Ομοιος στον όμοιο...

Ομοιος στον όμοιο...

Ο Π. Λαφαζάνης είχε προχτές τηλεφωνική συνομιλία με τον επικεφαλής του «Αριστερού Μετώπου» της Γαλλίας, Ζαν - Λικ Μελανσόν, κατά την οποία καταγράφτηκε η συμφωνία τους στην εναντίωση στη λιτότητα και στην ανάγκη να διεξαχθεί μια «ευρωπαϊκή διεθνιστική συνάντηση κορυφής για ένα σχέδιο Β», η οποία «θα μπορούσε να συσπειρώσει τις δυνάμεις της "άλλης Αριστεράς" που θέλουν ν' αλλάξουν τη σημερινή Ευρώπη και να ανοίξει τη συζήτηση για ένα εναλλακτικό σχέδιο που, χωρίς να το καθιστά αυτοσκοπό, θα μπορούσε να καταλήξει και στη ρήξη με το ευρώ, εάν οι ηγέτες και οι θεσμοί εμμείνουν στην αδιάλλακτη στάση τους έναντι οποιασδήποτε αμφισβήτησης των πολιτικών λιτότητας και άρνησης της δημοκρατίας»!
Μάλιστα, σπεύδουν να προσφέρουν ένα πολύτιμο άλλοθι στον ΣΥΡΙΖΑ, υποστηρίζοντας ότι η ύπαρξη ενός τέτοιου σχεδίου «θα είχε βοηθήσει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να αντισταθεί στους εκβιασμούς του Eurogroup»!
Τι 'χες Γιάννη, τι 'χα πάντα! Να τα πάλι τα σχέδια Β, τα εναλλακτικά που υπόσχονται ότι θ' αλλάξουν τα πράγματα, εκτός όμως από τα πιο κύρια και βασικά, την καπιταλιστική ιδιοκτησία, την εξουσία του κεφαλαίου, τη συμμετοχή στο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Υποσχέσεις για φιλολαϊκές αλλαγές που κονιορτοποιούνται κάτω απ' το βάρος του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Μόνες ενστάσεις αυτές που διατυπώνονται για το νόμισμα, αλλά κι αυτές με μια ντουζίνα αστερίσκους, κάμποσα «εάν» και «εφόσον»... στέλνοντας το μήνυμα στην αστική τάξη ότι αυτή η επιλογή θα προκύψει εφόσον χρειαστεί, για λογαριασμό του κεφαλαίου.

***

Να τα και τα ίδια απολειφάδια της ευρωενωσιακής σοσιαλδημοκρατίας, με τα οποία ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ νταραβερίζονταν έως και μέχρι πριν από λίγους μήνες. Οι έξω βοηθάνε τους εγχώριους επίδοξους διαχειριστές να χτίζουν «ευρωπαϊκό προφίλ», με αντάλλαγμα την τόνωση της δικής τους, ξεθωριασμένης σε σημείο εξαφάνισης, «αριστεροσύνης». Βεβαίως, είναι γνωστό ότι υπάρχει τμήμα της γαλλικής αστικής τάξης που κινείται «ευρωσκεπτικιστικά» για λογαριασμό των συμφερόντων του. Εκφράζεται από το κόμμα της Λεπέν, αλλά απ' ό,τι φαίνεται διεκδικούν και άλλοι την πολιτική έκφρασή τους.
Ποιος είναι ο Μελανσόν; Πρώην στέλεχος του Σοσιαλιστικού Κόμματος, του ΠΑΣΟΚ της Γαλλίας δηλαδή, πρώην υπουργός της αντιλαϊκής κυβέρνησης Ζοσπέν που συμμετείχε στο βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας, υπέρμαχος των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών στη Λιβύη. «Υποστηρίζω, λοιπόν, την ιδέα να συντριβεί ο τύραννος, ώστε να μην μπορέσει να συντρίψει την επανάσταση (...) Ασφαλώς και υπάρχει ένας κίνδυνος κλιμάκωσης, αλλά φοβάμαι ακόμη περισσότερο τον κίνδυνο σφαγής!», δήλωνε για τη Λιβύη, υποστηρίζοντας ότι εκεί συντελείται μια λαϊκή επανάσταση που πρέπει να στηριχτεί, την ίδια ώρα που απευθυνόμενος στο λαό της Γαλλίας έλεγε: «Επιδιώκουμε την αλλαγή όχι με επανάσταση, αλλά μέσω των θεσμών».
Ο Μελανσόν είναι αυτός που στήριζε Ολάντ για να μη βγει ο Σαρκοζί και παζάρευε ωμά, κυνικά, φόρα παρτίδα υπουργικούς θώκους, ράβοντας κοστούμια. «Σας ζητώ να μην ολιγωρήσετε και να δράσετε σαν να είχατε να εκλέξετε εμένα τον ίδιο στην Προεδρία» προέτρεπε τα μέλη και φίλους του κόμματός του, κάτι που μεταφράζεται στο... «ψηφίστε δαγκωτό Ολάντ».

***

Σειρά δημοσιευμάτων στο γαλλικό Τύπο το τελευταίο διάστημα εμφανίζουν τον Μελανσόν να βρίσκεται σε στενή επαφή με τμήματα των «Πρασίνων» (που πρόσφατα αποχώρησαν από την κυβέρνηση των Ολάντ - Βαλς), στελέχη του PS που «διαφωνούν» με την επίσημη γραμμή του κόμματός τους, «Οικολόγους», αλλά και νέα πολιτικά μορφώματα που ξεφυτρώνουν για να προσφέρουν υπηρεσίες στο κεφάλαιο, όπως η οργάνωση «Nouvelle Donne» (κάτι σαν νέα αναδιανομή), για να καταθέσουν μια κοινή υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές του 2017. Η συγκεκριμένη οργάνωση διαμορφώνει μια σειρά από αιτήματα που δίνουν ανάσα στο δοκιμασμένο από την κρίση κεφάλαιο. Για παράδειγμα, προτείνει όταν μια εταιρεία αντιμετωπίζει δυσκολίες, να διατηρείται το προσωπικό αλλά με μειωμένο χρόνο εργασίας και μειωμένους μισθούς, δηλαδή φορτώνοντας την κρίση στους εργάτες και καλλιεργώντας την επικίνδυνη αυταπάτη ότι έτσι μπορούν να γλιτώσουν τα δικαιώματά τους.
Να τις χαίρεται ο Λαφαζάνης και τις θέσεις του και τους συμμάχους του και τις αντιλαϊκές περγαμηνές τους.

Β. Ν.