Το «κυνήγι της διαφθοράς» και άλλα παραμύθια...

Το «κυνήγι της διαφθοράς» και άλλα παραμύθια...

«Πόλεμο στη διαφθορά» κήρυξε πριν από λίγες μέρες η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όπως εξάλλου έχουν κάνει στη διάρκεια των περασμένων ετών και όλες οι μέχρι τώρα αστικές κυβερνήσεις. Η συγκεκριμένη νέα εξόρμηση κατά της διαφθοράς ανακοινώθηκε επισήμως μετά από σύσκεψη υπό τον πρωθυπουργό. «Ντύθηκε» με εξαιρετικά μελοδραματικούς τόνους και συνοδεύτηκε κατ' έθιμο από το γνωστό φερετζέ που παρέχει κάθε χρόνο το επικαιροποιημένο πόρισμα της «επιτροπής Ρακιτζή», η οποία όλο ψάχνει κι όλο χάνει τη διαφθορά στη Δημόσια Διοίκηση.
Στον αστικό Τύπο πέρασε με τίτλους όπως «όλα τα σκάνδαλα στο φως» που συνόδευαν την ηχητική υπόκρουση της κραυγής Καμμένου «θα σας τσακίσουμε».
Πριν δούμε ποιους θα τσακίσει, ας βάλουμε σε μια σειρά τα πράγματα:
Ολα τα σκάνδαλα έχουν μία μήτρα. Ολα όσα εμφανίζονται ως δυσμορφίες στο σύστημα πηγάζουν από το ίδιο ένα και μοναδικό πρόβλημα: Η οικονομία λειτουργεί με κριτήριο την κερδοφορία των μετόχων ιδιοκτητών των επιχειρηματικών ομίλων, κερδοφορία που στηρίζεται στην εκμετάλλευση της δουλειάς, των κόπων των εργαζομένων. Ομως, αυτό δεν είναι σκάνδαλο. Είναι η νομιμότητα της συγκεκριμένης ιστορικής στιγμής - περιόδου.
Σκάνδαλο θα μπορούσε να θεωρήσει κάποιος τον ανταγωνισμό των καπιταλιστικών ομίλων για το ποιος θα εξασφαλίσει το μεγαλύτερο ποσοστό κέρδους. Ομως και πάλι δε θεωρείται σκάνδαλο, αφού ο ανταγωνισμός είναι στη φύση του συστήματος. Ετσι, δε θεωρούνται σκάνδαλο οι φοροαπαλλαγές των εφοπλιστών που τους εξασφαλίζουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα έναντι άλλων. Ούτε η εισφοροαπαλλαγή των στεριανών ανταγωνιστών τους βιομηχάνων που επίσης μέσα από την και μ' αυτόν τον τρόπο μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης εξασφαλίζουν ανταγωνιστικότητα.

***

Ομως και αυτό που οι ίδιοι ορίζουν ως διαφθορά ο λεγόμενος «αθέμιτος ανταγωνισμός», «διαπλοκή», η διασύνδεση των αστικών κομμάτων με τα επιχειρηματικά συμφέροντα, τα προνομιακά καθεστώτα ορισμένων επιχειρηματικών ομίλων σε βάρος άλλων, οι ευνοημένοι από το προηγούμενο μοίρασμα της πίτας, δεν αποτελούν παρεκτροπή, αλλά φυσιολογικά αποτελέσματα του κυνηγιού του κέρδους. Ποιος, αλήθεια, μπορεί να βάλει όριο στον ανταγωνισμό; Ποιος μπορεί να ξεχάσει τη ρήση του Κ. Μαρξ ότι: «Οταν το κεφάλαιο έχει το ανάλογο κέρδος, γίνεται τολμηρό. Με δέκα τα εκατό κέρδος αισθάνεται τον εαυτό του σίγουρο και μπορεί να το χρησιμοποιήσει κανείς παντού, με 20% γίνεται ζωηρό, με 50% γίνεται θετικά παράτολμο, με 100% τσαλαπατάει όλους τους ανθρώπινους νόμους, με 300% δεν υπάρχει έγκλημα που να μη ριψοκινδυνεύσει να το πράξει, ακόμα και με κίνδυνο να πάει στην κρεμάλα». Η φύση του καπιταλισμού δεν αλλάζει, ούτε πρόκειται να την αλλάξει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.
Ποιες, λοιπόν, οι σκοπιμότητες της εκστρατείας ενάντια στη διαφθορά; Πολλές θα μπορούσαμε να πούμε.
Κατ' αρχήν, ο αποπροσανατολισμός του λαού σε συνθήκες που εξελίσσεται μια ολομέτωπη επίθεση στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα με το μνημόνιο Τσίπρα. Αυτοί που πραγματικά θα τσακιστούν από την κυβέρνηση Τσίπρα δεν είναι ούτε οι «οφσόρ» εταιρείες ούτε όσοι έχουν βγάλει κεφάλαια στο εξωτερικό ούτε βεβαίως όσοι θησαυρίζουν για χρόνια σε βάρος του λαού, πολλές φορές επιδοτούμενοι μάλιστα με κρατικό χρήμα. Αυτοί που θα τσακιστούν είναι οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, οι νέοι κ.λπ.
Επίσης, έχει ως στόχο τη διευθέτηση ζητημάτων που αφορούν το ξαναμοίρασμα της πίτας σε μια σειρά αγορές ανάμεσα σε παλιά και νέα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Το πολύ-πολύ απ' αυτήν τη διαδικασία να την ξαναπληρώσουν οι συνήθεις ύποπτοι. Στο κυνήγι της διαφθοράς η κυβέρνηση θα παρουσιάσει αποτελέσματα κυνηγώντας τον ΦΠΑ στις τυρόπιτες, αλλά δεν θα ακουμπήσει όσους έβγαλαν στο εξωτερικό μερικά δισεκατομμύρια, αντίθετα στο σχεδιασμό προβλέπεται και επιβράβευσή τους με φοροαπαλλαγές στο βαθμό που επαναπατρίσουν κάποια από αυτά τα κεφάλαια. Εξάλλου, η ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων είναι αναγκαία για τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και ιδρυτική αρχή της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στο όνομα της οποίας πίνει νερό το σύνολο του αστικού πολιτικού κόσμου.