Το δίλημμα

 Το δίλημμα

   Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα

Διχτατορία του προλεταριάτου ... σοσιαλισμός

ή

Αδράνεια μαζών με κατάπνιξη κάθε πιθανού ταξικού κοινωνικού ξεσπάσματος ... παρασιτικός σάπιος αυταρχικός καπιταλισμός ... φασισμός, πόλεμοι ... κάθοδος στον μεσαίωνα

Πώς και γιατί ??

    Η κυρίαρχη αντίθεση στον καπιταλισμό είναι η αντίθεση κεφαλαίου εργασίας ...

... ή αλλοιώς συμβαίνει ακραία κοινωνικοποίηση της εργασίας και της προόδου των παραγωγικών δυνάμεων σε αντίθεση με την ακραία συγκεντροποίηση της κατοχής των μέσων παραγωγής και την ακραία ιδιοποίηση του κέρδους.

Και ακόμα κάτι χειρότερο: απο την μία για την εξασφάλιση του υπερκέρδους ο καπιταλισμός αναγκάζεται να υποβαθμίζει την ανθρώπινη εργασία ... την ίδια στιγμή που χωρίς την ανθρώπινη εργασία δεν μπορεί να προκύψει κέρδος !!! Η αντίθεση ... γίνεται αντίφαση.

    Η αντίφαση αυτή, η ενδογενής διένεξη του καπιταλιστικού συστήματος ... ΔΕΝ μπορεί να παραμείνει ... χωρίς λύση.

Θα επιλυθεί. Αλλά μάλλον και αυτό χρειάζεται απόδειξη ... τουλάχιστον στα μάτια εκείνων που πασχίζουν να μας πείσουν (και να πεισθούν και οι ίδιοι) πως ο καπιταλισμός “ρυθμίζεται” με τρόπους τέτοιους που να είναι όλοι “ευχαριστημένοι”. Και οι εκμεταλλευτές και οι εκμεταλλευόμενοι.

    Ο καπιταλισμός σαν σύστημα έχει πολύ “κοντή” ... αλλά πολύ “βαθειά” ιστορία. Η ακμή του ήταν ασυνήθιστα ραγδαία, φαινόμενο που τις περισσότερες φορές στις εξελικτικές διαδικασίες ... προμηνύει ... και ραγδαία παρακμή. Η απαρχή του καπιταλισμού ξεκινά όταν η κοινωνική εξέλιξη έπαψε να είναι συμβατή με το φεουδαρχικό σύστημα και την δουλοπαροικία. Ο “θησαυριστής” φεουδάρχης σε κάποια φάση της ιστορίας έπαψε να ελέγχει την πρόοδο των παραγωγικών δυνάμεων και της τεχνικής και σαν αντιδραστικό στοιχείο στην κοινωνική εξέλιξη επέμενε να θησαυρίζει πλούτο ... δηλαδή να τον αποσύρει απο την κυκλοφορία. Η κοινωνική αναγκαιότητα για να υλοποιηθεί το αναπόφευκτο άλμα στην εξέλιξη των παραγωγικών δυνάμεων και της τεχνικής ... ήταν το χρήμα να κυκλοφορεί και όχι να θησαυρίζεται. Οι αστοί ... οι κάτοχοι της τεχνικής της εποχής ... (οι μπουρζουάδες) επαναστατικά επέβαλαν την καταστροφή του φεουδάρχη και την κυκλοφορία του χρήματος. Ο καπιταλσμός. Ο παράδεισος της εφευρετικότητας και του ελεύθερου συναγωνισμού. Ο φεουδάρχης τι απέγινε ?? Ή θα γίνει καπιταλιστής ή θα τον καταπιεί η ιστορία. Και ο δουλοπάροικος τι έγινε ?? Μισθόδουλος (μισθωτός).

    Αυτό το αρχικό συνταρακτικό νέο ποιοτικό χαρακτηριστικό του καπιταλισμού ... ήταν καταδικασμένο απο την ίδια την φύση του καπιταλισμού. Η περίφημη τάση συγκεντροποίησης ... κατέστρεψε τον ελεύθερο συναγωνισμό. Η γέννηση του μονοπωλιακού καπιταλισμού. Του ιμπεριαλισμού. Τώρα πιά ο καπιταλιστής εκτός απο το να εκμεταλλεύεται τον εργάτη, τις πρώτες ύλες και την τεχνική για την εξασφάλιση του κέρδους ... έχει αποκτήσει και ένα νέο “καθήκον” !!! Κάθε τόσο να “κόβει” το κεφάλι του κάθε επίδοξου νέου ανταγωνιστή, του κάθε επίδοξου νέου καπιταλιστή. Η βασική αντίθεση του καπιταλισμού (κεφάλαιο-εργασία) ... αρχίζει να αποκτά “παράγωγα” ... μέσα στην ίδια την τάξη των καπιταλιστών. Κυκλικές κρίσεις ... κύκλοι κρίσης-ανάπτυξης.

     

   Σε κάθε εξελικτική διαδικασία ... δεν επαναλαμβάνονται ποτέ αλλεπάλληλοι κύκλοι στο ίδιο επίπεδο. Κάθε κύκλος ... νομοτελειακά ... θα προσθέτει νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά που ουσιαστικά “απαγορεύουν” στον επόμενο παρόμοιο κύκλο να συμβεί στο ίδιο ποιοτικό επίπεδο. Η εξελικτική διαδικασία πάντα έχει ... την μορφή ενός σπιράλ. Το ζητούμενο είναι εάν το σπιράλ είναι ... ένα σπιράλ ανόδου ή καθόδου. Στον προμονοπωλιακό καπιταλισμό η εξελικτική κατάσταση είχε εκρηκτικά χαρακτηριστικά. Ραγδαία ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και της τεχνικής, ραγδαία επέκταση της καπιταλιστικής ανάπτυξης, ραγδαία πολιτική και μορφωτική πρόοδος, πέρασμα του εκμεταλλευόμενου απο την θέση του δουλοπάροικου στην θέση του μισθωτού. Προσοχή εδώ !!! Απόκτηση του δικαιώματος ιδιοκτησίας απο τον κάθε έναν. Τεράστια άλματα του βιοτικού επιπέδου των μαζών ... σε σχέση βέβαια με την προηγούμενη κατάσταση. Ηταν ένα εκρηκτικό σπιράλ ανόδου. Πολύ πριν διατυπωθούν απο τον Μάρξ ... οι μαρξιστικές νομοτέλειες του νέου συστήματος ... έκαναν την δουλειά τους. Τα χαρακτηριστικά του μονοπωλιακού καπιταλισμού πρόλαβε να τα εντοπίσει και να τα περιγράψει η οξυδέρκεια του Μάρξ ... και να τα αναλύσει η ευφυία του Λένιν. Ο Ιμπεριαλισμός. Οι κυκλικές κρίσεις ... του προηγούμενου ανοδικού σπιράλ αντιμετωπίζονταν με καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων και κεφαλαίων σε μικρότατη κλίμακα ... που δεν εμπόδιζε σοβαρά την ανοδική πορεία του σπιράλ. Σε τέτοια κλίμακα που επέβαλε η αργή ποσοτικά και ποιοτικά όξυνση των κοινωνικών αντιθέσεων.

    Στην νέα φάση του ιμπεριαλισμού ή κλίμακα καταστροφής των παραγωγικών δυνάμεων για να υπερνικηθεί η κυκλική κρίση ... αποκτά τερατώδεις διαστάσεις. Η τάση συγκεντροποίησης ... που συνοδεύει την λύση της κάθε κυκλικής κρίσης ... αποκτά θηριώδη ισχύ. Αρχισαν όλοι να καταλαβαίνουν πως όσο η καπιταλιστική ανάπτυξη που ακολουθεί την κρίση επεκτείνεται σε κάθε γωνιά του πλανήτη ... τόσο θα αυξάνονται με ιλιγγιώδεις γεωμετρικούς ρυθμούς ... οι θυσίες που θα απαιτηθούν για το ξεπέρασμα της επόμενης κρίσης. Το ποσοτικό αυτό γεγονός απο μόνο του ... αρχίζει να δίνει στο σπιράλ ... ποιοτικά χαρακτηριστικά καθόδου. Τόσο πολλά θύματα ... για όλο και πιό λίγους εκμεταλλευτές. Και δεν είναι μόνο αυτό. Αν εξετάσει κανείς συγκριτικά ... την εξέλιξη του βιοτικού επιπέδου των μαζών σε σχέση με τα τεχνολογικά άλματα της κάθε εποχής ... στην προμονοπωλιακή και στην μονοπωλιακή φάση του καπιταλισμού ... δεν έχει παρά να διαπιστώσει πως η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου είναι δυσανάλογα μικρή σε σχέση με τις κατακτημένες τεχνικές και επιστημονικές δυνατότητες της μονοπωλιακής φάσης. Αυτό αποτελεί ένα άλλο χαρακτηριστικό του σπιράλ της καθόδου ... που επιβεβαιώνει και με έναν άλλο τρόπο την ακατανίκητη τάση συγκεντροποίησης. Μέσα στην ίδια κοινωνία όλο και λιγότεροι εκμεταλλέυονται ... όλο και περισσότερους. Ενα άλλο ποιοτικό χαρακτηριστικό ... που πρόσθεσε ο ιμπεριαλισμός στην παγκόσμια κοινωνία ... είναι το τεράστιο άνοιγμα της ψαλίδας ... ανάμεσα στις κορφές του σημερινού κόσμου της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας και στην βάση της. Οι περιούσιοι “λαοί” ... ζούν την ματωμένη ευημερία τους. Ο μονοπωλιακός καπιταλισμός ... είναι ένα σπιράλ καθόδου ... τόσο ακραίο όσο και η όξυνση της αντίφασης του ίδιου του καπιταλισμού.

    Αυτή η αντίφαση ΔΕΝ μπορεί να ... μην επιλυθεί. Θα επιλυθεί.

    Πώς ??

     Με ψηλότερη μορφή κοινωνικοποίησης, δηλαδή κοινωνικοποίηση και της ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής επιπλέον των ήδη κοινωνικών μορφών (εργασίας και παραγωγικών δυνάμεων) μέσω της διχτατορίας του προλεταριάτου και της καταστροφής των μηχανισμών ιδιοποίησης και της εξάλειψης της αστικής τάξης σαν τάξη. Η μαρξιστική νομοτέλεια καταδείχνει πως ... η ακραία όξυνση της αντίφασης ... δεν μπορεί να ακολουθήσει άλλο δρόμο παρά την αντικατάσταση του εκμεταλλευτικού συστήματος ... απο ... μη εκμεταλλευτικό. Ο καπιταλισμός κάνει τόσο ακραία την κοινωνική αντίφαση ... χωρίς να αφήνει χώρο για να αναπτυχθεί μιά μελλοντική εκμεταλλεύτρια τάξη ... σαν τον χώρο που άφησε ο φεουδάρχης στον αστό.

    Ομως ο καπιταλιστής, παρότι μοιρολάτρης (όσο η μοίρα του είναι καλή) ... θα αντισταθεί με ότι μέσο διαθέτει για να μην τον καταπιεί η ιστορία. Κάνει σχέδια.

    Βίαιη και μόνιμη υποταγή των εκμεταλλευόμενων στους εκμεταλλευτές με εργαλείο τον ακραίο αυταρχισμό-φασισμό. Είναι μιά αντιιστορική και αντιδιαλεκτική προσπάθεια κατάργησης της πάλης των τάξεων ... χωρίς την κατάργηση των αντιθέσεων των τάξεων και χωρίς την κατάργηση των ίδιων των τάξεων !!! Ουτοπικό ... αλλά ο πνιγμένος απ΄τα μαλλιά του πιάνεται. Μήπως ο ιμπεριαλισμός – με την λενινιστική ανάλυση – δεν είναι ένα τεράστιο “πείραμα” οικονομικού, πολιτικού και στρατιωτικού αυταρχισμού ενάντια στους λαούς ... αλλά και ενάντια στον άλλο ιμπεριαλιστή ?? ... “Ο ιμπεριαλισμός τείνει στον ίδιο βαθμό και στην εξωτερική πολιτική και στην εσωτερική, προς την παραβίαση της δημοκρατίας, πρός την αντίδραση.” ... σαν γενικό φαινόμενο σε κάθε καπιταλιστική κοινωνία χωρίς καμμιά εξαίρεση. Οι λαοί είναι μόνοι τους απέναντι στην πανίσχυρη ιμπεριαλιστική αλυσίδα ... μετά την κατάρρευση του σοσιαλιστικού κόσμου. Τα σχέδια για την υποδούλωση του παγκόσμιου προλεταριάτου ... υπάρχουν. Σύγχρονη δουλεία σε ένα κράτος που δεν θα υπηρετεί την αστική τάξη που γνωρίζαμε μέχρι τα τώρα ... αλλά μιά κάστα καπιταλιστών ... μιά κλειστή παγιωμένη τάξη που δεν θα δέχεται νέες εισόδους στους κόλπους της.

    Ελπίζουν πως έτσι ... θα απαλλαχθούν απο τον ενδομονοπωλιακό ανταγωνισμό ... πως το μονοπώλιο δεν θα έχει ανάγκη τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Πως η ιμπεριαλιστική μηχανή το μόνο καθήκον που θα επιτελεί ... θα είναι η καταστολή των μαζών. Ελπίζουν πως έτσι η περίκλειστη μονοπωλιακή τάξη δεν θα αντιμετωπίζει την βάσανο του ανταγωνισμού και τις καταστροφές των κυκλικών καπιταλιστικών κρίσεων. Το ιστορικό “γαμώτο” είναι ... πως τέτοιες ιδέες έχουν δώσει στους καπιταλιστές κάποιοι πρώην μαρξιστές ... όπως ο αξιότιμος κύριος Κάουτσκι με την θεωρία του υπεριμπεριαλισμού ... του ειρηνικού καπιταλισμού ... του τέλους της εποχής των πολέμων !!! Εξάλλου το θεωρητικό οικοδόμημα της παγκοσμιοποίησης χρησιμοποιεί την ίδια βάση και προσπαθεί να “καταργήσει” ... την ενδογενή ανισομετρία στην καπιταλιστική ανάπτυξη και στα δεινά που τους κουβαλάει. Οι καπιταλιστές φαντασιώνονται πως τους ανταγωνισμούς τους και τις ανισορροπίες του συστήματος ... θα τις λύνουν σε ένα κοινό τραπέζι μιάς παγκόσμιας διακυβέρνησης με το χαμηλότερο κόστος για την τσέπη τους ... ξεχνώντας πως οι μεγάλες καπιταλιστικές κρίσεις ξεπερνιούνται μόνο με πολέμους. Ποτέ δεν ήταν τόσο αφελείς !!! Να λοιπόν και το επόμενο σχεδιό τους: οι μελλοντικοί πόλεμοι να μην έχουν την μορφή του τάχα “εθνικού” – στην ουσία ιμπεριαλιστικού – πολέμου ... αλλά την μορφή του άμεσου ταξικού πολέμου ενάντια στο αφοπλισμένο παγκόσμιο προλεταριάτο.

    Ακραίο βάθεμα του σαπίσματος στην βάση της ακραίας εκμετάλλευσης ενός υπόδουλου και εξαθλιωμένου προλεταριάτου ... αδύναμου να αντιδράσει. Ας υποθέσουμε πως οι μάζες ... ποτέ δεν θα αντιδράσουν και θα υπομείνουν ... καρτερικά την μοίρα τους. Ας υποθέσουμε οτι θα αφήσουν ανενόχλητο τον καπιταλισμό να χαράξει τον ιστορικό δρόμο που τον εξυπηρετεί.

    Είναι αναμφισβήτητο γεγονός πως η εξέλιξη της καπιταλιστικής ανάπτυξης (παρά τις αντιφάσεις της) προσφέρει ... επιστημονική εξέλιξη (= πρόοδος) ... αλλά δομημένη πάνω στην επιδίωξη του κέρδους και οχι στην βάση των ανθρώπινων και κοινωνικών αναγκών ή ακόμα χειρότερα δημιουργώντας επίπλαστες καταναλωτικές ανάγκες που εξυπηρετούν μόνο την αύξηση του κέρδους. Παρά τους ενδομονοπωλιακούς ανταγωνισμούς, ο όλο και πιό ολοκληρωμένος παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός στον βαθμό που μπορεί να εξασφαλίζει τα κέρδη με τον έλεγχο του μηχανισμού των μονοπωλιακών τιμών (καρτέλ) ... στον ίδιο βαθμό χάνει το κίνητρο για τεχνολογική πρόοδο και μάλιστα μετά απο έναν ορισμένο βαθμό επιδιώκει και μπορεί να συγκρατεί τεχνητά την τεχνολογική και επιστημονική πρόοδο. Εκδηλώνει τάση για στασιμότητα και για τεχνητό περιορισμό της πρόδου των παραγωγικών δυνάμεων ... για τον λόγο οτι η παραπέρα τεχνολογική πρόοδος δείχνει να είναι ασύμβατη με το καπιταλιστικό περίβλημα. Αφού υποθέτουν ... πως η κάστα των καπιταλιστών (με τις μάζες αδρανείς και υπόδουλες) δεν θα αντιμετωπίζουν τον ανταγωνισμό ούτε τους κινδύνους των κρίσεων υπερσυσσώρευσης θα εξασφαλίζουν το κέρδος φροντίζοντας μόνο για την απλή αναπαραγωγή του κεφαλαίου. Οι τεχνολογίες αιχμής και η πρόοδος θα δεχθούν σοβαρά πλήγματα. Πλήρης έλεγχος των νέων εφευρέσεων και των νέων τεχνολογιών απο την καπιταλιστική γραφειοκρατία, σοβαρά πλήγματα της επιστήμης και της εκπαίδευσης, εκτός απο τους κλάδους του στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος. Κοινωνική απολίθωση στα πλαίσια του μελλοντικού “σχεδιασμένου καπιταλισμού”. Επιβράδυνση της παραγωγής σε όρια καθορισμένα απο το μονοπωλιακό κεφάλαιο, επιμονή στην τεχνητή διατήρηση παρωχημένων μορφών παραγωγής, ενθάρρυνση χειρωνακτικών μορφών λόγω δραματικής μείωσης της παραγωγής. Η παραγωγική δραστηριότητα θα σχεδιάζεται σε έναν ανώτερο τεχνικά αλλά περιορισμένο κύκλο για την εξασφάλιση όλων των απαιτήσεων της μυθικής ζωής της κάστας των καπιταλιστών και στην μαζική της έκφραση μόνο για την απλή αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης που όπως είναι φανερό θα υφίσταται ακραίο βαθμό εκμετάλλευσης. Κατακρήμνιση του μαζικού χαρακτήρα του διεθνούς εμπορίου. Τάση για αντιπαράθεση των τμημάτων του κεφαλαίου που θα επιδιώκουν ακόμα την διατήρηση του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού ... σε αντίθεση με εκείνα που θα έχουν συμφέρον για “εθνικά” οργανωμένα και απομονωμένα κρατικομονοπωλιακά συμπλέγματα. Βίαιος κατακερματισμός της παγκόσμιας οικονομίας. Σε αυτό το σημείο ... ταιριάζουν “γάντι” τα όνειρα των θεωρητικών του φασισμού ... περί “εθνικής αυτάρκειας” ή της “οικονομικά αυτάρκους μονάδας” ... που ευθέως παραπέμπουν στην επιστροφή στον μεσαίωνα.

    Δουλεία ... δουλοπαροικία ... μισθοδουλεία. Δουλοκτησία ... φεουδαρχία ... καπιταλισμός. Σε έξι λεξούλες σχεδόν όλη η ιστορία της ανθρωπότητας. Κι΄όμως τα “χειρότερα” προβλήματα απ΄όλα τα εκμεταλλευτικά συστήματα της ιστορίας ... τάχει ο καπιταλισμός. Το προηγούμενο εκμεταλλευτικό συστήματα “έβρισκε” τον τρόπο ... να “παραχωρήσει” την θέση του στο επόμενο, στο νέο εκμεταλλευτικό σύστημα ... και μάλιστα μέσα απο τεράστιες, βίαιες και αιματηρές μαζικές επαναστάσεις !!! Αυτή την ιστορικά αναπότρεπτη διαδικασία ... ο καπιταλισμός ... ούτε θέλει, ούτε μπορεί να την ολοκληρώσει. Επιδιώκει απλά να την ανακόψει ... για δυό λόγους.

    Πρώτο ... επειδή η μονοπωλιακή ολοκλήρωση του καπιταλισμού προκαλεί μιά ιστορικά αξεπέραστη κοινωνική αντίθεση με την διαδικασία ... αντικατάστασης του εκμεταλλευτή. Τόσοι πολλοί εκμεταλλευόμενοι “κατέχουν” την γνώση και τα μυστικά της διαδικασίας της κοινωνικής παραγωγής, την υλοποιούν με την εργασία τους και τέλος εξασφαλίζουν την επιστημονική και τεχνική προοδό της μέσω της συλλογικής κοινωνικής πνευματικής εργασίας ... με αντίτιμο τον εκμεταλλευτικό μισθό που παρέχει μιά εξαιρετικά ισχνή κοινωνική μειοψηφία που συμμετέχει ελάχιστα στην πραγματική διαδικασία της κοινωνικής παραγωγής και επομένως βυθίζεται όλο και πιό πολύ στην άγνοια της διαδικασίας της παραγωγής. Το μόνο που κατέχει αυτή η χωρίς ιστορικό προηγούμενο οικτρή μειοψηφία είναι ο μηχανισμός διαιώνισης της κατοχής των μέσων κοινωνικής παραγωγής ... που όσο συγκεντρώνεται σε λιγότερα χέρια τόσο τους αποξενώνει απο την ίδια την διαδικασία. Οταν θα χάσουν την ιδιοκτησία των μέσων ... δεν θα υπάρχει κανένας άλλος να τα πάρει ... παρά η ίδια η κοινωνία.

    Δεύτερο ... επειδή οι μάζες για πρώτη φορά στην ιστορία ... δεν είναι “τυφλές” ... και το ξέρουν αυτό οι καπιταλιστές. Για πρώτη φορά στην ιστορία δεν θα εξεγερθούν ... για να δημιουργήσουν τον χώρο για τον επόμενο εκμεταλλευτή που έτσι κι΄αλλοιώς δεν υπάρχει. Οι μάζες είναι οπλισμένες με τον μαρξισμό-λενινισμό. Το πεδίο είναι στρωμένο απο την ιστορία και το όπλο ... είναι εκεί και περιμένει. Η ταξική εξέγερση των μαζών. Για να πάρεις το high tech οχυρωμένο κάστρο της κοινωνικής μειοψηφίας του καπιταλισμού που δεσπόζει στο βάθος του ορίζοντα ... πρέπει πρώτα να συντρίψεις τις θλιβερούς μισθοφόρους του μονοπωλιακού καπιταλισμού ... που έχουν παραταχθεί ανάμεσα σε σένα και στο κάστρο ... με την πλάτη στο κάστρο. Ο πλησιέστερος αντίπαλος ... που έλεγε ο Βλαδίμηρος. Ο οπορτουνισμός.

 

   Να λοιπόν γιατί ... στο ιστορικό “μπροστά” δεν έχει κανένα μέλλον ο καπιταλισμός. Ούτε και ο καπιταλιστής που δεν θα βρεί το επόμενο εκμεταλλευτικό σύστημα να “τρυπώσει” ... όπως τρύπωσε ο δουλοκτήτης και ο φεουδάρχης. Η μόνη του ελπίδα είνα να προσπαθήσει να επιβιώσει ... “πίσω” στην ιστορία με οχημά του τον φασισμό. Θα επιχειρήσει το ιστορικά ακατόρθωτο. Να βυθίσει την κοινωνία στην παρακμή ... και μάλιστα με τις μάζες ... άβουλες και πειθήνιες.

Η απλή λογική λέει πως αυτή η εξέλιξη ... δεν μπορεί να είναι παρά ένα τραγικό και θανατηφόρο επεισόδιο ... στην αναπότρεπτη κίνηση της ιστορίας μπροστά.

 

   Το δίλημμα: 

   Ταξική επίθεση τώρα με συντριβή του οπορτουνισμού. Τότε θα τρίβουμε τα μάτια μας βλέποντας πόσο λίγοι και ανίκανοι “υπερασπιστές” είναι κλεισμένοι στο κάστρο ...

... ή ταξική προσμονή (αφοπλισμός) ενός “υποφερτού” καπιταλισμού που όμως δεν έχει άλλο ιστορικό δρόμο παρά την οπισθοδρόμηση. Και ποιός θα επιβάλει την οπισθοδρόμηση ?? Τότε οι “στρατιές” του οπορτουνισμού θα πετάξουν τον μανδύα τους και θα ξαμολυθούν στα κεφάλια μας ... με την αποκρουστική στολή του φασισμού που για την ώρα θέλουν να την κρύβουν επιμελώς κάτω απ΄την πολύχρωμη φορεσιά τους.