Θολώνουν τα νερά για τις μετεκλογικές εξελίξεις

Θολώνουν τα νερά για τις μετεκλογικές εξελίξεις

Μιλώντας το Σαββατοκύριακο στην Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλ. Τσίπρας είπε: «Με ποιους θα συνεργαστούμε; Με αυτούς που έκρυβαν τη λίστα Λαγκάρντ, με αυτούς που έπαιρναν το 3% από τα μαύρα ταμεία της Ζήμενς και τα εξοπλιστικά προγράμματα; (...) Το παλιό σύστημα προσπαθεί να πείσει τον ελληνικό λαό ότι όλοι είμαστε ίδιοι. Δεν είμαστε το ίδιο με τη ΝΔ του Μεϊμαράκη και μας φαίνεται αδιανόητο να κυβερνήσουμε μαζί και δεν θα το πράξουμε. Ο λαός θα στείλει βαθιά στην Ιστορία το παλιό καθεστώς».
Τις προάλλες, ωστόσο, ο Ν. Βούτσης, έλεγε σε ραδιοφωνική συνέντευξη ότι μπορεί η μετεκλογική συνεργασία με τη ΝΔ να είναι έξω από τον ορίζοντα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά σε κάθε περίπτωση «την κατεύθυνση, την πυξίδα τη δίνουν τα ίδια τα αποτελέσματα και η λαϊκή θέληση, του τι τελικά πρέπει να γίνει».
Σχολίασε, μάλιστα, ως εξής τις κατηγορηματικές δηλώσεις του Αλ. Τσίπρα ότι δεν πρόκειται να υπάρξει κυβερνητική σύμπραξη με τη ΝΔ: «Αυτές οι δηλώσεις, και μάλιστα των αρχηγών των κομμάτων μέσα στην προεκλογική περίοδο, είναι ακριβώς για να ληφθούν υπόψη από τους εκλογείς, έτσι ώστε το αποτέλεσμα να είναι προς την κατεύθυνση που οι ίδιοι - εν προκειμένω εμείς - θέλουμε».

***

Καθόλου αντιφατικές δεν είναι οι δηλώσεις των δύο. Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί προεκλογικά να διαφοροποιηθεί από τη ΝΔ σε επιμέρους ζητήματα («παλιό - νέο», «διεφθαρμένο - αδιάφθορο» κ.ά.), για να κρύψει ότι ταυτίζονται στο στρατηγικό ζήτημα, δηλαδή στο ποιον υπηρετεί η πολιτική τους. Κι εκεί δεν χωράνε αμφιβολίες. Η πολιτική και των δύο στοχεύει στην ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας, υπηρετεί δηλαδή το κεφάλαιο.
Τρανή επιβεβαίωση αυτού είναι η ψήφιση του τρίτου μνημονίου από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ, αλλά και από τους ΑΝΕΛ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι. Αυτό είναι το πρόγραμμά τους, ανεξάρτητα αν μετά τις εκλογές θα βρεθούν μέσα ή έξω από έναν κυβερνητικό συνασπισμό. Ηδη μάλιστα, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, ως οι πιθανότεροι να αποτελέσουν τον κορμό της επόμενης συγκυβέρνησης, δεσμεύονται να εφαρμόσουν μέχρι κεραίας το μνημόνιο και διαγκωνίζονται για το ποιος μπορεί να το κάνει με τον πιο ...«αναπτυξιακό» τρόπο.
Επομένως, η αντικειμενική βάση για το σχηματισμό κυβέρνησης την επομένη των εκλογών υπάρχει. Εκφράστηκε, άλλωστε, και στην ψηφοφορία για το μνημόνιο στη Βουλή, όπου τάχθηκαν υπέρ 222 βουλευτές των κομμάτων της συγκυβέρνησης, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού.
Αρα, μόνο σαν κοροϊδία και σαν προσπάθεια να διαμορφώσει πλαστές διαχωριστικές γραμμές μπορεί να εκληφθεί η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να πείσει ότι διαφέρει από τη ΝΔ σε τέτοιο βαθμό, ώστε να είναι αδύνατη η μεταξύ τους κυβερνητική συνεργασία. Θυμίζουμε ότι ανάλογο κλίμα δημιουργούσαν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ πριν από τις εκλογές του 2012, για να καταλήξουν λίγες βδομάδες μετά στην ίδια συγκυβέρνηση.

***

Υπάρχει όμως και άλλη μια ατιμία από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ σε ό,τι αφορά τη στάση του απέναντι στο ενδεχόμενο να συγκυβερνήσει με τη ΝΔ: Επικαλείται τη λαϊκή ψήφο και λέει ότι ανεξάρτητα από το τι θέλει ο ίδιος, αυτή είναι που θα καθορίσει τελικά τις εξελίξεις. Προσπαθεί να χρεώσει στο λαό μια ενδεχόμενη συγκυβέρνηση με τη ΝΔ, αν από το αποτέλεσμα των εκλογών δεν προκύπτει αυτοδυναμία, για να μπορεί μετά να ισχυριστεί ότι ο ίδιος δεν ήθελε τη συνεργασία, αλλά του την επέβαλε η ψήφος του λαού!
Να μπορεί, δηλαδή, να λέει ότι οι διαφορές του με τη ΝΔ είναι τάχα αγεφύρωτες, αλλά η θέληση του λαού είναι υπεράνω όλων! Είναι πράγματι ύπουλη η προσπάθειά τους να θολώσουν τα νερά για τον ταξικό χαρακτήρα της πολιτικής τους.
Την ίδια «ανάγνωση» έκαναν και στο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, όπως είχε έγκαιρα προειδοποιήσει το ΚΚΕ. Είπαν ότι το 62% που ψήφισε «όχι» έδωσε στον ΣΥΡΙΖΑ ισχυρή εντολή να φέρει συμφωνία με τους θεσμούς και «υπακούοντας» στη λαϊκή εντολή η κυβέρνηση υπέγραψε το μνημόνιο, το οποίο η ίδια υποτίθεται ότι ήθελε να αποφύγει! Να μην παρασυρθεί ο λαός από τα κόλπα τους. Τώρα τους δοκίμασε όλους και τους ξέρει. Ο τσακωμός τους για τα επιμέρους είναι η άλλη όψη της συμφωνίας τους στα βασικά, που καθορίζονται από το τι συμφέρει το κεφάλαιο και όχι βέβαια το λαό. Δυναμώνοντας το ΚΚΕ, να δυναμώσουμε το δρόμο της ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου, για τη μόνη διέξοδο σε όφελος του λαού, τη λαϊκή εξουσία με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή όλου του χρέους.