να διαλέξουν το δρόμο της πάλης με προοπτική τη λαϊκή εξουσία. Πώς εξυπηρετείται άραγε αυτός ο στόχος με τη διαμόρφωση μιας νέας ψευδαίσθησης ότι μια άλλη «αριστερή κυβέρνηση» με έξοδο της χώρας απ' το Ευρώ μπορεί να επιβάλει φιλολαϊκές λύσεις εντός καπιταλισμού που θα οδηγήσουν σταδιακά στην ανατροπή του; Η αναζήτηση «μεταβατικών σταδίων», μεταβατικών κυβερνήσεων εντός του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης κ.ά. εγκεφαλικών σχημάτων, που ποτέ δεν επιβεβαίωσε η ζωή και η επαναστατική δράση, όχι μόνο δεν προσφέρει τίποτα σε αυτήν την προσπάθεια, αλλά αντίθετα αξιοποιείται στην αντίθετη κατεύθυνση. Είτε, λοιπόν, δεν καταλαβαίνουν είτε καταλαβαίνουν αλλά εξυπηρετούν άλλα σχέδια...