Δώδεκα παρά…

 Δώδεκα παρά…

Κι ενώ οι εκλογοαπολογιστικές συζητήσεις συγκλίνουν στο συμπέρασμα πως... «μας έφυγαν καινούριες ψήφοι», εκτός και αν μας τρολάρουν οργανωμένα Συριζαίοι ψηφοφόροι, που μας λένε ψέματα πως μετατοπίστηκαν προς το Κουκουέ, αλλά κανείς μας δεν είχε λόγο να μην τα πιστέψει μέχρι την Κυριακή, στις 7 παρά, που περιμέναμε ακόμα κάτι κοντά στο 7 παρά ως ποσοστό…

…η κε του μπλοκ ανοίγει μια (αριστερή) παρένθεση στο μετεκλογικό προβληματισμό, για να παρακολουθήσει τις εξελίξεις στο νέο κυβερνητικό σχήμα, το οποίο ανακοινώθηκε λίγο πριν τα μεσάνυχτα, την ώρα που βγαίνουν οι τρελοί και τα φαντάσματα που πλανώνται πάνω από τη γερασμένη ήπειρο, τη λυκοσυμμαχία* και τα μέλη της. Μεσάνυχτα, σαν τον κλέφτη και τον ψεύτη (ή μήπως ψευτράκο) που τον πρώτο χρόνο χαίρονται (και αυτοί έκαναν τις εκλογές πριν κλείσουν χρόνο στην εξουσία, με την ελπίδα να κατσικωθούν στο σβέρκο μας καμιά τετραετία ακόμα, αν και είναι πολύ χλωμό ως προοπτική)…

Δώδεκα παρά (μες στη σιγαλιά), λίγο πριν η αντιμνημονιακή πριγκίπισσα γίνει ξανά Σταχτοπούτα για να λερώσει τα χέρια της με την εφαρμογή των μνημονιακών μέτρων, γιατί αλλιώς, αν αυτοί δε λερώσουν τα χέρια τους, δε θα ‘ρθει από μόνο του νέτο-σκέτο.

Με δύο ακροδεξιούς Καμμένους, που αυξάνονται και πληθύνονται στην κυβέρνηση, κι αν είχαμε κι εμείς διάθεση να τρολάρουμε ως Κόμμα, θα έπρεπε να τους στείλουμε ένα ρόλεξ μαϊμού, για να τους συγχαρούμε για την υπουργοποίηση.

Με το Φίλη Υπουργό Παιδείας να αποτελεί από μόνος του λόγο για νέο γύρο καταλήψεων, κι εξαίρεση στον κανόνα των συμπαθών, εύσωμων ατόμων. Η διαφορά του Πασόκ από τη σύγχρονη, κακέκτυπη εκδοχή του δεν είναι πως δε διέθετε (πολιτικά) παχύδερμα, κάθε άλλο· αλλά πως ποτέ δεν έβαλε το δικό του, αυθεντικό Πάγκαλο στο Υπουργείο Παιδείας (και θρησκευμάτων, βεβαίως-βεβαίως, για να θυμίζει την υπόσχεση του διαχωρισμού εκκλησίας-κράτους, ως σύντομο, πολιτικό ανέκδοτο).

Η Φωτίου στο Υπουργείο Κοινωνικής Ασφάλισης πήρε τη σκυτάλη της Αντουανέτας από το Φίλη: αν δεν μπορεί ο κόσμος να αγοράσει μακαρόνια με 23% ΦΠΑ, ας φτιάξει γεμιστά που είναι και πιο οικονομικά. Κρίμα μόνο που δεν τα έχουν καλά με τον Αλαφούζο, για να παρουσιάζει και την αντίστοιχη μαγειρική εκπομπή, σαν άλλη Βέφα Αλεξιάδου.

Η Τζάκρη, που επιβραβεύτηκε επιτέλους για το άχαστο μνημονιακό σερί της (τρία στα τρία), είπε πως οραματίζεται περισσότερα φουγάρα στην ελληνική βιομηχανία. Ίσως αναλάβει να καλύψει τα αντίστοιχα κενά σε φουγάρα του Τζέλα Δέλτα από το "κλάμα βγήκε από τον παράδεισο". Ενώ αν είχε αναλάβει στο Υπουργείο Περιβάλλοντος, θα ξεσήκωνε άλλη ατάκα από το "Ορατότης Μηδέν" για να δείξει τις ευαισθησίες της: «όχι άλλο κάρβουνο…»

Ο Πανούσης απομακρύνθηκε από το Υπουργείο Προ-πό (για να πάει στα ντραμς), αλλά αυτός δεν είναι μάλλον λόγος να πανηγυρίζει η νεολαία Σύριζα (όσοι έχουν απομείνει τέλος πάντων, κι ενώ οι υπόλοιποι παρουσιάστηκαν περίπου ως λαϊκοί ήρωες, για ένα κακέκτυπο του «φυσικά και δε θα υπακούσω»), αφού στη θέση του μπαίνει ένας στρατηγός, ο Τόσκας!

Η Ξουλίδου έμεινε έξω από τη μοιρασιά, να περιμένει μάταια στο τηλέφωνο αυτό που της έταξαν (δώδεκα! και ούτε ένα τηλεφώνημα…) και έτσι έχουμε ήδη την πρώτη προεκλογική υπόσχεση που αθετήθηκε. Ευτυχώς όμως μένει ο Κοτζιάς να συνεχίσει το θεάρεστο, Νατοϊκό του έργο στο Υπεξ και στα μικρόφωνα. All we are saying is Give Tsipras A (Second) Chance…

Ένα κυβερνητικό σχήμα, όπου οι Πασόκοι συναγωνίζονται τους ακροδεξιούς, με ένα πασπάλισμα από το παλιό «Κκε εσωτερικού», και το τουίτερ να γλεντάει πρώτη φορά (αριστερά) τόσο πολύ από την τελευταία κυβέρνηση του Σαμαρά. Και αν κάποιος λέει πως το νέο σχήμα θα μακροημερεύσει, έχει μαύρα μεσάνυχτα, σαν την ανακοίνωση των ονομάτων του. Η κυβέρνηση αυτή θα είναι ένας ακόμα κρίκος στην αλυσίδα των μνημονιακών κυβερνήσεων που πέφτουν η μία μετά την άλλη και καίγονται πριν καν πλησιάσουν την τετραετία, φεύγοντας νύχτα (όπως και ήρθαν)…

Και δύο υστερόγραφα, για να μην περάσουν πολλές μέρες από τις εκλογές και μπαγιατέψουν.

1. Μια μικρή ειδησούλα στο Πριν για τη μετάδοση των αποτελεσμάτων στη Λέσχη «Αμπάριζα», στην οδό Ελεύθερου Ανθρώπου 99, στη Γλυφάδα. Θα ήταν ψέμα να πω πως διάβασα σωστά το όνομα την πρώτη φορά (αριστερά) χωρίς να αντικαταστήσω το «μπ» με άλλο διψήφιο σύμφωνο και ότι δεν έκανα το συνειρμό με την οδό νΚαπελεύθερου ανθρώπου.

2. Η υποψηφιότητα της Άννας Κουκουδέα στην Α’ Θεσσαλονίκης. Που δεν ήταν όμως ούτε με το Κουκουέ, ούτε με τη Δεα (δηλ με τη ΛαΕ) ούτε με το Μαυρουδέα, όπου παραπέμπει συνειρμικά το επίθετό της, αλλά με τη Νδ. Κι ευτυχώς δηλ, άμα δεις τη σελίδα της…

*λύκε, λύκε μου, καλέ μουλύκε, λύκε μου είσαι εδώ
είσαι η μόνη μου ελπίδα και σ ακολουθώ

όμορφο μου προβατάκι τι γυρεύεις μες στο δρόμο
είμαστε όλοι μπερδεμένοι στο δικό του νόμο

Όχι πες μου δηλ εσύ, ότι αυτοί οι στίχοι δε γράφτηκαν για τη λυκοσυμμαχία και τις αυταπάτες που έχουν τα προβατάκια...