Κανένα καλό νέο...

Κανένα καλό νέο...

Ποιος θα ήταν, αλήθεια, αντίθετος σε μια προσπάθεια ενίσχυσης της φιλίας και της αλληλεγγύης με τον τουρκικό λαό, ποιος θα ήταν αντίθετος με τη διαμόρφωση των προϋποθέσεων ώστε οι δύο λαοί να ζήσουν πλάι - πλάι ειρηνικά σε συνθήκες αμοιβαίας συνεργασίας; Προφανώς, κανένας εργαζόμενος, άνθρωπος των φτωχών λαϊκών στρωμάτων δε θα είχε αντίρρηση σε μια τέτοια προοπτική. Ομως, αυτή η προοπτική καμιά σχέση δεν έχει με τις συναντήσεις και τις συζητήσεις που είχε ο Αλ. Τσίπρας με τους Νταβούτογλου και Ερντογάν κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στην Τουρκία. Το αντίθετο, θα μπορούσαμε να πούμε. Πίσω από τα ωραία λόγια περί αλληλεγγύης και συνεργασίας, λόγια γνωστά και πολύ ακουσμένα, υπάρχει η πραγματικότητα. Αυτή λέει ότι οι δύο πλευρές συναντήθηκαν και συζήτησαν, εκπροσωπώντας όχι τα συμφέροντα των φτωχών εργατικών - λαϊκών στρωμάτων των δύο χωρών τους, αλλά τα συμφέροντα του κεφαλαίου, των επιχειρηματικών ομίλων, των τραπεζιτών, μεγαλεμπόρων. Συζήτησαν με κριτήριο τη μοιρασιά της πίτας της γεωστρατηγικής θέσης του Αιγαίου και των θαλάσσιων συνόρων των δύο κρατών, τη μοιρασιά της πίτας των διαδρομών μεταφοράς Ενέργειας, αλλά και του ελέγχου των όποιων ενεργειακών κοιτασμάτων υπάρχουν στην περιοχή.

***

Με το ίδιο ακριβώς κριτήριο συζήτησαν και το θέμα της διαχείρισης του προσφυγικού ζητήματος, δηλαδή το πώς κάθε αστική τάξη θα εξασφαλίσει καλύτερα προνόμια και οφέλη απ' τις ροές των προσφύγων. Συζήτησαν με κριτήριο το ότι και οι δύο χώρες είναι μέλη της ιμπεριαλιστικής στρατιωτικο-πολιτικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ, είναι από φύση και θέση μέσα σε ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και επεμβάσεις. Συζήτησαν με κριτήριο τις σχέσεις των δύο χωρών με την ΕΕ, η μία ως κράτος - μέλος και η δεύτερη ως υποψήφιο. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, τα παζάρια που γίνονται θα είναι πάντα σε βάρος των λαών των δύο χωρών. Είτε οδηγούνται σε συμβιβασμούς, σε συμφωνίες που δε «λύνουν» τους ανταγωνισμούς και ταυτόχρονα διαμορφώνουν νέα προβλήματα για το μέλλον με σχέδια συνδιαχείρισης του Αιγαίου, αμφισβήτησης κυριαρχικών δικαιωμάτων, είτε οδηγούνται στην αντιπαράθεση που συνοδεύεται από άνοδο του εθνικισμού και της πατριδοκαπηλίας και στις δύο πλευρές. Εχουμε ζήσει πολύ καλά και τη μια και την άλλη εκδοχή, που πάντα θα εναλλάσσονται.

***

Οσον αφορά το Προσφυγικό, που φέρεται να κυριάρχησε στις συζητήσεις, είναι προφανές ότι η τουρκική κυβέρνηση δεν είναι διατεθειμένη να δημιουργηθούν hot spots στην επικράτειά της για τους πρόσφυγες, όπως προβλέπει η απόφαση της ΕΕ, ότι θα παζαρέψει σκληρά για ανταλλάγματα υπέρ της αστικής τάξης σε κάθε περίπτωση, από τη θέση του πιο ισχυρού ανάμεσα στα δύο κράτη (θυμίζουμε ότι η Τουρκία είναι μέλος των G20). Μέσα στο παζάρι αυτό θα είναι προφανώς και η διεκδίκηση και αναγνώριση ενός πιο αναβαθμισμένου ρόλου της στο Αιγαίο. Είτε αυτή γίνει μέσω «διμερούς συνεργασίας» Ελλάδας - Τουρκίας, όπως είχε προτείνει ο Γιούνκερ, είτε μέσω της συμμετοχής της Τουρκίας στη Frontex, όπως καλούν και μια σειρά αστικά επιτελεία στη χώρα μας, είτε μέσω του ΝΑΤΟ, δεν έχει καμιά σημασία για τους λαούς και των δύο κρατών. Η ουσία είναι ότι ένα νέο μέτωπο ανταγωνισμού και ιμπεριαλιστικής συνεργασίας θα ανοίξει στο Αιγαίο, με τη συμμετοχή όχι μόνο ελληνικών και τουρκικών ανταγωνιστικών μονοπωλιακών συμφερόντων, αλλά και άλλων κρατών που ενδιαφέρονται για τη γεωστρατηγική θέση της περιοχής, ειδικά σε συνθήκες που η Μ. Ανατολή φλέγεται. Κανένα, λοιπόν, καλό μήνυμα δεν προκύπτει για τους λαούς των δύο κρατών, που πρέπει να παλέψουν ενάντια σε αυτούς που Τσίπρας και Νταβούτογλου εκπροσώπησαν στις μεταξύ τους συζητήσεις.