Στο μυαλό ενός Συριζαίου

 Στο μυαλό ενός Συριζαίου

1. Ο τσίπρας αποτελεί εθνικό κεφάλαιο –με αυτό εγγυάται προσωπικά και τις καταθέσεις των ελλήνων πολιτών. Πιστεύει στην ευρώπη της αλληλεγγύης και των αξιών, όπως ο πρεσβύτερος καραμανλής και οι μεγάλοι ευρωπαϊστές της εκαχ. Είναι λαϊκός ηγέτης και ριζοσπάστης, σαν τον ανδρέα, που ήξερε να λέει πότε-πότε και κανένα όχι και δεν έκανε ποτέ δημοψήφισμα για την εοκ. Είναι ο «νέος της δημοκρατίας», που προσπαθούν να τον ρίξουν με τα νέα ιουλιανά. Ξέρει να επιλέγει τον καλό ιμπεριαλιστή και να κλείνει καλές συμφωνίες, σαν το βενιζέλο. Από την ελλάδα των δύο ηπείρων και πέντε θαλασσών, στη σύγχρονη πολιτική σκηνή των πέντε –ή και παραπάνω- κομμάτων (που υπέγραψαν το κοινό ανακοινωθέν) και δύο πολιτικών. Ε, και αν τελικά φτάσουμε στη χρεοκοπία, δικαιούται να πει την ατάκα του χαρίλαου (όχι του καλού, του άλλου): δυστυχώς επτωχεύσαμεν...

2. Το σύνθημα «τι πλαστήρας, τι παπάγος» είναι καταστροφικό για το κομμουνιστικό κίνημα και με θλίβει σαν αριστερό. Στην πραγματικότητα, αν είχαμε επιλέξει από τότε πλαστήρα, θα ‘χαμε κάνει σημαντικά βήματα για τη νίκη της δημοκρατίας, που θριαμβεύει στις μέρες μας και πετάει από νίκη σε νίκη, με τα δημοψηφίσματα, άλλο αν δεν μπαίνουν τα σωστά ερωτήματα, για να μην πάρουμε απαντήσεις που δε θέλουμε. Το κκε έκανε τραγικό λάθος που δε συνεργάστηκε με τους δολοφόνους του μπελογιάννη. Να φανταστείς, απ’ τον πολύ φανατισμό, ο μπελογιάννης δεν είχε βάλει καν μαντίλι στα μάτια, για να φανεί συνεργάσιμος στην εκτέλεσή του.

Πλαστήρα με είπες μια βραδιά, χωρίς καμιά αιτία.

Μα του πασόκου η καρδιά δε σου κρατάει κακία...

3. Ζούμε σε μια ευρώπη που αλλάζει. Άλλο αν πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Σημασία έχει η κίνηση, όχι ο τελικός σκοπός. Και εμείς σκοπεύουμε να αλλάξουμε ριζικά το λάκο των λεόντων και να τους διδάξουμε πώς να γίνουν φυτοφάγοι. Τα δύο άκρα, δεξιά και κομμουνιστές, συναντιούνται από διαφορετικές αφετηρίες στο ίδιο σημείο. Σου λένε, η ευρώπη δεν αλλάζει (άλλαξε εσύ). Ενώ εμείς παραμένουμε αθεράπευτα ρομαντικοί και κινούμε τα γρανάζια της ιστορίας (με την οποία έχουμε ραντεβού). Όχι, δεν είναι υπέρ της θεωρίας των άκρων, αλλά σε κάποια σημεία έχει δίκιο, να τα λέμε όλα.

Κι αν κάποιοι λένε πως η εε δεν αλλάζει, εμείς τους απαντάμε, βαδίζοντας στα χνάρια του τσε γκεβάρα: είμαστε ρεαλιστές, επιδιώκουμε το αδύνατο...

4. Το κουκουέ είναι δογματικό, συστημικό και σεχταριστικό, που βοήθησε αντικειμενικά το «ναι» στο δημοψήφισμα, και που βάρκιζα, προδοσία, ντροπή. Κρίμα που δε συνεργαζόμαστε πάντως, με ένα τόσο προδοτικό, ξεπουλημένο κόμμα, με δική του πάντα ευθύνη. Μπορεί να έχουμε κάποιες στρατηγικές διαφορές, ή να κουβαλούσαμε την αστυνομία για να διώξει τους κουκουέδες από τα εκλογικά κέντρα, όπου βοηθούσαν αντικειμενικά το ναι, και ήταν σαν τον αριστερό ψάλτη του γιούνκερ, αλλά αυτός δεν είναι λόγος να μη συνεργαστούμε. Εδώ κάναμε εθνική ομοψυχία με τους δωσίλογους μερκελιστές, σε αυτό θα κολλήσουμε...

5. Η σοσιαλιστική μετάβαση δεν είναι μονόπρακτο. Χρειάζεται μια ρεαλιστική μεταβατική διαδικασία, με οδικό χάρτη κι ενδιάμεσους σταθμούς, που περνάνε μέσα από τη συμφωνία με τους δανειστές, συνεχίζουν με το πρόγραμμα της θεσσαλονίκης, που τελικά δεν είναι άμεσο, αλλά σε ορίζοντα τετραετίας, και άμα, την παραγωγική ανασυγκρότηση, την αλλαγή της εε, το στάδιο ζήσε μάη μου, κτλ. Αλλά εμείς δεν τα διπλώνουμε στις δυσκολίες της ταξικής πάλης. Θα συνεχίσουμε μέχρι το τέλος. Ως τη νίκη πάντα, που έλεγε κι ο σφος τσε.

6. Το αριστερό ρεύμα είναι η φωνή της συνείδησης της παράταξης. Αλλά δεν χρειάζεται να ψηφίζει παραέξω όσα λέει. Είναι γνωστό εξάλλου ότι ο σύριζα διέπεται από τις αρχές του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, δεν είναι καμιά βαβέλ με πολλές φωνές, για να διαλέγεις όποια θέλεις και να είσαι πάντα ευχαριστημένος.

7. Τη δε ημέρα εβδόμη, υπέγραψε και ξεκουράστηκε, για να δει πόσα είχε πετύχει...