Τέσσερα χρόνια μετά

 Τέσσερα χρόνια μετά

Ένα μικρό φωτογραφικό αφιέρωμα για τη χτεσινή επέτειο της 20ής Οκτώβρη.

Ένας απλός διαδηλωτής έχει έρθει με τη βαριοπούλα του. Εγώ πιστεύω ότι είναι οικοδόμος και ήρθε κατευθείαν μετά από τη δουλειά.

Αυτός πάλι ήρθε κατευθείαν για δουλειά. Μαζί με τα σύνεργα της δουλειάς του. Πχ ένα γκλομπ.

Αυτός πάλι έχει έρθει με τη ζώνη του. Ζόνα ρόσα, κι έτσι...

Τίποτα δεν είναι όμως σαν τη συλλογική δουλειά. Σκέτη απόλαυση

Αν δεν ήταν τόσο σοβαρά τα πράγματα, δε θα ήθελες κι εσύ να κάνεις ένα ηλίθιο λογοπαίγνιο, πχ "το αίμα κυλάει, εκδίκηση ζητάει" και για "φλογερούς επαναστάτες";

Αυτόν το σφο, δεν το χάσαμε, όπως τον Κοτζαρίδη. Αλλά ξέρεις το ΠΑΜΕ δεν είπε τίποτα για το κράτος, τα ΜΑΤ, τα χημικά, στοχοποίησε μόνο τα παιδιά, δηλαδή το παρακράτος, κτλ...

Και μην ξαναπεί κανείς πως τα παιδιά ήθελαν να βάλουν φωτιά και να κάψουν ζωντανά, αν μπορούσαν, τους Κουκουέδες, γιατί το ψέμα έχει κοντά ποδάρια. Ενίοτε και καμένα...

Κάτι μου λέει, εν τω μεταξύ, πως αυτό το μπουφάν PROODOS που φοράει ο τύπος, δεν είναι της αριστεράς και της προόδου, αλλά σεκιουριτά. Αλλά τέτοιοι είμαστε, παντού θεωρίες συνωμοσίας εξυφαίνουμε.

Κάπου στο βάθος, εν τω μεταξύ, κάνει σε διάφορα πλάνα την εμφάνισή του, ένας κοστουμαρισμένος τύπος με πέτρα. Λες δηλ να μην απέργησε εκείνη τη μέρα; Αποκλείεται...

Τα ΜΑΤ παρακολουθούν το ματς. Δεν έχει έρθει ακόμα η ώρα να επέμβουν βλέπεις...

Τα παιδιά μας πετάνε ευγενικά κι έναν άδειο πυροσβεστήρα, γιατί τους έχουν μάθει ότι είμαστε πυροσβεστικό κόμμα ελλάδας και εξάλλου δεν τους αφήσαμε να μπούνε και στη βουλή, αυτό που το πας;

Αλλά είναι προφανές ότι βαράνε μόνο τα "ΚΝΑΤ" έτσι; Όχι τον άμαχο πληθυσμό.

Ίσως αντικρούσει κάποιος ότι το αφιέρωμα είναι μονόπλευρο και δε μας δείχνει τι ακολούθησε.

Μα αυτό ακριβώς είναι το θέμα. Τι ακριβώς είχε προηγηθεί κι ακολούθησαν όλα τα υπόλοιπα. Και γιατί μετά οι σύντροφοι της περιφρούρησης πέρασαν αγριεμένοι στην αντεπίθεση χωρίς να χαριστούν σε κανέναν...