Ποια είναι η εναλλακτική προς όφελος του λαού;

Ποια είναι η εναλλακτική προς όφελος του λαού;

Την περασμένη Παρασκευή το πρωί, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας στην Ολομέλεια της Βουλής και θέλοντας να δικαιολογήσει το γεγονός ότι η κυβέρνησή του έφερε προς ψήφιση ένα σκληρό αντιλαϊκό μνημόνιο και απαντώντας στους διαφωνούντες στο εσωτερικό του κόμματός του, παρουσίασε το εξής δίλημμα. Είπε: «Το δίλημμα δεν ήταν "ευρώ ή δραχμή". Το πραγματικό δίλημμα ήταν "μνημόνιο με ευρώ ή μνημόνιο με δραχμή". Σε κάτι που επιμένει ακόμα ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, για να μην επιτευχθεί συμφωνία. Εναλλακτική λύση δεν υπάρχει». Πραγματικά, ο πρωθυπουργός έθεσε το θέμα στη σωστή του βάση από τη σκοπιά της αστικής διαχείρισης. Είναι γεγονός ότι στο πλαίσιο της αστικής διακυβέρνησης, εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μέσα στην Ευρωζώνη και με δεδομένο ότι τα κλειδιά της οικονομίας τα έχουν στα χέρια τους οι καπιταλιστές, οι εναλλακτικές μορφές διαχείρισης είναι πολύ συγκεκριμένες. Είναι εναλλακτικές μορφές που από τον ίδιο ή διαφορετικό δρόμο οδηγούν το λαό στη λαιμητόμο, φέρνουν μνημόνια, καταστρέφουν τη δυνατότητα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων να καλύπτουν τις ανάγκες τις δικές τους και των παιδιών τους, εξυπηρετούν τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Αρα, πράγματι, εντός αυτών των πλαισίων, όπως τα καθόρισε ο πρωθυπουργός, οι εναλλακτικές είναι συγκεκριμένες: `Η μνημόνιο με ευρώ, δηλαδή μνημόνιο Τσίπρα με το κουαρτέτο (ΔΝΤ - ΕΚΤ - ΚΟΜΙΣΙΟΝ - ESM), με τις ευλογίες της ΕΕ, των ΗΠΑ, της Μέρκελ, του Σόιμπλε, του Ολάντ κ.λπ., αντίστοιχο με τα μνημόνια των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και τμημάτων του κεφαλαίου. `Η μνημόνιο εκτός ευρώ με εθνικό νόμισμα, δηλαδή μνημόνιο Λαφαζάνη (η στήριξη του εθνικού νομίσματος χρειαζόταν ξανά δανεισμό και μάλιστα ανάλογο με αυτόν που δανείστηκε η κυβέρνηση, αφού τα αποθεματικά είχαν στερέψει, επομένως οι νέοι δανειστές θα έβαζαν όρους μνημονίου), με τις ευλογίες άλλων τμημάτων του κεφαλαίου εντός και εκτός Ελλάδας (ανάλογα με τις νέες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, π.χ. Ρωσία, BRICS κ.λπ.), που ωφελούνται από μία τέτοια εξέλιξη. Και στις δύο περιπτώσεις, «τη νύφη την πληρώνει ο λαός». Αυτή είναι η πραγματικότητα...

* * *

Το ενδιαφέρον, ωστόσο, στη συγκεκριμένη συζήτηση δεν είναι τόσο εάν είναι σωστό ή λάθος αυτό που είπε ο Αλέξης Τσίπρας, όπως κάποιοι του απέδωσαν και βεβαίως η «Αριστερή Πλατφόρμα», που λέει ότι δεν είναι με κανένα μνημόνιο, (αλήθεια, με τι όρους θα δανείζονταν;). Αυτό που έχει σημασία, είναι να εξετάσουμε εάν υπάρχουν ή δεν υπάρχουν άλλες εναλλακτικές λύσεις. Γιατί εκεί είναι το ζουμί της υπόθεσης. Και εκεί στοχεύει στην πραγματικότητα η αναφορά του πρωθυπουργού ότι δεν υπάρχουν. Να δείξει στο λαό ότι δεν έχει άλλη εναλλακτική να επιλέξει. Οτι πρέπει να αποδεχτεί πως έχει να διαλέξει ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη. Ανάμεσα στο δικό του μνημόνιο και στο μνημόνιο όσων θέλουν τη χώρα εκτός ευρώ. Ανάμεσα στην καταστροφή του λαού με ευρώ ή στην καταστροφή του με δραχμή. Και να περιοριστεί στο να σκέφτεται ποιο είναι το μικρότερο κακό, μέσα σε συνθήκες όπου κατεδαφίζονται εργασιακά δικαιώματα, φορτώνονται νέοι φόροι, κόβονται κι άλλο οι συντάξεις. Αυτό, λοιπόν, είναι το μεγαλύτερο και πιο επικίνδυνο ψέμα. Γιατί, την πραγματική εναλλακτική ο λαός πρέπει να την αναζητήσει με κριτήριο τα δικά του συμφέροντα, το δικό του μέλλον. Και υπάρχει πραγματική εναλλακτική διέξοδος σε όφελός του. Την εναλλακτική διέξοδο οι εργαζόμενοι πρέπει να την ψάξουν όχι με κριτήριο το τι συμφέρει τον Τσίπρα και τον κάθε Τσίπρα, τον Λαφαζάνη και τον κάθε Λαφαζάνη, ουσιαστικά το τι συμφέρει το κεφάλαιο, την ΕΕ, τους ιμπεριαλιστές συμμάχους τους. Αλλά με το τι συμφέρει τον ίδιο το λαό, για να μπορεί να ζήσει και να μεγαλώσει τα παιδιά του χωρίς μνημόνια, να ικανοποιούνται όλες οι σύγχρονες και συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες της οικογένειάς του, να ζει δηλαδή χωρίς εκμετάλλευση, απαλλαγμένος από την καπιταλιστική βαρβαρότητα, που είναι η αιτία για όλα του τα δεινά. Αυτό έλειπε. Να κρίνει ο λαός με γνώμονα τα άθλια πολιτικά παιχνίδια που παίζουν διάφοροι στις πλάτες του σε όφελος των εχθρών του, δηλαδή των καπιταλιστών, των έξωθεν συμμάχων τους, της ΕΕ, των ΗΠΑ κ.λπ.

* * *

Ποια είναι η πραγματική εναλλακτική προς όφελος του λαού; Εκείνη που θα βάζει στο επίκεντρο τον τρόπο, τη διαδικασία που θα μπορεί να φέρει τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα στη θέση που να ζουν και να ικανοποιούν όλες τις σύγχρονες ανάγκες τους. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Μήπως με διαπραγματεύσεις και συζητήσεις που έκανε και κάνει η κυβέρνηση Τσίπρα - Λαφαζάνη; Τι να διαπραγματευτεί; Το πώς θα οδηγήσουν το λαό στη σφαγή του; Ο μόνος τρόπος για να αποδεσμευτεί η Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Ενωση, να διαγραφεί μονομερώς το χρέος προς όφελος του λαού, είναι εργατική - λαϊκή εξουσία. Που θα επιβάλει την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, δηλαδή μια παραγωγή χωρίς τους καπιταλιστές και την ιδιοκτησία τους, θα αναπτύσσει την κοινωνική παραγωγή με κίνητρο την εργατική - λαϊκή ευημερία με κεντρικό, επιστημονικό, πανεθνικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο. Αυτή είναι η μόνη πραγματική εναλλακτική διέξοδος για το λαό, ικανή να αξιοποιήσει και αναπτύξει παραπέρα όλες τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας προς όφελός του, να εξασφαλίσει μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες Παιδείας, Υγείας, Πρόνοιας, να συνάψει οικονομικές σχέσεις με άλλες χώρες στη βάση του αμοιβαίου οφέλους. Γι' αυτό η εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα χρειάζεται να δυναμώσουν το ΚΚΕ παντού, να οργανώσουν τη λαϊκή συμμαχία κόντρα στο κεφάλαιο, στην ΕΕ, στην εξουσία τους. Γιατί αυτός ο αγώνας επιβάλλεται σήμερα, για να ανακόψει την αντιλαϊκή επίθεση και ταυτόχρονα να στοχεύσει στην πλήρη απαλλαγή του λαού από τη βαρβαρότητα του καπιταλιστικού συστήματος.