Οι εργάτες δεν μπορεί να ψηφίζουν τα ίδια κόμματα με τα αφεντικά

 Οι εργάτες δεν μπορεί να ψηφίζουν τα ίδια κόμματα με τα αφεντικά

Από τη συμμετοχή συνδικάτων της Βιομηχανίας σε

παλιότερη κινητοποίηση ενάντια στα μνημόνια,

στην Αττική

Ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε με συνδικαλιστές από κλάδους της Βιομηχανίας για τις επικείμενες εκλογές

Παραμονές των εκλογών και με αφορμή το κάλεσμα που διακινούν στους κλάδους τους συνδικάτα της Βιομηχανίας από την Αττική, ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε με τον Ακη Αντωνίου, αντιπρόεδρο του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγικής Βιομηχανίας Ελλάδας, πρόεδρο του Παραρτήματος του Πειραιά, την Φωτεινή Λυκουρέση, αντιπρόεδρο της Πανελλαδικής Ενωσης Λιθογράφων και τον Γιάννη Σχοινά, γραμματέα του Συνδικάτου Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών Αττικής.
_______

-- Παρακολουθώντας τα επιχειρήματα των κομμάτων σ' αυτήν την προεκλογική περίοδο, ποιους στόχους εκτιμάτε ότι θέλουν να υπηρετήσουν;

Ακης Αντωνίου: Ο στόχος τους είναι, μέσα από νέα ψέματα, εκβιαστικά διλήμματα, ανούσιες αντιπαραθέσεις και τακτικισμούς, να αποσπάσουν τη λαϊκή συναίνεση στο βάρβαρο μνημόνιο που όλοι μαζί ψήφισαν.

Να εγκρίνουμε, δηλαδή, με την ψήφο μας την παραπέρα μείωση των μισθών και των συντάξεων, τη διεύρυνση των ελαστικών σχέσεων εργασίας και των ατομικών συμβάσεων, την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, την αύξηση της φορολογίας για στοιχειώδεις υπηρεσίες σε Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία.

Ζητάνε από εμάς τους εργαζόμενους και τις οικογένειές μας να εγκρίνουμε με την ψήφο μας την πολιτική τους, να τους δώσουμε το «πράσινο φως» για να κλιμακώσουν την επίθεση σε βάρος μας. Θέλουν νομιμοποίηση μέσω και της ψήφου για το άγριο χαράτσωμα της λαϊκής οικογένειας στους παιδικούς σταθμούς, για να πληρώνουμε πιο ακριβά τα βασικά είδη διατροφής, να συνεχίσουν τα παιδιά μας να παραμένουν άνεργα και όταν βρίσκουν δουλειά, να τα εκμεταλλεύεται η εργοδοσία για 12 ώρες με 300 και 400 ευρώ, να μην μπορούμε να κάνουμε απεργία κ.ά.

Από την άλλη, ζητάνε από τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα να εγκρίνουν με την ψήφο τους τα δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ που θα δοθούν στις τράπεζες, στους βιομήχανους, στους εφοπλιστές. Να εγκρίνουν την παράδοση στο μεγάλο κεφάλαιο των αεροδρομίων, των λιμανιών, των σιδηροδρόμων, του ορυκτού και ενεργειακού πλούτου της χώρας.
Τελικά, στόχος τους είναι να χρησιμοποιήσουν την εργατική λαϊκή ψήφο για να συγκροτήσουν μια πιο ισχυρή, αδίστακτη και αυταρχική κυβέρνηση, η οποία θα υλοποιήσει το μνημόνιο που όλοι μαζί ψήφισαν, για να τσακίσουν τα δικαιώματά μας. Με δυο λόγια, να μας βάλουν «να βγάλουμε τα μάτια μας με τα ίδια μας τα χέρια».

Οχι ξανά «κοψοχέρηδες»

-- Είναι συχνό φαινόμενο, μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση, πολλοί να δηλώνουν «κοψοχέρηδες», καθώς άλλο νόμιζαν ότι ψήφιζαν και άλλο τους βγαίνει μετά την κάλπη. Πόσο υπαρκτός είναι αυτός ο κίνδυνος μπροστά και στις εκλογές της Κυριακής;

Γιάννης Σχοινάς: Ο κίνδυνος σίγουρα είναι υπαρκτός, αλλά τώρα υπάρχουν καλύτερες προϋποθέσεις να βγουν ουσιαστικά συμπεράσματα, ώστε την επομένη των εκλογών να μην πούμε «την πάτησα ξανά», «δεν ήξερα». Τώρα υπάρχει μεγαλύτερη πείρα, για να αποκρουστεί η κοροϊδία, να μην εγκλωβιστούν οι εργαζόμενοι και ο λαός στα νέα ψέματα και τις υποσχέσεις, να μην υποκύψουν στις νέες απειλές και τους εκβιασμούς.

Μέχρι τώρα ξέραμε τους παλιούς υπηρέτες του κεφαλαίου, τα «παραδοσιακά» κόμματα της μεγαλοεργοδοσίας. Τώρα μάθαμε και τους νέους. Ολοι μας γνωρίζουμε τι μας περιμένει, όποιος κι αν κληθεί να φτιάξει κυβέρνηση, αφού το κυβερνητικό πρόγραμμα είναι ήδη αποφασισμένο: Είναι το μνημόνιο, που θα αναθεωρείται μόνο προς το χειρότερο μετά από κάθε τρίμηνο έλεγχο, όπως άλλωστε γινόταν και με τα προηγούμενα δύο μνημόνια.

Τώρα, όλοι μας γνωρίζουμε καλύτερα το ποιοι είναι μαζί μας και ποιοι είναι απέναντί μας, ποιοι είναι συνεπείς με αυτά που μας λένε προεκλογικά και ποιοι μας κοροϊδεύουν. Γνωρίζουμε αυτούς που όλο το προηγούμενο διάστημα ήταν δίπλα μας, μας βοήθησαν να οργανώσουμε την πάλη μας, όταν οι άλλοι μας έλεγαν να περιμένουμε και να συνεργαστούμε με την εργοδοσία, μας καλούσαν να στηρίξουμε την κυβέρνηση. Αποδείχτηκε ότι ήθελαν να μας κάνουν συνένοχους στο έγκλημα, στο βάρβαρο μνημόνιο που όλοι μαζί ψήφισαν τελικά τον Αύγουστο που μας πέρασε.

Ολα αυτά τα χρόνια, όμως, έχουμε αποκτήσει πείρα και από αυτούς που «πρώτα κάνουν τη δουλειά» και μετά παριστάνουν τους «εξαπατημένους», τους «ανήξερους» και τους «μετανοούντες», για να μπάσουν το λαό στις ίδιες αυταπάτες από άλλη πόρτα. Χορτάσαμε πραγματικά όλα αυτά τα χρόνια από «μετανοούντες αντάρτες», όποιο προσωπείο κι αν φορούσαν.

Τέλος, οι εργαζόμενοι ξέρουν πλέον καλά «τι καπνό φουμάρει» και η φασιστική Χρυσή Αυγή, η οποία, πίσω από τις αντιμνημονιακές και αντισυστημικές κορόνες της, στηρίζει με λύσσα το σύστημα της εκμετάλλευσης, φτιάχνει δουλεμπορικά για να προσφέρει φτηνούς εργάτες στις επιχειρήσεις, φοβίζει όσους αντιστέκονται. Είναι εγκληματική οργάνωση, γιατί αυτή είναι η ιδεολογία της. Ο ρόλος της αποκαλύφθηκε στην επίθεση σε βάρος των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ στο Πέραμα, στη δολοφονία του Π. Φύσσα, στις επιθέσεις σε βάρος μεταναστών.
Για ποια «δημοκρατία» μιλάνε;

-- Παρ' όλα αυτά, τα κόμματα που ζητάνε την ψήφο για να κυβερνήσουν ή να συγκυβερνήσουν, ισχυρίζονται ότι προσφεύγουν στην κρίση του «κυρίαρχου λαού» και αποθεώνουν τη δημοκρατία. Πώς το σχολιάζετε;

Φωτεινή Λυκουρέση: Να μας πουν αυτοί που κλίνουν σε όλες τις πτώσεις τη λέξη «δημοκρατία», γιατί, όταν ένας εργαζόμενος γίνεται μέλος του συνδικάτου, μπαίνει στη «μαύρη λίστα» της εργοδοσίας; Γιατί, όταν ένας εργαζόμενος μοιράζει ακόμα και μια προκήρυξη του σωματείου του, σε πολλές περιπτώσεις καλείται σε απολογία κι αν «δεν συμμορφωθεί προς τας υποδείξεις» φτάνει μέχρι και να απολύεται, με διάφορα προσχήματα;

Στους χώρους που δουλεύουμε, αλλού μας απαγορεύουν και αλλού μας βάζουν σοβαρά εμπόδια για να κάνουμε γενικές συνελεύσεις. Οταν αποφασίζουμε απεργία, η εργοδοσία, μαζί με την κυβέρνηση, παίρνουν όλα τα μέτρα για να την εμποδίσουν, ενώ είναι συνηθισμένο φαινόμενο μετά την απεργία να ακολουθούν εκδικητικές - τρομοκρατικές απολύσεις.

Ακόμα πιο πέρα: Το δικαίωμα στη συνδικαλιστική δράση και την απεργία θεωρείται από την εργοδοσία και τα κόμματά της «κατάχρηση της ελευθερίας» και καταγγέλλεται ότι εμποδίζει «το δικαίωμα στην εργασία», δηλαδή στην απεργοσπασία. Αντίθετα, το να ψηφίζεις για τη Βουλή κάθε έξι μήνες, να κάνεις δημοψηφίσματα, θεωρείται από τους ίδιους «γιορτή της δημοκρατίας», «έκφραση της λαϊκής ετυμηγορίας».

Επομένως, ας αφήσουν τα ψέματα και την κοροϊδία. Ολοένα και περισσότεροι συνειδητοποιούν τι κρύβεται πίσω από το γνωστό «ζητάμε την ετυμηγορία του λαού», «να μιλήσει ο κυρίαρχος λαός». Θέλουν να μας κάνουν συνυπεύθυνους. Να αισθανθούμε ότι εμείς τάχα κυβερνάμε, ότι εμείς με την ψήφο μας τιμωρούμε, ανεβάζουμε και κατεβάζουμε κυβερνήσεις. Γνωρίζουν ότι δεν κινδυνεύουν από αυτήν τη «λαϊκή ετυμηγορία», γιατί, άσχετα από την κυβέρνηση που θα βγει, ίδια θα παραμένει η εξουσία.

Απάντηση στην ωμή παρέμβαση της εργοδοσίας

-- Πώς σχολιάζετε την ωμή παρέμβαση της μεγαλοεργοδοσίας σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου;

Γιάννης Σχοινάς: Δεν είναι τυχαίο ότι μπροστά στις εκλογές, οι Ενώσεις των εργοδοτών βγαίνουν η μία μετά την άλλη ή όλες μαζί και ζητάνε «σταθερή κυβέρνηση συνεργασίας», «να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις των μνημονίων» και άλλα παρόμοια. Προσπαθούν να επηρεάσουν την ψήφο του λαού σε κατεύθυνση αντίθετη προς τα πραγματικά του συμφέροντα.

Οπως δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ισχυρές μερίδες των εργοδοτών αγκάλιασαν τις δήθεν αυθόρμητες συγκεντρώσεις «υποστήριξης της κυβέρνησης» στο Σύνταγμα, στις οποίες καλούσαν κόμματα και συνδικαλιστικές πλειοψηφίες. Τέτοιες δραστηριότητες προβάλλονταν απ' όλα τα αστικά Μέσα σαν «λαϊκή παρέμβαση», κι ας συμμετείχαν σε αυτές η εργοδοσία και οι πιο απίθανοι «σαλονάτοι» τύποι.

Από την άλλη, οι απεργιακές συγκεντρώσεις και τα συλλαλητήρια των ταξικών συνδικάτων, του ΠΑΜΕ, θεωρούνται «ζημιά στην οικονομία», «ταλαιπωρία για τους υπόλοιπους εργαζόμενους», δημιουργούν «ασφυξία στην αγορά και τους εμπόρους του κέντρου», «αμαυρώνουν την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό και στους τουρίστες».

Ολα αυτά επιβεβαιώνουν ότι αυτό που φοβάται η μεγαλοεργοδοσία και οι πολιτικές της δυνάμεις είναι ο συνεπής ταξικός αγώνας, που στο εργατικό κίνημα εκφράζεται από το ΠΑΜΕ και τα συνδικάτα που συσπειρώνονται σ' αυτό. Είναι οι δυνάμεις αυτές που παλεύουν για την ανασύνταξη του κινήματος, την απαλλαγή του από τον εργοδοτικό κυβερνητικό συνδικαλισμό, που αποτελεί φορέα της γραμμής του κεφαλαίου μέσα στο κίνημα.

Τώρα, λίγες μέρες πριν από τις εκλογές, εμείς, σαν ταξικά συνδικάτα στο χώρο της βιομηχανίας, θεωρούμε υποχρέωση απέναντι στους συναδέλφους μας να απαντήσουμε στην ωμή παρέμβαση της εργοδοσίας. Γι' αυτό συντάξαμε και διακινούμε πλατιά στους χώρους δουλειάς ένα κείμενο - κάλεσμα, για το πώς οι εργαζόμενοι οφείλουν να σταθούν μπροστά στην κάλπη, κρίνοντας από τη σκοπιά του ταξικού τους συμφέροντος.

Το κάλεσμα των συνδικάτων

-- Ποιο είναι, σε γενικές γραμμές, το περιεχόμενο του καλέσματος που απευθύνετε προεκλογικά στους εργαζόμενους;

Ακης Αντωνίου: Το κάλεσμα αυτό υπογράφεται από το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών Αττικής, την Πανελλαδική Ενωση Εργατοϋπαλλήλων Ελαιουργοσαπωνοποιών, το Κλαδικό Συνδικάτο Ενέργειας, το Συνδικάτο Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος Αττικής, την Πανελλαδική Ενωση Λιθογράφων, το Συνδικάτο Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγικής Βιομηχανίας, την Ενωση Προσωπικού Πρακτορείων Εφημερίδων Αθηνών, το Συνδικάτο Εργαζομένων Φαρμάκου - Καλλυντικού Αττικής - Πειραιώς και Νήσων, το Κλαδικό Σωματείο Χαρτεργατών και το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Χημικής Βιομηχανίας.

Κατ' αρχήν, είναι κρίσιμο ζήτημα να δράσουμε τώρα και να μην περιμένουμε λύσεις από την κάλπη. Να οργανωθούμε στα συνδικάτα μας και να οργανώσουμε την πάλη μας, να μπλοκάρουμε τα μέτρα του μνημονίου, να παλέψουμε για την ανάκτηση των απωλειών μας, την ικανοποίηση των αναγκών μας. Να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για κλιμάκωση της πάλης από την επομένη των εκλογών.

Σ' αυτήν την κατεύθυνση, πρέπει να αξιοποιηθεί και η ψήφος, ώστε να διευκολύνει και να μην εμποδίζει την ανάπτυξη της πάλης. Στις εκλογές πρέπει να αποδυναμωθούν οι δυνάμεις που στηρίζουν τους εχθρούς μας, την ΕΕ και την εργοδοσία, που παλεύουν για την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου στις δικές μας πλάτες.

Χρειάζεται να ενισχύσουμε αυτούς που είναι πάντα δίπλα μας, πριν και μετά τις εκλογές, που δεν μας θυμούνται μόνο προεκλογικά, που θα ξαναείναι και πάλι από την επομένη των εκλογών στο πλευρό μας, στο πλευρό του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Αυτούς που στηρίζουν σταθερά τα αιτήματά μας, τα δικαιώματά μας, που αντιπαλεύουν με σταθερότητα και συνέπεια τους εχθρούς μας, την ΕΕ και την εργοδοσία, που παλεύουν για να πάρει ο λαός στα χέρια του τον πλούτο που παράγει.

Αυτό είναι που κρίνεται σε αυτές τις εκλογές και όχι το ποια δύναμη θα βγει πρώτη ή δεύτερη, αν η κυβέρνηση που θα συγκροτηθεί θα είναι μονοκομματική ή πολυκομματική. Αυτό που θα μετρήσει είναι αν και με την ψήφο μας, θα δημιουργήσουμε την επόμενη μέρα τις προϋποθέσεις για να συνεχίσουμε από καλύτερες θέσεις τον αγώνα, που θα είναι σκληρός και δύσκολος.

Πηγή: Ριζοσπάστης