Η απεργία του 1923 και το χτύπημα στο Πασαλιμάνι

Η απεργία του 1923 και το χτύπημα στο Πασαλιμάνι

Το ταμπλό με τα γεγονότα του Αυγούστου του 1923. Χαρακτηριστικό το πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη», από το οποίο η λογοκρισία της εποχής αφαίρεσε όλα τα στοιχεία που αφορούσαν την απεργία

Συνεχίζοντας τις αναφορές στα υλικά που θα παρουσιαστούν στην έκθεση ντοκουμέντων και φωτογραφικού υλικού από το Αρχείο της ΚΕ του ΚΚΕ για την ιστορική περίοδο 1870 -1935, με τίτλο «Πρώτα βήματα, πρώτες μάχες», που θα εκτίθενται στην Αίθουσα Συνεδρίων του ΚΚΕ κατά τη διάρκεια της Διημερίδας για την εργατική τάξη, στεκόμαστε σήμερα στη γενική πανεργατική απεργία του 1923 και τη μαζική σφαγή των απεργών στο Πασαλιμάνι.
Είναι η περίοδος όπου βιομήχανοι και εφοπλιστές αξιοποιούν τη μαζική είσοδο των προσφύγων και προχωρούν σε απολύσεις και μειώσεις μισθών. Η ΓΣΕΕ μαζί με το Εργατικό Κέντρο Πειραιά (ΕΚΠ) καλούν τους εργάτες να μη δεχτούν τον εκβιασμό. Υπάρχει αναβρασμός με κέντρο τον Πειραιά και πρωτοπορία τους ναυτεργάτες. Ξεσπούν απεργίες που εξαπλώνονται. Η κυβέρνηση Πλαστήρα - Γονατά απαντά με καταστολή και με συλλήψεις μελών της διοίκησης των ναυτεργατών, μαζικές συλλήψεις απεργών και απαγορεύει τα σωματεία της ΓΣΕΕ.
Στις 21 Αυγούστου προκηρύσσεται πανεργατική απεργία στον Πειραιά. Η κυβέρνηση στέλνει το Α' Σώμα Στρατού με τανκς και απαγορεύει την κυκλοφορία.
Στις 23 Αυγούστου γίνεται συγκέντρωση ΓΣΕΕ - ΕΚΠ στο Πασαλιμάνι. Στρατός και Αστυνομία τη χτυπάνε και την πνίγουν στο αίμα. Εντεκα εργάτες νεκροί, 100 τραυματίες, ενώ τους 500 φτάνουν οι συλληφθέντες.
Η εργατική τάξη, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές, ποτίζει με το αίμα της την άνδρωση του κινήματός της. Παράλληλα, δυναμώνει η κρατική καπιταλιστική επίθεση, για να ελέγξουν τα κορυφαία συνδικαλιστικά όργανα.

Ενα χρόνο μετά τη σφαγή στο Πασαλιμάνι, την Πρωτομαγιά του 1924, το αίμα των εργατών χύνεται και πάλι, αυτή τη φορά με το χτύπημα της Πρωτομαγιάτικης απεργιακής συγκέντρωσης. Ο «Ριζοσπάστης» χτυπάει στον υπότιτλο του πρώτου θέματος τη φράση: «Νέο Πασαλιμάνι, Νέο εργατικό αίμα, Νέος άγριος διωγμός της εργατικής τάξεως». Είναι η χρονιά που η τότε κυβέρνηση αυτοχαρακτηρίζεται ως «πρώτη φορά δημοκρατική κυβέρνηση»...